
Mε το Μνημόνιο απετράπη μια άτακτη και ταπεινωτική χρεοκοπία και η οδυνηρή επιστροφή στη δραχμή. Αυτό αναφέρει σε ομιλία του στην εκδήλωση του κύκλου Ιδεών για την εθνική Ανασυγκρότηση, ο Γιώργος Προβόπουλος, πρώην διοικητής της ΤτΕ.
Ο κ. Προβόπουλος επιχειρεί να αναλύσει τα αίτια της κρίσης στην οικονομία αλλά και που πέτυχαν ή που απέτυχαν τα μνημόνια.
Αναλυτικά η ομιλία με τίτλο «Τι μας διδάσκει η ελληνική κρίση: Ο δρόμος μπροστά μας».
Θα επιχειρήσω να τοποθετηθώ σε ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα , που αφορούν την οικονομική κρίση στη χώρα μας και να φωτίσω κάποιες πτυχές της. Τα ερωτήματα αφορούν ουσιαστικά το τι προκάλεσε την ελληνική περιπέτεια, πως φθάσαμε στα Μνημόνια , αν μπορούσαμε να τα είχαμε αποφύγει και γιατί δεν είχαμε την επιτυχία που είχαν άλλες χώρες.
Tι προκάλεσε την ελληνική κρίση;
Η κρίση ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη μια αρνητικής πορείας ετών. Δεν ήρθε στα ξαφνικά. Προηγήθηκε μια περίοδος κακοδιαχείρισης , σώρευσης μακροοικονομικών ανισορροπιών , που ήταν βέβαιο ότι , αργά η γρήγορα , θα οδηγούσαν σε εκτροχιασμό.
Τα προβλήματα άρχισαν να οξύνονται στην περίοδο μετά την ένταξη στο ευρώ , όταν η οικονομία κινήθηκε στην βάση ενός στρεβλού παραγωγικού προτύπου, που δεν μπορούσε να εξασφαλίσει διατηρήσιμη πρόοδο . Στηρίχτηκε συγκεκριμένα στην εγχώρια ζήτηση , κυρίως στην κατανάλωση, που τροφοδοτήθηκε από δανεισμό. Η παραγωγική βάση δεν προσαρμόστηκε ανάλογα και η ανταγωνιστικότητα υποχώρησε ραγδαία. Οι δημόσιες δαπάνες αυξάνονταν σταθερά , ενώ τα φορολογικά έσοδα ήταν αδύνατο να τις παρακολουθήσουν , οδηγώντας έτσι σε μεγάλα ελλείμματα και σε ιστορικώς υψηλά επίπεδα το δημόσιο χρέος. Η χώρα δεν αξιοποίησε τα χαμηλά επιτόκια της περιόδου για να τιθασεύσει το δημόσιο χρέος.
Αντίθετα, ο φθηνός δανεισμός την ενθάρρυνε σε ακόμη μεγαλύτερο δανεισμό και τελικά σε υψηλότερο χρέος.
Στην πορεία αυτή, οι πολιτικές που ασκήθηκαν είχαν καθοριστικό ρόλο: διόγκωσαν το κράτος, διεύρυναν τις δαπάνες του , δεν βελτίωσαν όμως την αποτελεσματικότητά του. Ουσιαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που ήταν απολύτως αναγκαίες, δεν έγιναν . Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν σποραδικά επιχειρήθηκαν κάποιες κρίσιμες αλλαγές , εγκαταλείφθηκαν όταν συνάντησαν σφοδρές αντιδράσεις στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία.
Αυτό βεβαίως αντανακλά και τις πολιτικές , κοινωνικές και γενικότερα τις πολιτισμικές πτυχές και τα γενεσιουργά αίτια της εκκολαπτόμενης τότε κρίσης.
Συνέχεια →
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...