Ξεμάτιασμα…

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάκος

Το αμάρτημα των πρωτοπλάστων έχει παραγραφεί. Μετά το τέλος του σήματος αφήστε το μήνυμά σας.

***

Κλείσε το θάνατο στο κλουβί και καν’ τον ηδονοβλεψία των μηρών σου, της είπε ο πωλητής ελπίδων.

***

Ήμουν έτοιμος να φύγω για τη δουλειά. Ξεκίνησα να πάω προς την πόρτα, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν το αφεντικό. Μου ανακοίνωσε πως απολύομαι, αφήνοντάς με μόνο μαζί σου στον παράδεισο.

***

Ο κύριος Γ.Κ παραφυλάει τις αδυναμίες των άλλων. Αυτή είναι η δουλειά του.

***

Ήταν ζεστές κοπέλες. Διέθεταν για θερμομόνωση τα συσσωρευμένα επιφωνήματα των αντρών.

***

Ένας φίλος μου που επισκέφτηκε κάποτε το Άγιον όρος κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας άρχισε να ανυψώνεται στον αέρα μπροστά στα έκπληκτα μάτια προσκυνητών και καλογέρων, ώσπου θυμήθηκε πως είναι άθεος και επέστρεψε στο έδαφος.

***

Ανακάλυψα πως ο πατέρας μου στην προηγούμενη ζωή του ήταν ο γιός ενός Βασιλιά. Εγώ ήμουν ο βοσκός που τον βρήκε στον Κιθαιρώνα και τον μετέφερε στην Κόρινθο.

***

Όλοι μας έχουμε μια έφεση για συνωμοσία, υπογράμμισε ο πρόεδρος στο διάγγελμά του προς το λαό.

***

Δυο παιδιά φιλιούνται μπρός την πόρτα μας. Μόλις που αργοσαλεύουν το κεφάλι τους ακούγοντας τη νύχτα. Κάποτε ήμασταν εμείς.

***

Όταν γδύνεται είναι σαν όλος ο μαγικός ρεαλισμός του κόσμου να παθαίνει συμφόρηση. Είναι σαν ο ωμός ρεαλισμός να ξεσπαθώνει. Σα να καθαρίζει λιγάκι η σεξουαλική ατμόσφαιρα του πλανήτη.

***

Της υποσχέθηκα πως θα ξανάρθω. Αποχαιρετιστήκαμε δίνοντας τα χέρια. Έσφιγγα το χέρι με σάρκα και οστά της φανταστικής μου ερωμένης.

***

Ξέχασα αν γράφω για να θυμάμαι ή αν γράφω για να ξεχνώ. θυμήθηκα όμως πως αν δε γράψω δεν πρόκειται να θυμηθώ ποτέ αυτό που ξέχασα να γράψω.

***

Ο στρατηγός πούλησε όλα τα παράσημά του για να ξεχάσει τον πόλεμο. Το αίμα πάνω στο χιόνι. Τα δόντια της παγίδας του εχθρού. Τη μέρα, που ενώ ο ήλιος άρχισε να βασιλεύει αυτός ήταν ακόμα ζωντανός. Μα ο στρατηγός δε μπορεί να ξεχάσει τον πόλεμο όσο είναι ζωντανός.