Turn! Turn! Turn! …

Dj της ημέρας, ο Μιχάλης Κουμπής

1. Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν.

2. Καιρός του γεννάσθαι και καιρός του αποθνήσκειν· καιρός του φυτεύειν και καιρός του εκριζόνειν το πεφυτευμένον·

3. καιρός του αποκτείνειν και καιρός του ιατρεύειν· καιρός του καταστρέφειν και καιρός του οικοδομείν·

4. καιρός του κλαίειν και καιρός του γελάν· καιρός του πενθείν και καιρός του χορεύειν·

5. καιρός του διασκορπίζειν λίθους και καιρός του συνάγειν λίθους· καιρός του εναγκαλίζεσθαι και καιρός του απομακρύνεσθαι από του εναγκαλισμού·

6. καιρός του αποκτήσαι και καιρός του απολέσαι· καιρός του φυλάττειν και καιρός του ρίπτειν·

7. καιρός του σχίζειν και καιρός του ράπτειν· καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν·

8. καιρός του αγαπήσαι και καιρός του μισήσαι· καιρός πολέμου και καιρός ειρήνης.

Σας θυμίζει κάτι; Ίσως, κατ’ αρχάς, να θυμίζει αυτό που όντως είναι: το διασημότερο κομμάτι από τον «Εκκλησιαστή» (3.1-8). Δηλαδή από τη Βίβλο. Δοκιμάστε τώρα να το σκεφτείτε αγγλιστί. Ναι, είναι αυτό: το διασημότερο κομμάτι των Byrds — σύνθεση, πάντως του Pete Seeger. Ο παραγωγός του, λέει, του είχε ζητήσει κάτι λίγο πιο λάιτ από τα συνήθη τραγούδια διαμαρτυρίας που έγραφε. Ο Seeger τσαντίστηκε και στράφηκε στην πιο απροσδόκητη πηγή για εξεύρεση στίχων: στη Βίβλο. Όλοι, πάντως, έμειναν ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα. Οι στίχοι είναι λέξη προς λέξη το βιβλικό κείμενο. Ή μάλλον, όχι ακριβώς: ο Seeger έβαλε και κάτι δικό του: τη λέξη «Turn» εις τριπλούν. Τώρα, ποιος turn, πού turn και τι ακριβώς turn, αυτό μάλλον μόνο ο Seeger το ξέρει.

* * *

---

Από:https://dimartblog.com/2017/04/30/turn-turn-turn/

Νίκος Τσιφόρος: Ιστορία της Αγγλίας – Οι Σάξονες …

Κείμενο: Νίκος Τσιφόρος*

Ο «ΚΛΕΦΤΗΣ»

Ωραία περνάγανε οι Ρωμαίοι στην Αγγλία, τρώγανε, πίνανε, αφεντάδες ήτανε. άλλοι δουλεύανε κι αυτοί κάνανε τον σπουδαίο, έλα, όμως. που η Ρώμη άρχισε να φυραίνει… Τρωγόντουσαν οι στρατιωτικοί, τρωγόντουσαν οι πολιτικοί, δεν πηγαίνανε καλά οι υποταγμένοι λαοί, βγήκε στη μέση κι ο Χριστιανισμός και τους διαίρεσε, επαναστατήσανε οι σκλάβοι, δεν είχανε καθόλου κέφι να πάνε να φάνε τα κεφαλάκια τους στους πολέμους οι λεγεωνάριοι, άρχισε η δουλειά κι έπαιρνε νερό.

Στην Αγγλία, κάπως καλύτερα πηγαίνανε τα κόζια, αλλά άμα κάνανε επιδρομές οι Κέλτες, δεν τα καταφέρνανε πάντα να τους νικήσουνε οι Ρωμαίοι. Ήτανε ιππείς οι Κέλτες, ερχόντουσαν, κάνανε τη ζημιά και φεύγανε κι άντε πιάσ’ τους. Κι ακόμα παρακάτου, οι Γότθοι, οι Γερμανοί δηλαδή, πολεμούσανε τώρα με καινούργια όπλα, το ξίφος και τη λόγχη κι έτσι το τόξο και το ακόντιο δεν είχανε πια μεγάλη πέραση.

