ΕΓΩ ΕΓΩ ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ!! …

Και βλέποντας την εικόνα της Βουλής,
είδα την Ιστορία της νεώτερης Ελλάδας να ξετυλίγεται μπροστά μου..
Εκεί,επάνω ..οι ναζί.
Δίπλα τους ,οι φίλοι τους Ταγματασφαλίτες
Πιο δω οι Έλληνες φίλοι του Σκόμπι που εκμαύλισαν όλο τον ελληνικό λαό,στα εύκολα χρόνια..

Πάνω αριστερά η ηγεσία του επαναστατικού κινήματος της Ελλάδας που οδήγησε στην Βάρκιζα..
Και πίσω τους ,ένας λαός..που έτρεχε πότε στον ένα και πότε στον άλλο ,να δικαιωθεί..όχι συνολικά..αυτό ελάχιστα συνέβη..αλλά ατομικά..για ίδιον συμφέρον.
Όλες οι μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίες ,να κουνούν το δάχτυλο σε μια νέα νέα,ολοκαίνουργια και ολοκάθαρη σελίδα,αποτυπωμένη σ ένα πρόσωπο..που όρθιο,έλεγε..
ΕΓΩ ΕΓΩ ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ!!
Ο αίρων ταις αμαρτίαις…
Και ντράπηκα,ντράπηκα πολύ!!
Και η θλίψη μου, μεγάλη.
Γιατί πάνω στην ολοκάθαρη σελίδα,διαφάνηκαν τα πρώτα μαύρα στίγματα..38+1..
…η ατελείωτη ιστορία προδοσίας που πνίγει ,για μια ακόμη φορά ,την όποια ελπίδα ΚΑΘΑΡΣΗΣ!!
Ντρέπομαι και λυπάμαι..

---

Aπό:

 Mary Kouerini

Ποιος ο λόγος ύπαρξης της Αριστεράς; …

(Ένα μικρό σχόλιο για τις αντιστροφές εννοιών)

Γράφει ο Θάνος Ανδρίτσος

---

Υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε κάθε λογική συνοχή στη σκέψη μας. Να αντιστραφούν όλα όσα ξέραμε ή νομίζαμε ότι ξέρουμε.

Ακούγεται έντονα ότι πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί στην εξουσία η Αριστερή κυβέρνηση, ανεξάρτητα με το αν η πολιτική που υλοποιεί είναι Αριστερή ή όχι. Συνήθως ακούγεται από βουλευτές αυτής της κυβέρνησης, που οι ίδιοι τη θεωρούν Αριστερή και που έχουν μάλλον και προσωπικό όφελος από την παραμονή της. Έχω αρκετά επιχειρήματα εναντίον της ταπεινωτικής υποταγής και της υλοποίησης του πιο σκληρού μέχρι σήμερα μνημονιακού πακέτου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και ακόμα περισσότερο θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι μια τέτοια πολιτική καλύτερο θα ήταν να την ψήφιζε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ παρά να φθαρεί τόσο βαθιά η αριστερή προοπτική στα μάτια της κοινωνίας. Πριν όμως από αυτό – και αφού το έχουν κάνει ήδη πολλοί- θα ήθελα να σχολιάσω κάτι: Προτού σκεφτούμε ποιος είναι ο ρόλος μιας Αριστερής κυβέρνησης, πρέπει να θυμηθούμε ποιος είναι γενικώς ο λόγος ύπαρξης της Αριστεράς.

Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες ξέρουν ότι πράγματα είναι δύσκολα. Δε χρειάζονται έναν βουλευτή να τους το πει. Δεν είναι βασικό γνώρισμα του ελληνικού λαού τα τελευταία χρόνια ότι είναι γενικώς αφελής, υπεραισιόδοξος, ότι τα βλέπει όλα ρόδινα και προβαίνει σε απερίσκεπτες και απροετοίμαστες ενέργειες. Παρότι πάντα πρέπει να απευχόμαστε «απερίσκεπτες ενέργειες» που θα οδηγήσουν σε οδυνηρή ήττα, στην ιστορία δεν έχουν καταγραφεί και πολλές τέτοιες. Αντιθέτως οι αιώνες έχουν βαφτεί στο αίμα εξαιτίας του φόβου, της απροθυμίας, της συνθηκολόγησης, της προδοσίας πολλών αριστερών και κομμουνιστικών ηγεσιών σε στιγμές που απαιτούταν το ακριβώς αντίθετο. Ακόμα περισσότερο, όταν τα πράγματα σκλήραιναν και απειλητικά σενάρια εμφανίζονταν στον ορίζοντα, η Αριστερά που επέλεγε το δρόμο της «σύνεσης», της «ομαλότητας» και όχι της ρήξης μέχρι τέλους, δεχόταν την πιο ανελέητη αντεπίθεση των εχθρών της. Η συνεχής επαναφορά –συχνά με αδόκιμο τρόπο- της Βάρκιζας δε θυμίζει μόνο τη χαμένη ευκαιρία της κοινωνικής χειραφέτησης. Κυρίως αποδεικνύει ότι ο ταξικός εχθρός ποτέ δεν ξεχνά, όσες συμφωνίες και χειραψίες και να κάνεις, όσους έντιμους συμβιβασμούς για να αποφευχθεί το χειρότερο. Η εκδικητική του λύσσα μόλις σε βρει ευάλωτο θα σε διαλύσει

