του Ταξιάρχη Κεραμέ
Εδώ και δεκαπέντε, τουλάχιστον, χρόνια ένας αντιμουσουλμανικός πυρετός δίνει στα αφεντικά του κόσμου εργαλεία και μεθοδολογίες. Πολλοί βλέπουν ως σημείο εκκίνησης το ξεκλήρισμα και τον εξανδραποδισμό χιλιάδων Βόσνιων την τριετία 1992-1995 [*] (μια βρώμικη εργολαβία που συσπείρωσε υπέρ της, μην ξεχνάμε, την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας) και που ενδεχόμενο στόχο είχε την απαγόρευση της ίδρυσης μουσουλμανικού κράτους πρώτης γραμμής σε ευρωπαϊκό έδαφος. Από την άλλη, αν δει κανείς τη μεγάλης κλίμακας πολεμική επιχείρηση σε Αφγανιστάν το 2001 και Ιράκ το 2003 και το συνακόλουθο χάος που έφερε στο Βορειοδυτικό Πακιστάν, ο πόλεμος του Ιούλη του 2006 ανάμεσα σε Ισραήλ και Λίβανο και εξετάζοντας τις υπόλοιπες περιφερειακές συρράξεις, όπως την επιχείρηση στη Λιβύη και τους σημερινούς βομβαρδισμούς στη Συρία θα δει πως στο μεγαλύτερο μέρος εμπλέκονται μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Διαφαίνονται έτσι μέσα στο mainstream λόγο του «πρώτου κόσμου» τα σημεία που «δείχνουν σαν ενόχους» μια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων με βάση κάποιες πολιτικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές πρακτικές .