Δεν είναι μόνο η αλητεία σου, εμποράκο!

ΗΛΙΑΣ ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ

Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο… που σε κάνει να στέκεσαι μόνος στο μαγαζί περιμένοντας  τον πρόσφυγα για να τον ξαφρίσεις.

Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο… που σε οδηγεί  να  ζητάς χωρίς καθόλου ντροπή από τους πρόσφυγες στα Τέμπη, 8 ευρώ ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα σου.

Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο… για να τολμάς και να αρπάζεις τα 2 ευρώ για μια γουλιά νερό, πατώντας πάνω στην απελπισία των ταλαιπωρημένων ανθρώπων.

Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο…  που σε κάνει να τραμπουκίζεις τους αλληλέγγυους που βρέθηκαν στα Τέμπη για να προσφέρουν τρόφιμα, νερά και είδη πρώτης ανάγκης.

Δεν είναι μόνο η αλητεία σου εμποράκο… για να ζητάς  5 ευρώ από τους πρόσφυγες που θέλουν να φορτίσουν το κινητό τους τηλέφωνο.

Ναι…  δεν μόνο είναι η αλητεία σου.

Είναι και κάτι ακόμα πιο βαθύ, που δεν έχεις καταλάβει ότι το διαθέτεις.

Λέγεται βλακεία εμποράκο.

Η ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ, Η »ΑΥΓΗ» ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ »ΔΡΑΧΜΙΣΤΩΝ*

του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ**    

Καθώς η οικονομία της Βενεζουέλας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, αρκετοί (συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής κυβέρνησης) κήρυξαν εναντίον της έναν ιδεολογικό πόλεμο. Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια και πού ξεκινά η προπαγάνδα;

«H Βενεζουέλα οδεύει προς τη δεύτερη μεγαλύτερη χρεοκοπία (default) στην ιστορία, μετά την Ελλάδα» έγραφε χαιρέκακα ο «Tyler Durden» – το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούν οι συντάκτες του περίφημου οικονομικού blog Zero Hedge.

«Τα πενταετή spreads», συνέχιζε ο συντάκτης, «εκτοξεύτηκαν στα επίπεδα που είχαν φτάσει και τα ελληνικά το 2011, πριν από το ελληνικό default».

Είναι πλέον σύνηθες όταν κάποιος θέλει να περιγράψει την τραγική κατάσταση μιας οικονομίας να τη συγκρίνει με την Ελλάδα.

Αντί όμως να κοιτάμε τα χάλια μας, η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση Τσίπρα σκέφτηκε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να πατήσει στον λαιμό την παρακαταθήκη των Τσάβες και Μοράλες.

Τι προκάλεσε την κρίση – Πως φθάσαμε στο μνημόνιο

Mε το Μνημόνιο απετράπη μια άτακτη και ταπεινωτική χρεοκοπία και η οδυνηρή επιστροφή στη δραχμή. Αυτό αναφέρει σε ομιλία του στην εκδήλωση του κύκλου Ιδεών για την εθνική Ανασυγκρότηση, ο Γιώργος Προβόπουλος, πρώην διοικητής της ΤτΕ.

Ο κ. Προβόπουλος επιχειρεί να αναλύσει τα αίτια της κρίσης στην οικονομία αλλά και που πέτυχαν ή που απέτυχαν τα μνημόνια.

Αναλυτικά η ομιλία με τίτλο «Τι μας διδάσκει η ελληνική κρίση: Ο δρόμος μπροστά μας».
Θα επιχειρήσω να τοποθετηθώ σε ορισμένα θεμελιώδη ερωτήματα , που αφορούν την οικονομική κρίση στη χώρα μας και να φωτίσω κάποιες πτυχές της. Τα ερωτήματα αφορούν ουσιαστικά το τι προκάλεσε την ελληνική περιπέτεια, πως φθάσαμε στα Μνημόνια , αν μπορούσαμε να τα είχαμε αποφύγει και γιατί δεν είχαμε την επιτυχία που είχαν άλλες χώρες.

Tι προκάλεσε την ελληνική κρίση;
Η κρίση ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη μια αρνητικής πορείας ετών. Δεν ήρθε στα ξαφνικά. Προηγήθηκε μια περίοδος κακοδιαχείρισης , σώρευσης μακροοικονομικών ανισορροπιών , που ήταν βέβαιο ότι , αργά η γρήγορα , θα οδηγούσαν σε εκτροχιασμό.
Τα προβλήματα άρχισαν να οξύνονται στην περίοδο μετά την ένταξη στο ευρώ , όταν η οικονομία κινήθηκε στην βάση ενός στρεβλού παραγωγικού προτύπου, που δεν μπορούσε να εξασφαλίσει διατηρήσιμη πρόοδο . Στηρίχτηκε συγκεκριμένα στην εγχώρια ζήτηση , κυρίως στην κατανάλωση, που τροφοδοτήθηκε από δανεισμό. Η παραγωγική βάση δεν προσαρμόστηκε ανάλογα και η ανταγωνιστικότητα υποχώρησε ραγδαία. Οι δημόσιες δαπάνες αυξάνονταν σταθερά , ενώ τα φορολογικά έσοδα ήταν αδύνατο να τις παρακολουθήσουν , οδηγώντας έτσι σε μεγάλα ελλείμματα και σε ιστορικώς υψηλά επίπεδα το δημόσιο χρέος. Η χώρα δεν αξιοποίησε τα χαμηλά επιτόκια της περιόδου για να τιθασεύσει το δημόσιο χρέος.
Αντίθετα, ο φθηνός δανεισμός την ενθάρρυνε σε ακόμη μεγαλύτερο δανεισμό και τελικά σε υψηλότερο χρέος.
Στην πορεία αυτή, οι πολιτικές που ασκήθηκαν είχαν καθοριστικό ρόλο: διόγκωσαν το κράτος, διεύρυναν τις δαπάνες του , δεν βελτίωσαν όμως την αποτελεσματικότητά του. Ουσιαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που ήταν απολύτως αναγκαίες, δεν έγιναν . Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν σποραδικά επιχειρήθηκαν κάποιες κρίσιμες αλλαγές , εγκαταλείφθηκαν όταν συνάντησαν σφοδρές αντιδράσεις στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία.
Αυτό βεβαίως αντανακλά και τις πολιτικές , κοινωνικές και γενικότερα τις πολιτισμικές πτυχές και τα γενεσιουργά αίτια της εκκολαπτόμενης τότε κρίσης.

