Άκι Καουρισμάκι: «Οι “αποτυχημένοι” είναι το αλάτι της γης»…

Συζητώντας για κινηματογράφο και πολιτική με τον σπουδαίο, κι ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κινηματογραφόφιλο κοινό, Φινλανδό σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι.

Σε όλες σας τις ταινίες εκφράζετε μια βαθιά τρυφερότητα απέναντι στους μη προνομιούχους, τους κακοπαθημένους, τους περιθωριοποιημένους. Κατά ποια έννοια και σε ποιο βαθμό ταυτίζεστε με τους ήρωές σας;

Όλοι μου οι «ήρωες» είναι, κατά κάποιο τρόπο, τα alter ego μου, διαφορετικά δε θα μπορούσα να δημιουργήσω και να σκηνοθετήσω τους χαρακτήρες. Αλλά το κομμάτι αυτό δεν είναι ενδιαφέρον, είναι απλώς πρακτικό.

Οι «αποτυχημένοι» είναι το αλάτι της γης κι υπήρξαν σε όλες τις κοινωνίες ξεκινώντας από την αρχαία Ελλάδα, όπου για μοναδική φορά στην ιστορία έτυχαν λίγου σεβασμού. Προφανώς, για να επιβιώσουν, ποτέ δεν έκαναν πολύ θόρυβο γύρω από τον εαυτό τους.

«Non merci!» Μεγάλη αναταραχή λόγω εργασιακού «Μεσαίωνα»!…

Σε «Ελντοράντο» ταξικής εκμετάλλευσης παραπέμπει (και) η Γαλλία

Γράφει η Ελοντί Κ. Αγάθου

Το νομοσχέδιο της υπουργού Εργασίας της Γαλλίας, Μιριάμ Ελ Κομρί, έρχεται να προστεθεί στην ήδη μεγάλη λίστα των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Ολάντ, η οποία συνεχίζει το έργο των προκατόχων της. Δηλαδή, ενός άτυπου γαλλικού «μνημονίου», το οποίο εγκαινιάζεται επί εποχής Σαρκοζί (2010-2011) με τις διαδοχικές μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις και συνεχίζεται: Νόμος Μακρόν (που «φιλελευθεροποιεί» όλη την οικονομία και περιορίζει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα), συστηματική καταστροφή όλων των δημοσίων υπηρεσιών και κατάρρευση της Κοινωνικής Ασφάλισης (η μόνη εξαίρεση στις περικοπές δημοσίων δαπανών αφορά στις στρατιωτικές δαπάνες και τις δαπάνες «ασφαλείας» ιδιαίτερα μετά τα δυο τρομοκρατικά χτυπήματα), μεταρρυθμίσεις υπέρ των εργοδοτών (πιστώσεις φόρων και κρατικές επιχορηγήσεις ύψους 60 δισ. ευρώ για το έτος 2013-2014 στις επιχειρήσεις για την «προαγωγή της ανταγωνιστικότητας και την δημιουργία θέσεων εργασίας»).

 Παρακαλώ, σεβαστείτε την τσατσά και τους νταβατζήδες…

Ο κ. Βαγγέλης Βενιζέλος (ΠΑΣΟΚ) , με αφορμή τις διαρροές από τα WikiLeaksδήλωσε  ότι:

 «εκτίθεται η χώρα σε μία διεθνή συζήτηση «περί του εάν είμαστε ασφαλής χώρα, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα ή μια χώρα στην οποία ο καθένας μπορεί να κάνει υποκλοπές τηλεφωνικές και να τα δημοσιεύουν μετά αυτά τα WikiLeaks». Κάλεσε, δε, την κυβέρνηση να αναλογιστεί τι θα γίνει σε περίπτωση που η Κριστίν Λαγκάρντ δώσει εντολή για προσφυγή στη Δικαιοσύνη.

Η ίδια η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, τοποθετήθηκε με γραπτή της δήλωση:

«είναι κρίσιμης σημασίας οι αρχές σας να διασφαλίσουν ένα περιβάλλον που σέβεται την ιδιωτικότητα των εσωτερικών συνομιλιών και λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εγγύηση της προσωπικής τους ασφάλειας». 