Η Ταφόπλακα Της Δημοκρατίας Ξεκινάει Με € …

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι φτιαγμένη κατά τέτοιο τρόπο που περιορίζει τη λαϊκή συμμετοχή.

Υπάρχει κάτι που κατέπληξε ακόμα και την αμερικανική Δεξιά, κι αυτό ήταν η απόλυτη ανεξαρτησία που παραχώρησε η Ε.Ε. στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).

Ακόμα και το σπουδαιότερο περιοδικό του κατεστημένου των ΗΠΑ, το Foreing Affairs, άσκησε δριμεία κριτική στην Ε.Ε. γιατί έδωσε μια δύναμη χωρίς προηγούμενο στην ΕΚΤ,που δεν λογοδοτεί σε κανέναν.

Στις ΗΠΑ, η Federal Reserve (Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα) είναι σχετικά ανεξάρτητη, αλλά όχι σε τέτοιο σημείο, όχι όσο η ΕΚΤ.

Κατά περίεργο τρόπο, οι λαοί φαίνεται να έχουν συμβιβαστεί μ” αυτό. Έχουν εφεύρει κι όνομα: Δημοκρατικό έλλειμμα. Και είναι αληθινό.

Το Ευρωπαϊκό Ομοσπονδιακό Σύστημα σκοπεύει να μειώσει τη δημοκρατική συμμετοχή.»

~~{}~~

Τίποτα καινούριο δεν διαβάσατε στις παραπάνω γραμμές, το ξέρω. Όμως δεν είναι καινούριο. Αυτά τα έλεγε ο Νόαμ Τσόμσκι το 1999. Ήταν η χρονιά που το ευρώ αντικατέστησε τα εθνικά νομίσματα στις έντεκα χώρες κράτη της ευρωζώνης.

Χρειάστηκαν να περάσουν 16 χρόνια για να καταρριφθούν και τα προσχήματα δημοκρατικότητας.

Τώρα είναι πλέον εμφανές και προφανές, ακόμα και σ” εκείνους που δεν έχουν τις γνώσεις και τη διαύγεια του Νόαμ Τσόμσκι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ταφόπλακα της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας, κάθε χώρας.

Για τη ζωή κάθε Ευρωπαίου πολίτη θα αποφασίζουν αποκλειστικά οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ (και η υπόλοιπη κουστωδία των Θεσμών).

Όσο παραμένουμε σ” αυτήν θα επιβιώνουμε, ως δουλοπάροικοι, ως άποικοι, όπως και για όσο η ΕΚΤ θα μας επιτρέπει. Οι εκλογές είναι πλέον ένα πρόσχημα για να δικαιολογηθεί η βαρβαρότητα της Ευρώπης.

Γιατί αυτοί οι τεχνοκράτες, που λειτουργούν ως μηχανές, είναι οι εχθροί κάθε Έλληνα, κάθε Ευρωπαίου, κάθε ανθρώπου.

Πόσο πιο απλά να το πω; Είναι πόλεμος.

---

Από:

http://sanejoker.info/

 

Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε το καλοκαίρι αυτό…

Walter benjamin

_____________________________

Δὲν ξέρω κἂν γιατί μᾶς ἦρθε τὸ καλοκαῖρι αὐτό.»

Είμαι από αυτούς τους ξέμπαρκους ‘αριστερούς’ που τον Γενάρη δεν ψήφισα τον ΣΥΡΙΖΑ· κι ο λόγος ήταν ότι δεν είχα ψηφίσει ποτέ ΠΑΣΟΚ, άρα δεν είχα και τη πρόθεση τότε να ψηφίσω το νέο ΠΑΣΟΚ.

Φυσικά και χάρηκα που βγήκε και τον στήριξα. Ταυτόχρονα όμως, χωρίς γκρίνια, επεσήμαινα τα λάθη του αλλά και την παντελή έλλειψη σχεδίου (σχεδίων καλύτερα) για την πορεία της χώρας, όπως θα όφειλαν αφ’ ης στιγμής ως αντιπολίτευση επί τόσα χρόνια είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τα προβλήματα, να διερευνήσουν τις προοπτικές και να προτείνουν λύσεις διεξόδου από τον κύκλο της (και ‘μεταπολιτευτικής’) κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα.

