Τζακ Κέρουακ – Mπιγκ Σερ…

Έξω από τον δρόμο

Κι όμως μερικές φορές υπάρχει κάποιο απαίσιο παρανοϊκό στοιχείο στον οργασμό που απελευθερώνει έξαφνα όχι γλυκιά τρυφερή συμπόνια μα κάποιο συμβολικό φαρμάκι που σκίζει το κορμί στα δυο – ….[σ. 227]

Θυμόμαστε τον Κέρουακ Στον Δρόμο, πάντα πιστοί στην εικόνα που θέλουμε να διατηρούμε για τον εκάστοτε μυθοποιημένο συγγραφέα. Αλλά τι συνέβη όταν κάποτε οι λογαριασμοί του με τις αχανείς διαδρομές έκλεισαν; Το καλοκαίρι του 1961 επέστρεψε στην Φλόριντα, όπου είχε εγκατασταθεί η οικογένειά του και αδιάφορος για την χώρα του και τις όποιες νέες εξερευνήσεις κατέφυγε για άλλη μια φορά στο ποτό. Ούτε το γράψιμο δεν λειτουργούσε, παρά μόνο λίγους μήνες μετά, όταν πήρε μια ποσότητα μπενζεντρίνης και χύμηξε στην γραφομηχανή του· μετά από δέκα μέρες είχε γράψει το Big Sur.

Μετά το On the Road ο συγγραφέας βρέθηκε σε μια δίνη φήμης, προσοχής και φυσικά νέων απαιτήσεων. Επί τρία χρόνια ανεχόταν ατέλειωτα τηλεφωνήματα, αλληλογραφία, επισκέπτες, δημοσιογράφους, εφήβους που πηδούσαν τον φράχτη και πάσης φύσεως αδιάκριτους και αισθανόταν «περικυκλωμένος κι εκμηδενισμένος» – έπρεπε να φύγω να βρεθώ ξανά στη μοναξιά μου ή να πεθάνω. Αυτά γράφει ο Jack Duluoz αφηγητής και προφανές alter ego του, ένας δημοφιλής, «επιτυχημένος» συγγραφέας. Κι έρχεται ο φίλος του Λορένζο Μονσάντο (που δεν είναι άλλος από τον Λώρενς Φερλινγκέτι) που διατηρούσε μια καλύβα στα δάση του Μπιγκ Σερ, να του δώσει μια έσχατη δυνατότητα διαφυγής: να φύγει κρυφά με το αυτοκίνητο και να μείνει εκεί μόνος και ανενόχλητος για έξι βδομάδας.

Το απόλυτο κακό…

Τι κακό έχει μείνει που να μην αναλαμβάνει την ευθύνη του ο isis; Οι σεισμοί. Τα τροχαία. Οι μπάτσικες δολοφονίες των μαύρων προλετάριων στις ηπα. Το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Ο zika – και όλες οι μελλοντικές επιδημίες.
Το ότι κάθε ψυχοπαθής μπορεί να σκοτώσει πολλούς πριν πεθάνει δεν είναι πανανθρώπινο χαρακτηριστικό! Είναι, μάλλον, προϊόν μιας εποχής όπου φονικά μέσα μπορεί να βρει ο καθένας πανεύκολα (νόμιμα ή παράνομα, δεν έχει σημασία), και όπου ο θάνατος είναι της μόδας. Όχι στα gay bar του Ορλνάντο. Παντού.
Θεωρητικά (μα τι λέμε τώρα; είμαστε σοβαροί;;) κάθε φανατικός πιστός του ουαχαβίτικου ισλάμ καταγγέλει αυτήν την «παρακμή της δύσης» και την δείχνει, όχι για να αναλάβει την ευθύνη κάθε σφαγής αλλά σαν μια ακόμα απόδειξή της δυτικής κατωτερότητας.
Α! Ο isis παρέλειψε να αναλάβει την ευθύνη και για τα σχέδια του γάλλου φασίστα που δέθηκε οπλισμένος σαν αστακός στα ουκρανο-πολωνικά σύνορα. Περίεργο αυτό. Το «τμήμα τύπου» του «απόλυτου κακού» πρέπει να είναι πιο προσεκτικό…
Ή είσαι «δαίμονας» ή δεν είσαι!!!
(Οι ντόπιοι φασίστες, παπάδες ή όχι, που κάτι (λένε ότι) παθαίνουν με τα gay pride, κι αυτοί με τον isis είναι… E;)

---

Aπό:

http://www.sarajevomag.gr/index.html

Η ψευδαίσθηση της εθνικής κυριαρχίας…

Έχει αποδειχθεί πως η ΕΕ είναι δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. – με έγγραφα, τα οποία επιβεβαιώνουν τις υποψίες που έχουν εκφρασθεί κατά καιρούς, έχοντας ανέκαθεν θεωρηθεί ως θεωρίες συνομωσίας.

