Ραούλ Βανεγκέμ: Η Βίβλος των Ηδονών…

«Ο έρωτας αγνοεί την ανταλλακτική σχέση. Αρκείται στον εαυτό του». «Άν ο έρωτας είναι τυφλός, ο λόγος είναι ότι δεν βλέπει τίποτα με τα μάτια της εξουσίας. Μην ελπίζετε να κρίνει και να κυβερνήσει, γιατί αγνοεί την ανταλλακτική σχέση. Αρκείται στον εαυτό του. Όντας το κέρας της Αμάλθειας της σεξουαλικότητας, εκφράζει καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο του ευνουχισμού τη θέληση για ζωή και την υπέροχη αγριάδα της.

Αν πάντως, οι εραστές που χτες λατρευόταν, χωρίζουν ξαφνικά μέσα στο μίσος και στην περιφρόνηση, η αιτία δεν βρίσκεται σε κάποιον αναλλοίωτο νόμο της παρακμής, σε κάποια αδυσώπητη μοίρα της κούρασης. Προέρχεται από τη μέγγενη των ανταλλαγών, που μαραίνει τα πάθη, σβήνει τις φλόγες της καρδιάς, πνίγει τις παρορμήσεις.

Αντί να μείνουν άπληστοι για τα πάντα μέχρι την εσχατιά του κορεσμού, να που οι εραστές επικαλούνται το καθήκον, απαιτούν αποδείξεις, αναζητούν μια παραγωγικότητα της στοργής. Επιβάλλονται νόρμες συνοδευόμενες από την απαίτηση της αυστηρής τήρησής τους, δεν γίνεται πια ανεκτή η απερίσκεπτη λήθη, η αδεξιότητα, το ανάρμοστο, η φαντασιοκοπία, τα πάντα αποτελούν αφορμή επιπλήξεων και κυρώσεων. Επειδή τους λείπει η θέληση να δημιουργήσουν την αλλαγή όπου θα ξαναβρεθούν, δανείζονται τα δεκανίκια της κοινωνίας που τους ακρωτηριάζει από τη γενναιοδωρία τους.

Το Πρώτο Θύμα Της Βίας Και Η Kate Upton…

Με συγχωρείτε, αλλά μάλλον κάνατε λάθος.

 –

Μάλλον θα θέλατε να δείτε τηλεόραση ή μπορεί να πήγατε να ανοίξετε την ιστοσελίδα του Πρώτου Θέμητος και κατά λάθος να βρεθήκατε εδώ.

Ίσως να μπερδευτήκατε από τον τίτλο και να ήρθατε για να κανιβαλίσετε. Ή μπορεί να σας τράβηξε η φωτογραφία, που δεν ξέρω πως βρέθηκε εκεί.

  –

Εδώ όμως -και συγνώμη για την αναστάτωση- σκεφτόμαστε. Ναι, αυτό το πράγμα που το κάνεις με το άλλο πράγμα που έχεις μέσα στο κεφάλι σου.

Οπότε δεν έχουμε έτοιμες ιδέες για να σας μπουκώσουμε, πρέπει να περιμένετε να σιγοβράσουν –ή μπορείτε να επιστρέψετε στα ταχυφαγεία που γνωρίζετε και σας γνωρίζουν.

  –

Θέλετε να μείνετε; Καλώς. Θα σας παρακαλέσω μόνο να κλείσετε τα κινητά σας και να ανοίξετε τα μυαλά σας, όση ώρα αντέξετε να μείνετε.

Μισισιπής: Με τα όπλα θα πηγαίνει ο κόσμος στις εκκλησίες αν θέλει, σύμφωνα με νέο νόμο…

Οι εκκλησίες στον Μισισιπή, θα επιτρέπουν στους πιστούς να φέρνουν μαζί και τα όπλα τους, σύμφωνα με νέο νόμο που έχει έχει δρομολογηθεί στο κρατικό νομοθετικό σώμα.

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, οι νομοθέτες στην γερουσία της πολιτείας του Μισισιπή ενέκριναν τη λεγόμενη «Πράξη για την Προστασία της Εκκλησίας», επίσης γνωστή ως ΗΒ 786. Σύμφωνα με το νέο νόμο, οι εκκλησίες θα μπορούν να έχουν τους πιστούς ως φύλακες, που θα έχουν άδεια να οπλοφορούν προκειμένο να προστατεύουν τους πιστούς από «επιθέσεις».

Αυτοί οι φρουροί, θα εξαιρούνται από αγωγές, καθώς θα λειτουργούν σε καθεστώς αντίδρασης σε «απειλή».

Ένας αντίπαλος του νομοσχεδίου, ο πολιτειακός γερουσιαστής Hillman Frazier, έβγαλε ένα σπαθί κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης στο καπιτώλιο του Μισισιπή την Τρίτη, επικαλούμενος μια βιβλική ιστορία για έναν μαθητή που του κόψανε το αυτί για πειθαρχία, και τόνισε πως «δεν χρειάζεται να βάλουμε μπροστάρη την εκκλησία για πολιτικές σκοπιμότητες, αν θέλετε να περάσετε νόμο για περαιτέρω ελευθερίες στη νομοθεσία των όπλων, κάντε το, αλλά μην χρησιμοποιείτε την εκκλησία ως δικαιολογία.

