Αρχικό κείμενο: Shane Burley
1.
Ο φασισμός στον 21ο αιώνα είναι συνέχεια των επαναστατικών κινημάτων που διέλυσαν την Ευρώπη, καταλήγοντας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι μέθοδοι, οι τακτικές και οι στρατηγικές έχουν αλλάξει αλλά η δυναμική της γενοκτονικής/ρατσιστικής μηχανής παραμένει, και οι ιδεολογίες έχουν συνέχεια στην ιστορία.
2.
Ο φασισμός δεν χρειάζεται συγκεκριμένο είδος κρατικής πολιτικής (ή και αυτό το ίδιο το κράτος), ούτε έχει ανάγκη κομματικό μηχανισμό, σαφή δημογραφικό προσδιορισμό μιας οικονομικής τάξης ή οικονομική εξαθλίωση. Αυτό που έχει ανάγκη είναι μαζική πολιτική, πλατιά υποστήριξη και τη συνεχιζόμενη καταστροφική αναταραχή μιας ταξικής κοινωνίας.
3.
Όταν η ανισότητα αγιοποιείται, οι ταυτότητες γίνονται αμετάβλητες και καίριες, και απαιτείται ένα μυθικό παρελθόν σε ένα ξεκάθαρα μεταβιομηχανικό, σύγχρονο κόσμο, ο φασισμός είναι η προσωποποίηση της «Πραγματικής Δεξιάς», μιας ξεχωριστής πολιτικής ταυτότητας που επαναστατεί εναντίον της δημοκρατίας και της ισότητας. Αυτή η πραγματική δεξιά παράταξη υπάρχει σε ολόκληρη τη διάρκεια της ιστορίας, με το φασισμό να λειτουργεί σαν την «αντιδραστική μοτερνιστική» εκδοχή της τάσης προς βίαιη ανισότητα και ουσιοκρατία της ταυτότητας. Ο φασισμός αντιπροσωπεύει την εικονική προσωποποίηση της «Πραγματικής Δεξιάς», που στη συνέχεια παρουσιάζεται σαν άρνηση των θεμελιωδών αξιών της δημοκρατίας.
4.
Ο μηδενισμός, σαν απολίτικη καταστροφική δύναμη, είναι κομμάτι της φασιστικής διαδικασίας, τέτοια που απαιτεί την καταστροφή της παλιάς ηθικής δομής, ώστε να δημιουργηθεί μια νέα μυθική. Ο φασισμός συχνά προσπαθεί να προσεταιριστεί μεθόδους που χρησιμοποιούνται από την αριστερά/μετά-αριστερά για να επιτύχει αυτή την δημιουργική καταστροφή, υιοθετώντας με δόλιο τρόπο την επαναστατική αποδόμηση.
5.
Η παρορμητική φύση της αντιδραστικής βίας τροφοδοτείται από την φασιστική ιδεολογία και ιδεολόγους σε μια προσπάθεια σχηματοποίησης μια παράλογης αντίδρασης στην ανεξέλεγκτη οργή της σύγχρονης εποχής. Σε μια κουλτούρα που εκπαιδεύει την εργατική τάξη σε ρατσιστικά συστήματα, η ενέργεια κατευθύνεται προς τη δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων παρά να κατευθύνει αυτή την αποξένωση προς τους καταπιεστικούς μηχανισμούς που την γενούν.
6.
Σήμερα, ο φασισμός είναι βασισμένος κυρίως πάνω στη μεταπολιτική παρά σε συγκεκριμένη πολιτική. Φασιστικές προσπάθειες προσπαθούν να επηρεάσουν τη κουλτούρα, τις οπτικές και την ηθική ως προοίμια της πολιτικής. Αυτό βάζει μεγάλο μέρος του έργου τους στο πεδίο της τέχνης και της μουσικής, της φιλοσοφίας και των διαλέξεων, αντιθεσμών και αντιεξουσίας. Αυτή είναι η εξέλιξη μιας φασιστικής αξίας και του αισθητικού συνόλου, και όχι απλά ένα φασιστικό πολιτικό πρόγραμμα.
7.
Οι αξίες που θέτουν οι φασίστες τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν μεθοδολογίες παραδοσιακά σχετιζόμενες με την αριστερά, μαζική πολιτική, μετααποικιοκρατισμό, αντιιμπεριαλισμό και αντικαπιταλισμό. Ο φασίστες εκμεταλλεύονται την δύναμη των περιθωριοποιημένων ανθρώπων και ανακατευθύνουν το θυμό τους εναντίον της συστημικής ανισότητας και αποξένωσης εναντίον άλλων περιθωριοποιημένων ανθρώπων, επανακαθορίζοντας έτσι τη πηγή της κρίσης.
