Έρως Δαίμων Μέγας…

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάκος

Τα γεράματα έρχονται νωρίς μα η σοφία αργεί βασανιστικά. Και βεβαίως η σοφία των γέρων φτιάχνει νόμους και συντάγματα. Οι νέοι πάντα ζητούσαν εξαιρέσεις ενώ οι γέροι κανόνες.

Η νεότητα είναι αλαζονική διότι παλινδρομεί ασυνείδητα μεταξύ του Έρωτα και του θανάτου. Το δίπολο κάθε ποιητικού σπασμού ανάμεσα στο μελαγχολικό διάστημα της λίγδας και της ομίχλης του δύσκολου βίου.

Οι νέοι διαβιούν ως ερωτευμένοι κανίβαλοι που αγαπούν το σύντροφό τους σε σημείο που θέλουν να τον καταβροχθίσουν. Η φύση κοχλάζει μες στο κεφάλι τους. Μέσα στο κεφάλι μας όταν είμαστε νέοι και ασυνάρτητοι, όταν γινόμαστε νέοι και ασυνάρτητοι, δηλαδή ποιητές.

Λαγνεία και αγιότητα και έκσταση. Το ποίημα είναι γραμμένο με σάρκα πάνω στη χλόη που βλασταίνει στην απεραντοσύνη των ερωτικών στιγμών. Πολλές φορές με αταξία και βία και καυχησιά και βαρεμάρα. Μα μέσα στο χάος και τη σύγχυση που κυλιούνται, και παρά τα εμπόδια που στοιβάζονται γύρω τους, αισθάνονται αγαλλίαση και έκσταση.

Γράφουν την εξουσία στ’ αρχίδια τους αφού η εξουσία είναι βίτσιο των γέρων ή των νέων που γέρασαν πρόωρα.

«Μένουμε Ευρωπαϊκή Τουρκία!»…

Ποιός να θυμάται από το 2010 αρκετούς «μνημονιακούς», αλλά και επιλεγμένους επαγγελματίες του «αντιμνημονίου» και του πατριωτισμού, να κρούουν τον κώδωνα, όπως λένε οι δημοσιογράφοι, ότι αν βγούμε από το Μνημόνιο, θα γίνουμε αυτομάτως(!) επαρχία της γείτονος Τουρκίας; Σήμερα, εν έτει 2016, μπορούμε με υπερηφάνεια να φωνάξουμε ότι πετύχαμε και τους δύο στόχους: Και μέσα στο, 3^ο κατά σειρά, Μνημόνιο και περίπου οθωμανική επαρχία, που χρησιμεύει ως ένα απέραντο διοικητικό κέντρο κράτησης επ’ αόριστον για πρόσφυγες και μετανάστες. Τί άλλο θέλετε;

Έτσι αποφάσισαν από κοινού η ΕΕ και η Τουρκία σε μια αηδιαστική συμφωνία,που, κατά τις κοινώς αποδεκτές από τους εξουσιαστές συνθήκες, παραβιάζει οριζοντίως και καθέτως κάθε θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, από τη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες ως το ευρωπαϊκό δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακόμα και ευρωπαίοι αξιωματούχοι, υπό καθεστώς ανωνυμίας, δήλωναν ότι η συμφωνία είναι πέρα ως πέρα παράνομη και αν προσφύγουν οι πρόσφυγες στο Διεθνές Δικαστήριο, θα δικαιωθούν. Προσφυγές από πρόσφυγες, τί ωραίο λογοπαίγνιο!

Κυβέρνηση πιασμένη στην πένσα

Δημήτρης Μηλάκας

Δεν χρειαζόταν να ακούσει κάποιος τη συνομιλία των στελεχών του ΔΝΤ, που διέρρευσε, για να αντιληφθεί ότι η χώρα παραμένει παγιδευμένη από δύο βραχίονες συμφερόντων. Ο ένας έχει να κάνει με το ΔΝΤ και καθοδηγείται από τις ΗΠΑ, ο άλλος έχει να κάνει με το πλέγμα του ευρωπαϊκού ελέγχου υπό την αιγίδα της Γερμανίας. Αν κάτι ίσως μας διαφεύγει ή λησμονούμε είναι πως οι δυο αυτοί μηχανισμοί (ΔΝΤ και Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί και Γερμανοί) παρά τα ιδιαίτερα και αντικρουόμενα συμφέροντά τους,  σε ότι έχει να κάνει με την ελληνική υπόθεση λειτουργούν συμπληρωματικά ασκώντας συντριπτική πίεση και συνθλίβοντας τη χώρα.

Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν αυτός που αναζητώντας στήριγμα για να αντιμετωπίσει την πίεση των Ευρωπαίων στράφηκε για βοήθεια στο ΔΝΤ (Αμερικάνους) και τοποθέτησε, τελικά, τη χώρα στην πένσα. Έκτοτε η χώρα αντιμετωπίζει τις συντριπτικές δυνάμεις που ασκούν επάνω της οι δύο βραχίονες αυτής της πένσας και οι κυβερνήσεις της αμφιταλαντεύονται ποιον από τους δύο μοχλούς που τη σχηματίζουν να διαλέξουν.

Κύπρος: το μνημόνιο έφυγε… μένοντας! …

Βγήκε κι η Κύπρος από το μνημόνιο, λοιπόν. Και μπράβο της! Μπράβο και πάλι μπράβο, καθ’ ότι αυτά πρέπει να λέγονται. Βγήκε κι η Κύπρος από το μνημόνιο, όπως έχουν ήδη βγει και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Και μπράβο και στην Ιρλανδία, και μπράβο και στην Πορτογαλία. Χίλια μπράβο σε όσους βγήκαν από τα μνημόνια και δυο χιλιάδες σ’ όσους κατάφεραν να μη μπουν ποτέ σε δαύτα. Κι αυτά να τα βλέπουμε εμείς οι άχρηστοι, οι ανίκανοι, οι ρεμπεσκέδες, που από το ένα μνημόνιο βγαίνουμε και στο άλλο μπαίνουμε και μας σιχτιρίζει όλος ο κόσμος κι έχουμε καταντήσει κάτι σε μνημονιομανείς, παναπεί πρεζάκηδες των μνημονίων που δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτά.

Βρυξέλλες, 7/3/2016: Ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισελμπλουμ λέει ένα ανέκδοτο και ο υπουργός οικονομικών της Κύπρου Χάρης Γεωργιάδης σκάει στα γέλια, δίπλα στον πρόεδρο του ESM  Κλάους Ρέγκλινγκ.

Η φυλλάδα «Πρώτο Θέμα» ως σύμπτωμα της κοινωνικής αποσύνθεσης…

Τα γεγονότα, λίγο πολύ γνωστά, προκάλεσαν, για άλλη μια φορά, «σάλο» ή «σοκ», κατά τα συνήθη- και αφόρητα- κλισέ της καθεστωτικής μιντιακής προπαγάνδας/παραπληροφόρησης. Μέλη της αναρχικής ομάδας Ρουβίκωνας επιτέθηκαν σήμερα το πρωί στα γραφεία της εφημερίδας Πρώτο Θέμα στη Νέα Φιλοθέη Αμαρουσίου, προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές στην είσοδο του κτιρίου, σύμφωνα με ενυπόγραφη ανακοίνωση της ομάδας, η οποία αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα athensindymedia.org. Για πλήγμα στη δημοκρατία και την ελευθεροτυπία και «φασισμό» έκαναν λόγο κοινοβουλευτικά κόμματα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», ενώ το ίδιο το μέσο εξέδωσε μια τραγελαφική και θρασεία ανακοίνωση.