Εθνικός διάλογος για την παιδεία: πόσο «εθνικός» και πόσο «διάλογος»; (2)

Χτες επικεντρωθήκαμε στην προσωπικότητα του πρόεδρου της επιτροπής για τον Εθνικό Διάλογο στην Παιδεία. Σήμερα ας ασχοληθούμε περισσότερο με το κυρίως θέμα αυτών των σημειωμάτων: πόσο «εθνικός» και πόσο «διάλογος» είναι τούτο το πράγμα;

Ανοίξτε, παρακαλώ, το Μνημόνιο συνεννόησης για τριετές πρόγραμμα του ΕΜΣ (το γνωστό μας τρίτο μνημόνιο του Τσίπρα) και πηγαίνετε στο κεφάλαιο 4 – Διαρθρωτικές πολιτικές για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, υποκεφάλαιο 4.1 – Αγορά εργασίας και ανθρώπινο κεφάλαιο(*). Σταματήστε λίγο, ν’ ανοίξουμε μια παρένθεση.

(21/1/2016)  Εκπαιδευτικός: Αυτό δεν είναι διάλογος. Είναι κυβερνητικός μονόλογος. Από αύριο θα έχουμε πόλεμο. Λιάκος: Τελείωσε το ανέκδοτο. Πηγαίνετε σπίτι σας τώρα. Πηγαίνετε να κηρύξετε τον πόλεμο, να τον προετοιμάσετε.

Ο Αριστοτέλης και η κατάλυση της πολιτικής…

Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Με δεδομένο ότι ο άνθρωπος αποσκοπεί στην ευτυχία και ότι η πόλη έχει τον ίδιο στόχο σε συλλογικό επίπεδο (εξάλλου, ο άνθρωπος, ως φύσει κοινωνικό ον, μπορεί να ευτυχήσει μόνο μαζί με τους άλλους ανθρώπους), το συμπέρασμα που προκύπτει είναι η ταύτιση των συμφερόντων της πόλης και του κάθε πολίτη ξεχωριστά: «Απομένει ακόμη να εξετάσουμε αν πρέπει να αποφανθούμε ότι η ευδαιμονία του κάθε ανθρώπου χωριστά είναι ίδια με την ευδαιμονία της πόλης ή δεν είναι. Η απάντηση είναι καθαρή και εδώ: όλοι θα συμφωνούσαν ότι είναι η ίδια». (1324a 5 – 8).

Κατά συνέπεια, η εξυπηρέτηση του συλλογικού συμφέροντος θα εξασφαλίσει και το ατομικό, πράγμα που επιβεβαιώνει και ο Περικλής στον επιτάφιο λόγο, όταν δηλώνει ότι είναι προτιμότερο να είναι φτωχός σε πλούσια πόλη παρά πλούσιος σε φτωχή. Κι αν εμβαθύνει κανείς στο ζήτημα, θα διαπιστώσει ότι και η ατομική (πολίτης) και η συλλογική (πόλη) ευτυχία εκπληρώνεται με τα ίδια κριτήρια: «Όσοι δηλαδή ταυτίζουν το ευ ζην με τον πλούτο σε επίπεδο ατόμου, αυτοί και καλοτυχίζουν την πόλη στο σύνολό της, αν είναι πλούσια». (1324a 8 – 10).

ARKAS -The Original Page

Αυτή η Ανάσταση καθόλου δε μ’ αγγίζει…

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

Να το, το βλέπω να έρχεται…

-Επ…
-Έλα, λίγο ακόμη…
-Επ…
-Κι άλλο λίγο…
-Επ…
-Τίποτα, τίποτα, δεν το σταματά.
–Καλή επ-ανάσταση.

Να το! Αναπόφευκτο σα νομοτέλεια.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεθεί κάποιος σύντροφος, ενσαρκώνοντας το σύνθημα “η φαντασία στην εξουσία”, (μόνο που η εξουσία φθείρει τα πάντα όπως θα ξέρεις), που να μην κρίνει σκόπιμο να σε καταπλήξει με κάτι τόσο πρωτότυπο, αυτές τις μέρες, όπως η παραπάνω ευχή. Αλλά αν η επανάσταση καταργεί τη δύναμη της συνήθειας, της αδράνειας, κι ό,τι φαινόταν ως τώρα αναγκαίο και αιώνιο, αν αποτελεί την πιο πλούσια συμπύκνωση της ανάγκης που γίνεται ιστορία, αν είναι το πιο πρωτότυπο γεγονός (θα έλεγα και συμβάν, αλλά ας μην μπλέξουμε με τον Μπαντιού και την ορολογία του) που δεν μπαίνει σε καλούπια… δεν υπάρχει πιο χιλιοφορεμένο, τετριμμένο καλούπι, πιο αναμασημένο και προβλέψιμο κλισέ από αυτή την ευχή: καλή επ-ανάσταση! Ούτε καν δηλ λαός επ-ανέστη, έτσι για μια αλλαγή.