Unfinished Sympathy…

Τι να πούμε τώρα γι΄αυτό το group…

Μουσικάρες… 

Από τα πιο εμπορικά τους το συγκεκριμένο τραγούδι, αλλά αυτό μου έκατσε τώρα μαζί με τα υπόλοιπα που ακούω…

.

___________________________________________________

Ημιτελής Συμπόνια

Το ξέρω πως έχω φανταστεί την αγάπη στο παρελθόν

Και πώς θα μπορούσε να είναι μαζί σου

Με πόνεσε πολύ μωρό μου, με πόνεσε πολύ μωρό μου

Πώς μπορείς να έχεις ημέρα χωρίς νύχτα;

Είσαι το βιβλίο που έχω ανοίξει

Και τώρα πρέπει να μάθω πολλά περισσότερα

 –

Η περιέργεια του πιθανού φιλιού σου

Πονάει το πνεύμα και το σώμα μου

Με πόνεσε πολύ μωρό μου, με πόνεσε πολύ μωρό μου

Πώς μπορείς να έχεις ημέρα χωρίς νύχτα;

Είσαι το βιβλίο που έχω ανοίξει

Και τώρα πρέπει να μάθω πολλά περισσότερα

 –

Σαν ψυχή χωρίς μυαλό

Σε ένα σώμα χωρίς καρδιά

Μου λείπουν όλα τα κομμάτια

– 

Σαν ψυχή χωρίς μυαλό

Σε ένα σώμα χωρίς καρδιά

Μου λείπουν όλα τα κομμάτια

 –

Σαν ψυχή χωρίς μυαλό

Σε ένα σώμα χωρίς καρδιά

Μου λείπουν όλα τα κομμάτια

 –

Σαν ψυχή χωρίς μυαλό

Σε ένα σώμα χωρίς καρδιά

Μου λείπουν όλα τα κομμάτια

_____________________________________________________________

 

Aπό:https://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2016/08/03/unfinished-sympathy/

H αγέλη τής κατανάλωσης…

όχι άλλο χρήμα, όχι άλλη «οικονομία»,όχι άλλη «σωτηρία» μά μιά τσέπη γυρεύω γεμάτη όνειρα..

---

Ό έλληνας ζεί και κινείται για το χρήμα,προσβάλλει και προσβάλλεται για το χρήμα βρίζει,περιφρονεί,αγανακτεί,υποφέρει,εξευτελίζει και εξευτελίζεται γι αυτό,αγαπάει σκέφτεται φιλοσοφεί και καθορίζεται αποκλειστικά γι αυτό με λίγα λόγια ή νεοελληνική κοινωνία είναι χρήμα είναι ένα σώμα οργανωμένο στην ύπαρξη του χρήματος και της κατανάλωσης και ευρύτερα προσκολλημένο αυστηρά στην ύπαρξη του κράτους-χρήμα-πολιτισμός του χρήματος καί πολιτισμός της καταναλωτικής «οικονομίας» του χρήματος,πού δεν έχει σημασία αν αυτό λέγεται ευρώ η δραχμή είτε οτιδήποτε άλλο εξυπηρετεί την αναπαραγωγή της ασθενικής και δουλικής της εξέλιξης.

Η προέκταση αυτής της άρρωστης «δεύτερης φύσης»? της ελληνικής κοινωνίας-κράτους είναι ό τρόπος βλέπει τον τόπο αυτό σαν μέσο κέρδους, επικράτησης ή ανάπτυξης του εξελικτικού καρκινικού «αμαξώματος» του ίδιου του έλληνα-κράτους. Καταπατά εξευτελίζει και οικειοποιεί (καί όχι ενσωματώνει) τά πάντα απονοηματοδοτεί απογυμνώνει και καταστρέφει ότι βρίσκεται γύρω και έξω απ αυτόν,την γή την θάλασσα τά πουλιά τά ζώα τά βουνά,τήν άγρια φύση το φινιστρίνι τού ήλιου όταν δύει,το βότσαλο,ακόμα καί την αέναη κίνηση του σύμπαντος,ό έλληνας-πολίτης δεν είναι ένας συμπαντικός πολίτης είναι ένας πολίτης-έρμαιο και σκουπίδι του κοινωνικοπολιτικού μικροοικονομικού και μακροοικοκονομικού βιομηχανικού τρόπου ζωής.

Ζώντας την Ουτοπία: Ντοκιμαντέρ για την Ισπανική επανάσταση (Video)…

Ζώντας την Ουτοπία: Μοναδικό ντοκιμαντέρ για την ισπανική επανάσταση που ξεκίνησε στις 19 Ιουλίου του 1936, πριν 80 χρόνια (94 λεπτά – στα Ισπανικά με αγγλικούς υπότιτλους).  Η ιστορία της ισπανικής επανάστασης όπως τη διηγούνται 30 αναρχικές και αναρχικοί που πήραν μέρος σε αυτήν.