8.
Εξαιτίας της στρατηγικής και της επαναστατικής τους κατεύθυνσης, οι φασίστες έχουν ιστορικά καταφέρει να στρατολογήσουν στις αποξενωμένες περιοχές της αριστεράς. Δεν υπάρχει καμιά επαναστατική παράδοση που να είναι ελεύθερη από ακροδεξιά διείσδυση, όπου τα σφάλματα της ριζοσπαστικής κινηματικής ανάλυσης και πρακτικής επιτρέπουν στους φασίστες να παρουσιάζονται ως εναλλακτική και να στρατολογούν.
9.
Ο εθνικισμός θεωρείται το βασικό κινητήριο όραμα του φασισμού, αυτό όμως δεν είναι παρά ένα υποσύνολο μιας μεγαλύτερης ταυτοτικής τάσης. Η πίστη στη φυλή, της οποίας ο εθνικισμός είναι μια μόνο μορφή, είναι το κύριο συστατικό της υπόθεσης της ουσιώδους ταυτότητας. Ο εθνικισμός είναι μια εκδοχή που θα είναι πάντα συνδεδεμένη με το έθνος κράτος, έτσι η πίστη προς τη φυλή στο σύγχρονο πλαίσιο επιβάλλει τον εαυτό του μέσα από τον εθνικισμό, αυτό όμως δεν ισχύει συνολικά. Το σύγχρονο φασιστικό κίνημα επανακαθορίζει τον εαυτό του συνεχώς και επαναπροσδιορίζει πως η πίστη στη φυλή σημαίνει το πως χωρίζεται η φυλή και τις κοινωνικές εξουσίες που ενισχύουν τα όρια της φυλής, μπορούν να αλλάξουν.
10.
Ο «εθνικός» εθνικισμός είναι βασική αρχή του φασισμού σήμερα, ένας τύπος ρατσιστικού φυλετισμού, που δεν αφορά μόνο τον λευκό εθνικισμό ή το πολιτικό εθνικισμό των Δυτικών κρατών. Αυτό πηγάζει από την εθνοπλουραλιστική ηθική του «εθνικισμός για όλους» που προσπαθεί να δημιουργήσει συμμαχίες με τα εθνικιστικά στοιχεία των απελευθερωτικών κινημάτων του Τρίτου Κόσμου, εθνικιστικών μειονοτικών κινημάτων και όσων αντιστέκονται τις Δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Όταν ο φυλετικός εθνικισμός χρησιμοποιείται ως συστατικό της λύσης στην αντιμετώπιση καταπιεστικών δυνάμεων, αυτοπαρουσιάζεται σαν πιθανός σύμμαχος μιας φασιστικής λογικής που βλέπει την απάντηση στο καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό σε αυταρχικές μορφές ταυτοτισμού.
11.
Η εστίαση του φασισμού στην μετανάστευση, βασισμένη στην επιθυμία για μονοφυλετικές χώρες, πηγάζει από αγωνίες που συχνά συσχετίζονται με το ριζοσπαστικό κίνημα. Η «μετανάστευση» θέσεων εργασίας λόγω της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ο απομονωτισμός της ρητορικής του αντιπολεμικού κινήματος, οι φόβοι εργατικών θεσμών πως οι μετανάστες εργάτες οδηγούν τους μισθούς προς τα κάτω, οι περιβαλλοντολογικοί φόβοι που σχετίζονται με την αύξηση του πληθυσμού, η ενοχοποίηση των μουσουλμάνων μεταναστών για την υποτιθέμενη απόρριψη φιλελεύθερων κανόνων, και η αυτάρεσκη φιλελεύθερη εκκοσμίκευση των ακτών των ΗΠΑ, όλα έχουν χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά από φασιστικά κινήματα που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν φιλελεύθερους τρόπους σκέψης για το δικό τους αντιμεταναστευτικό λαϊκισμό.
12.
