Είναι πολλές φορές οι ανθρώπινες ιστορίες-αλλά και οι μύθοι που αφήνουν πίσω τους ως ουρά-τόσο πληκτικές και αφόρητες που σου έρχεται σκοτοδίνη.
Απελπίζεσαι με την ανθρώπινη μικρότητα και το ανθρώπινο μεγαλείο που τέμνονται στα σύνορα του συμφέροντος.
Όταν όμως βλέπεις, πως, το να υπάρχεις απλώς, είναι θαυμάσιο, γιατί είναι κάτι που δεν έχει τέλος και δεν χρειάζεται απόδειξη τότε νιώθεις πραγματικά σαν ένας ευτυχισμένος βράχος στη μέση του ωκεανού.
Το να νιώθεις πως υπάρχεις και μόνο είναι μια βεβήλωση της σιωπής. Ένα μουσικό κομμάτι που απλώς ακούγεται σε κάθε αναπνοή και σε κάθε τυχαία συνεύρεση.
Μέσα στο βασίλειο του θανάτου που είναι και βασίλειο της ζωής εγγράφεται η μοναδική αλήθεια της δημιουργίας.
Όταν πάψει να σε συγκινεί η γη, ο αέρας, η φωτιά, το νερό, το υδρογόνο, το οξυγόνο, το νάτριο, ξεπέφτεις στις ιστοριούλες με καλό ή κακό τέλος.
Βυθίζεσαι ανυπεράσπιστος στη μακάβρια καταβόθρα ενός ψεύτικου κόσμου. Μιας ονειροπόλησης με παντόφλες και υποκρισία. Μιας γραφειοκρατίας που ψάχνει με το μαχαίρι μέσα στα κρέατα αναζητώντας την καρδιά.
Οι δαφνοστεφείς πρωταγωνιστές της ιστορίας αφού σε πετάξουν στο χαντάκι της ανωνυμίας και αφού σε παραχώσουν στους ομαδικούς τάφους της νοικοκυροσύνης, σου φορτώνουν όλα τους τα εγκλήματα.
Σαν τα σαλεμένα παιδιά αυστηρών δασκάλων σε βάζουν να γυρνάς από παπά σε παπά και από ψυχολόγο σε ψυχολόγο. Σε αφήνουν να λιώνεις μέσα στον μικρόκοσμό σου. Ξέρουν πως είσαι ακίνδυνος διότι σου έχουν χρυσώσει τις αλυσίδες.
Οι επιθυμίες σου από γλουτούς και μπούτια, από διαρρέον συμπαντικό χάος γίνονται μικροαστικές σκοτούρες. Ο έρωτάς σου ξεπέφτει στη συγκατοίκηση και στο στρίμωγμα για να βολέψει την ευρυχωρία του καπιταλιστή.
Οι ανάγκες σου και οι εκκρίσεις σου μετριούνται με τη μεζούρα του συμφέροντας μιας τάξης που έκανε τέχνη το να ζει εις βάρος των άλλων.
Γράψτε λοιπόν τις πεθαμενατζίδικες ιστορίες σας και τα ποιηματάκια με τους στεναγμούς. Πιαστείτε απ’ τ’ αρχίδια των αναμνήσεων και αγκαλιάστε τα σφιχτά για να μην πέσετε στην πραγματικότητα της στιγμής και στην καύλα της αλητείας.
Η αιωνιότητα περνάει μόνο μια φορά από τούτο εδώ τον κόσμο. Και η αιωνιότητα είμαστε εμείς.
____________________________________________________________
απέραντο γαλάζιο 