Πάντα επιτυχίες

Το 0,49 των Πρασίνων-Δημοκρατικής αριστεράς (ΔΗΜΑΡ-Κουβέλης) και

Το 2,46 του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙΔΗΣΟ-Παπανδρέου) μαζί με

Το 4,68 του ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος)

(που έλαβαν στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015)

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ

το 6,28 που έλαβαν όλοι μαζί τον Σεπτέμβρη του 2015.!

ΚΥΡ

http://i-kyr.gr/

Φταίω εγώ που σε λέω μαλάκα;

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/

Ο ήλιος ο πράσινος ανατέλει

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν θριάμβευσε στις εκλογές. Όχι το κόμμα ΠΑΣΟΚ. Ο πολιτισμός του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι άνθρωποι που εδώ και χρόνια επιλέγουν την ησυχία απέναντι στην ελευθερία.

Δεν είναι και οι χειρότεροι του κόσμου. Δεν έχουν στα σπλάχνα τους πρώην γερμανοτσολιάδες και βασανιστές (η τουλάχιστον έχουν πολύ λιγότερους σε σχέση με άλλα κόμματα). Ο πατέρας τους μπορεί να έχει ξεχασμένο στο υπόγειο και κανα μικρό αντίγραφο της γκούερνικα του Πικάσο. Στην καθημερινή πολιτική πρακτική όμως είναι ίδιοι και χειρότεροι.

Αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών είναι φυσικά το Βερολίνο και οι δανειστές της Ελλάδας. Όχι γιατί επικράτησε ένα κοινοβούλιο με μοναδική πλέον αντιμνημονιακή φωνή το ΚΚΕ, αλλά γιατί κανένας άλλος πολιτικός εκτός από τον Τσίπρα δεν μπορεί να εφαρμόσει το απάνθρωπο πρόγραμμα λιτότητας που ζητά η Τρόικα. Πάντα οι «σοσιαλιστές» και οι σοσιαλδημοκράτες αναλάμβαναν το δύσκολο αυτό έργο, το οποίο τα κόμματα της δεξιάς δεν μπορούσαν να πετύχουν χωρίς μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις.

πολυεπίπεδο…

By katabran

προσαρμοζόμαστε ήμερα ικανοποιημένοι μ’ όσες τυχαίες παρηγοριές εναποθέτει ο καιρός και με γλιστερές και μπόλικες άδειες τσέπες…

σεπτέμβρης…

τον ακούς στο θρόισμα των φύλλων, τον διαπιστώνεις με τις αναχωρήσεις, τον συνδυάζεις με τις αναβολές ή τις μεταθέσεις σε απροσδιόριστο χρόνο, τον μυρίζεσαι μέσα από ανησυχίες…

τον ιούλη λόγου χάρη το θρόισμα των φύλλων είναι ανεπιτήδευτο, τώρα αποκτά μεταλλική οξύτητα και πλατιά μελωδία, το μεσημέρι βυθίζεται σε μια ακινησία, το φως του ήλιου που περνά ανάμεσα στις φυλλωσιές παραπλανά γλυκά θωπεύοντας τις πλάτες, κι αν τα φύλλα τα άτυχα πέσουν, θρύβουν ηχηρά κάτω από τα πέλματα…

τότε κάποιος σκέφτεται πως το καλοκαίρι μοιάζει διπλά πολύτιμο, όμως εγώ το φθινόπωρο το απαλό που επαγρυπνεί αγαπώ!

κι αν ψάχνω να βρω μια λέξη να του ταιριάζει, όσες κι αν σημειώσω, υπογραμμίζω ξανά και ξανά, το «πολυεπίπεδο»…

_____________________________________________________

Από:

https://katabran.wordpress.com/2015/09/21

Για μας που δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, ούτε καν τις αλυσίδες μας…

Του Γιάννη Μπρούζου

Εμείς.

Τα εκατομμύρια.

