Το παρακάτω κείμενο έχει οπτικές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν φιλελεύθερες ή και χίπικες, αλλά επίσης δείχνει πως ο όρος αναρχία διαστρευλώθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μήπως σας θυμίζει κάτι;
Γιατί η Αναρχία είναι παρεξηγημένη;-Του Greg Guma
Το να δηλώνεις την πίστη σου σε μία κοινωνία, δομημένη μάλλον στην ατομική ελευθερία παρά σε ιεραρχικές εξουσιαστικές σχέσεις, φαντάζει τόσο αμερικάνικη όσο κι η μηλόπιτα[εθνικό γλυκό στο Αμέρικα]. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει. Ωστόσο, άμα το ομιλούν υποκείμενο αυτοαποκαλείται αναρχικό, οι ίδιες απόψεις συνήθως στηλιτεύονται ως αντιαμερικανικές ή και προδοτικές.
Τον τελευταίο αιώνα, οι αναρχικοί έχουν στιγματιστεί ως ανατρεπτικοί, τρομοκράτες με βόμβες ανά χείρας. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θεωρούνται ως παραπλανημένοι ουτοπιστές. Όμως, καμία έννοια δεν υπήρξε περισσότερο παρεξηγημένη, σκόπιμα διαστρεβλωμένη και παραμορφωμένη στα πλαίσια των αμερικανικών παραδόσεων της αυτοκυβέρνησης και ελευθερίας του λόγου.
Ακόμη και στο Vermont, έναν τόπο στενά συνδεδεμένο με το σοσιαλισμό[όπως τον αντιλαμβάνονται στις ΗΠΑ] απ’ την πρώτη εκλογή του Bernie Sanders στη δημαρχία του Burlington το 1981, οι παλιότεροι αναρχικοί είχαν δυσκολευτεί να αποκτήσουν ακροατήριο. Πράγματι, η Emma Goldman, εξαιρετικά χαρισματική εκπρόσωπος του ελευθεριακού και σοσιαλιστικού ιδεώδους, όταν προσπάθησε να εξηγήσει τις πεποιθήσεις της στους κατοίκους του Burlington, βρέθηκε μπροστά σε κλειστές πόρτες.
Πώς εξηγείται, όμως, μια τέτοια εχθρότητα; Με μία έννοια, η πραγματική σύγχυση ξεκίνησε το 1886, μερικές μόλις ημέρες μετά την πρώτη αμερικανική κινητοποίηση για τη Πρωτομαγιά. Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργατών, η οποία είχε συγκροτηθεί πέντε χρόνια πριν, κάλεσε σε απεργία την πρώτη του Μάη κάθε περιοχή όπου οι εταιρίες αρνούνταν να παραχωρήσουν οχτάωρη εργασία. Περισσότεροι από 350.00 άνθρωποι κατά μήκος της χώρας ανταποκρίθηκαν. Στο Σικάγο, οι αρχές αποφάσισαν να τιμωρήσουν τους ηγέτες της απεργίας προς γενικό παραδειγματισμό, σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά. Πράγματι κάτι συνέβη. Και κάποιοι απ’ τους διοργανωτές ήταν αναρχικοί.
Τη νύχτα της 4ης Μαΐου έπειτα από έντονη μάχη ανάμεσα σε απεργούς κι απεργοσπάστες, κατά την οποία η αστυνομία πυροβόλησε αρκετούς ανθρώπους σκοτώνοντας έναν, διοργανώθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Haymarket του Σικάγο. Καθώς διαλυόταν η συγκέντρωση, μία βόμβα εξερράγη, αρκετοί αστυνομικοί σκοτώθηκαν και το επεισόδιο χαρακτηρίστηκε προϊόν αναρχικής δολοπλοκίας. Κατευθείαν ξεκίνησε παντού μία εκστρατεία καταστολής εναντίον των αναρχικών
Οι αληθινοί ένοχοι δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ, πάραυτα οκτώ αναρχικοί καταδικάστηκαν για το έγκλημα, τέσσερις εκ των οποίων κρεμάστηκαν. Για δεκαετίες, η λέξη αναρχικός παρέμεινε καταγεγραμμένη στον κοινό νου ως συνώνυμο της πολιτικής βίας, καθώς το πραγματικό της περιεχόμενο σπάνιο γινόταν αντικείμενο συζήτησης.
