Η φωνή του θεού ή Διακοπή για διαφημίσεις…

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάκος

Συνήθως δεν υπάρχει τίποτε επάνω. Όλα είναι κάτω. Το χώμα και το νερό, οι πέτρες και τα δέντρα. Οι άνθρωποι είναι κάτω.

Περιμένουν σαν ανυποψίαστα φανταράκια να κάνουν το καθήκον τους. Περιμένουν υπομονετικά πίσω απ’ τη σκηνή να έρθει η σειρά τους.

Η φωνή του θεού μονάχα ακούγεται πίσω απ’ τα μεγάφωνα και πίσω απ’ τις εικόνες που διαφημίζουν τηλεοράσεις, κινητά, σερβιέτες, καφέδες, αυτοκίνητα, φάρμακα, ρόγες, μπούτια, αφαλούς.

Η φωνή του θεού είναι μελιστάλαχτη, μιλάει απλά και κατανοητά. Λίγες λέξεις, νεανική χροιά με μια διαπεραστική αίσθηση χαράς αλλά και με μια χθόνια δύναμη που κάθε τόσο αναβλύζει στον απέραντο τηλεοπτικό θόλο.

Τα ιδρύματα των πλουσίων που βοηθάνε τους φτωχούς είναι περισσότερα απ’ τους φτωχούς, οι αγαθοεργίες και οι καλές πράξεις εξαπλώνονται σαν επιδημίες που σπέρνουν οι καλές θρησκείες στον κακό κόσμο.

Παντού η φωνή του θεού. Στα κομμωτήρια και στα βενζινάδικα, στα σχολεία και στα μπουρδέλα. Στα σπίτια και στα καλυβάκια.

Η φωνή του θεού από μέλι και γάλα, από σπέρμα και σάλιο. Η φωνή του θεού απ’ τα Εγώ όλων μας. Η φωνή του θεού από άρβυλα πολέμου και ακατάσχετα γέλια.

Ο θεός δεν έχει σάρκα, ούτε πνεύμα. Μόνο φωνή. Ο θεός είναι ο καλύτερος πωλητής του κόσμου. Πουλάει τον κόσμο στον κόσμο. Καθημερινώς και αδιαλείπτως.

Συνήθως δεν υπάρχει τίποτε επάνω. Όλα είναι κάτω. Ο θεός είναι κάτω. Εδώ μαζί μας. Η φωνή του μας ακολουθεί ακόμα και στον καμπινέ.

Ο θεός είναι πανταχού παρόν. Είναι εδώ κάτω μαζί μας. Μας οδηγεί σαν συμπαντικό γαμικό υνί στο ταμείο. Άλλος με χλαμύδιον και άλλος με υποκάμισον. Εκεί πληρώνονται όλα. Στο ταμείο. Εδώ δηλαδή.

_____________________________________________________________

Aπό:https://dromos.wordpress.com/2016/09/11/%CE%B7-%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%B5/

Facebook: «Μας αρέσει το άρωμα της ναπάλμ για καλημέρα»…

Η λογοκρισία παίρνει likes;

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Και επειδή μας αρέσει αυτό το άρωμα, θα κάνουμε τα πάντα για να ξεχαστεί η ιστορία αυτών των εκρηκτικών και των καμένων παιδιών του Βιετνάμ, να ξεχαστεί η ιστορία μιας χώρας που μέτρησε τέσσερα εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες. Έτσι μιας και δεν μπορούμε να την σβήσουμε, μπορούμε είτε να την μοντάρουμε, είτε να την λογοκρίνουμε και να την απαγορεύσουμε. Αυτά θα μπορούσαν να είναι τα πραγματικά λόγια των αφεντικών τηςFacebook, πίσω από την «ευαισθησία» τους για παιδική πορνογραφία.

Πριν λίγες μέρες το Facebook έσβησε, όχι αυτοματοποιημένα αλλά με συνειδητή απόφαση, μια από τις πιο γνωστές φωτοειδησεογραφικές εικόνες της ιστορίας. Όποιος την «πόσταρε» διωκόταν ψηφιακά, δηλαδή σβηνόταν η φωτογραφία και μπλοκαριζόταν το προφίλ του. Αρχικά απειλήθηκε και σβήστηκε το post ενός συγγραφέα, μετά της πιο μεγάλης σε κυκλοφορία νορβηγικής εφημερίδας, έπειτα της πρωθυπουργού της χώρας και εδώ στα μέρη μας, απειλήθηκε το ειδησεογραφικό INFO-WAR και πολλοί άλλοι «ανώνυμοι» χρήστες. Ο λόγος ήταν πως η φωτογραφία που έδειχνε φάτσα φόρα τις φρικαλεότητες των ΗΠΑ, ονομάστηκε… παιδική πορνογραφία.

