ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ στις 27 Αυγούστου 1941, γεννήθηκε η Cesária Évora (1941-2011).
—του Γιώργου Τσακνιά—
Συγκρίνουν τη μουσική του Cabo Verde με τα blues και τα fado. Στο Cabo Verde έχουμε ένα ανακάτεμα πολιτισμών. Βλέπεις τη θάλασσα όπου και να πας. Η θάλασσα μας βλέπει. Η θάλασσα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη χώρα. — Cesária Évora, 1941-2011
Πώς καταφέραμε και το βρήκαμε εκείνο το μικρό εστιατόριο με φαγητό του Cabo Verde στην Alfama, στη Λισσαβώνα; Ζήτησα οδηγίες από τους περαστικούς, εφαρμόζοντας τη θεωρία μου περί της πορτογαλικής γλώσσας: αν μιλήσεις ιταλικά με προφορά ρώσικη, πασπαλισμένη με ολίγα λαμιώτικα, συνεννοείσαι μια χαρά. Η Ελένη —που είχε κατ’ αρχάς εντοπίσει το εστιατόριο σε κάποιον ψαγμένο οδηγό— δεν πίστευε ότι είναι δυνατόν να βγάλουμε άκρη έτσι, αλλά βγάλαμε και το βρήκαμε. Ήταν μια τρύπα αλλά με ανάγλυφα στο ταβάνι, ήμασταν εμείς κι ένας γέρος πελάτης και η ιδιοκτήτρια, η τηλεόραση έπαιζε, πλαισιωμένη από τα εμβλήματα της ομάδας του Cabo Verde, και τους τοίχους κοσμούσαν τα πορτρέτα των προγόνων και της Cesária Évora. Αυτά πριν τέσσερα χρόνια. Νοσταλγώ τη Λισσαβώνα.
Ποιος θα σου δείξει
αυτόν τον δρόμο τον μακρινό;
Ποιος θα σου δείξει
αυτόν τον δρόμο τον μακρινό;
Τον δρόμο
για το Σάο Τομέ;
Η νοσταλγία, η νοσταλγία
η νοσταλγία
για την πατρίδα μου, το Σαο Νίκολαου.
Αν μου γράψεις
θα σου γράψω·
αν με ξεχάσεις
θα σε ξεχάσω·
μέχρι τη μέρα
που θα γυρίσεις.
Η νοσταλγία, η νοσταλγία
η νοσταλγία
για την πατρίδα μου, το Σαο Νίκολαου.
[Cesária Évora, Saudade]