Ο διαβολικός γάμος Bayer- Monsanto…

Θύελλα αντιδράσεων έχει ξεσηκώσει  σ΄ ολόκληρο τον κόσμο η απόφαση της Bayer για την εξαγορά της αμερικανικής Monsanto με στόχο της δημιουργία ενός κολοσσού στον κλάδο των φυτοφαρμάκων, των σπόρων και των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών (GMO)

H Bayer έχει βάλει στο τραπέζι 62 δισεκατομμύρια δολάρια (55 δισεκατομμύρια ευρώ), το μεγαλύτερο ποσό που έχει διαθέσει ποτέ γερμανική εταιρεία για την εξαγορά ξένης εταιρείας, δείχνοντας την αποφασιστικότητά της για την ευόδωση του εγχειρήματος.

Ομως, σε μία χώρα όπου η κοινή γνώμη είναι εξαιρετικά ευαίσθητη σε θέματα γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, η Monsanto, μαζί με το ζιζανιοκτόνο της Roundup, είναι ο ίδιος ο δαίμονας. «Η Monsanto δεν είναι πουθενά αλλού τόσο απεχθής όσο στη Γερμανία»,δηλώνει στο AFP η βερολινέζα Αν Ιζάκοβιτς, μέλος της ομάδας πίεσης Sum of Us που οργανώνει εκστρατεία κατά της εξαγοράς, σύμφωνα με το ΑΠΕ.

Γαλλία…

Εντάξει, το ἐμπεδώσαμε.

Ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, εἴμαστε τεμπέληδες, ἀπατεῶνες, φοροφυγάδες, ζούσαμε πάνω ἀπό τις δυνατότητες μας χωρίς νά παράγουμε τίποτε καί γιά αὐτό δίκαια υποφέρουμε ὅσα οἱ ἀδιάφθοροι της γῆς ἐπιβάλλουν.

Ὅμως η Γαλλία;

Γιατί η Γαλλία; Καί βιομηχανία ἔχει, καί τουρισμό ἀλλά καί ἕναν πολύ ἀνθηρό πρωτογενῆ τομέα (γεωργία).

Γιατί λοιπόν ἔχει βαλθεῖ ο ἀριστερός Πρόεδρος της χώρας νά διαλύσει τα ἐργατικά σωματεῖα καί νά ἀκυρώσει Συλλογικές Συμβάσεις;

Το πρόβλημα της Γαλλίας εἶναι ο ἀνεκτά πληρωμένος ἐργάτης;

Η ποιότητα του Κινέζου ἐργάτη ἀφοῦ ἔγινε πρότυπο στήν Ἑλλάδα, στήν Κύπρο, στήν Πορτογαλία καί στήν Ισπανία, θά πρέπει νά εἰσβάλλει καί στή Γαλλία των G7;

Τι ἀκριβῶς συμβαίνει γύρω μας;

Ας ἀνοίξουμε ἕνα παράθυρο στήν ἐσωστρέφειά μας, καί ας ἀνιχνεύσουμε τι συμβαίνει στήν αὐλή μας.

Εἴμαστε οι μόνοι σκλάβοι στά σκλαβοπάζαρα της Νέας Ἐποχῆς ἤ η τάση εἶναι παγκόσμια;

Ἀνθρώπινος πόρο, αναφέρει η Νέα Ὁμιλία την εργατοώρα καί θά πρέπει νά μειωθεῖ η ἀξία της στό ὄνομα της ἀνάπτυξης.

Ἐσύ καί ἐγώ εἴμαστε ο στόχος καί μετά ἀπό κατάλληλη ἐκπαίδευση ἀποδεχθήκαμε την ὑποτίμηση της ἀξίας της ἐργασίας μας, την ὑποτίμηση της ζωῆς μας.

Ἀκούγεται συχνά-πυκνά: «Θά περάσει καί αὐτό».

Κανένας δέν μπορεῖ νά φέρει ἀντίρρηση. Χιλιάδες γενιές τα προηγούμενα χρόνια γεννήθηκαν καί πέθαναν σκλάβοι καί σίγουρα πίστευαν πώς «θά περάσει καί αὐτό».

Γίναμε σκλάβοι, θά γεννήσουμε ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΥΣ σκλάβους.

Ἔτσι εἶναι η ζωή.

http://wp.me/p1h3Tw-PC

© HeadWaiter.

