Αριστερά χωρίς δικαιοσύνη

Συντάκτης: Γιώργος Ν. Οικονόμου*

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. έχει δώσει δείγματα γραφής που προεικονίζουν το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται για μία ακόμη φορά το κομματοκρατικό σύστημα συμπαρασύροντας την κοινωνία στον γκρεμό. Τα επικοινωνιακά σόου, οι λαϊκισμοί, οι εθνικισμοί, οι λεονταρισμοί, η αντιμνημονιακή ρητορεία και ο αγοραίος αντιευρωπαϊσμός προσπαθούν να καλύψουν τις μεγάλες αδυναμίες, την ανικανότητα και τις ελλείψεις του κυβερνητικού σχήματος.

Ενα σοβαρό πρόβλημα είναι η απουσία ριζικών θεσμικών αλλαγών και ρεαλιστικού στρατηγικού σχεδίου που εκδηλώθηκε στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές αλλά και αλλού.

Εκδηλώθηκε και στον τομέα της Δικαιοσύνης, με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να συγκροτήσει εξεταστική επιτροπή για διερεύνηση των υπευθύνων μόνο για τα Μνημόνια (2010-2014). Ομως όλες οι προηγούμενες εξεταστικές επιτροπές δεν απέδωσαν πραγματικές ευθύνες, διότι ουδείς τιμωρήθηκε και όσοι οδηγήθηκαν στο εδώλιο του δικαστηρίου αθωώθηκαν.

Οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής είναι θέατρο, υποκρισία και κομματική προπαγάνδα. Οσον αφορά τη σύσταση της συγκεκριμένης εξεταστικής επιτροπής για τα Μνημόνια είναι μάλλον μια κομματική ενέργεια ενταγμένη σε επικοινωνιακές τακτικές. Διότι, ενώ από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της δημιουργείται μια ατμόσφαιρα κατά «των τοκογλύφων δανειστών», δεν λέγεται τίποτε σχεδόν για τις κυβερνήσεις που οδήγησαν στον υπέρογκο δανεισμό, στα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και στη χρεοκοπία.

Παρακάμπτεται με αυτόν τον τρόπο η διερεύνηση των ευθυνών των κυβερνήσεων Σημίτη, Καραμανλή Β’ και φυσικά των προηγούμενων. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. αρνείται την ενοχή των προηγούμενων κυβερνήσεων μέχρι το 2009.

Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη. Ας περιοριστούμε στις δύο τελευταίες διακυβερνήσεις και μόνο στον οικονομικό τομέα. Στη διακυβέρνηση Κ. Σημίτη (1996-2004) έγινε κατ’ αρχάς η ανάληψη της καταστρεπτικής Ολυμπιάδας του 2004. Επισήμως το κόστος ήταν 13 δισ. ευρώ, ενώ με αξιόπιστους υπολογισμούς ανήλθε στα 30 δισ. ευρώ.

Πήρα και ζωγράφισα πατρίδα μου, τα χρώματα της θλίψης…

Θα τους δεις να κλαίνε κρυφά, είναι άνθρωποι μόνοι. θα σου πουν πως είναι καλά μα είναι άνθρωποι μόνοι. Προτιμούν να μένουν μισοί να μη δοκιμάζουν πως θα ήταν απ’ την αρχή το εγώ να μοιράζουν..κι εγώ που μπορεί να είχα σχεδιάσει αλλιώς τη ζωή..με μόνους ανθρώπους τον φτιάχνω και ζω..Πέρασαν βαριές οι μέρες, πέρασαν θολές οι νύχτες, ξαναβγήκε το φεγγάρι, στέκει απεναντι και τραγουδάει. χάνω το χρόνο μέσα στο δικό μας δρόμο πάνω απ’τον κόσμο νιώθω να πετώ..Αφου το ξερεις η παράσταση είναι όλη πληρωμένη..Ράγισε ο χρόνος, πήρε κατήφορο εν τέλει η ζωή μας..Οι δρόμοι πήρανε φωτιά,Γέμισαν όλα τα στενά, Φωνάζουν όλοι Λευτερια..Ορκίστηκα ζωή μου για πρώτη φορά,.Ορκίστηκα στα πόδια μου να μείνω ως το τέλος..με ένα ξύδι κερασμένο από φίλο κι αδερφό βοήθεια που δε θέλω να την αρνηθώ, έσβησα τη μνήμη κι άρχισα να γράφω μια νύχτα απ’ αυτές που τις παίρνεις στον τάφο. Και το μυαλό να προσπαθεί να βάλει μια τάξη στις σκέψεις,