.

Όταν το ΚΚΕ έλεγε πως η Ελλάδα δεν έπρεπε να εισέλθει στην ΕΕ, καθώς επίσης πως θα ήταν καλύτερα να φύγει από το ΝΑΤΟ, η μεσαία τάξη το λοιδορούσε – ισχυριζόμενη πως η θέση της Ελλάδας ήταν στη Δύση, ενώ η ΕΕ θα προστάτευσε τόσο την οικονομία της, όσο και τα σύνορα της. Όταν αργότερα το ΚΚΕ τοποθετούταν εναντίον της εισόδου στην Ευρωζώνη, η μεσαία τάξη χαμογελούσε υποτιμητικά – έχοντας την άποψη πως η συμμετοχή της χώρας το κλαμπ των ισχυρών, ήταν θείο δώρο.

Όταν μερικά χρόνια μετά το ΚΚΕ σύστηνε τη μη ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων, η μεσαία τάξη το κατηγορούσε – θεωρώντας πως ήταν μεγάλη τιμή για την Ελλάδα, ενώ θα ωφελούταν σημαντικά η οικονομία της, ειδικά ο τουρισμός. Είχε άραγε δίκιο το ΚΚΕ, κρίνοντας από τα σημερινά καταστροφικά αδιέξοδα, στα οποία έχει οδηγηθεί η πατρίδα μας, με μηδενικές σχεδόν πιθανότητες να καταφέρει να ξεφύγει;

Όχι, δεν είχε δίκιο – αφού οι τοποθετήσεις του στηρίζονται στην ψευδαίσθηση της εθνικής μας κυριαρχίας, η οποία ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη. Αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη – οι οποίες άγονται και φέρονται από τις διαθέσεις της υπερδύναμης.

Περαιτέρω, έχει αποδειχθεί πλέον πως η ΕΕ είναι δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. (CIA) – με έγγραφα (πηγή), τα οποία επιβεβαιώνουν τις υποψίες που έχουν εκφρασθεί κατά καιρούς, έχοντας ανέκαθεν αντιμετωπιστεί ως θεωρίες συνομωσίας.

Ζαν Μπωντριγιάρ – To be or not to be myself…

«Δεν υπάρχει γυναίκα, όσο απαιτητική κι αν είναι, που να μη μπορεί να ικανοποιήσει τις προτιμήσεις και τους πόθους της προσωπικότητάς της με μια Mercedes-Benz! Από το χρώμα του δέρματος, την επένδυση και το χρώμα του αμαξώματος μέχρι τα καπάκια στις ρόδες και τις χίλιες και μια ευκολίες που προσφέρει ο στάνταρ ή της αρεσκείας σας εξοπλισμός. Όσο για τον άνδρα, καίτοι προπάντων σκέφτεται τις τεχνικές ιδιότητες και τις αποδόσεις του αυτοκινήτου του, θα εισακούσει πρόθυμα τις επιθυμίες της γυναίκας του, γιατί θα είναι περήφανος και ακούγοντάς την να τον συγχαίρει για το ωραίο του γούστο. Ανάλογα με τις προτιμήσεις σας, μπορείτε να διαλέξετε την δική σας Mercedes-Benz από 76 διαφορετικούς χρωματισμούς και 697 διαφορετικές εσωτερικές διακοσμήσεις…»

Η αναπόφευκτη εξαφάνιση…

Η πρόσφατη ιστορία με τον θάνατο ενός εκδότη, (Μαυρίκος) κατηγορημένου για υποθέσεις εκβιασμού και δωροδοκίας, όπως και τα διάφορα «ατυχήματα» που συνέβησαν σε εμπλεκομένους στην υπόθεση του NOOR-1, δεν φανερώνει απλώς ότι παραμένουμε μια περιφερειακή «υπανάπτυκτη» χώρα, πχ σαν την Κολομβία, αλλά κυρίως μας δείχνει την πραγματική φύση του καπιταλισμού.

Πάντα είχα διαφωνίες με τους ορισμούς καζινο-καπιταλισμός, καπιταλισμός της ρουλέτας και τα συναφή. Μόνο και μόνο επειδή για τους περισσότερους το καζίνο, ο τζόγος, συνιστά μια ευκαιρία για εύκολο πλουτισμό, για την μεγάλη ζωή, και όχι μια παθογένεια.