Τέλος – για την ακρίβεια πριν μιλήσουν οι παραπάνω- ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης είπε σε αυστηρό ύφος:

Ελευθερία και… ασφάλεια! …

 “Υπεράσπιση” της ελευθερίας δια του ευνουχισμού της.

 

Ι

Ο γενικός αστυνομικός διευθυντής της Αττικής με την από 29-1-2016 αστυνομική διάταξή του, απαγόρευσε όλες τις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας από τις έξι (6) το πρωί του Σαββάτου 30/1/2016 μέχρι τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας με πρόσχημα την «διαφύλαξη  της δημόσιας τάξης» λόγω επαπειλουμένων επεισοδίων με αιτία κι αφορμή την συγκέντρωση φασιστών της Χρυσής Αυγής «για τα Ίμια» και τις συναφείς αντιδράσεις δημοκρατικών πολιτών. Μερικές ημέρες αργότερα, στις 4-2-2016, επικαλούμενη η ΕΛ.ΑΣ την πανελλαδική απεργία, έλαβεδρακόντεια μέτρα «ασφαλείας» αποκλείοντας με «κλούβες» όλους, σχεδόν, τους δρόμους του Αθηναϊκού κέντρου. Σχεδόν, ταυτόχρονα, και μετά την λήξη της απεργίας, η ΕΛ.ΑΣ διενεργούσε σωματικό έλεγχο σε όσους αδιακρίτως τολμούσαν (!) να διανύσουν την οδό Ηρώδου του Αττικού, όπου και η έδρα της κυβέρνησης, ανεξαρτήτως οποιασδήποτε αξιόποινής ή, έστω, επιλήψιμης συμπεριφοράς τους. Παράλληλα, κατά την διεξαγωγή της «λήψης DNA» από κάποιον Έλληνα πολίτη, βασανίστηκε ο τελευταίος από την ΕΛ.ΑΣ κατά παράβαση ρητής δικονομικής διάταξης. Δηλονότι, αντιμετωπίσθηκε ο «ύποπτος» τέλεσης αξιόποινης πράξης όχι ως ανθρώπινο ον αλλά ως «κονσέρβα αποδεικτικών στοιχείων».

Werner Bonefeld-Ο αντι-καπιταλισμός και τα στοιχεία του αντισημιτισμού: σχετικά με τη θεολογία και τις πραγματικές αφαιρέσεις (μέρος Α)…

Εισαγωγικές παρατηρήσεις  

Ο καπιταλισμός είναι μια απρόσωπη,ανώνυμη μηχανή εξουσίας και κυριαρχίας. Οι σχέσεις προσωπικής εξάρτησης και πολιτικής υποτέλειας,των προ-καπιταλιστικών οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικών συστημάτων (φεουδαρχικό σύστημα,δουλοκτησία κλπ.),δίνουν τη θέση τους στις σχέσεις της αμιγώς οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου,χωρίς την ανάγκη εξωοικονομικού καταναγκασμού. Η καθυπόταξη στις ανώνυμες και απρόσωπες σχέσεις της καπιταλιστικής παραγωγής συντελείται τρόπον τινά δια μιας αυτονόητης «αντικειμενικής αναγκαιότητας».από την οποία είναι αδιανόητο κανείς να διαφύγει. Τα επιμέρους πρόσωπα,συλλογικά υποκείμενα και κοινωνικές τάξεις,αφορούν την ανάλυση μόνο καθόσον αποτελούν εμπειρικές ενσαρκώσεις των αφηρημένων σχέσεων παραγωγής και εξουσίας του κεφαλαίου. Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο Μαρξ,σύμφωνα με τη μέθοδό του: «εδώ όμως πρόκειται για τα πρόσωπα μόνο εφόσον αποτελούν την προσωποποίηση οικονομικών κατηγοριών και είναι φορείς καθορισμένων ταξικών σχέσεων και συμφερόντων.» (Καρλ Μαρξ,Το Κεφάλαιο,Τόμος Πρώτος,μετάφραση Παναγιώτη Μαυρομμάτη,εκδ. Σύγχρονη Εποχή,σελ. 16).