Ο Μαγιακόφσκι για τον κινηματογράφο…

Για σας ο κινηματογράφος είναι θέαμα.
Για μένα είναι σχεδόν μία αντίληψη του κόσμου.
Ο κινηματογράφος είναι φορέας της κίνησης.
Ο κινηματογράφος ανανεώνει τις λογοτεχνίες.
Ο κινηματογράφος είναι τόλμη.
Ο κινηματογράφος είναι αθλητής.
Ο κινηματογράφος διαδίδει ιδέες.
Αλλά ο κινηματογράφος είναι άρρωστος.
Ο καπιταλισμός τού έριξε στα μάτια χρυσόσκονη.
Επιτήδειοι επιχειρηματίες τον σέρνουν στους δρόμους.
Ο κομμουνισμός πρέπει να διαφυλάξει τον κινηματογράφο
από τα χέρια των κερδοσκόπων…”.

Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι, 1922

---

Aπό:

http://www.hitandrun.gr/o-magiakofski-gia-ton-kinimatografo/

Οι Αποικιοκρατικές Ρίζες της Ελληνικής Διάσωσης…

Του Jamie Martin του Πανεπιστημίου του Harvard

---

Όταν, πριν από δύο εβδομάδες, έφτασαν οι ειδήσεις για τους βάναυσους όρους της νέας διάσωσης για την Ελλάδα, πολλοί αμφισβήτησαν κατά πόσον η χώρα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως κυρίαρχο κράτος.

Η «Αποικία χρέους», ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε για καιρό από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους υποστηρικτές του, εμφανίστηκε ξαφνικά παντού στον Τύπο. Ακόμη και οι FinancialTimes χρησιμοποίησαν τη γλώσσα της αυτοκρατορίας: ”μία διάσωση βασισμένη στους όρους που καθορίζονται στις Βρυξέλλες,” όπως το έθεσε ένα άρθρο στις 13 Ιουλίου, ”κινδυνεύει να μεταστρέψει την σχέση με την Ελλάδα σε μια παρόμοια με εκείνη μεταξύ ενός αποικιακού άρχοντα και του υποτελή του”.

Προτάσεις όπως αυτές έχουν προκαλέσει ιστορική σύγκριση. Ένας παραλληλισμός που έχει αναφερθεί είναι αυτός της Αιγύπτου κατά τα τέλη του 19^ου αιώνα. Το 1876, καθόσον μια υπερχρεωμένη Αίγυπτος πλησίαζε στην πτώχευση, ο Πασάς Khedive Ismail συμφώνησε στην δημιουργία μιας διεθνούς επιτροπής, στελεχωμένη από Ευρωπαίους που θα επόπτευε τον Αιγυπτιακό προϋπολογισμό και θα ήλεγχε ορισμένες πηγές δημοσίων εσόδων. Η διάταξη αυτή, σχεδιασμένη ώστε να εξασφαλίσει την έγκαιρη εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους, άνοιξε μια νέα και μακρά περίοδο έντονης Ευρωπαϊκήςπαρεμβατικότητας στην Αίγυπτο – το Ταμείο Δημοσίου Χρέους δεν διαλύθηκε μέχρι το 1940.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η σύγκριση με την Αίγυπτο του δέκατου ένατου αιώνα, έχει ισχύ ως επιχείρημα αντιπαράθεσης, κυρίως μεταφορικά: Οι ηγέτες της Ευρωζώνης δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως ημι-αποικιακό έδαφος. Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο εδώ από μια απλή μεταφορά – τουλάχιστον ιστορικά μιλώντας. Όπως έχουν δείξει πρόσφατα έργα στην παγκόσμια ιστορία, υπάρχουν σημαντικές, και συχνά δυσδιάκριτες, συνέχειες μεταξύ των θεσμικών οργάνων και των πρακτικών του Ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και των συστημάτων της παγκόσμιας διακυβέρνησης που δημιουργήθηκαν ή επεκτάθηκαν κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.

Η «Μαύρη Παρασκευή» της Ράφα, του Κφαρ Ντούμα και της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής …

Παλαιστίνη, Αύγουστος 2015…

Γράφει η Ελένη Μαυρούλη

---

Ήταν Παρασκευή 1^η Αυγούστου 2014, όταν ο ισραηλινός στρατός προχωρούσε σε μία από τις μεγαλύτερες σφαγές κατά των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Τα ισραηλινά πυρά σκότωσαν 135 Παλαιστινίους αμάχους στη Ράφα, στην νότια Γάζα, εκ των οποίων τα 75 ήταν παιδιά.