Μπορεί για κάποιες και κάποιους να πρόκειται για αρρώστια, αλλά ποιος πλέον δεν έχει αποδεχτεί την προσωπική του συντριβή;

Λοιπόν, η φάση του καπιταλισμού που ζούμε θα μπορούσε να περιγραφεί πολύ καλύτερα ως μαφιόζικη (μαφιο-καπιταλισμός). Δεν υπάρχει πια κανένας λόγος να διατηρήσεις «καθαρό πρόσωπο» στην αγορά, να δημιουργήσεις «εμπιστοσύνη» στους πελάτες σου και όλες τις λοιπές φαντασιώσεις της προηγούμενης περιόδου. Ανατινάζεις αμάξια, δολοφονείς αντιπάλους, δημιουργείς κοινωνικά ερείπια, και off you go, για την επόμενη επένδυση…

Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΜΙΛ ΑΝΡΥ (1872-1894)…

Ο Εμίλ Ανρύ γεννήθηκε το 1872 στην Ισπανία και ήταν γιος ενός εξόριστου Κομουνάρου. Όταν γύρισε με την οικογένειά του στο Παρίσι έγινε φοιτητής στο Prestigious Ecole Polytechnique. Αποφάσισε όμως να εγκαταλείψει τις σπουδές του και προτίμησε την «προπαγάνδα μέσω της δράσης».

Το 1893, τοποθέτησε μια βόμβα στα γραφεία της εταιρείας ορυχείων Carmaux, πασίγνωστη για τις απεργοσπαστικές της ενέργειες [συγκεκριμένα η εταιρεία είχε καταστείλει μια απεργία των εργατών της με πρωτοφανή αγριότητα]. Η βόμβα ανακαλύφθηκε και μεταφέρθηκε από την αστυνομία στο κοντινό αστυνομικό τμήμα όπου και εξερράγη, σκοτώνοντας πέντε αστυνομικούς.

Στις 12 Φεβρουαρίου του 1894, [μια εβδομάδα μετά την εκτέλεση της θανατικής ποινής κατά του Αύγουστου Βαγιάν, ο οποίος είχε επιτεθεί με βόμβα στο Κοινοβούλιο] τοποθέτησε μια βόμβα σε ένα κοσμικό καφενείο, από την έκρηξη της οποίας σκοτώθηκε ένα άτομο και αρκετά άλλα τραυματίστηκαν.

Αυτή η επίθεση προβλημάτισε πολλούς αναρχικούς της εποχής, καθώς με την πράξη του αυτή στόχευσε αθώους πολίτες. Ο Εμίλ Ανρύ δικαιολόγησε τις πράξεις του στην απολογία του, που παρουσιάζεται παρακάτω. Στη διάρκεια της δίκης με καταπληκτικά διαυγή σκέψη και ετοιμότητα αντιμετωπίζει τους κρατικούς δήμιους, αλλά όχι και με ξεκάθαρα αναρχικές θέσεις. Είναι, πάντως, χαρακτηριστική η απάντηση: «Όπως και τα κόκκινα ρούχα σου», την οποία έδωσε στον δικαστή όταν εκείνος του είπε: «Τα χέρια σου είναι βουτηγμένα στο αίμα».[*] Στην απολογία του, μπορεί να διακρίνει κάποιος έναν υπερφίαλο εγωισμό, ωμότητα, απέχθεια προς την κοινωνία γενικώς, μίσος καθώς και πολλές ακατανόητες συσχετίσεις και ταυτίσεις με την αναρχία, αποτέλεσμα της αμφιλεγόμενης «προπαγάνδας με την δράση», της ταραγμένης εποχής και των έντονων αναταράξεων, τόσο στον τομέα των ιδεών όσον και στους κοινωνικούς χώρους, με την ευρύτερη σημασία και διάσταση.

«ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ»

«Δεν είναι για την υπεράσπισή μου αυτό που σας παρουσιάζω. Δεν αποσκοπώ με κανέναν τρόπο να γλυτώσω τα αντίποινα της κοινωνίας στην οποία επιτέθηκα. Εξ άλλου αναγνωρίζω μόνο έναν κριτή, τον εαυτό μου, και η ετυμηγορία οποιουδήποτε άλλου είναι χωρίς νόημα για μένα. Θέλω απλά να σας δώσω μια εξήγηση για τις πράξεις μου και να σας πω, πώς οδηγήθηκα στην πραγματοποίησή τους.