Σαξωνική μετανάστευση, 5ος αιώνας μ.Χ.

Και σαν να μη φτάνανε όλα τούτα, αρχίσανε να ‘ρχονται από την Ευρώπη και να κάνουν επιδρομές και ζημιές κάτι άλλοι λαοί. Οι Φράγκοι και οι Σάξονες.

Τούτοι δω οι πολεμιστές ήτανε θηρία και δε λογαριάζανε τίποτα. Πολεμούσανε άγρια, δε φοβόντουσαν και δε ζυγίζανε καθόλου καλά το στρατό των Ρωμαίων, που δεν ήτανε ρωμαϊκός, αλλά κατά μεγαλύτερο μέρος από ντόπιους Κέλτες.

Είδε κι αποείδε. λοιπόν, η Ρώμη και φώναξε έναν άνθρωπο της ναύαρχο, Καραούσιος λεγότανε.

-Κύριε, του είπανε, θα πάτε στη Βρετανία.

-Τι να κάνω; Τα γαϊδούρια μου έχασα κει πάνου;

-Όχι, αλλά έχουμε ένα στόλο και θα τον αναλάβετε και δε θ’ αφήνετε τους Σάξονες να περνάνε και να μας ταράζουνε.

Ο Καραούσιος, όμως, δε σκοτιζότανε και πολύ για τους Σάξονες. Πήρε το στόλο και έβγαινε στις ακτές και τις ρήμαζε στο κούρσος και τη ληστεία. Το μάθανε στη Ρώμη και του στείλανε μια γραφή.

-Δεν εντρέπεσθε;

-Δεν ντρέπομαι, απάντησε ο Καραούσιος, και ανάγκη δε σας έχω και παίρνω στρατό και στόλο και γίνομαι εγώ αυτοκράτορας της Βρετανίας και όποιος θέλει να μου πει όχι.

Μπύρες, μπάχαλα και κυνηγητό με τους μπάτσους από τον Καρλ Μαρξ …

Ο Καρλ Μαρξ εκτός από μεγάλος θεωρητικός , επαναστάτης , συγγραφέας και πολυπράγμων δεν έπαυε να είναι και αυτός ένας απλός θνητός. Μετά από αυτήν τη γελοιωδώς μικρή ‘απολογητική’ εισαγωγή μιας και ο Μαρξ δεν χρειάζεται συστάσεις , προειδοποιούμε οι ηθικολόγοι και σοβαροφανείς μπορούν να ξεκουμπιστούν ευθύς εξαρχής.
Ιδού ένα μικρό και χαριτωμένο περιστατικό στη ζωή του μεγάλου άντρα , ίσως σε μερικούς από εμάς να τον κάνει ακόμα πιο συμπαθή :

Ένα βράδυ, βγήκε με τον Έντγκαρ Μπάουερ και τον Βίλχελμ Λίμπκνεχτ για μπαρότσαρκα κατά μήκος της Τότεναμ Κορτ Ρόουντ, σκοπεύοντας να πιουν από ένα τουλάχιστον ποτήρι μπύρα σε κάθε παμπ που θα συναντούσαν μεταξύ της Όξφορντ Στριτ και της Χάμπστεντ Ρόουντ. Καθώς στο δρόμο στεγάζονταν ούτε λίγο ούτε πολύ δεκαοκτώ παμπ, μέχρι να πιάσουν την τελευταία τους σκάλα ο Μαρξ ήταν ήδη σκνίπα. Μια ομάδα Οντφέλοους,* που κάθονταν ήσυχοι και απολάμβαναν το φαγητό τους, βρέθηκαν στο στόχαστρο της μεθυσμένης τριάδας