____________________________________________________________

Aπό:

https://toufekiastoskotadi.wordpress.com/2016/05/24/%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1/

Οι αναρχικοί ενάντια στον ναζισμό: 1921-1944 H διάλυση της FAUD από τον Χίτλερ…

Αναμνηστική φωτογραφία από το συνέδριο της FAUD το 1922. Λίγο αργότερα η FAUD θα φιλοξενήσει το ιδρυτικό συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων(AIT)

Οι αναρχικοί ενάντια στον Χίτλερ: Η παράνομη FAUD στην Ρηνανία

Στις 5 Νοέμβρη 1937, ο Julius Nolden, ένας εργάτης ατσαλιού από το Ντούισμπουργκ, καταδικάστηκε από το «Δικαστήριο του Λαού» στο Βερολίνο, σε φυλάκιση δέκα ετών με την κατηγορία της «προετοιμασίας πράξης υψίστης προδοσίας με επιβαρυντικές περιστάσεις». Ο Nolden είχε διατελέσει επικεφαλής της FAUD (της αναρχοσυνδικαλιστικής Ελεύθερης Ένωσης των Γερμανών Εργατών, μέλους της Διεθνούς Ένωσης Εργατών) στην περιοχή της Ρηνανίας, όταν εξαρθρώθηκε η παράνομη οργάνωση από τη Γκεστάπο τον Ιανουάριο του 1937. Μαζί του συνελήφθησαν και άλλοι 88 αναρχοσυνδικαλίστριες και αναρχοσυνδικαλιστές που δικάστηκαν στην Ρηνανία το 1938.

Το 1921, η FAUD στο Ντούισμπουργκ είχε περίπου 5.000 μέλη. Έκτοτε οι αριθμοί μειώθηκαν και, μέχρι την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία το 1933, μόνο ελάχιστες μικρές ομάδες παρέμεναν. Για παράδειγμα, υπήρχαν περίπου 25 αγωνιστές ενεργοί στην περιοχή του Ντούισμπουργκ και η περιφερειακή ένωση της Ρηνανίας είχε περίπου 180-200 μέλη που κατέβαλαν συνδρομές.

Αυστρία: Η «δουλειά» θα γίνει και με τον Πράσινο καθηγητή…

Το οριακό «όχι» στους φασίστες του «Κόμματος των Ελευθέρων» δεν συνιστά «λήξη συναγερμού»

Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας

Σίγουρα θα ακούστηκαν πολλά «ξεφυσήματα» ανακούφισης ανα την Ευρώπη με τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών της Κυριακής στην Αυστρία, τα οποία ανακοινώθηκαν την Δευτέρα και από τα οποία προκύπτει ότι νέος ομοσπονδιακός πρόεδρος της Αυστρίας για τα επόμενα έξι χρόνια θα είναι ο 72χρονος Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν, υποψήφιος των Πράσινων.

Πόση, όμως, αντικειμενική βάση έχει αυτή η ανακούφιση;

Φυσικά έχει την ιδιαίτερη σημασία του το γεγονός ότι δεν επικράτησε ο φασίστας του εθνικιστικού – ρατσιστικού «Κόμματος των Ελευθέρων», Νόρμπερτ Χόφερ. Αλλά είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα ότι η διαδικασία εξελίχθηκε σε μάχη «στήθος με στήθος» και ότι οι πάντες περίμεναν… τις επιστολικές ψήφους για να ξεκαθαρίσει ο νικητής. Τα βασικά πολιτικά συμπεράσματα δεν είναι δύσκολο να εξαχθούν: Ο φασισμός ξανασηκώνει κεφάλι και δεν πρόκειται για συγκυρία, αλλά για συστημική επιλογή.

Ιωάννα Καρυστιάνη… Ο Ένας και οι Άλλοι…

2001, απομεσήμερο Ιουλίου, Χανιά.

Στην αντηλιά της μικρής κουζίνας, η 95χρονη μάνα μου κι εγώ καθαρίζουμε μπαρμπουνοφάσουλα σιωπηλές, οι άλλοι κοιμούνται, όλη η γειτονιά ησυχάζει, η σιέστα του καλοκαιριού.

Κάποια στιγμή η μάνα μου μού πιάνει το χέρι με το μαχαίρι το κατεβάζει στον μουσαμά του τραπεζιού, με κοιτάζει στα μάτια και μου ψιθυρίζει.

«Δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα που να μη σκέφτομαι μήπως μπορούσα να έχω κάνει κάτι περισσότερο για να μην πεθάνουν ο Γιάννης και ο Παναγιώτης, ούτε μια ημέρα δίχως να σκέφτομαι πόσο φταίω η ίδια».