Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα (ή ο μιναρές)…

του Ταξιάρχη Κεραμέ

Εδώ και δεκαπέντε, τουλάχιστον, χρόνια ένας αντιμουσουλμανικός πυρετός δίνει στα αφεντικά του κόσμου εργαλεία και μεθοδολογίες.  Πολλοί βλέπουν ως σημείο εκκίνησης το ξεκλήρισμα και τον εξανδραποδισμό χιλιάδων Βόσνιων την τριετία 1992-1995 [*] (μια βρώμικη εργολαβία που συσπείρωσε υπέρ της, μην ξεχνάμε, την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας) και που ενδεχόμενο στόχο είχε την απαγόρευση της ίδρυσης μουσουλμανικού κράτους πρώτης γραμμής σε ευρωπαϊκό έδαφος. Από την άλλη, αν δει κανείς τη μεγάλης κλίμακας πολεμική επιχείρηση σε Αφγανιστάν το 2001 και Ιράκ το 2003 και το συνακόλουθο χάος που έφερε στο Βορειοδυτικό Πακιστάν, ο πόλεμος του Ιούλη του 2006 ανάμεσα σε Ισραήλ και Λίβανο και εξετάζοντας τις υπόλοιπες περιφερειακές συρράξεις, όπως την επιχείρηση στη Λιβύη και τους σημερινούς βομβαρδισμούς στη Συρία θα δει πως στο μεγαλύτερο μέρος εμπλέκονται μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Διαφαίνονται έτσι μέσα στο mainstream λόγο του «πρώτου κόσμου» τα σημεία που «δείχνουν σαν ενόχους»  μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων με βάση κάποιες πολιτικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές πρακτικές .

«Εδώ’ ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου… … ώ εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις»…

«Εδώ” ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου./ ώ εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις./ Εδώ πονά η σιωπή, πονάει η πέτρα κάθε δρόμου/ κι απ” τη θυσία κι απ” τη σκληρότητα του ανθρώπου./ Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη/ με ονόματα σεμνά, και τη Δόξα τα ανεβαίνει/ λυγμό λυγμό, σκαλί – σκαλί, μεγίστη σκάλα»

Γ. Ρίτσος

Ήταν Σάββατο 10 Ιούνη του 1944 και τα νέα από τα μέτωπα του πολέμου ήταν καλά. Οι ναζί υποχωρούσαν, τέσσερις μέρες πριν είχε πραγματοποιηθεί η απόβαση στη Νορμανδία και είχε γίνει πλέον πιστευτό ότι η μέρα της απελευθέρωσης δεν θα αργούσε και στην Ελλάδα. Ο λαός τόσο στις πόλεις όσο και στην επαρχία μαζί με τους αντάρτες φρόντιζαν έμπρακτα γι αυτό. Ήταν τότε που οι ναζί, σαν να κυριεύτηκαν από αμόκ, διέπραξαν τις μεγαλύτερες αγριότητες.

Οι ναζί στην προσπάθειά τους να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους και να ανακόψουν την ενίσχυση που παρείχαν στις οργανωμένες ανταρτικές ομάδες που δρούσαν σε πολλές περιοχές της χώρας αύξησαν την ένταση. Ιδιαίτερα η περιοχή της θρυλικής Ρούμελης, όπου το αντάρτικο ανθούσε βρέθηκε με σφοδρότητα στο στόχαστρο των κατακτητών.

Η προσφορά της περιοχής Διστόμου ήταν τόσο σημαντική στην αντίσταση κατά των κατακτητών στην περίοδο 1940 – 1944, που οι Γερμανοί ναζιστές γύρευαν μια αφορμή για να αντεκδικηθούν για τις μεγάλες και ταπεινωτικές τους ήττες, εκεί. Χαρακτηριστικές φάσεις της αντίστασης είναι οι ακόλουθες:

Ένα βίντεο/Μανιφέστο απελευθέρωσης για το σήμερα με προφητικά λόγια από το χτες! …