Είχαμε βαρεθεί προς το παρόν την «ζυθοπεριήγησή μας» και προκειμένου να ηρεμήσουμε κάπως το αίμα μας που έβραζε, βαλθήκαμε να περπατούμε με ταχύ βήμα, μέχρι που ο Έντγκαρ Μπάουερ σκόνταψε σε κάτι στοιβαγμένα αγκωνάρια στην άκρη του δρόμου. «Ζήτω, έχω μια ιδέα!» και εις ανάμνησιν της εποχής που κάναμε τις τρελές φοιτητικές μας φάρσες, άρπαξε μια πέτρα και μπαμ! μπουμ! ένα γκαζοφάναρο έγινε θρύψαλα. Η ανοησία είναι μεταδοτική -ο Μαρξ κι εγώ δεν μείναμε πίσω και σπάσαμε τέσσερις πέντε φανοστάτες-, ήταν πιθανόν δύο η ώρα το πρωί και οι δρόμοι ήταν έρημοι… Ο θόρυβος, ωστόσο, τράβηξε την προσοχή ενός αστυνομικού, που χωρίς να το πολυσκεφτεί έδωσε γρήγορα γρήγορα το σινιάλο στους συναδέλφους του. Αμέσως ακούστηκαν από παντού αστυνομικά σφυρίγματα. Η θέση μας ήταν κρίσιμη. Ευτυχώς, το αντιληφθήκαμε αμέσως· και ευτυχώς, γνωρίζαμε τα κατατόπια. Το βάλαμε στα πόδια με δυο τρεις αστυνομικούς στο κατόπι μας, σε κάποια απόσταση μακριά μας. Ο Μαρξ επέδειξε ευλυγισία για την οποία δεν τον είχα ικανό.

Και αφού το κυνηγητό κράτησε κάποια λεπτά, κατορθώσαμε να στρίψουμε σ’ έναν παράδρομο, φτάσαμε σε μια αλάνα -μια πίσω αυλή ανάμεσα σε δύο δρόμους- κι από κει βγήκαμε πίσω από τους αστυνομικούς, που έχασαν τα ίχνη μας. Ήμασταν πια ασφαλείς. Δεν μας είχαν δει και φτάσαμε στα σπίτια μας χωρίς άλλες περιπέτειες.

* Oddfellows: μέλη αγγλικής εταιρείας αντίστοιχης με τη μασονία.

Φράνσις Γουίν ,  “Κάρολος Μαρξ η ζωή του” , εκδ.ωκεανίδα σελ.341-342

βασίζεται σε αναμνήσεις του Μαρξ από τον Β.Λιμπκνεχτ υπάρχει στα αγγλικά στο Karl Marx : Interviews and recollections , κεφ.Wilhelm Liebknecht σ.63-65 . Στο αγγλικό βιβλίο μαθαίνουμε πως πριν το κυνηγητό με τους μπάτσους έγινε ένας ψιλοκαυγάς με τους Άγγλους στο μπαρ αλλά δεν έπεσαν μπουκέτα μιας και η τριάδα αποχώρησε , παρά κάτι αναποδογυρισμένα τραπέζια. Η αφορμή για τον καυγά ήταν ‘πατριωτικής’ φύσεως για τα κακώς κείμενα την κατάσταση και τα προτερημάτων της Αγγλίας και της Γερμανίας. Το περιστατικό πρέπει να έγινε τη δεκαετία του 1860 δηλαδή όταν ο Κ.Μαρξ ήταν πάνω από 40 χρονών.

libcom.org/allotriosi.wordpress.com

---

Από:http://www.nostimonimar.gr/bires-bachala-ke-kinigito-me-tous-batsous-apo-ton-karl-marx/

Το αίνιγμα των χρόνων Εβδομήντα – L’enigma degli anni Settanta: dibattito pubblico alla Sapienza, δημόσια συζήτηση στο πανεπιστήμιο La Sapienza…