Αναρχικοί, μαρξιστές, σοσιαλιστές. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν πως μεταξύ τους υπάρχει διαφορά. Η συνήθης αντίληψη είναι ότι οι αναρχικοί, όπως οι μαρξιστές και κάποιοι κομμουνιστές, επιθυμούν τον έλεγχο των μέσων παραγωγής από το κράτος και αποδέχονται πως τα ατομικά δικαιώματα πρέπει εν μέρει να θυσιάζονται ώστε να θεμελιωθεί η δικτατορία του προλεταριάτου. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο απομακρυσμένο απ’ τις έντονα ελευθεριακές αξίες στην καρδιά του αναρχισμού.
Η ελευθερία του λόγου, για παράδειγμα, αποτελούσε πάντοτε βασική αρχή γι’ αυτούς τους οπαδούς της διαφορετικότητας, της αποκέντρωσης και της αυτοοργάνωσης. Κατά παράδοξη ειρωνεία, συστηματικά τους αρνούνταν αυτό το βασικό δικαίωμα, ακόμη και στο Burlington.
“Υπάρχει ελευθερία του λόγου κι ισοτιμία στο Burlington;” ήταν ο τίτλος ενός φυλλαδίου που μοιράστηκε στη Queen City στις 3 Σεπτεμβρίου του 1909, ημερομηνία κατά την οποία η Emma Goldman επρόκειτο να δώσει μια ομιλία εναντίον του μιλιταρισμού στο δημαρχείο. Η απάντηση στο ερώτημα ήρθε μ’ ένα επίσημο “όχι”. Ο δήμαρχος James Burke, εν γένει φορέας πρωτοποριακών ιδεών, δεν επέτρεψε στην Goldman “να κηρύξει τα αντιαμερικανικά δόγματά της”.
Η αναρχική συγγραφέας είχε μόλις μιλήσει στη Barre, όπου ριζοσπαστικές ιδέες είχαν βρει ερείσματα, και στο Montpelier,τη πρωτεύουσα της Πολιτείας. Αλλά η πρόταση του μάνατζερ της Ben Reitman, γνωστού ως “βασιλιά των αλητών”, να νοικιάσει το Δημαρχείο στο Burlington απορρίφθηκε. Παρότι ο Reitman κατάφερε να βρει μία ιδιωτική αίθουσα, ο Burke εμφανίστηκε με δύο αστυνομικούς για να εμποδίσει την ομιλία.
Η Goldman διαμαρτυρήθηκε υπογραμμίζοντας πως κι εκείνη όπως και κάθε άνθρωπος στην Αμερική είχε εξίσου δικαίωμα στο λόγο. Αλλά ο δήμαρχος επέμεινε να μην της επιτρέψει τη δημόσια απεύθυνση “στο όνομα της ειρήνης, της κοινωνίας, του νόμου και της τάξης”.
Σε άλλες περιστάσεις, στις οποίες η ελευθερία του λόγου υπερίσχυε πράγματι, η Goldman συχνά κέρδιζε το σεβασμό και την προσοχή πολλών ακροατών όταν περιέγραφε μια κοινωνία ελεύθερη στην οποία όλοι οι άνθρωποι θα συνεργάζονταν σε μία βάση αλληλεγγύης, μία κοινωνία χωρίς στρατούς ή αυταρχικές γραφειοκρατίες. Όπως πολλοί αναρχικοί, θεωρούσε πως οι άνθρωποι είναι κατά βάση καλοί, κι ότι πρέπει να επιλύουν τα προβλήματα τους μόνοι τους, κι όχι δια μέσου της επιβολής μίας συγκεντρωτικής κυβέρνησης.
“Η ειρήνη κι η αρμονία”, έγραψε κάποτε,” μεταξύ φύλων κι υποκειμένων δεν εξαρτάται αναγκαστικά απ’ την επιφανειακή εξομοίωση των ανθρώπων. Ούτε κι απαιτεί την εξάλειψη των ατομικών χαρακτηριστικά και ιδιομορφιών. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε… είναι πως να είσαι αφενός ο εαυτός σου κι αφετέρου πως να είσαι ένα με τους υπολοίπους, πως να συναισθάνεσαι όλα τα ανθρώπινα όντα διατηρώντας ταυτόχρονα τις χαρακτηριστικές σου ιδιότητες.”