Το πρωί εκείνης της μέρας ο 23χρονος Χαντάρ Γκόλντιν, στρατιώτης ισραηλινής μονάδας που έψαχνε για σήραγγες, εξαφανίστηκε. Ακολουθήθηκαν οι νέοι κανόνες εμπλοκής του ισραηλινού στρατού για τις περιπτώσεις αυτές: πυρ αδιακρίτως και ανηλεώς. Χαρακτηριστικά ο αρμόδιος για την Μέση Ανατολή της Διεθνούς Αμνηστίας Φίλιπ Λούθερ κάνει λόγο για αδιάλειπτο και μαζικό σφυροκόπημα κατά κατοικημένων περιοχών που αποτελεί «σοκαριστική περιφρόνηση για τις ανθρώπινες ζωές» μετά από επιτόπια έρευνα της οργάνωσης και στη βάση των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν.

Η Παρασκευή 1^η Αυγούστου του 2014 ήταν η πιο αιματοβαμμένη μέρα της 50ήμερης επιχείρησης του ισραηλινού στρατού κατά της Λωρίδας της Γάζας. Γι αυτό ονομάστηκε Μαύρη Παρασκευή – Black Friday. Για την ιστορία ο Γκόλντιν εντοπίστηκε νεκρός. Ήταν ο ένας από τους συνολικά 71 Ισραηλινούς που σκοτώθηκαν εκείνες τις 50 ημέρες, εκ των οποίων οι 64 ήταν στρατιώτες (και ένα παιδί).

Την ίδια περίοδο 2.139Παλαιστίνιοι έχασαν τη ζωή τους, οι 1.500 άμαχοι, 490 παιδιά. 11.000 Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν, πολλοί ακρωτηριάστηκαν. Στους τραυματίες συγκαταλέγονται 3.000 παιδιά.

«ευρεία συναίνεση»…(για τα βοθροκάναλα) δηλαδή όπως λέμε «χοντρό δούλεμα»…

Ο κ. Παππάς με γραπτή του δήλωση διαβεβαίωσε τους καναλάρχες ό,τι δεν πρέπει να ανησυχούν για την τύχη της επένδυσης τους, διότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να θωρακίσει νομικά, θεσμικά και πολιτικά τη διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών και ό,τι θα παραμείνει σταθερή η μέριμνα της για την απρόσκοπτη λειτουργία τους, εφ’ ω ετάχθησαν.

–

Η σταθερότητα αυτής της κυβερνητικής μέριμνας, να μπει τέλος στο τρέχον τηλεοπτικό καθεστώς που δεν είναι το επιθυμητό όπως επισήμανε ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, είναι ανάλογη της σταθερότητας που απέκτησε η κυβέρνηση μετά την ψήφιση των προαπαιτούμενων που ήταν η αφορμή να επεκταθεί μεν προς την άλλη πλευρά αλλά να χάσει τη σταθερότητά της από τη δική της πλευρά.

–

Εν ανάγκη, αν δεν ψηφίσουν οι βουλευτές του Συ.Ριζ.Α. τις νέες ρυθμίσεις για τα κανάλια τότε θα τις ψηφίσουν οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τις ψήφιζαν αδιάλειπτα μέχρι τώρα και, βεβαίως, του Ποταμιού, διότι δεν έχουν κανένα λόγο να διαιωνίζεται η κατάσταση που προέκυψε με την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση. Πρέπει να τελειώσει κι αυτή η εκκρεμότητα καθότι έρχονται εκλογές.

Τι Είπε Ο Κεραυνός…

There is not even silence in the mountains
but dry sterile thunder without rain

What the thunder said, Waste Land, T.S. Eliot

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι αστραπές σαν ηλεκτρισμένα έντερα, η βροχή όλο και δυναμώνει, τα μπουμπουνητά πλησιάζουν. Κάθε φορά που αστράφτει φωτίζεται ολόκληρος ο ουρανός. Τόση ενέργεια στους αιθέρες κι εμείς καίμε πετρέλαιο. Κι ο Τέσλα πέθανε άφραγκος.

Εύχομαι να παρακολουθήσω μια ηλεκτρική καταιγίδα, αλλά οι ουρανοί και οι θεοί δεν ακούν τις ευχές και τις προσευχές μας.

Άλλωστε το έζησα μια φορά, αυτή την υπερπαραγωγή των ουρανών κι είναι απληστία να ζητάς να ξαναγίνει κάτι τέτοιο, τόση ενέργεια, μόνο γιατί το εύχεσαι.

~~{}~~

Ήταν το καλοκαίρι του 2004 και δούλευα σ” ένα υπαίθριο μπαρ της Νάξου, τον Κήπο. Στην μπάρα άνθρωποι απ” όλο τον κόσμο.