Που περάσαμε μερόνυχτα αγωνίας για να συμπληρώσουμε αιτήσεις, αγγελίες, να χτυπήσουμε πόρτες και τηλέφωνα, να στείλουμε εκατοντάδες μειλ και βιογραφικά, για ένα κομμάτι ψωμί, για μια θέση. Ούτε καν για μια θέση στον ήλιο, περισσότερο για μια θέση στην κόλαση του εργασιακού μεσαίωνα.

Εμείς.

Που μας απέλυσαν χωρίς μια λέξη, που παραιτηθήκαμε μετά απο μήνες απλήρωτης ή κακοπληρωμένης δουλειάς. Που σκληρά εκμεταλεύτηκε τα χέρια και τα μυαλά μας το κάθε αφεντικό, το κάθε λαμόγιο, το κάθε άχρηστο βολεμένο ζιζάνιο, το κάθε βύσμα, το κάθε κονέ, το κάθε μέσον, με κάθε μέσον.

Εμείς.

Που από το σχολείο μας στερούν τη ζωή και την ελευθερία. Που κάπου εκεί και μετά ξεκινήσαμε με όποιο τρόπο να βγάζουμε ένα κάτι τι για να μπορούμε να σπουδάζουμε, ή να βοηθάμε την οικογένεια, ή να ζούμε αυτόνομα όσο γινόταν.

Που γυρίσαμε τελικά ή δεν φύγαμε ποτέ απο το παιδικό μας δωμάτιογιατί δεν έβγαινε αλλιώς.  Που σπουδάσαμε ή μάθαμε μέσα απ τη δουλειά μας, τόσα που καμιά γενιά πριν δεν ήξερε.

Ε. Galeano… Ένας «ετερόδοξος» διανοούμενος της αριστεράς…

επιμέλεια – μετάφραση Βέρα Ξηρόπητα

---

Από την εφηβεία του ήταν αριστερός, αυτή του η επιλογή τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή. Ο τρόπος όμως με τον οποίο κατανοούσε το να είσαι αριστερός, αλλά πάνω από όλα ο τρόπος με τον οποίο τον εφάρμοζε, δεν ήταν εξαρτημένος από την ιδεολογία αλλά από την καθημερινή ζωή. Μακριά από κάθε είδους δογματισμό έστρεφε το βλέμμα του στους πιο ευάλωτους, σ’ εκείνους που θεωρούσε ότι αποτελούσαν τον σκοπό του. Με τα χρόνια, αγκάλιασε την υπεράσπιση της φύσης όπως και την προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών.

Δεν υπήρξε επικεφαλής καμιάς πορείας, «ποιος είμαι εγώ που θα “καπελώσω» μία πορεία; Αυτή η συγκέντρωση δεν είναι ενάντια στην κυβέρνηση, γιατί όπως (και κάθε συγκέντρωση), είναι στενά συνδεδεμένη με μία ελπίδα που επιλέξαμε, με μία ελπίδα που μοιραζόμαστε όλοι. Ο σκοπός είναι να ακούσει η κυβέρνηση κι άλλες φωνές, όχι μόνο αυτές που παίρνουν τις αποφάσεις. Άλλωστε δεν βλέπουμε και δεν βιώνουμε τα αποτελέσματά τους ανά τους αιώνες;» τόνιζε ο Γκαλεάνο, στις 27 Μαίου του 2005, στην πλατεία Ελευθερίας.

Σε εκδήλωση ενάντια στην εγκατάσταση της μονάδας χαρτοπολτού στην περιοχή Botnia στο Fray Bentos, στην οποία υπήρξε βασικός ομιλητής, τόνισε: «Είναι ο δικός μας καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε την κυβέρνηση να πράξει το έργο της. Γιατί; Γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν «γεννήθηκε στο αυτί μιας αίγας», και δεν ψηφίστηκε από κάποιον που ονομάζεται «αγορά», και σφετερίζεται όλα μας τα δικαιώματα».