Mali ô Mali…

By katabran

από το παράθυρο του αεροπλάνου η έρημος φάνταζε τόσο μεγάλη σαν ωκεανός! πόσο όμορφα αυτά τα χρώματα της άμμου!και οι αμμόλοφοι σαν κύματα να δεσπόζουν, μα είναι γνωστό πόσο εύκολα κάτω από τα πόδια σκορπίζουν…

«η ελπίδα δεν απογοητεύει ποτέ!», είπε ο οδηγός του ταξί στην Μadame Margueritte Bâ που τη μετέφερε από το αεροδρόμιο του Bamako στο πεδίο της… μάχης!

ίσως  οι αληθινές ιστορίες δεν τελειώνουν ποτέ, κι ακόμη περισσότερες εκείνες που πρέπει να γίνουν αντικείμενο αφήγησης,για έναν απλό λόγο: αποτελούν τον σκελετό του κόσμου…

ο Νίγηρας λοιπόν, ακόμα κι όταν δεν φαίνεται επειδή τον κρύβει η νύχτα είναι ο πιο ακριβός κι ο πιο τρελός ποταμός όλων των ποταμών,αντί να σκεφτεί να φτάσει στη θάλασσα λίγο πολύ ακολουθώντας μια πορεία λογική όπως όλα τα ποτάμια, ανηφορίζει νότια για να συγκρουστεί με την άμμο,με την έρημο και κάθε φορά, εδώ και χιλιετίες, η άμμος είναι αυτή που κερδίζει,παρότι ο Νίγηρας έχει οπαδούς να τον ενθαρρύνουν και στις δυο όχθες του παίζοντας ακατάπαυστα μουσική…

ξέρετε, η μουσική είναι η αδελφή του νερού, αλλά αυτά τα δυο αδέλφια απέναντι στην άμμο δεν κατορθώνουν και πολλά,το νερό κατεβάζει τα όπλα του, και τρέπεται σε υποχώρηση, δηλαδή ακολουθεί τη λογική πορεία, αυτή προς τη θάλασσα, εκεί που ο ήλιος το εξατμίζει…

Περού: Η χώρα των κοινωνικών αντιθέσεων…

Αποστολή στην Λίμα του Λεωνίδα Βατικιώτη – «Επίκαιρα»

---

«Η περίοδος από τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα μέχρι το ξέσπασμα της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης αποτέλεσε τον πιο μακρύ κύκλο οικονομικής επέκτασης στην οικονομία του Περού (32 τρίμηνα συνεχόμενης μεγέθυνσης). Μεταξύ 2001-2008 το ΑΕΠ αυξανόταν ετησίως κατά 7% και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 43% την ίδια περίοδο…

Το Περού συγκαταλέγεται στις είκοσι και πλέον αναδυόμενες οικονομίες, χαρακτηρίζεται ως μία από τις χώρες με τις καλύτερες επιδόσεις στην περιοχή. Με τη μετάβασή του από ένα κράτος το οποίο διερχόταν βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση στην ισχυρή μεγέθυνση και την ιδιαίτερη αισιοδοξία, το Περού μπορεί δικαιολογημένα να χαρακτηριστεί ως μια αξιοσημείωτη ιστορία επιτυχίας (success story) στην οικονομική ιστορία».

Τα παραπάνω λόγια αναφέρονταν στο ενημερωτικό φυλλάδιο για την οικονομική ιστορία της χώρας που μοίρασε η κυβέρνηση του Περού σε όσους συμμετείχαν στην ετήσια σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στη Λίμα. Και, πράγματι, όσοι αφιέρωσαν όλο τον χρόνο τους στα τρία σύγχρονα και όντως επιβλητικά κτίρια όπου φιλοξενήθηκαν οι εργασίες της Συνόδου (Εθνική Βιβλιοθήκη, Εθνικό θέατρο και Κεντρική τράπεζα) και στα ξενοδοχεία διέμειναν οι αποστολές δεν θα είχαν κανένα λόγο να τα αμφισβητήσει.