Το Πρώτο Θέμα αντιπροσωπεύει ό,τι πιο σάπιο υπάρχει στο πεδίο της καθεστωτικής «δημοσιογραφίας», έχοντας αναγάγει τον «κιτρινισμό», τον ακροδεξιό λαϊκισμό, την παραπληροφόρηση και τη φτήνια σε «επιστήμες». Η δε «επιτυχία» του συνίσταται στο γεγονός πως αφουγκράζεται, αναδεικνύει και αναπαράγει, πολύ οξυδερκώς είναι η αλήθεια, ό,τι πιο σάπιο υπάρχει και στην ίδια την ελληνική κοινωνία. Με αυτήν την έννοια, για να απαξιωθεί πλήρως ως φορέας συστημικής προπαγάνδας, προϋποτίθενται βαθιές παρεμβάσεις, ρήξεις και τομές στο ευρύτερο κοινωνικό πεδίο.

Μέσα από την ενέργεια μελών της αναρχικής ομάδας Ρουβίκωνας, εκτιμώ πως σήμερα επιστράφηκε στα ντουβάρια του Πρώτου Θέματος, σε κάποια τζάμια της εισόδου του κτιρίου, όπου στεγάζεται, και σε 2 αυτοκίνητα που ανήκαν στην εφημερίδα ένα μικρό τμήμα της πολλαπλάσιας εξουσιαστικής βίας, την οποία το συγκεκριμένο μέσο συστηματικά ασκεί και διαχέει έναντι των ευάλωτων και καταπιεσμένων.

Αποτελεί, άραγε, κάτι τέτοιο πλήγμα στη δημοκρατία και την ελευθεροτυπία;

_____________________________________________________________

Από:http://www.hitandrun.gr/to-proto-thema-os-simptoma-tis-kinonikis-aposinthesis/

Το «Πρώτο Θέμα» ως σύμπτωμα της κοινωνικής αποσύνθεσης

ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ “ΟΧΙ” ΣΤΗΝ Ε.Ε.

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ Ε.Ε.- ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΛΙΤ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Την ώρα που η Ε.Ε. εξευτελίζεται διεθνώς με την απάνθρωπη μεταχείριση των προσφύγων και οι ελίτ των Βρυξελλών πανικοβάλλονται από τον κίνδυνο του Brexit, εν όψει του βρετανικού δημοψηφίσματος του προσεχούς Ιουνίου, ένα άλλο δημοψήφισμα, στην Ολλανδία, ήρθε να προκαλέσει σοβαρούς τριγμούς στο ολοένα και περισσότερο αβέβαιο οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Με το συντριπτικό ποσοστό του 61.1% έναντι 38%, οι Ολλανδοί ψηφοφόροι απέρριψαν τη συμφωνία εταιρικής σύνδεσης Ε.Ε.- Ουκρανίας, την επικύρωση της οποίας εισηγούνταν η κυβέρνηση του δεξιού πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε. Πρόκειται για τη γνωστή συμφωνία, που αποτέλεσε τον πυροκροτητή του “Ευρω- Μεϊντάν” στο Κίεβο και του εμφυλίου πολέμου στην Ουκρανία, στο πλαίσιο της προσπάθειας Ε.Ε. και ΗΠΑ και μετατρέψουν τη μεγάλη, πρώην σοβιετική Δημοκρατία σε αντιρωσικό προγεφύρωμα.

Πλούσιοι εναντίων φτωχών…

«Οι πλούσιοι, απερίσπαστοι από τον καθημερινό μόχθο, σχεδιάζουν το μέλλον του κόσμου». 

Από τον Γιώργο Στάμκο 

«Φτωχός σήμερα σημαίνει πάντοτε φτωχός» υποστηρίζει η Γερμανίδα κοινωνιολόγος Γιούτα Αλμέντιγκερ, επισημαίνοντας με νόημα πως, αντιστρόφως, οι πλούσιοι παραμένουν διαχρονικά πλούσιοι, παρά την Κρίση. Καθόλου παράξενο λοιπόν πως κι αυτή η οικονομική κρίση έκανε τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. «Αν το σκατό είχε αξία, τότε οι φτωχοί θα γεννιόντουσαν χωρίς κώλο», λένε εύστοχα οι Γάλλοι. Αυτό σημαίνει πράγματι να είναι κανείς φτωχός. Να είναι αποκλεισμένος σχεδόν από τα πάντα. Να μην έχει πρόσβαση ούτε στα βασικά.