Καζαντζάκης- Κι έτσι ο κόσμος βρήκε την ησυχία του…!

«Μια μέρα ο Αλλάχ βρέθηκε μπόσικος, έπιασε φωτιά και κοπριά κι έπλασε το Ρωμιό. Μα ευτύς, ως τον είδε, το μετάνιωσε.

Είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος που τρυπούσε ατσάλι. «Τι να γίνει τώρα, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα. Ας πιάσω να κάμω τώρα τον Τούρκο, να σφάξει το Ρωμιό, να βρει ο κόσμος την ησυχία του.» Και ευτύς, χωρίς να χασομεράει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και το Ρωμιό να παλέψουν. Πάλευαν, πάλευαν ως το βράδυ, κανένας δεν έριχνε το κάτω τον άλλον Μα ευτύς, ως σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος Ρωμιός τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος!

«Ο διάολος θα με πάρει, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα πάλι. Τούτοι οι Ρωμιοί θα φάνε τον κόσμο, πάνε οι κόποι μου χαμένοι… Τι να κάμω;»

Ολονύχτα δεν έκλεισε μάτι ο κακομοίρης, μα το πρωί, πετάχτηκε απάνω και χτύπησε τις χερούκλες του: «Βρήκα βρήκα» φώναξε. Έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά, κι έφτιαξε έναν άλλο Ρωμιό, και τους έβαλε στο ταψί να παλέψουν.

Άρχισε το πάλεμα. Τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος.

Μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος. Μπαμπεσιά ο ένας, μπαμπεσιά κι ο άλλος… Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν, σηκώνουνταν, πάλευαν πάλι, ξανάπεφταν, ξανασηκώνουνταν, πάλευαν… Κι ακόμα παλεύουν!

Κι έτσι ο κόσμος βρήκε την ησυχία του…!»

 Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»...

---

 Από: http://antikleidi.com

Πηγαίνετε αλλού να πεθάνετε!…

Δεν υπάρχει πραγματική συμπάθεια παρά μεταξύ ομοίων. [Η κυρία Σεβινιέ] μεταχειριζόταν με επιείκεια και αγαθότητα τους υποτελείς και υπηρέτες της. Όμως δεν αντιλαμβανόταν καθαρά τι σημαίνει να υποφέρει κάποιος εφόσον αυτός δεν είναι ευγενής.

Α. ντε Τοκβίλ

του Κωνσταντίνου Πουλή

Τα ηθικά συναισθήματα απαιτούν εγγύτητα. Δεν νιώθουμε τίποτα για το κακό που συμβαίνει μακριά μας, και μόνο με αυτόν τον τρόπο εξακολουθούμε να ζούμε ήσυχοι και να απολαμβάνουμε τις μικρές ή μεγάλες χαρές της ζωής μας την ώρα που συμβαίνουν φρικτά δράματα σε όλον τον πλανήτη. Αυτή η αποστασιοποίηση δεν απαιτεί  προφίλ αποκτηνωμένου ρατσιστή, αλλά απλώς έναν ψύχραιμο νοικοκύρη που δεν θέλει να του χαλάν τη ζαχαρένια. Υπάρχουν μερικά προβλήματα με αυτή την απαίτηση να μη χαλάει η ζαχαρένια.

Το πρώτο είναι πως σε μια τέτοια κατάσταση αποσιωπάται η ευθύνη που βαρύνει τους δυτικούς ψηφοφόρους, οι οποίοι μπορεί να είναι φιλήσυχοι νοικοκύρηδες στη ζωή τους, αλλά δεν διστάζουν να στηρίζουν κυβερνήσεις με βάση το χρώμα των μαλλιών του πρωθυπουργού, τη χαμογελαστή γυναίκα του ή τις ικανότητές του στο τραγούδι, ακόμη και αν αυτός στέλνει στρατιώτες ή/και βόμβες σε μακρινές χώρες (Είχα επιχειρήσει να ασχοληθώ με τη φιλοσοφική πλευρά του θέματος στο επίμετρο στην Ηθική απόσταση, του J. Glover).

