David Bowie… Η γενιά που προκάλεσε την ζωή αγκαλιάζεται πλέον με τον θάνατο…

Γράφει ο Αντώνης Ν. Φράγκος

___________________________________________________________

Πολλά έχουν γραφτεί και γράφονται για την απώλεια του Bowie. Όσα λέγονται είναι σωστά από δημοσιογραφικής άποψης καθώς τα στοιχεία συλλέγονται από τα διάσπαρτα cv του διαδικτύου- σωστά χρονολογικά ακόμη και στην ανάλυσή τους, μόνο που οι πληροφορίες που παρατίθενται είναι γνωστές χωρίς να προσθέτουν απολύτως τίποτε στην ουσία του φαινομένου Bowie.

Δεν θα παραθέσουμε προσωπικές εμπειρίες σχετικά με τα τραγούδια και τους δίσκους που πρωτακούσαμε ούτε τη συναυλία εκείνο το βράδυ στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, μαζί με τον άλλον απόντα, τον Lou Reed, τον Elvis Costello και τους άλλους, δεν θα ασχοληθούμε με αυτά αλλά ούτε με τις χρονολογίες των επιτευγμάτων του.

Franco Bifo Berardi… Άβολες αλήθειες που δεν θέλουμε να δούμε…

Parade sur fonde rouge

Ο οργανισμός της αριστεράς είναι πολύ λίγο ζωτικός, αλλά είναι κατανοητό πως δεν θέλει να το πει και ούτε να ακούσει να το λένε. Κι εάν προσπαθούσαμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα από μια οπτική λιγάκι απρόβλεπτη? Ας αρχίζαμε να λέμε πως όχι, παιδιά,  δεν υπάρχει ζωή στα αριστερά.

Γιατί αυτή είναι η αλήθεια: δεν υπάρχει ζωή, εάν θέλετε υπάρχει ηρωική επιβίωση μα δύσκολη και φτωχική ενός εκτεταμένου αριθμού ενώσεων και οργανισμών βάσης που προσπαθούν να εγγυηθούν ικανότητα αντίστασης κάποιων ελάχιστων(τότατων) επιπέδων αλληλεγγύης.

Εάν αρχίζαμε να λέμε την αλήθεια πως από τον κορμό της αριστεράς του Εννιακόσια δεν θα ανθίσει πλέον κανένα λουλούδι, ίσως τότε καταφέρναμε να δούμε την πραγματικότητα παρούσα με τρόπο πιο ρεαλιστικό και ίσως επίσης να φανταστούμε μια διέξοδο για το μέλλον που έρχεται.

Εάν αριστερά θα πει έναν σχηματισμό ικανό να φτάσει το  5% ή ίσως και το 10% τότε ναι, ίσως μπορεί να υπάρξει ζωή αρκετή. Χάρη στην δημογραφία, χάρη στο πλάτος των ultra-εξηντάρηδων μπορούμε ακόμη να ελπίζουμε πως θα αποτελέσουμε έναν σχηματισμό που θα στείλει στο κοινοβούλιο κάποιους βουλευτές πριν εξαντληθεί λόγω της επόμενης εξαφάνισης της γενιάς που σχηματίστηκε στα χρόνια της δημοκρατίας.

Μια ιστορία για τα αποθεματικά των ταμείων…

Μιας και τις τελευταίες μέρες το ασφαλιστικό βρίσκεται στην επικαιρότητα, κάθε ιστολόγιο που σέβεται τον εαυτό του επιβάλλεται να συνεισφέρει με τον τρόπο του στις σχετικές συζητήσεις. Το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς εδώ. Μόνο που επειδή εμείς αρεσκόμαστε στην ιστορία, θα μεταφέρουμε τον αναγνώστη στο παρελθόν. Όχι πολύ μακρυά αλλά όχι και τόσο κοντά. Ας πούμε, κάπου εκεί γύρω στην αλλαγή τής χιλιετίας. Τότε, δηλαδή, που ετοιμαζόμασταν να μπούμε στο ευρώ ή, όπως το λένε οι πιο μορφωμένοι, τότε που, μεσ’ στην τρελή χαρά, ετοιμαζόμασταν να ενταχθούμε στην ΟΝΕ (Οικονομική & Νομισματική Ένωση).

