Υπόγειες διαδρομές

Μόνο που δεν είχε καμιά επιθυμία να επωφεληθεί από τη θέση της. Κι ακόμα λιγότερο να αποδείξει την αξία της. Κάποτε ίσως. Στην αρχή μπορεί να ήταν κι αυτό ανάμεσα στα άλλα κίνητρα. Μετά αυτό της τελείωσε. Περιφερόταν στους δρόμους σαν αμνησιακή και δάμαζε λέξεις. Τελειόφοιτη πια του καλού της τμήματος με ελάχιςτες ακαδημαϊκές ευκαιρίες ν΄απλώνονται μπροστά της αν τις κυνηγούσε. Αντί να παρακολουθεί τα σεμινάρια, τις διαλέξεις και τις παρουσιάσεις που της είχαν απευθύνει πρόσκληση ταξίδευε με το μετρό σε απομακρυσμένες, ξεχασμένες από το Θεό γειτονιές και περιφερόταν μόνη ανάμεσα σε μυρωδιές κάρυ, καφενεία βαμμένα με πράσινη λαδομπογιά και κομμωτήρια με εξειδίκευση στα εξτένσιονς και ψεύτικα μαλλιά. Εκατοντάδες χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών την απομόνωναν από το σαματά της πόλης.

      Καμιά φορά την κούραζε το ενδιαφέρον της για την νεοαποκτηθείσα κινητικότητα της και το έριχνε στην χαμαλοδουλειά. Έπιασε δουλειά σ΄ένα συνοικιακό, υπόγειο παλαιοπωλείο όπου πάλευε να μάθει τα μεγάλα μυστικά της αληθινής φθοράς του χρόνου. Βυθιζόμενη στη σιωπή όπως βουλιάζει μια πέτρα αθόρυβα σε βαθειά νερά, μια ευπρόσδεκτη νάρκη κάτω από το επίπεδο του δρόμου.

Το μέτωπο που δε συγκροτήθηκε εδώ και πέντε χρόνια, και μια απαραίτητη αυτοκριτική

Του Γιώργου Πασσαλίδη.

Τα παρακάτω δεν αφορούν ένα συνολικό απολογισμό της τελευταίας καταστροφικής πενταετίας. Πρέπει όμως να αξιολογηθεί η συμπεριφορά, η στάση και τα πεπραγμένα της Αριστεράς. Να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες, τα προβλήματα, τις ανεπάρκειες ως αναγκαία τροφή για σκέψη, ώστε να προχωρήσουμε πιο αποφασιστικά στην περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας.

Το αποτέλεσμα της Λαϊκής Ενότητας αποτελεί ήττα. Και η ήττα γίνεται πιο βαριά, γιατί η ήττα είναι καθολική. Αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα γενικά, τη «δικαίωση» ή νομιμοποίηση του μνημονίου, το (πρόσκαιρο) τσάκισμα του λαϊκού φρονήματος, την περιθωριοποίηση της Αριστεράς. Δεν έχει νόημα η ωραιοποίηση της κατάστασης, ούτε η εκτίμηση για γρήγορες και ελπιδοφόρες ανατροπές. Και αν το κοινωνικό και οικονομικό τοπίο εξακολουθεί να βρίσκεται υπό πρωτοφανή κρίση και αστάθεια και άρα να εγκυμονεί δυνατότητες, είναι ανώφελο να αρνούμαστε μια πολιτική σταθεροποίηση υπέρ του μνημονίου.Το καταθλιπτικό κοινοβουλευτικό τοπίο είναι η απόδειξη για του λόγου το αληθές. Η νέα Βουλή κατά 90% είναι μνημονιακή. Ακόμη και αν η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου φθαρεί γρήγορα, οι μνημονιακές εφεδρείες (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΝΔ, Λεβέντης) μπορούν να λειτουργήσουν διαδοχικά.Με αυτά τα δεδομένα, κλείνει ένας πολιτικός κύκλος που ξεκίνησε το 2010. Ο ρηχός αντιμνημονιακός λόγος των Σαμαρά και Τσίπρα γρήγορα μεταλλάχθηκε σε αποδοχή, υπεράσπιση και εφαρμογή των μνημονίων, με την ανάληψη της εξουσίας. Σήμερα είναι η πρώτη φορά που καμιά αντιμνημονιακή δύναμη δε διεκδικεί την κυβέρνηση. Για την ακρίβεια είναι η πρώτη φορά που καμιά αντιμνημονιακή δύναμη δε βρίσκεται καν στη Βουλή. Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής έχουν αποδείξει ότι στα κρίσιμα στηρίζουν την «ευρωπαϊκή» προοπτική της χώρας. Το ΚΚΕ απέχει από την άμεση πολιτική πάλη θέτοντας ως προϋπόθεση για το παραμικρό βήμα τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.