 Ψυχοπονιάρηδες και ξεχασιάρηδες βουλευτές: Η μεγάλη επιστροφή (και στο βάθος φάνηκαν τα ράσα)

Από τον σΑτΥρΟπΡόΚο

---

– Δεκάδες χιλιάδες πακέτα με χαρτομάντιλα ξεφορτώθηκαν στις αποθήκες της Βουλής για να χρησιμοποιηθούν από τους μνημονιακούς βουλευτές τώρα που θα ψηφίζουν «ναι» στα νέα μνημονιακά μέτρα.

– Επίσης, μέσα στη Βουλή θα βρίσκονται σε ετοιμότητα δεκάδες ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές για να συνδράμουν στους μνημονιακούς βουλευτές που προβλέπεται ότι θα βρεθούν στα όρια βαριάς κατάθλιψης.

– Μετά τις τελευταίες εκλογές οι ψυχοπονιάρηδες βουλευτές και υπουργοί επέστρεψαν δριμύτεροι προσθέτοντας το όνομά τους στο μακρύ ψυχοπονιάρικο κατάλογο που άνοιξε κάπου εκεί στο 2009.

– Ποιος δεν θυμάται τον Παπακωνσταντίνου, το Βενιζέλο τον Βαγγέλη, το Σαμαρά τον Αντώνη και πολλούς άλλους αξιομνημονιακούς υπουργούς που μετά την ψήφιση κάποιου μνημονιακού νόμου περνούσαν νύχτες δύσκολες.

– Όμως, ο πόνος των σημερινών ψυχοπονιάρηδων μνημονιακών είναι ασύγκριτα μεγαλύτερος από των προηγούμενων γιατί και κατάπτυστα μέτρα για το λαό ψηφίζουν και ενάντια και στην ιδεολογία τους έρχονται.

– Πώς να αντέξουν τη ζάλη που δημιουργεί η κωλοτούμπα «σχίζω μνημόνια-ψηφίζω μνημόνια»; ή τον πόνο που δημιουργεί η πολιτική στάση «σηκώνω ανάστημα στα λόγια αλλά σκύβω με υποτέλεια στην πράξη»;

– Πάντως, εδώ που τα λέμε, είναι να τους λυπάσαι τους κυβερνητικούς βουλευτές. Τους κοροϊδεύει ο Βαγγέλας ο Κένταυρος και το μόνο που έχουν να του πουν είναι ότι απλώς ψηφίζουν αυτά που πρότεινε παλιότερα η ΝΔ!

Ιστορικές μνήμες…

Τη νύχτα της 17ης προς 18η Οκτωβρίου και έπειτα από πενθήμερη ομηρία αεροσκάφους της «Lufthansa» με 86 επιβάτες, δυτικογερμανοί κομάντος κάνουν έφοδο στο αεροδρόμιο του Μογκαντίσου (Σομαλία) σκοτώνοντας τον πιλότο(!) και τέσσερις Παλαιστίνιους αεροπειρατές που απαιτούσαν απελευθέρωση όλων των κρατουμένων τής Rote Armee Fraktion (R.A.F.).

Το indexanthi.gr παραθέτει συγκεντρωτικά μία πρωτογενή (βασισμένη σε δικό του υλικό) και ιστορική καταγραφή γεγονότων των ημερών.