Η εναλλακτική δεξιά (alt-right) είναι το πιο συνεκτικό και πλήρως διαμορφωμένο φασιστικό κίνημα εδώ και πολλές δεκαετίες. Η παραπλανητική ταυτοποίηση όλων των οπαδών του Trump συνολικά ως μέλη της Alt-Right, είτε ανήκουν σε πατριωτικές είτε σε παραστρατιωτικές οργανώσεις, ή αυτών που ανήκουν στη Νέα Δεξιά ή σε μετριοπαθή εναλλακτικά σχήματα δεξιού λαϊκισμού, έχει δημιουργήσει ένα θολό επικοινωνιακό θέαμα που χάνει τα πραγματικά κίνητρα της Alt-Right. Η πίστη στην ανθρώπινη ανισότητα, τον κοινωνική παραδοσιαρχία, τον φυλετικό εθνικισμό και το αυταρχικό όραμα βασισμένο στην αναβίωση ηρωικών μυθολογιών είναι αυτά που ξεχωρίζουν την Alt-Right ως ένα αμήχανο φασιστικό κίνημα.
13.
Η πολιτική του Τρίτου Δρόμου, που εισάγει στην φασιστική πολιτική ιδέες που αντλεί από το ριζοσπαστικό κίνημα, είναι η κυρίαρχη μορφή ανοιχτού φασισμού σήμερα. Οι πραγματικοί φασίστες ιδεολόγοι, οι «εμπνευστές ιδεών» των κινημάτων αυτών, που αποτελούν αυτή τη στιγμή το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι, εξ ανάγκης θεωρούν τους εαυτούς τους αντιιμπεριαλιστές, αντικαπιταλιστές και αντιτάσσονται στις σύγχρονες Δυτικές κυβερνήσεις.
14.
Ο φασισμός συχνά περιγράφεται ως μια διαδικασία πολλαπλών φάσεων, με την έννοια ότι ξεκινά από ένα ριζοσπαστικό πλαίσιο και εξελίσσεται στο σημείο να αποκτήσει πολιτική εξουσία. Αυτή όμως είναι η περιγραφή συγκεκριμένης ιστορικής στιγμής του φασισμού, παρά μια συνολική περιγραφή της επιχειρησιακής τροχιάς. Η αντίληψη αυτή πρέπει να αλλάξει για διαφορετικές χρονικές περιόδους και χώρες που εξουσία, επιρροή και κοινωνική συνοχή εμφανίζονται με διαφορετικό τρόπο. Στην Ευρώπη του μεσοπολέμου για παράδειγμα, οι κομματικές πολιτικές δημιούργησαν συνασπισμούς για κρατική εξουσία, αλλά σε άλλες στιγμές και μέρη η εξουσία μπορεί επίσης να περιλαμβάνει την εκκλησία, τα μέσα ή συγκεκριμένες κουλτούρες. Στη σύγχρονη Αμερική, οι φασίστες συμμαχούν με μια διαδικτυακή κουλτούρα που βοήθησε την Alt-Right να αναπτυχθεί και να καταλάβουν καίριους χώρους κουλτούρας με ικανότητα να επηρεάζουν σημαντικά τμήματα της ευρύτερης κοινωνίας. Στις ΗΠΑ του 21ου αιώνα, οι πολιτικοί των κομμάτων εμφανίζουν φθίνουσα επιρροή ενώ διαδικτυακές διασημότητες έχουν γίνει πιο επιδραστικές από ότι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
15.
Αν και «Τα Πέντε Στάδια Του Φασισμού» που περιέγραψε ο ακαδημαϊκός Robert O. Paxton δίνουν το περίγραμμά της διαδικασίας με την οποία ο φασισμός πήρε την εξουσία και στην συνέχεια παράκμασε πριν και κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο οι συνθήκες όσο και τα κινήματα είναι εντελώς διαφορετικά σήμερα. Η πρόβλεψη της διαδικασίας για την κατάκτηση της εξαιτίας και πιθανή αποτυχία σε μια περίοδο που ο φασισμός παραμένει ιδιαίτερα επιδραστικός στη κουλτούρα και στα επαναστατικά κινήματα, είναι αδύνατο να προβλεφθεί πλήρως να εκ των προτέρων.
16.
Η κρίση για τους σημερινούς φασίστες προέρχεται από τις αντιφάσεις στην προσέγγιση τους στην ίδια τους την ανάπτυξη. Ο φασισμός του μεσοπολέμου βασίζονταν πρώτα στην πολιτική οργάνωση, που στη συνέχεια έπρεπε να σκεφτούν την εκπροσώπηση στα μέσα. Η Alt-Right του 21ου αιώνα αναπτύχθηκε σχεδόν αποκλειστικά στο διαδίκτυο μέσα από τη κουλτούρα των memes και των hashtags. Ενώ αυτό τους έδωσε μεγάλη ώθηση στην διάδοση του μνήματος τους, αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην μεταφορά του στις συνθήκες του πραγματικού κόσμου και στην επακόλουθη οργάνωση. Η χυδαιότητα της γλώσσας τους, ο τρόπος προσέγγισης τους ή το δημογραφικό προφίλ των retweeter τους δεν σημαίνει απαραίτητα πως φτάνει σε ριζοσπαστικές οργανώσεις και οργάνωση.
