Στις 19 Μαΐου του 1994, η υπερηχητική Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ αντιμετώπιζε τη γερασμένη Μίλαν για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Η προσδοκία μας ότι θα είμαστε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής…
νίκης του επιθετικού ποδοσφαίρου της Μπάρτσα απέναντι στην αρτηριοσκληρωτική και αντιπαθή Μίλαν,όχι απλά δεν επιβεβαιώθηκε αλλά έγινε θρύψαλα. Το παιχνίδι αποτέλεσε έναν μονόλογο της Μίλαν και ένα προσωπικό σόου του Ντέγιαν Σαβίσεβιτς και έληξε με το εντελώς εξευτελιστικό 4-0 εναντίον των Καταλανών.
Παρά τη μεγάλη μου απογοήτευση (ήμουν ακόμα τότε οπαδός του φαντασιακού της Μπάρτσα), θυμάμαι ακόμα πολύ έντονα μια σκηνή την επόμενη ημέρα, στην τηλεόραση. Η αποστολή της Μπαρτσελόνα έφθανε στο αεροδρόμιο Ελ Πρατ με σκυμμένα κεφάλια, όπου τους περίμεναν.. εξοργισμένοι οι Καταλανοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι στην υπερβολή ξεπερνούν και τους δικούς μας. Παρά την αστυνομική παρουσία, έπεσαν με μανία όλοι πάνω στην αποστολή, τείνοντας τα ματσούκια τους προς τους παίκτες και ένας, ο πιο θαρραλέος από όλους, κατόρθωσε να πιάσει τον προπονητή Κρόιφ από το πέτο του σακακιού, να τον ακινητοποιήσει μπροστά στο μικρόφωνο και να του κάνει τη μεγαλοφυή ερώτηση: «Κύριε Κρόιφ γιατί χάσαμε 4-0;».