Ένα βράδυ, χωρίς να υπάρχει καμιά προειδοποίηση ξέσπασε η ηλεκτρική καταιγίδα. Δεν έβρεχε, η ατμόσφαιρα ήταν ξερή και στείρα. Όμως οι αστραπές και τα μπουμπουνητά δεν είχαν σταματημό. Κάθε δευτερόλεπτο η πλάση άναβε κι έπειτα, μόλις ακουγόταν εκκωφαντικός ο ήχος, όλοι έσκυβαν λίγο το κεφάλι, μια κίνηση αταβιστική που σίγουρα σε τίποτα δεν θα βοηθούσε αν κάποιος κεραυνός αποφάσιζε να περάσει μέσα απ” το σώμα μας στον πηγαιμό προς το χώμα.

Σαν να ζούσαμε σε ταινία τρόμου έσβησαν τα φώτα. Γενικό μπλακ-άουτ, στην Νάξο συνέβαινε δυο-τρεις φορές κάθε καλοκαίρι. Αλλά τη συγκεκριμένη νύχτα, την Νύχτα της Ηλεκτρικής Καταιγίδας, δημιούργησε ένα σκηνικό που σίγουρα θυμούνται όλοι όσοι το έζησαν.

Είχαμε αναμμένα τα κεράκια που φαίνονταν γελοιωδώς αδύναμα, κάθε φορά που μια αστραπή φώτιζε το νησί, τη θάλασσα και την Πάρο απέναντι.

Ήταν μια μυθική αλληγορία. Απ” τη μία τα αποκυήματα του ανθρώπου, η φλόγα που έκλεψε ο Προμηθέας κι απ” την άλλη οι αστραπές του Δία.

Ο Θεός μας περιγελούσε. Είχε εξαφανίσει το ηλεκτρικό και μας είχε αφήσει με τη φωτιά, για να μας θυμίσει πόσο ασήμαντοι είμαστε.

Οι θνητοί έπιναν σφηνάκια και γελούσαν.

~~{}~~

Κάποτε ο Γιαχβέ των Εβραίων, ο Θεός των Χριστιανών, ένα και το αυτό, αποφάσισε να καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορα, επειδή οι κάτοικοι της το έκαναν παρά φύσιν με τους άλλους άντρες και με τις γυναίκες.

Ο Γιαχβέ ήταν ομοφοβικός, ήταν πουριτανός κι ήταν σκληρός. Αποφάσισε να ρίξει φωτιά και θειάφι στις δυο πόλεις, τιμωρώντας -πέρα απ” τους σοδομίτες- και τα βρέφη που κοιμόντουσαν στο κρεβάτι τους, τα παιδιά που έπαιζαν αμπάριζα στις πλατείες.

Για τον Θεό δεν υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Όλοι, ακόμα και τα παιδιά, είναι ένοχοι.

Μόνο δύο αθώους βρήκε, τον Λωτ με τη γυναίκα του, που έκαναν σεξ σύμφωνα με τους θεϊκούς κανόνες  -κι είναι γραμμένο στα Απόκρυφα Κείμενα της Νεκρή Θάλασσας ότι πολύ βαριόνταν.

Τους είπε να φύγουν για να σωθούν. Η γυναίκα του Λωτ, που αγαπούσε τους ανθρώπους, όσο kinky γούστα και να είχαν, στράφηκε για μια στιγμή, σαν άκουσε τον ορυμαγδό της ατομικής βόμβας.

Είδε το μανιτάρι κι έμεινε στήλη άλατος, εκούσια, γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί ότι εκείνη είχε σωθεί ενώ ο Αχμέτ, η Σάρα, ο Ιβάν, ο Γιοχάννες, ο Νίκος, η Ελισάβετ, ο Γιούκιο, είχαν όλοι χαθεί, επειδή οι σεξουαλικές τους προτιμήσεις δεν άρεσαν στον Θεό.

Ο Λωτ έφυγε μόνος του κι άνοιξε μια τράπεζα στη Χανάαν. Ήταν η πρώτη τράπεζα που ιδρύθηκε και γρήγορα καρποφόρησε, αφού είχε την ευλογία του ίδιου του Θεού.

~~{}~~

Οι αιώνες πέρασαν στον πλανήτη των ανθρώπων κι ο Γιαχβέ με Αλτσχάιμερ έμεινε να κοιτάει το χωροχρονικό συνεχές, ενώ τα σάλια του έτρεχαν, ενώ οι τράπεζες αυξάνονταν και πληθύνονταν.

Άκουσε μεγάλο θόρυβο κι έσκυψε να κοιτάξει.

Ήταν 6 Αυγούστου και στη Χιροσίμα έβρεχε φωτιά και θειάφι.

«Άξιοι», είπε ο Θεός κι αποκοιμήθηκε στην άνοια του.

---

Aπό:

http://sanejoker.info/2015/08/what-the-thunder-said.html