Οι «κυρ Παντελήδες» κλείνουν την πόρτα των σχολειών στα προσφυγόπουλα…

Σύλλογοι γονέων σε Ωραιόκαστρο και Παλαιόκαστρο δεν θέλουν προσφυγόπουλα στα σχολειά…

Αφού εκκλησιάστηκαν και πήραν την ευλογία του Θεού, με ήσυχη τη συνείδησή τους, τα μέλη δύο συλλόγων γονέων, του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου και του 1ου Δημοτικού Σχολείου Παλαιοκάστρου πήραν την απόφαση – και μάλιστα σε «έκτακτες» γενικές συνελεύσεις τους που σχεδόν συνέπεσαν χρονικά (8/9 και 7/9 αντίστοιχα) – να μη δεχτούν παιδιά προσφύγων στα σχολεία τους.

Την Κυριακή θα μαζευτούν να χορέψουν τους χορούς των προσφύγων προγόνων τους και θα θυμηθούν την καταγωγή και τα βάσανά τους…

 

 

Είναι από τις στιγμές που η τέχνη θέτει το ζήτημα πιο εύστοχα από την δημοσιογραφία:

«Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,

τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη

χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ψωμί,

μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι;

Ο γιος σου μοναχά να ’ναι καλά
ν

’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.

(…)

Ξέρεις πως δώσανε, κυρ Παντελή,

άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή

να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί

να φας κι εσύ, κυρ Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες, κυρ Παντελή;

Πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη.

Πες μας τι άφησες κληρονομιά

που να εμπνέει τη νέα γενιά;

Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,

έντρομε, άβουλε, συ φασουλή,

βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή,

άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά,

θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά

κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή

σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη.»

_____________________________________________________________

Από:http://www.toperiodiko.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%85%CF%81-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%8C%CF%81%CF%84/#.V9fZ_VSLQ2p

Σπάνιο βίντεο από την κηδεία του Κροπότκιν (1921)…

^{O Πιότρ Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν γεννήθηκε ακούσια πρίγκιπας στις 9 Δεκεμβρίου 1842, έφυγε όμως απ’ τη ζωή εκούσια ως αναρχικός ακτιβιστής, επιστήμονας, φιλόσοφος, συγγραφέας και μελετητής στις 8 Φεβρουαρίου 1921 από πνευμονία. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε από τις 10 έως 13 Φεβρουάριου του 1921, και καταγράφηκε κινηματογραφικά από το “Παράρτημα κοινωνικών χρονικών του πανρωσικού σινεμά και φωτογραφίας”.}

Μετά τη νεκρική πομπή στην πόλη της Ντμιτροφ της Ρωσίας, όπου και πέθανε, το σώμα του μεταφέρθηκε με τρένο στη Μόσχα για το τελικό αντίο στο Σπίτι των συνδικάτων, (όπου μπορείτε να δείτε στο βίντεο την Έμμα Γκολντμαν και τον Αλεξαντρ Μπέρκμαν) και στη συνέχεια τιμήθηκε από πομπή χιλιάδων αναρχικών στους δρόμους της Μόσχας.

Ίσως η πιο συγκινητική στιγμή του ντοκιμαντέρ είναι τα στιγμιότυπα των αναρχικών πολιτικών κρατουμένων που μεταφέρουν μαύρα πανό στη Μόσχα και οι οποίοι απελευθερώθηκαν προσωρινά από τις φυλακές του κομμουνιστικού καθεστώτος, προκειμένου να παραστούν στην κηδεία. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ξανάζησαν άλλη μέρα ελεύθεροι έξω απ΄τα κελιά των φυλακών στο υπόλοιπο της ζωής τους.

Η κηδεία του Κροπότκιν ήταν, επίσης, η τελευταία δημόσια διαδήλωση αναρχικών στη Μόσχα η οποία έως το 1988.

Ετάφη στο νεκροταφείο Νοβοντέβιτσι.

εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF

_____________________________________________________________

 

Από:http://www.provo.gr/kropotkin-funeral-video/

Η πηγάδα – 1. Τα τάγματα ασφαλείας…

Ξημερώματα Σαββάτου, 16 Σεπτεμβρίου 1944. Ένα χαμπέρι ταξιδεύει σ’ ολόκληρη την κατεχόμενη Ελλάδα, κάνοντας τις ραχοκοκκαλιές όλων των δωσίλογων και των προδοτών να ριγήσουν: ο ΕΛΑΣ συνέτριψε τους ταγματασφαλίτες τού Μωριά μετά από τριήμερη μάχη στον Μελιγαλά!

