Πέντε συν μια τύψεις για τον οργασμό…

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάκος

 1

Η γνήσια φιλελεύθερη πολεμική ασχολείται μ’ έναν και μόνο άνθρωπο, με αγάπη τόση όση νιώθει ένας κανίβαλος όταν κομματιάζει ένα βρέφος για να το φάει.

2
Ο αληθινός κουμουνιστής είναι ένας κυνικός αναρχικός.

3
Ο μικροαστός αναρχικός δέχεται τον ταξικό αγώνα και την αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας θεωρητικά αλλά δεν μπορεί να δεχτεί τις πρακτικές πολιτικές τους συνέπειες.

4
Ο συνδικαλισμός είναι από τη φύση του ρεφορμιστικός. Οι επαγγελματικές σέχτες ήταν πάντα ο καρκίνος των κινημάτων. Ο θεμέλιος λίθος της σοσιαλδημοκρατίας που παραπαίει ανάμεσα στην υποκρισία και τη βαρβαρότητα.

5
Σε μια μη-καπιταλιστική κοινωνία, δηλαδή σε μια κοινωνία που δε στηρίζεται ολοκληρωτικά στο κέρδος και στη διαφύλαξη των κεκτημένων όσων κατέχουν τον πλούτο, η παράβαση και η παραβίαση των ορίων θα αποτελούσε την πυρηνική της λειτουργία, το γόνιμο πεδίο των αναγεννήσεών της.

6
Ούτε ικεσίες, ούτε νύχτες απελπισίας δίχως τέλος. Μόνο γέλιο. Το γέλιο του νικητή που είναι ο θρίαμβος του ανθρώπου πάνω στην ίδια του την ανικανότητα να φτάσει στον υπέρτατο στόχο του.

_________________________________________________________

Από:https://dromos.wordpress.com/2017/08/30/%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CF%83%CF%85%CE%BD-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C/