Μόνο μπροστά

http://johnantono.blogspot.gr/

Ο Αλέξης, το σκάνδαλο της VW και ο αμερικανικός τρόπος ζωής

…Η άλλη μισή αλήθεια που δεν αποκαλύπτει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η Ουάσιγκτον «εκπαίδευσε» τον Τσίπρα για να αντιμετωπίσει τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη: Για τους μυημένους, είναι το άλλο μισό της αλήθειας που αποκαλύπτει σήμερα στο πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»! Η αποκάλυψη βόμβα – για να μιλήσουμε με δημοσιογραφικούς όρους, του ρεπορτάζ που υπογράφει ο Σωτήρης Σιδέρης με τίτλο, «Πώς η Ουάσιγκτον καθοδήγησε τον Τσίπρα έναντι των Γερμανών» και που εστιάζει στη στρατηγική απόφαση των ΗΠΑ να εξασφαλίσουν την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη… Επαναλαμβάνουμε ότι για τους μυημένους και για αυτούς που διαμορφώνουν, αλλά και κινούν τα νήματα παγκοσμίως, δημιουργώντας νέες ισορροπίες και ηγεσίες… Είναι το άλλο κομμάτι του παζλ που είναι απαραίτητο για να έχει κανείς ολόκληρη την εικόνα!

Κέντρα… που παράγουν πολιτικές, που διαμορφώνουν την παγκόσμια κοινή γνώμη… και κυρίως διαχειρίζονται τον πλούτο του πλανήτη… Είναι (στο περίπου) χωρισμένα σε δυο στρατόπεδα… Και συγκρούονται ανελέητα, σε έναν αδυσώπητο πόλεμο – αόρατο στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης – για το ποιος θα επικρατήσει τα επόμενα χρόνια και θα έχει το πάνω χέρι!

Μπορεί εκ πρώτης όψεως όλα αυτά να ακούγονται λίγο αλλόκοτα… Για λόγους «ταχύτητας» όμως, (οι εξελίξεις «τρέχουν» γρηγορότερα από όσο υπολογίζαμε, παρά το γεγονός ότι οι πηγές μας, μάς είχαν ενημερώσει για τα χρονοδιαγράμματα…), θα το παραβλέψουμε… Προκειμένου να σας μεταφέρουμε το δικό μας «ταπεινό», πλην αποκαλυπτικό ρεπορτάζ… Στο οποίο η Ελλάδα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, όπως και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος λογίζεται στους πρωταγωνιστές!

το ψωμί…

δεν μετρώ την άρνηση του σήμερα,

γιατί ο χρόνος πολύ μίκραινε κοντά μου…

στάθηκα μπροστά του,

μετρώντας με πιθαμές το μήκος του…

πόσο λίγος ήταν μα ήταν τόσος!

για σήμερα…

δεν ξέρω αύριο…

η πόλη είναι φτωχή,

οι άνθρωποι  τρόμαξαν,

χάζεψαν,

φοβήθηκαν,

νομίζουν πως δεν πρέπει να στήνουμε άλλα δέντρα…

νομίζω τόσος λόγος δεν πρέπει να γίνεται για στολισμούς…

η φαντασία χώθηκε σε συρτάρια,

τα τρίγωνα δεν είναι μόνο για την αποφυγή της συνήθειας,

τα παιχνίδια δεν είναι μόνο για τα παιδιά,

το σημαδιακό θέλει ειδική σκέψη,

οι βασικοί συνειρμοί είναι προσωπική υπόθεση…

…

«Ο Γεωργίου απέκρυψε πλεονάσματα 500 δημόσιων οργανισμών για να φουσκώσει το έλλειμμα»…

Η έκθεση αναίρεσης της αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου – Βασιλοπούλου

για την υπόθεση της αλλοίωσης του ελλείμματος το 2009 είναι καταπέλτης για τον Ανδρέα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και για όλους αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια αυξάνοντας το χρέος κατά 2010 δισ. ευρώ!

