By Nikos LeFou Pierrot Ziakas
Φτάνουν 26 μέρες επί Ιούλη κρεμάμενες
ένα ακόμα έτος Χόμο Σάπιενς
ένα ,κάμποσο καιρό, ξεχασμένο κουτάκι μπύρας που μόλις κλώτσησα
και μια δήλωση θετικής ενέργειας
για να μην ειναι τίποτα ποίημα πια
να ειναι ξεκάθαρα
όπως να γνωρίζεις τα πάντα πού βρίσκονται
σ έν’ ασυμμάζευτο τραπέζι
κι είναι περίεργο που στα μεγάλα ερωτήματα
πιάνω ν’ ανάψω
με τον άδειο αναπτήρα
που εχω αφήσει επίτηδες
να μου θυμίζει την απάντηση
δίπλα
στο κυκλικό σημάδι του καφέ
πηδάνε εκείνοι
που έχουν γαντζωθεί απο τη χαρούμενη πλευρά της ζωής
γιατί δεν μπορεί να μην είναι αληθινό όλο αυτό
τόσο χαμόγελο
κι ενεργειακά νησιά
αρχαίες τραγωδίες
γιόγκα
έστω τρεις διαστάσεις διάολε
αλλα όλοι δεν εξαγοράζονται με ένα ωραίο τελος ;
κι αν είμαστε οι μνήμες των άλλων
εμείς ποιοι ειμαστε ;
Γραφικό όπως ο γέρος απέναντι
που φωνάζει για τα άδεια μπουκάλια
μ’ εκείνο το λευκό σώβρακο στο μπαλκόνι
και τα σκυλιά που τον γαυγίζουν
τ’ απογεύματα…
Εντάξει είσαι σημαντικός, μη φωνάζεις
-με τρεις τελείες-
έχεις δικιο
Πρέπει να ειναι αληθινό
κατι που θα καταλάβεις
όταν σταθείς στις μύτες
απο το τελευταιο κομμάτι του χρόνου
που σου αναλογεί στο φόβο
κι είναι
άχρηστο όπως το πονστάν
που μόλις πήρα για τον πονόδοντο
ή κοίταξε προς στο καλοκαιρι
ο πλανήτης ειναι ένα νεκροτομείο που κάνει πάρτυ
και η πληρότητα ειναι λέξη που χρησιμοποιούν στα ξενοδοχεία
για την επιβράβευση της εργασίας
το κληρονομικό δίκαιο
για την κυριότητα
κι ίσως η ανάγκη της φυλακής
γέννησε τη δικαιοσύνη
ο θάνατος τη ζωή για να έχει κατι να σκοτώνει
“κολλημένοι στην ίδια παγίδα”
κι ευτυχώς σε ξυπνούν περιπολικά και σειρήνες
για να σε κάνουν να πιστέψεις
πως κάποιος νοιάζεται για σένα
για να μην τρελαθείς
“όταν δεις εσενα κι αυτόν που ξέρουν”
ποιος ήτανε το όνειρο
και ποιος πραγματικά.
Εγω για ένα κουτάκι μπύρας είπα.
Nikos LeFou Pierrot Ziakas
Aπό:http://www.nostimonimar.gr/samer-in-de-sity-me-ton-rust-cohle/
απέραντο γαλάζιο 