Σαράντα χρόνια αργότερα, η ανάμνηση του 1977 φαίνεται να καίγεται με μια κρύα φωτιά, ξεπερασμένη. H κυκλική επέτειος επιβάλλει μια κουρασμένη μνήμη που, σήμερα περισσότερο από ποτέ, σηματοδοτεί την απόσταση με εκείνα τα γεγονότα και εκείνα τα πάθη. Έχοντας στείλει στη σοφίτα τόσο τον μυθολογικό βετερανισμό όσο και την μετα-μοντέρνα επίπληξη, φαίνεται να ήρθε ο χρόνος, η ώρα της ανεξάρτητης ιστοριογραφίας, ειδομένης από απόσταση. Ωστόσο, ακόμη και αυτή δεν βρίσκει μεταφορικό μέσο την ώρα που ερμηνεύει το αίνιγμα εκείνου του κινήματος. Σαράντα χρόνια αργότερα, γύρω από την δεκαετία του Εβδομήντα εξακολουθεί να παραμένει ένα πέπλο μυστηρίου. Μια ξεκάθαρη ένδειξη της σχέσης μεταξύ ιστορίας και πολιτικής: η έλλειψη ενδιαφέροντος της μιας αποστειρώνει την δυναμικότητα της άλλης. Ωστόσο, η φαινομενική έλλειψη επικαιρότητας του ’77 – όπως και της άλλης μεγάλης επετείου αυτού του 2017, της ρωσικής Επανάστασης – θα μπορούσε να απελευθερώσει αυθεντικά σκεπτικά, original, τα οποία να μην κάμπτονται πλέον από την αναγκαιότητα νομιμοποίησης αυτής ή εκείνης της πολιτικής λειτουργίας. Το ’77 δεν είναι πια η γη της έριδος μεταξύ ανταγωνιστικών οραμάτων της επαναστατικής πολιτικής. Είναι μια ανάμνηση ειρηνευμένη, καταδικασμένη από τους μεν, μυθοποιημένη από τους άλλους, τυλιγμένη στο πέπλο μυστηρίου έλλειψης κατανόησης τόσο στους μεν όσο και στους δε. Αξίζει λοιπόν να επιστρέψουμε να σκεφτόμαστε το ’77. Γιατί, είναι η θέση μας, εάν τίποτα δεν φαίνεται τόσο μακρινό από αυτό το έτος, πολλές από τις σημερινές δυσκολίες στο να προταθεί μια αξιόπιστη πολιτική τοποθετούν τις ρίζες τους στο εν λόγω κίνημα, ή μάλλον: στις μεταθανάτιες ερμηνείες αυτού του κινήματος. Ας προχωρήσουμε με τάξη.

Καπιταλισμός και Διαφθορά …

Φωτεινή Μαστρογιάννη Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Ο καπιταλισμός, όπως τουλάχιστον τον βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, έχει άμεση σχέση με τη διαφθορά και όχι με κάποια μορφή δίκαιης ελεύθερης αγοράς.

Η σχέση αυτή βασίζεται στην ίδια τη θεωρητική του βάση, όπως την εξέφρασαν οι Ρέηγκαν και Θάτσερ, σύμφωνα με την οποία, σημαντικό είναι το άτομο και όχι η κοινωνία. Κατ’αυτό τον τρόπο η έννοια της οποιαδήποτε συλλογικότητας καταρρίπτεται και σημασία έχει μόνο το τι κάνει το ίδιο το άτομο, ακόμα και παράνομες και εγκληματικές πράξεις αρκεί να ενεργεί προς ίδιον όφελος,αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο. Λόγω του ότι όμως ο «άνθρωπος είναι ον κοινωνικό»  («ζώον κοινωνικόν» κατά Αριστοτέλη), η υιοθέτηση του ακραίου ατομισμού  είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση (που είναι συλλογική) γιατί εντείνει τον ανταγωνισμό και επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας συνοδεία των αντίστοιχων συλλογικών νευρώσεων (βλ. άρθρα μου για τον ναρκισσισμό).

Η κατάργηση οποιασδήποτε έννοια συλλογικότητας φαίνεται και από τις εργασιακές σχέσεις, όπου πέραν των ατομικών συμβάσεων, αυτό που κυρίως προωθείται για το άμεσο μέλλον είναι ο εργαζόμενος να είναι ο ίδιος επιχειρηματίας ενοικίασης της εργατικής του δύναμης σε μισθό κατώτερο όμως από αυτόν που θα έπαιρνε εάν ήταν μισθωτός με τις προηγούμενες υφιστάμενες εργασιακές σχέσεις.  Δεν είναι τυχαίο ότι π.χ. στις ΗΠΑ από το 2007 μέχρι σήμερα ο πλούτος του μέσου αμερικανικού νοικοκυριού μειώθηκε κατά 40% ενώ το 0,1% του πληθυσμού αντίστοιχα αύξησε τον πλούτο του. Στο σημείο αυτό πρέπει  να επισημανθεί ότι οι σύγχρονοι πλούσιοι δεν είναι οι επιχειρηματίες της παλαιάς μορφής δηλαδή άνθρωποι που δημιουργούσαν επιχειρήσεις της παραγωγικής οικονομίας από τις οποίες πλούτιζαν αλλά τα στελέχη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων τα οποία αμείβονται με υπέρογκους μισθούς ακόμα και εάν χρεοκοπούν τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται.