Όταν ένα βίντεο λέει πάρα πολύ περισσότερες αλήθειες από χίλιες αναλύσεις για τους εφιάλτες, τις αγωνίες και τους αγώνες του σήμερα. Ειδικά όταν προέρχεται από το μεγαλύτερο κίνημα των «από κάτω» που έχει γνωρίσει η κοινωνία της παγκόσμιας βορειοαμερικανικής υπερδύναμης –τουλάχιστον- στις τελευταίες δεκαετίες.  Και ακόμα περισσότερο όταν αυτό εκφράζεται και ταυτίζεται με το πανανθρώπινο -και απίστευτα επίκαιρο- απελευθερωτικό κάλεσμα του μεγαλοφυούς Τσάρλι Τσάπλιν λίγο πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Μακελειό. Δείτε και ακούστε το…

Ποιος ειναι τόσο ανόητος να πιστεύει σε καθαρή φυλή; (βιντεο)…

Ένα κοινωνικό πείραμα της momondo που βάζει τέλος σε όποια συζήτηση και «επιθυμία» μπορεί να έχουν κάποιοι για την «καθαρότητα» της φυλής…ευτυχώς!

______________________________________________________________

Από:http://www.hitandrun.gr/pios-ine-toso-anoitos-na-pistevi-se-kathari-fili/

Ποιος ειναι τόσο ανόητος να πιστεύει σε καθαρή φυλή; (βιντεο)

Το κουκούτσι των συνταξιοδοτικών ταμείων…

Λέγαμε χτες ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, η μέση ετήσια αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ είναι περίπου 2%. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι η χώρα μας βγαίνει οσονούπω από την ύφεση και μπαίνει σε ρυθμούς ανάπτυξης περί τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ. Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι, την ώρα που η χώρα μπαίνει σε ρυθμούς ανάπτυξης, ένας 25χρονος βρίσκει κάπου δουλειά και μένει σ’ αυτήν μέχρι τα 67 του, οπότε και βγαίνει στην σύνταξη.

Ο εργαζόμενος του παραδείγματός μας, λοιπόν, καταβάλλει ανελλιπώς τις ασφαλιστικές εισφορές του επί 42 χρόνια, ώστε να μπορέσει, ως συνταξιούχος, να ζήσει όχι απλώς αξιοπρεπώς αλλά χωρίς να είναι υποχρεωμένος να ρίξει το επίπεδο ποιότητας της ζωής του. Για να γίνει αυτό κατορθωτό, πρέπει ο ασφαλιστικός του φορέας να μεριμνήσει έτσι ώστε οι συνταξιοδοτικές εισφορές τού εν λόγω εργαζομένου να επενδυθούν με τρόπο που να αποδίδει ετησίως τουλάχιστον 2%, δηλαδή όση η αύξηση του ΑΕΠ. Σ’ αυτά τα 42 χρόνια, με 100 ως έτος βάσης, το ΑΕΠ θα έχει φτάσει 225.

«Συνταξιοδοτικά ταμεία – Παγίδα για ηλίθιους» (από τις διαδηλώσεις στο Παρίσι το 2014)

Καραβάνια και Σύνορα…

Άραγε θα υπήρχαν τα επονομαζόμενα «οικονομικά θαύματα» του σύγχρονου δυτικού κόσμου χωρίς την χρήση εργαλείων μετανάστευσης και προσφυγιάς; Η απάντηση είναι προφανής για όλους. Όπως προφανής είναι και η πολιτική διάσταση του φαινομένου στον τομέα της γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής, στο να καθορίζει σφαίρες επιρροής ή στην κατασκευή και χάραξη νέων συνόρων. Στον τομέα της οικονομίας χρειάζεται να ρίξουμε μια ματιά στο μέγεθος του εργατικού δυναμικού που απασχολούνταν στις φάμπρικες και στις φυτείες, για να γίνει αντιληπτή η έκταση της «συνεισφοράς» στην «ανάπτυξη». Στον καπιταλισμό, στην εκσυγχρονισμένη μορφή εκμετάλλευσης, ο μετακινούμενος εργάτης λαμβάνει τον χαρακτηρισμό του μετανάστη, ενώ σε προγενέστερες μορφές πολιτικής και οικονομικής δομής (βλέπε αποικίες και αυτοκρατορίες, μερικές εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια πριν) οι μετακινούμενοι ή μεταφερόμενοι ονομάζονταν είτε έποικοι/άποικοι είτε σκλάβοι. Σκοπός αυτών των μετακινήσεων ήταν η απομύζηση των τοπικών υλών και εδαφών για την περαιτέρω ισχυροποίηση των εκάστοτε εξουσιαστών, πολιτικών και οικονομικών.