Αυτό δεν είναι τραγούδι
Dj της ημέρας, η Μαρίκα Τσεβά
Τις προάλλες βρέθηκα (για λόγους που θα αποσιωπήσω για να μην καρφωθώ) σε ταβέρνα με παρέα αποτελούμενη κατά βάση από ανθρώπους που δεν γνώριζα. Έκατσα τυχαία δίπλα σε μία εντυπωσιακή γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας – κάπου μεταξύ 25 και 40· εξαρτάται, υποθέτω, από το βάψιμο ή/και τον ωροσκόπο της. Όταν συστηθήκαμε πρόσεξα τα νύχια της, διακοσμημένα πιθανότατα από μετεμψυχωμένους μεσαιωνικούς μινιατουρίστες: καρδούλες, μισοφέγγαρα, λουλούδια· δεν θα με εξέπληττε αν μου έλεγε ότι είχαν πάνω τους και αποσπάσματα από τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών σε νανογραφή. Κακό σημάδι για το βράδυ μας αυτό: όταν βλέπω εξπρεσιονιστικά νύχια βγάζω ιμπρεσιονιστικές φλύκταινες. Από την άλλη, ήταν τηλεοπτικά όμορφη, πράγμα που ίσως σήμαινε πως θα είχε το βασικό χαρακτηριστικό της γλάστρας: ελάχιστα λόγια. Δυστυχώς, δεν έβαλε γλώσσα μέσα όλο το βράδυ. Και είχε, φυσικά, γνώμη για τα πάντα: ειδικότης αποκτηθείσα εν τω Facebook. Και είχε, εξίσου φυσικά, άγνοια για περίπου τα πάντα· δεν μένει και πολύς χρόνος να ξεστραβωθείς όταν περνάς ένα οχτάωρο τη βδομάδα στο προσωπικό σου γιαπί.
Κάποια στιγμή ο διπλανός της από την αποκεί μεριά θαύμασε το μαύρισμά της και τη ρώτησε αν είχε ήδη πάει διακοπές. Του απάντησε ότι είχε πάει, «μια πρώτη δόση». Όπως ήταν αναμενόμενο, ακολούθησε μια εκτενής περιγραφή, με λέξεις-κλειδιά όπως «πισίνα», «μοχίτο», «τατουάζ».