Δεύτερον, το κακό ποτέ δεν μένει μακριά. Η Λαμπεντούζα, το Φαρμακονήσι, και πιο πρόσφατα οι καραβιές με τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, μέχρι το λεωφορείο με τους νεκρούς που φτάνει στην Αυστρία, είναι όψεις της ίδιας πραγματικότητας. Θα ήταν ωραίο για τους νοικοκυραίους να μπορούσαν να προασπίσουν την ησυχία τους, αλλά δεν μπορούν. Γιατί αυτός που έτυχε να γεννηθεί στη λάθος όχθη μπορεί να φύγει για να σωθεί και να μας χτυπήσει την πόρτα. Και αν δεν τα καταφέρει, θα μας στοιχειώνει ως φάντασμα η εικόνα του πνιγμένου. Τα παράπονα για τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών συνιστούν σχεδόν μια περιθωριακή συζήτηση, μπροστά σε αυτή την αμείλικτη πραγματικότητα: αυτή ακριβώς είναι η εικόνα, αυτό είναι το πρόβλημα.

Επάγγελμα: Κουρσάρος…

Γαλλικό πλοίο δέχεται επίθεση πειρατών της Μπαρμπαριάς. περ. 1615

---

Γράφει ο Μανώλης Πλούσος

Η ιστορία της πειρατείας ξεκινάει παράλληλα με τις πρώτες προσπάθειες του ανθρώπου να δαμάσει τα κύματα και να χαράξει θαλάσσιες εμπορικές ρότες. Ειδικά ο θαλάσσιος χώρος της ανατολικής Μεσογείου ,λόγω γεωγραφίας, υπήρξε το λίκνο των πρώτων θαλασσοκρατοριών. Κλειστή θάλασσα με πλήθος νησιών μικρών και μεγάλων που διευκολύνουν την πλοήγηση και τον προσανατολισμό, ήπιο κλίμα μεσογειακό χωρίς τις εντάσεις των ωκεάνιων ανέμων και με το Αιγαίο να δεσπόζει με το «αρχιπέλαγος» των αμέτρητων νησιών και βραχονησίδων. Στον προνομιακό αυτό γεωγραφικό χώρο εμφανίζονται ήδη από τη 2^η  χιλιετία οι «άνθρωποι της θάλασσας», όπως αναφέρονται στα αιγυπτιακά χρονικά, οι οποίοι λεηλατούσαν τις παραλιακές πόλεις και μάλιστα απείλησαν και την ίδια την αιγυπτιακή αυτοκρατορία. Η συσσώρευση πλούτου στα παράλια αστικά κέντρα ήταν προφανώς το δέλεαρ για τους πρώτους πειρατές , και η πειρατεία θα είναι και για τα κατοπινά χρόνια το τίμημα που θα πληρώνει το υπερπόντιο εμπόριο…

γιατί διασπάται η αριστερά; …. ερώτημα…

Το ερώτημα μου δημιουργηθηκε πριν 45 χρόνια, γιατί διασπάται η αριστερά.
Η απάντηση είναι σχετικά ορθολογική.
Πρώτα θα πρέπει να δούμε ποιοι διασπώνται, εκεί θα διαπιστώσουμε ότι κάποιοι με ισχυρή προσωπικοτητα και σκέψη είναι οι διασπαστές. Διαφωνούν με τους άλλους και ακολουθούν τον δικό τους δρόμο. Όμως η διαφωνία είναι μέρος της κοινωνίας. 
Αν πάρουμε ένα απλό συγκεκριμένο αντικείμενο, το τοποθέτησουμε σε ένα τραπέζι και ρωτήσουμε μια παρέα 10 ατόμων
τι βλέπουν, τι αισθάνονται για αυτό και τι θα ήθελαν να κάνουν με αυτό. Να είσαι σίγουρος ότι θα πάρεις 10 διαφορετικές απαντήσεις. Η διαφορετική αντίληψη που έχουμε για κάτι συγκεκριμένο είναι αναμφισβητητη. Αν διαφωνούμε για κάτι συγκεκριμένο πόσο μάλιστα για κάτι αφηρημένο όπως, ελευθεριά, αγάπη, δημοκρατία, διακυβέρνηση κ.α. 
Θα πρέπει λοιπόν να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα και να μάθουμε να ζούμε με αυτήν. Πως όμως θα τα καταφέρουμε αν ο ηγέτης έχει διαφορετική γνώμη και θέλει να την επιβάλει. Ο μόνος τρόπος είναι να καταργήσουμε τον ηγέτη, Τότε θα μπορούμε να διαφωνούμε, να το συζητάμε και να καταλήγουμε σε μια κοινά αποδεκτή θέση. Τότε δεν θα χρειάζεται να διασπασθούμαι.