17.
Αν οι φασίστες βλέπουν τους πολιτιστικούς χώρους ως πρόδρομους των πολιτικών, τότε η είσοδος στους πολιτιστικούς χώρους είναι στην ουσία πολιτική. Αν ο δημόσιος λόγος των φασιστών έχει σκοπό την στρατολόγηση και την οργάνωση, τότε η φασιστική δημόσια έκφραση δε διακρίνεται από τη φασιστική οργάνωση. Αν η φασιστική οργάνωση καταλήγει στη βία, είτε είναι εκρήξεις μιας «φαινομενικά τυχαίας» βίας στο δρόμο ή γενοκτονία αν πάρουν την εξουσία, τότε η φασιστική οργάνωση είναι φασιστική βία. Αντί άλλων μορφών επαναστατικών πολιτικών, ο φασισμός προσπαθεί να αγιοποιήσει τη βία, πλήρως ενσωματωμένης στην αντίληψή τους περί ταυτότητας και μιας σωστά ιεραρχικής κοινωνίας. Έτσι, ακόμη και ο πιο μετριοπαθής φασίστας ιδεολόγος έχει μέσα του τους σπόρους της βαρβαρότητας.
18.
Ο φασισμός δεν μπορεί να κρύψει τη βία του για πάντα. Η ιστορία του λευκού εθνικισμού ήταν η ιστορία μιας αιματοβαμμένης τρομοκρατίας, ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει όλα τα φασιστικά κόμματα και οργανώσεις σε όλες τις χώρες σε όλες τις περιόδους. Ενώ οι φασίστες διανοούμενοι και ηγέτες θέλουν να αποσυνδέσουν την εικόνα του ταυτοτικού εθνικισμού από τη βία τόσο στο δρόμο όσο και από τη κρατική βία, αυτό είναι αδύνατο στον πραγματικό κόσμο. Μέσα σε επαρκές χρονικό πλαίσιο θα υπάρχει πάντα φόνος.
19.
Ο φασισμός δεν μπορούσε να υπάρξει πριν από εποχές μαζικής πολιτικής. Ενώ είναι ιδιαίτερα ελιτιστικός – πιστεύει πως η κοινωνία πρέπει να διευθύνεται, εν μέρει, από μια τάξη ελίτ – απαιτεί και την μαζική συμμετοχή του κόσμου. Αυτό σημαίνει στρατολόγηση από μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης, απαιτώντας την συνενοχή τους στην αυξανόμενη καταπίεση. Η Hannah Arendt περιέγραψε τον τρόπο που αυτό λειτουργεί ως την «κοινοτοπία του κακού», για να χαρακτηρίσει την καθημερινή συνενοχή και η γραφειοκρατική ασθένεια του Γερμανικού λαού στα γεγονότα του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου και του Ολοκαυτώματος. Η κοινοτοπία αυτή είναι αναγκαία για να πάρει την εξουσία ο φασισμός, ώστε η μάζα να πιστεύει πως τα οφέλη του αξίζουν το κόστος του. Αυτή είναι η ένωση του λαϊκισμού με τον ελιτισμό, επανατοποθετεί την αντίληψη των μαζών ώστε να οδηγήσουν τον εαυτό τους στη καταστροφή.
20.
Οι συνθήκες που γεννούν το φασισμό, η ανολοκλήρωτη εξίσωση του ύστερου καπιταλισμού, είναι το πιθανότερο να γίνουν βαθύτερες και πιο δραματικές. Η κρίση είναι καίρια για το καπιταλισμό και θα αυξηθεί καθώς οι παγκόσμιες οικονομικές αγορές συνεχίζουν να ταρακουνιούνται από την αστάθεια. Η τάση αυτή για τη κρίση, αναμειγμένη με τη διαστρωμάτωση που είναι ενσωματωμένη στο καπιταλισμό και η εξάρτηση του κράτους στο ρατσισμό, κάνουν τις φασιστικές εκρήξεις αναπόφευκτες.
21.