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, τα αποθεματικά κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων τής χώρας ήσαν κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος και ανέρχονταν σε μεγάλα ύψη. Μετά το καζίκι που είχαν πάθει οι διοικητές τους (και μαζί μ’ αυτούς και οι διοικητές πολλών δημόσιων οργανισμών και εταιρειών) μια δεκαετία πρωτύτερα με την Τράπεζα Κρήτης (τότε που έτρεχαν για να ξεμπλέξουν με την δικαιοσύνη, κατηγορούμενοι ότι έκαναν αβάντες στον Κοσκωτά), οι διοικήσεις των ταμείων είχαν γίνει εξαιρετικά επιφυλακτικές και προτιμούσαν την ασφαλή επιλογή τής Τράπεζας της Ελλάδος αντί για άλλες, υψηλότερης απόδοσης αλλά και υψηλότερου ρίσκου τοποθετήσεις. Βέβαια, το επιτόκιο που απολάμβαναν ήταν ιδιαίτερα χαμηλό, όμως είχαν το κεφάλι τους ήσυχο.

«Καθημερινή», 19/2/1998. Πέντε τρισ. δραχμές (κάπου 15 δισ. ευρώ) στο μάτι, από τότε.

Υπόθεση δολοφονίας Ν.Σακελλίων:Ο Άρειος Πάγος επικυρώνει την αθώωση των ειδικών φρουρών…

Τον Μάιο του 2008 οι ειδικοί φρουροί, Γιώργος Πανέλας, Χαράλαμπος Βαϊτσούδης, Χαράλαμπος Παπαναστασίου και Μαρία Μουστέλη επιχείρησαν, να συλλάβουν τον Νίκο Σακελλίων στην οδό Αναξαγόρα, στο κέντρο της Αθήνας.

Σύμφωνα με την κατηγορία  ο νεαρός Νίκος Σακελλίων, ξυλοκοπήθηκε από τους ειδικούς φρουρούς στην προσπάθειά τους να τον συλλάβουν και τελικά κατέρρευσε στα χέρια τους, όπως περιέγραψε αυτόπτης μάρτυρας, καταγράφοντας μάλιστα τη σκηνή με το κινητό του τηλέφωνο.
Οι κα­τη­γο­ρού­με­νοι για αν­θρω­πο­κτο­νία α­πό α­μέ­λεια, που ανήκαν στο γνωστό για περιστατικά βίας, Α.Τ Ακρόπολης, α­θωώ­θη­καν, πρωτόδικα το 2013, αλλά και σε τελεσίδική εν συνεχεία απόφαση του τριμελούς εφετείου πλημμελημάτων, τον Μάρτιο του 2014, μετά απο την άσκηση εισαγγελικής έφεσης κατά της πρωτόδικης αθωωτικής απόφασης για τους αστυνομικούς.

Στην συνέχεια τον Απρίλιο του 2015 ασκήθηκε από τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Δημήτρη Δασούλα, αίτηση αναίρεσης της απόφασης του τριμελούς Εφετείου, που αθώωνε τους 4 ειδικούς φρουρούς.

Πολύβιος …ο λαός των Αθηναίων είναι παρόμοιος με ακυβέρνητα πλοία…

(απόσπασμα 6.44)

Από Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης

Ο ιστορικός του 2^ου αιώνα π.Χ. Πολύβιος (200π.Χ. – 118π.Χ.), στο 6^ο βιβλίο των «Ιστοριών» του, γράφει για την αποτελεσματικότητα του ρωμαϊκού πολιτεύματος. Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποιεί συγκρίσεις με παλαιότερα ελληνικά πολιτεύματα.

Στο απόσπασμα 43 αναφέρει ότι για τις επιτυχίες των Θηβαίων αιτία δεν ήταν το πολίτευμά της, αλλά ο Επαμεινώνδας και ο Πελοπίδας, καθώς η δύναμη και η ακμή της πόλης ήρθαν κι έφυγαν μαζί τους. Ακολουθεί ολόκληρο το απόσπασμα 44:

Πηγή

«Κάτι παρόμοιο πρέπει να σκεφτούμε και για το πολίτευμα των Αθηναίων. Διότι και αυτό, αν και άκμασε ίσως περισσότερες φορές και εντελώς ολοφάνερα με την ικανότητα του Θεμιστοκλή, γρήγορα εξαιτίας της ανωμαλίας του χαρακτήρα του δοκίμασε μεταβολή προς το αντίθετο.