Από:

Zachi Petroball

Ας υπερβούμε θετικά την πείρα των τελευταίων ημερών…

Γράφει ο  Βασίλης Τζώτζης

Νομίζω ότι σαν χώρος πρέπει να παραδεχθούμε την πρωτοτυπία μας. Η διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. οδήγησε σε όξυνση των δικών μας αντιφάσεων!

Η ζωή απέδειξε πως σε κρίσιμες καμπές/επιλογές ΔΕΝ αφήνει ανεξόφλητα τα θεωρητικά ΚΕΝΑ κ αδυναμίες, τις υποχωρήσεις και τις ανεπάρκειές μας. Είναι ένα συμπέρασμα και ταυτόχρονα οδυνηρό μάθημα που πρέπει να το κρατήσουμε, αν ΔΕΝ θέλουμε να σκορπίσουμε τάσεις κ δυναμικές, να κοντύνουμε το μπόι μας μπροστά στις ραγδαίες εξελίξεις που αναμένονται.

Χαρακτηριστική παρατήρηση: Τις μέρες της συζήτησης για την εκλογική σύμπραξη με την Λα. Εν. ΕΓΙΝΕ το ΕΥΚΟΛΟ, ακολουθήσαμε την πεπατημένη. Όσοι ήταν ΥΠΕΡ της συμπόρευσης μίλησαν ενθουσιωδώς για τις μεγάλες δυνατότητες αυτής της κίνησης, ΔΙΧΩΣ να παρουσιάσουν ένα σχέδιο αντιμετώπισης των -εξίσου μεγάλων- κινδύνων. Το αυτό με όσους ήταν ΑΡΝΗΤΙΚΟΙ με το ενδεχόμενο κοινής καθόδου με τη Λα.Εν. Η προβολή των αρνητικών πτυχών ΔΕΝ απάλλαξε κανέναν από την ανάγκη για μια υπαρκτή μετωπική πολιτική, δεν αντιμετώπισε τον κίνδυνο να μεταλλαχτεί η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. σε ένα παρωχημένο σχήμα μιας στείρας αντικαπιταλιστικής λογοκοπίας.

Σε αυτή τη φάση είναι ΑΔΥΝΑΤΗ μια σύμπραξη με τη Λα.Εν.

Το κείμενο – κάλεσμα της Λα.Εν. προς τις άλλες οργανώσεις της μαχόμενης αριστεράς βγήκε ,επιτέλους, στη δημοσιότητα. Η αργοπορία και οι κωμικοτραγικές καταστάσεις γύρω από το περιβόητο «κρυφό ευαγγέλιο», μας αναγκάζουν να ρίξουμε το βάρος στο προφίλ και τον πολιτικό λόγο που συγκροτεί η Λα.Εν. στις δημόσιες παρεμβάσεις της.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑ ΤΗΓΑΝΙΤΗ…

30 Απριλίου του 1947 ο Γιώργης Βρέντζος, ή όπως έγινε γνωστός «Τηγανίτης», σκότωσε τον γκεσταμπίτη φασίστα Μαγιάση, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την εκτέλεση εκατοντάδων ανθρώπων κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής και εντός των οποίων βρισκόταν και ο αδερφός του Τηγανίτη.