Η ανικανότητα της αριστεράς να δώσει μια πραγματική και βιώσιμη εναλλακτική στο σημερινό σύστημα και η συνθηκολόγηση της με τους θεσμούς της εξουσίας, είναι αυτά που δίνουν στο φασισμό την ισχυρότερη ρητορική του γοητεία. Ένα αποτελεσματικό αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να κάνει περισσότερα από το να αντιτάσσεται απλά στους φασίστες ώστε να επιστρέψουν την κοινωνία στην προηγούμενη κατάσταση της. Αντίθετα το κίνημα θα πρέπει να παρουσιάζει ένα ριζικά διαφορετικό όραμα που να απαντά στα ίδια συναισθήματα αποξένωσης και μιζέριας στα οποία ο φασισμός αντιπροτείνεται ως λύση.
22.
Η ικανότητα του φασισμού να προσαρμόζεται στις αλλαγές στη τεχνολογία, τα κοινωνικά συστήματα, αξίες, ήθη και στις πολιτικές και πρακτικές της αριστεράς είναι αξιοσημείωτη. Καθώς πραγματοποιείται πρόοδος στους κινηματικούς κύκλους προς την αντιμετώπιση των κληρονομιών της αποικιοκρατίας, του λευκού σωβινισμού, της πατριαρχίας και της ετεροκανονικότητας και άλλων συστημάτων καταπίεσης, οι φασίστες ιδεολόγοι θα βρουν τρόπους να εκμεταλλευτούν αυτά τα σχέδια για το δικό τους όφελος. Η πρόληψη αυτής της οικειοποίησης απαιτεί την κατανόηση της κεντρικής ιδεολογίας και μεθοδολογίας του φασισμού από το αντιφασιστικό κίνημα ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει είναι σταθερό στις ιδέες της ριζοσπαστικής οργάνωσης, προσπαθώντας πάντοτε για μεγαλύτερη ελευθερία και ισότητα.
23.
Ο Donald Trump μπήκε στον Λευκό Οίκο με το ίδιο είδος του δεξιού λαϊκισμού που οδήγησε στο Brexit, την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, ενθάρρυνε την Marine Le Pen και το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και επέτρεψε στο αντιμεταναστευτικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία να μπει στο κοινοβούλιο. Αυτό δημιουργεί τη απαραίτητη γέφυρα μεταξύ του πληθυσμού και τους φασίστες και τους πρωτοφασίστες ιδεολόγους, που θέλουν να δουν μια κοινωνία επιβεβλημένης ανισότητας και ουσιοκρατικής ταυτότητας. Η γεφύρωση αυτή είναι αναγκαία προϋπόθεση για μια μαζική κοινωνική μετατόπιση προς το φασισμό, και πρέπει να ιδωθεί ως κομμάτι των ομόκεντρων κύκλων που δίνουν στο φασισμό την ικανότητα να προβαίνει σε μαζική βία.
24.
Η αντίσταση στο φασισμό πρέπει να πάρει την μορφή της μαζικής πολιτικής όπως και να πολεμήσει τις μακροπολιτικές του δεξιού λαϊκισμού που γεφυρώνουν τον κανονικό συντηρητισμό με το φασιστικό πλαίσιο. Αυτό δε μπορεί να γίνει μόνο από ένα ριζοσπαστικό περιθώριο, αλλά πρέπει να γίνει κινητοποιώντας τόσο τη βάση από όπου στρατολογεί ο φασισμός όσο και τις μαζικές περιθωριοποιημένες κοινότητες που στοχεύει (που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης). Η πιο αποτελεσματική αντίσταση στη φασιστική στρατολόγηση είναι η ριζοσπαστική κινητοποίηση, και το μόνο πράγμα που σταματά τη μαζική βία είναι η μαζική άρνηση.
25.
Ο λευκός σωβινισμός και η κοινωνική ιεραρχία είναι εσωτερικευμένη στην ταξική κοινωνία, ο φασισμός όμως επιδιώκει να την εξωτερικεύσει. Η απάντηση του ριζοσπαστικού κινήματος σε αυτό μπορεί επίσης να κάνει αυτή την καταπίεση ρητή, να καταδείξει τις υποβόσκουσες ιεραρχίες του πολιτισμού ώστε να υπονομεύσει τη φασιστική πρόοδο. Το μόνο πράγμα που θα τελειώσει το φασισμό για πάντα είναι να καταστρέψει τους μηχανισμούς που κατ’ αρχάς του επιτρέπουν να αναδυθεί. Η καταστροφή των παρορμήσεων του αυταρχισμού και της εσωτερικής ανισότητας είναι προϋπόθεση για την εξάλειψη του φασισμού από τη συλλογική συνείδηση. Το μόνο πράγμα που μπορεί να το καταφέρει αυτό είναι ένα επαναστατικό κίνημα που πάει πιο πέρα από τις απλές αντιδράσεις στα βίαια κινήματα των φασιστών.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
απέραντο γαλάζιο 