Πυροσβεστική αποστολή…

Ο αμερικάνος υφ.υπ.εξ. (με αρμοδιότητα τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις…) Hoyt Brian Yee φτάνει την Δευτέρα στα Σκόπια. Για να “πείσει” τον σύμμαχο του ακροδεξιού πρώην πρωθ. Γκρουέφσκι πρόεδρο Gjorge Ivanov να δώσει επιτέλους εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην ήδη διαμορφωμένη πλειοψηφία σοσιαλδημοκρατών και αλβανών βουλευτών.

Όμως ο Ivanov έχει δηλώσει ήδη ότι δεν θα τον δεχτεί… Όπως έχει κάνει και με τους απεσταλμένους της ε.ε…. Το πράγμα δείχνει κωμικοτραγικό: ενδιαφέρεται πραγματικά η Ουάσιγκτον για την «σταθερότητα» στα δυτικά βαλκάνια; Ή το παριστάνει;

Δεν είναι η καχυποψία μας, αλλά η κοινή λογική που προκαλεί την ερώτηση. Αφού ο Yee ξέρει ήδη ότι ΔΕΝ θα μιλήσει με τον θεσμικά υπεύθυνο (της «θεσμικής εκτροπής» όπως θα έλεγαν οι ειδικοί) τι ακριβώς θα κάνει στα Σκόπια; Δηλώσεις σαν αυτές που έχει ήδη κάνει: «Ελπίζω ότι σύντομα θα…» κλπ κλπ…. Αυτό…

Και απ’ την ανάποδη μεριά: τι ακριβώς είναι που δίνει στον Ivanov την «άνεση» να κρεμάει ταμπέλα «κλειστόν» στο πόστο του όταν κτυπάει το κουδούνι ένας αμερικάνος καθεστωτικός; Πιο απλά: γιατί δεν ανησυχεί ότι κάνει χοντράδα; Μήπως επειδή ξέρει ότι πρόκειται για fake «προσπάθειες»;

Προφήτες δεν είμαστε, και ίσως ο Ivanov «το ξανασκεφτεί». Όμως δεν μας φαίνεται καθόλου δύσκολο η καινούργια αμερικανική διοίκηση να θεωρεί τα δυτικά βαλκάνια «πρόβλημα της ευρώπης» – παίρνοντας από εκεί μόνο ότι χρειάζεται, όπως για παράδειγμα την ένταξη του μαφιόζικου montenegro στο νατο… Και δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο το να βλέπει με καλό μάτι το να γίνει αυτό το «πρόβλημα» ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

Το να το βλέπει με καλό μάτι… και να το σπρώχνει με καλό χέρι… διακριτικά…

(Εν τω μεταξύ στην αναμπουμπούλα διάφοροι χαίρονται: κυκλοφορούν φήμες στην μακεδονική επικράτεια ότι ο Ivanov μπορεί να αξιοποιήσει το προεδρική καρέκλά του για να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», βγάζοντας τον στρατό στους δρόμους – ένα πραξικόπημα δηλαδή – προκειμένου να σταματήσει οριστικά την πολιτική διαδικασία. Ας ευχηθούμε να πρόκειται μόνο για φήμες…)

---

Από:http://www.sarajevomag.gr/wp/2017/04/pyrosvestiki-apostoli/

Γαλλία: «Διχασμός» Μακρόν στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις …

Προεκλογικό και τεταμένο το κλίμα

Χιλιάδες κόσμου διαδήλωσε στους δρόμους τους Παρισιού για την εργατική Πρωτομαγιά σε κλίμα ιδιαίτερα φορτισμένο λόγω του επικείμενου β’ γύρου των προεδρικών εκλογών. Σύμφωνα με την  CGT  στις διάφορες συγκεντρώσεις που έγιναν για την Πρωτομαγιά σε όλη τη χώρα, συμμετείχαν περίπου 280.000 διαδηλωτές, αριθμό που η αστυνομία μειώνει στους 140.000. Όπως σχολίαζαν δημοσιογράφοι γαλλικών ΜΜΕ, για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια,  έκαναν την εμφάνισή τους σε διαδηλώσεις πανό και συνθήματα έντονα πολιτικά, με  λόγια ή με την μορφή των Μάρξ, Λένιν, Λούξεμπουργκ αλλά και Ένγκελς!Ενώ έντονος ήταν και ο αντιφασιστικός χαρακτήρας τους λόγω της συμμετοχής της Λε Πεν στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών.

Τα εργατικά συνδικάτα καθώς CGT, FSU, Solidaires και Force Ouvrière συμμετείχαν σε κοινή συγκέντρωση στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας  με κύριο σύνθημα «να δοθεί τέλος στις κοινωνικές και εργασιακές υποχωρήσεις που στρώνουν το έδαφος για την ακροδεξιά».  Οι τρεις πρώτες συνδικαλιστικές  οργανώσεις (η πρώτη βρίσκεται πιο κοντά στο Γαλλικό ΚΚ χωρίς όμως να έχουν κοινές θέσεις πλέον σε αρκετά θέματα, η δεύτερη είναι η μεγαλύτερη οργάνωση εκπαιδευτικών, η τρίτη πρόσκειται στην ευρύτερη αριστερά) κάλεσαν να μπει «φρένο» στην ακροδεξιά, αποφεύγοντας, όμως, επισταμένα να καλέσουν σε ψήφο υπέρ του Εμμανουέλ Μακρόν, στάση που έχει πυροδοτήσει ασφυκτικές πιέσεις και επιθέσεις σε βάρος τους.  Την ίδια  θέση έχει υιοθετήσει και ο επικεφαλής της  κίνησης France Insoumise, Ζαν Λυκ Μελανσόν, ο οποίος επίσης δέχεται βροχή επικρίσεων για την άρνησή του να καλέσει ανοιχτά σε ψήφο υπέρ του Μακρόν απέναντι στην Λε Πεν.  Η Force Ouvrière παραδοσιακά δεν παίρνει θέση  στο β’ γύρο των προεδρικών, και δεν καλεί για την υπερψήφιση κανενός, στάση που τηρεί και αυτή τη φορά.  Από τα συνθήματα που ξεχώρισαν, σύμφωνα με τα γαλλικά ΜΜΕ, από τον κόσμο ήταν το «Ni Le Pen, ni Macron».

Στην ξεχωριστή τους διαδήλωση, η CFDT, που βρίσκεται πιο κοντά στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, και η συνδικαλιστικών οργάνωση των εκπαιδευτικών UNSA, έθεσαν ως κύριο θέμα την ψήφο υπέρ του Macron, προκειμένου να απορριφθεί «το αντιδραστικό όραμα» του Εθνικού Μετώπου. Από τις ομιλίες δεν έλειψαν οι επικρίσεις για όσους δεν στηρίζουν σαφώς τον Εμμανουέλ Μακρόν.

Επεισόδια σημειώθηκαν στο περιθώριο των διαδηλώσεων στο Παρίσι ανάμεσα σε διαδηλωτές που συμμετείχαν στο Black Block, και είχαν διαχωριστεί από την υπόλοιπη πορεία, και σε αστυνομικούς. Κατά τη διάρκειά τους, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών τραυματίστηκαν 4 αστυνομικοί και αρκετοί διαδηλωτές, ο αριθμός των οποίων δεν ήταν σαφής μέχρι αργά το βράδυ, ενώ έγιναν και 5 προσαγωγές.

 

 __________________________________________________________

Aπό:http://www.toperiodiko.gr/%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%BC/#.WQezZlSLQ2o