Λίγο μετά την επιχείρηση στη Σομαλία, βρίσκονται «αυτοκτονημένοι» στα λευκά κελιά τους στις γερμανικές φυλακές του Stammheim οι μαχητές τής «Φράξιας Κόκκινος Στρατός» Andreas Baader, Gudrun Ensslin και Jan Carl Raspe. Ο πρώτος σκοτώθηκε από σφαίρα πιστολιού στον αυχένα(!), η δεύτερη βρέθηκε κρεμασμένη με ηλεκτρικό σύρμα, ο τρίτος βρέθηκε ετοιμοθάνατος στο κελί του από χτύπημα στο κεφάλι και πέθανε την επόμενη μέρα στο νοσοκομείο. Μία άλλη μαχήτρια της οργάνωσης, η Irmgard Möller (αργότερα επισκέφτηκε την Ελλάδα και μας μίλησε για εκείνες τις ημέρες…), επέζησε παρά τα πολύ σοβαρά τραύματα (τέσσερις μαχαιριές στο στήθος).

Το χρονικό ξεκίνησε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1977, όταν η R.A.F. απήγαγε στην Κολωνία τον πρόεδρο των Γερμανών βιομηχάνων, ναζιστή (υπήρξε διαχειριστής των βιομηχανιών σε Βοημία και Μοραβία τον καιρό της ναζιστικής κατοχής) Hans-Martin Schleyer. Η οργάνωση ανακοίνωσε ότι ο βιομήχανος θα παρέμενε αιχμάλωτός της μέχρι την απελευθέρωση των έξι κρατουμένων στη φυλακή του Stammheim. Η αντίδραση του γερμανικού κράτους ήταν σκληρή: με νόμο διατάχτηκε η πλήρης απομόνωση όλων των αγωνιστών της R.A.F.

Ο Καρτέσιος και η προβληματική της θεμελίωσης της νεότερης σκέψης…

Η εμφάνιση του Καρτέσιου σηματοδοτεί μια οριακή στιγμή στην ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης. Με τον Καρτέσιο έχουμε όχι μόνον το πέρασμα από τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή σκέψη στη νεότερη, μα και την εμφάνιση ενός ολωσδιόλου ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τη συνειδησιακή λειτουργία, τη νόηση -ανάλογο ενδιαφέρον για την ανθρώπινη συνείδηση είχε εκδηλωθεί με τον Σωκράτη-, η οποία με τη μορφή του καρτεσιανού cogito έρχεται να στηρίξει τις φιλοσοφικές κατηγορίες τής από καιρό ήδη αναδυόμενης νεωτερικότητας.

Με το συλλογιστικό σχήμα cogito ergo sum (σκέπτομαι άρα υπάρχω), που συνιστά λογικο-οντολογικό εργαλείο της κριτικής σκέψης στα χέρια του γάλλου φιλοσόφου, επιχειρείται η θεμελίωση του νεότερου υποκειμένου, που σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή και μια νέα φιλοσοφική παράδοση, της «φιλοσοφίας του υποκειμένου» -που θα επισφαγισθεί αργότερα οριστικά με τον καντιανό a priori και την καντιανή υπαγωγή του αντικειμένου στις κατηγορίες του υποκειμένου.

Ο χώρος στήριξης της καρτεσιανής πραγματικότητας

Ο Καρτέσιος επιχειρεί ένα ριζικό ξεκίνημα της φιλοσοφικής σκέψης «από το μηδέν», από ένα μηδέν το οποίο θέλει ν’ αγγίξει μέσα απ’ την εκ θεμελίων αμφισβήτηση κάθε δεδομένης πραγματικότητας. Τούτη η αμφισβήτηση, με τη μορφή της υπερβολικής, της καθολικής αμφιβολίας (doute hyperbolique) έρχεται αρχικά να εκμηδενίσει κάθε δεδομένο της σκέψης που εμφανίζεται με τη μορφή ακλόνητων βεβαιοτήτων -του ότι π.χ. υπάρχει ένας εξωτερικός κόσμος ή του ότι υπάρχω εγώ ο ίδιος: Γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως δεν υπάρχει τίποτε το βέβαιο στον κόσμο (2ος Μεταφυσικός Στοχασμός) – και αυτό αποτελεί για τον Καρτέσιο τη μόνη βεβαιότητα στη φάση αυτή της συλλογιστικής του.