Μια παρέα νέων ανθρώπων σήμερα στο Ηράκλειο τιμούν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο τον Τηγανίτη και την θρυλική πράξη του μέσω του… ποδοσφαίρου! Μια νέα ομάδα θα αγωνιστεί φέτος στο Γ’ Τοπικό πρωτάθλημα Ηρακλείου καθώς δήλωσε και κέρδισε ήδη τη συμμετοχή της.

Έδρα της το γήπεδο Μαρτινέγκο στο Ηράκλειο, χρώματα της το μπλε και το κόκκινο, έμβλημα της το Αστέρι.Και το όνομα αυτής: ”ΤΗΓΑΝΙΤΗΣ Α.Σ.Η” !

Όπως αναφέρουν και οι ίδιοι :”Οποιοσδήποτε δεν είναι Φασίστας μπορεί να συμμετέχει στην ομάδα” καθώς και ότι ”Το πάθος για το υγιές ποδόσφαιρο, η όρεξη για αυτοοργανωση και τα κοινά πολιτικά χαρακτηριστικά, έγιναν η αφετηρία για τη δημιουργία της ομάδας μας”.

Η “Ανωγή” επικοινώνησε με τα ιδρυτικά μέλη της νέας ποδοσφαιρικής ομάδας Τηγανίτης στο Ηράκλειο και ζήτησε από αυτούς λεπτομέρειες για την ιδέα δημιουργίας της ομάδας,γιατί επέλεξαν τον Γιώργη Βρέντζο καθώς και για τους στόχους και τους σκοπούς της ομάδας.

Αναλυτικά τα όσα μας ανέφεραν είναι τα εξής:

“Για το ιστορικό της δημιουργίας του ΤΗΓΑΝΙΤΗΣ Α.Σ.Η αναφέρουν: ”Βλέποντας το εγχείρημα με τις αυτοοργανωμένες ποδοσφαιρικές ομάδες να ανθίζει (Θεσσαλονίκη, Βόλος, Λάρισα, Ιωάννινα, Αθηνά, Πάτρα),και το ποδόσφαιρο που αγαπάμε να παίρνει σάρκα και οστά, το καλοκαίρι του 2015 ακόμα ένα αστέρι έρχεται να προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα, με το όνομα «Τηγανίτης» Α.Σ.Η. Το πάθος για το υγιές ποδόσφαιρο, η όρεξη για αυτοοργανωση και τα κοινά πολιτικά χαρακτηριστικά, έγιναν η αφετηρία για τη δημιουργία του. Έτσι λοιπόν, μετά από πολλές συζητήσεις και δυσκολίες δημιουργείται μια ακόμα αυτοοργανωμένη ομάδα στο Ηράκλειο της Κρήτης ” σημειώνουν.

Για την δομή λειτουργίας και το οικονομικό κομμάτι αναφέρουν:”Η ομάδα βασίζεται στη λογική της αυτοοργάνωσης , της συνδιαμόρφωσης και της ισότητας μεταξύ των μελών της. Οποιοσδήποτε λοιπόν ,δεν είναι φασίστας ,μπορεί να συμμετέχει στην ομάδα ανεξαρτήτως φύλου, εθνικής προέλευσης, θρησκείας και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, αρκεί να σέβεται και να προάγει τις παραπάνω αξίες. Η Γενική συνέλευση αποτελεί το μοναδικό όργανο λειτουργίας και λήψης αποφάσεων ως προς τα ζητήματα που αφορούν την ομάδα, σε οποιονδήποτε. Επίσης θεωρούμε απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία του εγχειρήματος τόσο τη συνέπεια των μελών της στη συνέλευση και στις διαδικασίες της ομάδας, όσο και τη δίκαιη συμπεριφορά (fair play) σε συντρόφους, συμπαίκτες και αντιπάλους.

«ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΔΩ;»…

Για αυτό!

 

Η πόλη Χoμς στη Συρία!

---

Από:

http://kollectnews.org/2015/09/01/