Το χειρότερο για τους κάθε λογής προδότες τής πατρίδας δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν ότι, μαζί με τους αντάρτες τού ΕΛΑΣ, χύμηξαν κατά των ταγματασφαλιτών και των συνεργατών τους εκατοντάδες απλοί κάτοικοι της Πελοποννήσου οι οποίοι, αναθαρρώντας από την μεγάλη νίκη των ανταρτών, πήραν ό,τι βρήκαν μπροστά τους (από τσεκούρια και κόσες μέχρι κουζινομάχαιρα και δικράνια) και ξαμολύθηκαν για να τσακίσουν όλους εκείνους που τους είχαν κάνει την ζωή μαύρη κατά την διάρκεια των ήδη κατάμαυρων χρόνων τής κατοχής. Τώρα που ήταν πια ολοφάνερο πως οι γερμανοί προστάτες τους ετοιμάζονταν να φύγουν από την χώρα, οι προδότες είχαν κάθε λόγο να ανησυχούν για την συσσωρευμένη εναντίον τους λαϊκή οργή.

Η «πατρίς, ευγνωμονούσα», ανταμείβει τους ταγματασφαλίτες για τον δωσιλογισμό τους. Από αριστερά: (1) Χρήστος Γερακίνης, υφυπουργός συγκοινωνιών, 1954, επί κυβ. Παπάγου, (2) Νικόλαος Κουρκουλάκος, διευθυντής Αγροτικής Τράπεζας, 1969, επί χούντας, (3) Γεώργιος Θεμελής, υφυπουργός εθν. αμύνης, 1958-1961, επί κυβ.

Do you remember resistance? …

Κι όμως. Ενώ εκατομύρια εντός και εκτός ηπα θα συμφωνούσαν ότι η 11η Σεπτέμβρη υπήρξε ένα τερατώδες inside job με σκοπό την αμερικανική στρατιωτική επέκταση, έχει αποδειχθεί αδύνατο σ’ αυτά τα εκατομύρια να ΦΡΕΝΑΡΟΥΝ τόσο τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό όσο και όλους τους υπόλοιπους που, κάτω απ’ την ενιαία «αντιτρομοκρατική» ρητορική μιμούνται, συμπληρώνουν ή ανταγωνίζονται το αμερικανικό σχέδιο! Είναι ίσως η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία όπου η μαζική επίγνωση ενός τέτοιου και τόσο δολοφονικού εδώ και 15 χρόνια κρατικού, καθεστωτικού ψέμματος, ΔΕΝ μεταφράζεται σε (οργισμένη) πολιτική πράξη!!
Αδύνατο γράψαμε; Μάλλον ανεπιθύμητο! Κι έτσι ένα αρχικό καλά σκηνοθετημένο έγκλημα συνεχίζει να γεννάει πάμπολλα, μικρά και μεγάλα. Αν, λοιπόν, η περιβόητη 11η/9ου βρωμάει αίμα, ακόμα πιο έντονη είναι η όμοια μυρωδιά της πολιτικής απάθειας (μας) εδώ και 15 χρόνια.

---

Από:http://www.sarajevomag.gr/index.html

Παραμύθι χωρίς τέλος: Οι διαστάσεις του ευρωπαϊσμού ανά τους αιώνες…

Ποιές είναι οι διαστάσεις, που συνθέτουν τη σύγχρονη Ευρώπη; Ποιες συνθήκες του παρελθόντος την ανήγαγαν σε ιστορική αναγκαιότητα; Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι δυνατό να εξαντληθούν σε ένα σύντομο κείμενο σαν αυτό. Ωστόσο, μπορούμε να θίξουμε έστω κάποιες βασικές παραμέτρους, που επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν την σύγχρονη αντίληψη για την Ευρώπη.

Η έννοιά της είναι ετεροκαθοριζόμενη, καθώς προέκυψε κυρίως ως σχέση με τον ισλαμικό κόσμο. Εμφανίζεται ουσιαστικά τον 7ο αι., ταυτόχρονα με την εμφάνιση, δηλαδή, του Ισλάμ ως ενοποιητικής δύναμης της Ανατολής. Οπότε, η Ευρώπη προσδιορίζεται ως Δύση. Αντίστοιχες δυνάμεις, βέβαια, είχαν προκύψει ήδη στην αρχαιότητα (με τους περσικούς πολέμους για παράδειγμα), αλλά η γεωγραφική και νοηματική της διάσταση, όπως νοείται σήμερα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι γεννιέται με το αντίβαρο της Ανατολής. Στην αρχαιότητα, μάλιστα, ως τα ρωμαϊκά χρόνια, υπήρχε κυρίως ο διαχωρισμός στον άξονα Βορρά-Νότου. Η θρησκεία και κυρίως τα πολιτιστικά στοιχεία διαμόρφωσαν την ευρωπαϊκή ιδέα από τον Μεσαίωνα και δώθε.