(Στα ισπανικά με αγγλικούς υπότιτλους)

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά από τη διαμόρφωση του εργατικού κινήματος και των ιδεών του ελευθεριακού κομμουνισμού και την παράλληλη άνοδο της δεξιάς και του φασισμού. Στις 16 Ιουλίου του 1936 οι αναρχικοί νικούν τους φασίστες, έρχονται όμως σε ρήξη και με το ίδιο το κράτος και την εξουσία την οποία και δεν αποδέχονται. Σχηματίζεται η Επιτροπή Αντιφασιστικών πολιτοφυλακών και εγκαθιδρύεται ο ελευθεριακός κομμουνισμός. Κολεκτιβοποίηση αγροτικής και
βιομηχανικής παραγωγής, κατάργηση του χρήματος σε πολλές περιοχές. Εξίσωση
δικαιωμάτων αντρών και γυναικών, νομιμοποίηση της έκτρωσης στην Καταλονία.
Η κατάσταση με το στρατό του Φράνκο δυσκολεύει. Οι κομμουνιστές αποκτούν δύναμη, ενώ επανεμφανίζονται τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η πρώτη αναρχική επανάσταση χτυπιέται από παντού. Ο Φράνκο είναι ο τελικός νικητής. Όσοι δε θέλουν να φύγουν καταλήγουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως αυτό στην Albaterra.

(Μεταγλωτισμένο στα ελληνικά σε χαμηλότερη ποιότητα)

Προέλευση: Ισπανία,
Έτος παραγωγής: 1997
Διάρκεια: 96 minutes
Γλώσσα: Ισπανικά (μεταγλωττισμένο)

Σκηνοθεσία: Juan Gamero
Βοηθοί σκηνοθέτες: Francesc RIOS and Mariana ROCA
Τεκμηρίωση: Francesc RIOS, Alex BALDORNÁ, Mariana ROCA

Με τη συνεργασία των: CNT, FUNDACIÓN ANSELMO LORENZO, ATENEU ENCICLOPEDIC POPULAR, NODO, FILMOTECA ESPAÑOLA, ARCHIVO TVE

Παραγωγός: Joan GASCH
Εταιρία παραγωγής: TVE CATALUNYA
——————
Η μεταγλώτιση στα ελληνικά πραγματοποιήθηκε από συντρόφους στο Ηράκλειο Κρήτης το 1998.

εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF

_____________________________________________________________

Ο κοιμώμενος…

«- Εσύ είσαι ζωγράφος. Ξέρεις εκείνο το μεγάλο πίνακα στο μουσείο, εκείνο τον πίνακα του Ρουσσώ. Λέγεται Ο κοιμώμενος τσιγγάνος.

-Ναι, βέβαια. Είναι φημισμένος πίνακας.

– Κανονικά θα ‘πρεπε να λέγεται Ο κοιμώμενος Άραβας. Δείχνει έναν Άραβα ξαπλωμένο στην έρημο, να κοιμάται κάτω από ένα φεγγάρι με τρελή όψη. Ένα λιοντάρι μυρίζεται τον Άραβα, ο Άραβας δεν φοβάται. Ο Άραβας ονειρεύεται. Το ποτάμι που φαίνεται στο βάθος νομίζω ότι είναι το όνειρο του Άραβα. Μπορεί και το λιοντάρι να είναι μέσα στο όνειρο – αν προσέξεις, θα δεις ότι δεν έχει αφήσει ίχνη στην άμμο. Όπως και να ‘ χει, αγαπητή μου, αυτός ο πίνακας είναι το καλύτερο πορτρέτο του χαρακτήρα του Άραβα. Άγριος και ελεύθερος, κοιμάται άφοβα κάτω από τ’ αστέρια της νύχτας. Αλλά, ονειρεύεται. Πάντα ονειρεύεται το νερό. Ονειρεύεται τον κίνδυνο όταν δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, για να δείχνει παλικαριά. Οι Άραβες ζουν στις φαντασιώσεις τους. Δεν είμαστε πρακτικοί άνθρωποι, σαν τους Εβραίους. Οι Εβραίοι καταφέρνουν να πραγματώνουν ορισμένα πράγματα. Οι Άραβες ονειρεύονται και μιλούν στο φεγγάρι.

Ο εθνικισμός ως το νέο μαύρο…

Το κίνημα του εθνικισμού λίγο πολύ άρχισε να δείχνει τις δυνατότητές του κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριαντακονταετούς πολέμου της νεοτερικότητας που ξεκινά με τη γαλλική επανάσταση. Εκεί ακριβώς βλέπουμε για πρώτη φορά τους στρατούς των ξεβράκωτων, όχι μόνο να στέκονται στα ίσα απέναντι στους μισθοφόρους αντιπάλους τους, αλλά να τους σαρώνουν στο διάβα τους.

Η φαντασίωση του ανήκειν σε ένα έθνος ήταν η κινητήριος δύναμη της δύσης έκτοτε. Όχι μόνο γιατί δημιουργούσε ένα παθιασμένο, πολυάριθμο και εντυπωσιακά φθηνό στρατό, αλλά και γιατί πρόσφερε μια συγκολλητική ουσία για εκατομμύρια ανθρώπους· έναν λόγο για να υπάρχουν, που υπερέβαινε την απλή θνητή ζωή τους.

Στον εθνικισμό οφείλεται λίγο πολύ και η επικράτηση της ευρώπης στον υπόλοιπο κόσμο που εξαπλώθηκε ραγδαία μετά το τέλος των ναπολεόντειων πολέμων, και στον εθνικισμό (των κατεκτημένων αυτή τη φορά), οφείλεται και η υποχώρηση της ευρώπης από τον υπόλοιπο κόσμο εκεί στα μέσα του 20ου αιώνα. Στο ενδιάμεσο συνέβη ο τρίτος τριαντακονταετής πόλεμος στην ευρώπη, που οι περισσότερες τον ξέρουμε με το όνομα Α και Β παγκόσμιος πόλεμος.