Τα Ψεύτικα Τα Λόγια Τα Μεγάλα…

Δεν έχω σπίτι, πίσω για να ΄ρθω
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ,
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Ακούω τον Βασίλη Λέκκα να τραγουδάει τους πρώτους στίχους απ’ το «Μάνα μου Ελλάς», σε στίχους Γκάτσου και μουσική Ξαρχάκου. Είναι ένας αμανές, σαν αυτούς που πρωτακούστηκαν στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του εικοστού αιώνα.

Οι τσέτες κι οι Νεότουρκοι του Κεμάλ έσφαζαν τους χριστιανούς, Αρμένηδες και Έλληνες. Οι Μεγάλες Δυνάμεις παρακολουθούσαν αμέτοχες. Εκείνες το προκάλεσαν, η αστάθεια κι ο πόλεμος τις κάνει πιο δυνατές. Μιλιούνια οι πρόσφυγες εγκατέλειπαν τις εστίες τους, το χώμα των προγόνων τους και πνίγονταν στο Αιγαίο, για να φτάσουν στη «Μάνα μου Ελλάς».

Οι κατ΄επάγγελμα «ανθρωπιστές»…

«Όλες οι τέχνες παρήγαγαν τ’ αριστουργήματά τους. Μόνο η διακυβέρνηση, η τέχνη, δηλαδή, της καταστολής παρήγαγε τέρατα».

Έτσι αποτύπωσε ο Σεντ Ζυστ (Saint Just), μιλώντας στη Συμβατική Συνέλευση για το Σύνταγμα της Γαλλίας στις 24.4.1793, την ταύτιση διακυβέρνησης και καταστολής. Και ακόμα την τερατογένεση ως συνέπεια της «διακυβέρνησης».

Διακυβέρνηση είναι η άσκηση εξουσίας. Η de jure και de facto επιβολή του ισχυροτέρου. Με λίγα λόγια ο εξαναγκασμός των αδυνάτων να υποταγούν στις θελήσεις των ισχυρών. Κοντολογίς, η άσκηση αποφασιστικής επιρροής από μέρους των ολίγων πάνω στους πολλούς.

Διακυβέρνηση είναι η επιβολή της «έννομης τάξης». Σε απλούστερα ελληνικά, η διά της βίας εδραίωση της επιθυμίας των πλουσίων και η εξασφάλιση ότι οι φτωχοί δε θα σηκώσουν κεφάλι.

Τράπεζα της Ελλάδος (27) Προαναγγελίες μνημονίων…

Συνέχεια από το άρθρο – Τράπεζα της Ελλάδος (26) Η περίοδος Μπούτου και η Β’ φάση της ΟΝΕ…

____________________________________________________________

Το 1996 μπαίνει με φούρια, καθώς στις 18 Ιανουαρίου ο Σημίτης βρίσκεται στην εξουσία (μετά την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου για λόγους υγείας) ενώ περί τα τέλη του μηνός κορυφώνεται η κρίση των Ιμίων, η οποία είχε αρχίσει από τις 26 Δεκεμβρίου 1995. Τον Απρίλιο, στην έκθεσή του για το 1995, ο διοικητής της ΤτΕ δεν ξεφεύγει από την τακτική των τελευταίων προκατόχων του: επαινεί την κυβέρνηση για το έργο της αλλά της τραβάει και το αφτί σε κάποια ζητήματα: «Κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας το 1995 ήταν η σημαντική πρόοδος που σημειώθηκε προς τη σταθεροποίηση, σε συνδυασμό με ταχύτερη άνοδο της οικονομικής δραστηριότητας, αλλά και η περιορισμένη διαρθρωτική προσαρμογή, η οποία δεν επέτρεψε την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των βαθύτερων αδυναμιών της οικονομίας».

Κώστας Σημίτης – Λουκάς Παπαδήμος. Οι δυο άνδρες είχαν ανέκαθεν άριστες σχέσεις.

Με το φράξιμο της Ελλάδας ανοίγει η πύλη για τον εθνικιστικό εφιάλτη της Ευρώπης…

του Απόστολου Φωτιάδη (Μετάφραση: Ασπασία Αθανασίου)

Μια συμμαχία του απάνθρωπου αυξάνεται στην Ευρώπη. Μία ομάδα πολιτικών αρχηγών πραγματοποιούν συναντήσεις αυτή την εβδομάδα στη Βιέννη, με σκοπό να συντονίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα σφραγίσουν το πέρασμα των προσφύγων στη δυτική διαδρομή των Βαλκανίων. Οι Δυτικές Βαλκανικές χώρες που συμμετέχουν δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν, φιλοξενώντας χιλιάδες αποκλεισμένους ανθρώπους στις φτωχές κοινωνίες τους. Αναμένουν ότι προκαλώντας σκόπιμα μια ανθρωπιστική καταστροφή στην Ελλάδα, πρόκειται να σταματήσουν τη δυστυχία του κόσμου που πλησιάζει στο κατώφλι τους.