Η προσήλωση στη διαφορετικότητα, από κοινού με την ελευθερία και την αλληλοβοήθεια, είναι συνεπής με την αμερικανική ελευθεριακή ηθική.
Τα ιδεώδη της ελεύθερης έκφρασης, της αποκέντρωσης, των ατομικών δικαιωμάτων, της συμμετοχικής δημοκρατίας Στην ουσία, πολλοί άνθρωποι, που τοποθετούνται στο δεξιότερο άκρο του πολιτικού φάσματος, συμμερίζονται αυτές τις αξίες από κοινού με ανθρώπους της αριστεράς
Ο ελευθεριασμός ορίζεται συχνά από την αφοσίωση της Δεξιάς στην ελεύθερη αγορά. Αλλά αυτή η προσέγγιση, που συγχέει την καχυποψία προς τη συγκεντρωτική εξουσία με την απόρριψη κάθε κυβερνητικής δραστηριότητας, δεν είναι η μοναδική επιλογή. Αντιθέτως, μπορεί να σημαίνει μία αποκεντρωμένη κοινωνία βασισμένη σε λαϊκές συνελεύσεις ( στο Vermont τις ονομάζουμε Συναντήσεις Πόλης- Town Meetings), σε μία οικολογική ηθική και σε αμοιβαία υποστηρικτικές συνομοσπονδιακές σχέσεις μεταξύ των κοινοτήτων. Είναι ένα όραμα για ευρέως κατανεμημένη εξουσία και πλούτο, για ελευθερία, αυτάρκεια και κοινότητα.
Αδυναμίες σίγουρα μπορούν να εντοπιστούν κι οι ελευθεριακοί περιστασιακά παρέκκλιναν προς ακρότητες. Όμως, σε μία περίοδο που απάνθρωποι θεσμοί απειλούν την ελευθερία και τη διαφορετικότητα, κάποιες φορές “ οι ακρότητες είναι άμυνα υπέρ της ελευθερίας κι όχι ανηθικότητα.” Πολλοί ασπάζονται ακόμη αυτήν την κραυγή διαμαρτυρίας του Barry Goldwater που την είπε το 1964.
Καμία ιδεολογία δεν μπορεί να θεραπεύσει όλα τα ψεγάδια της κοινωνίας. Αλλά μέσω της κατανόησης των αληθινών ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ τους, εξετάζοντας και συγκρίνοντας τα μηνύματα των καπιταλιστών, των σοσιαλιστών αλλά και των αναρχικών, μπορεί να βρουν διέξοδο σ’ ένα πιο ελεύθερο μέλλον. Στην πορεία, καλώς εχόντων πραγμάτων, μπορούμε να μάθουμε να “συμφωνούμε και να διαφωνούμε προς όφελος όλων μας.
Στις 2 Μαΐου του 1983, αυτή η στήλη δημοσιεύτηκε στη σελίδα των συντακτών του Ελεύθερου Τύπου του Burlington ( The Burlington Free Press), ημερήσιας εφημερίδας στη μεγαλύτερη πόλη του Vermont. Ένα μήνα αργότερα, εκατοντάδες ακτιβιστές διαδήλωσαν στην πόλη προς το εργοστάσιο της General Electric, διαμαρτυρόμενοι για την κατασκευή πυροβόλων όπλων. Ο συγγραφέας ενώθηκε με άλλους 100, που συμμετείχαν σε καθιστική διαμαρτυρία και συνελήφθη με εντολή ενός άλλου προοδευτικού δημάρχου, του Bernie Sanders.
Ο Greg Guma είναι συγγραφέας, συντάκτης, ιστορικός, ακτιβιστής και υπεύθυνος επί τέσσερις δεκαετίες σε προοδευτικές οργανώσεις στο Vermont, το New Mexico και τη California. Δούλεψε με τον Bernie Sanders στο Burlington κι έγραψε το «Λαϊκή Δημοκρατία: Η Επανάσταση του Vermont και του Sanders».
πηγή:towardfreedom.com
( Μετάφραση/Επιμέλεια: Τζιρίτα Ζαχαράτου Τώνια)
____________________________________________________________
Aπό:https://kollectnews.org/2016/05/06/giati-einai-parexigimeni-i-anarxia/
απέραντο γαλάζιο 