Οι αποκαλύψεις από την έκθεση της δικαστικής λειτουργού είναι ανατριχιαστικές και αποδεικνύουν όλη τη… στημένη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε προκειμένου να αποκρυβούν πλεονάσματα από δημόσιους οργανισμούς και κατά συνέπεια η χώρα να αποκλειστεί από τις διεθνείς αγορές, να διογκωθεί ο δανεισμός από την Ε.Ε. και να υπαχθεί η χώρα στα μνημόνια με σκληρά φορολογικά μέτρα.

Η αντιεισαγγελέας ζητά μάλιστα την παραπομπή του Γεωργίου και των συνεργατών του σε δίκη με τις κατηγορίες της ψευδούς βεβαίωσης και της βλάβης του ελληνικού δημοσίου και επισημαίνει παράλληλα την ανάγκη να διερευνηθούν:

– Η σύνδεση της αλλοίωσης του ελλείμματος με την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια, τα επιπλέον τοκοχρεολύσια ύψους 210 δισεκατομμυρίων και οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων από το PSI.

– Το περίφημο swap της Goldman Sacks που δομήθηκε επί κυβέρνησης Σημίτη για να μπούμε στην ΟΝΕ.

Ένα εκ των συγκλονιστικότερων στοιχείων -όπως γράφει και η Κυριακάτικη Δημοκρατία- είναι ότι για να επιτευχθεί από τον κύριο Γεωργίου και την παρέα του η αλλοίωση των στοιχείων απεκρύβησαν τα πλεονάσματα 500 οργανισμών του δημοσίου!!!

Τα στοιχεία που έχει η δικαιοσύνη στα χέρια της από καταθέσεις μαρτύρων είναι συγκλονιστικά και αναμένεται να ταρακουνήσουν το πολιτικό σύστημα που εδώ και χρόνια προσπαθεί να τα συγκαλύψει.

newsbomb.gr

---

Aπό:

https://lefterianews.wordpress.com/2015/09/27/

Μ.Φουκώ…Η ιστορία της τρέλας…

Πασκάλ: «Όλοι οι άνθρωποι είναι τόσο αναπόφευκτα τρελοί που, όποιος δεν είναι τρελός, είναι διπλά τρελός». Κι ακόμη ένα κείμενο του Ντοστογιέφσκι από το «Ημερολόγιο του Συγγραφέα»: «Ο καλύτερος τρόπος για να σιγουρευτείς ότι εσύ είσαι ο γνωστικός, δεν είναι το να κλείσεις μέσα το γείτονά σου»  Πρέπει να γραφτεί η ιστορία αυτής της «διπλής τρέλας». Πρέπει να προσπαθήσουμε, ψάχνοντας μέσα στην ιστορία, να συναντήσουμε το βαθμό μηδέν της ιστορίας της τρέλας, τη στιγμή που είναι ακόμη εμπειρία αδιαφοροποίητη.

Πατάμε σίγουρα σε άβολη περιοχή. Για να τη διασχίσουμε θα χρειαστεί να αρνηθούμε το βόλεμα που προσφέρουν οι καθιερωμένες αλήθειες, κι ούτε στιγμή να μην αφεθούμε να μας καθοδηγήσουν οι επιστημονικές γνώσεις μας για την τρέλα. Το καθοριστικό είναι η χειρονομία που διαχώρισε την τρέλα, κι όχι η επιστήμη που καθιερώθηκε, όταν πια είχε συντελεστεί ο διαχωρισμός.Τότε, και τότε μοναχά, θα μπορέσει να φανεί η περιοχή εκείνη όπου ο τρελός κι ο γνωστικός, οι δυο χωρισμένοι τώρα πια άνθρωποι, είναι ακόμη αδιαχώριστοι και, σε μια γλώσσα πολύ πιο πηγαία, αδρή και πολύ πιο φρέσκια από τη γλώσσα της επιστήμης, λένε τα λόγια της ρήξης τους, λόγια που με τρόπο φευγαλέο μαρτυρούν ότι ακόμη μιλιούνται. Σ’αυτόν τον διάλογο τρέλα και μη-τρέλα, λογική και μη-λογική αντιφάσκουνε συγκεχυμένα: πριν γεννηθούν, είναι αχώριστες. Κι όταν χωρίζονται, υπάρχουν η μία μόνο για την άλλη, η μία μόνο ως προς την άλλη.