Μετά από τον αρχικό ενθουσιασμό, τις δόσεις κρατικισμού, τις παλινωδίες, την απειρία και την αμηχανία αλλά συνάμα και την ανιδιοτελή διάθεση και προσπάθεια να πράξουν και να διαπραγματευτούν τα όσα εννοούσαν, σήμερα είμαστε εδώ που είμαστε: με κλειστές τράπεζες, μετά από ένα δημοψήφισμα, και με μία απεχθή, επώδυνη και αβίωτη συμφωνία, προϊόν ενός ωμού και απροκάλυπτου εκβιασμού των εταίρων-δανειστών. Η οποία, ας σημειωθεί, απλώς βρίσκεται στο προκαταρκτικό της στάδιο, υπάρχει ακόμα δρόμος μπροστά. Περισσότερα δεν χρειάζονται τώρα· ο Αλέξης Τσίπρας (με την συνέντευξή του) ανέλαβε την ευθύνη αλλά και πήρε τις αποφάσεις του για όλα αυτά ασκώντας παράλληλα αυστηρή και πειστική αυτοκριτική.

Από την αρχή ήταν σαφές ότι οι θεσμοί (έτσι θέλησε ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλούμε την τρόϊκα!) ήθελαν να απαλλαγούν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κι απ’ ό,τι φαίνεται έχουν σοβαρές ελπίδες να το καταφέρουν.

Λύσσα κακιά…

Λύσσα

---

Ο Λαφαζάνης καβάλα σε άσπρο άλογο να κατευθύνεται στην πύλη του Εθνικού Νομισματοκοπείου.

Ο Λαφαζάνης με το ΑΚ-47 στο χέρι να πυροβολεί την πόρτα του Νομισματοκοπείου.

Ξεσάλωσαν τα ΜΜΕ και πετούν λάσπη επί δικαίων και αδίκων.

Λύσσαξαν.

Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, Βαλαβάνη, Κωνσταντοπούλου, ένοιωσαν τα δόντια τους τις τελευταίες μέρες.

Ένα χωρίς έλεος κυνήγι μαγισσών.

Ένα πραγματικό pogrom για όσους και όσες τολμούν να υψώσουν διαφορετική γνώμη.

Και όμως ο λαός τούτης δω της χώρας έστω και σε τόσο αντίξοες συνθήκες συνεχίζει να αντιστέκεται.

Και αντιστέκεται από το πρώτο βράδυ που αποφάσισαν να τον σώσουν.

Κανείς μας δεν μπορεί να ξεχάσει την αμηχανία της Άρχουσας Τάξης από την παρουσία τους στην πλατεία Συντάγματος.

Χρειάστηκε η συμβολή του ΚΚΕ για να αδειάσει η πλατεία από όσους το σύστημα θεωρούσε μη πολιτικά ελεγχόμενους.

Επόμενο βήμα ο «αντιμνημονιακός» Σαμαράς και η στροφή 180^ο την επομένη της εκλογής του.

Και μάθαμε να ζούμε με επιστρατεύσεις εργαζομένων, δωροδοκίες, εκβιασμούς και συκοφαντίες συνδικαλιστών και με Προεδρικά Διατάγματα που μετέτρεπαν τους εργαζόμενους σε σκλάβους.

Τι θα έλεγε ο Θουκυδίδης για την κρίση στην Ελλάδα; …

Μια ξένη αντιπροσωπεία που εκπροσωπεί μια ισχυρή συμμαχία αντιμετωπίζει μια μικρή χώρα της Μεσογείου με ένα τελεσίγραφο. Είτε προσχωρείτε στη συμμαχία μας, πληρώνοντας καταστροφικά τέλη και εκχωρώντας την εθνική κυριαρχία σας, ή θα καταστραφείτε. Απρόθυμη να επιτρέψει στην αντιπροσωπεία να παρουσιάσει την πρότασή της στους συμπολίτες τους, η πολιτική ελίτ της χώρας προσπαθεί να κερδίσει χρόνο. Αλλά επικλήσεις στην κοινή λογική, το ρεαλισμό και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν πτοούν τους επισκέπτες.

Όταν η ελίτ επιτέλους απαντά ότι δεν είναι διατεθειμένη να παραδώσει την ελευθερία του έθνους, η αντιπροσωπεία αποσύρεται και, πιστή στην απειλή της, συνθλίβει την εξεγερμένη  χώρας.

Σας θυμίζει κάτι; Εκτός από μερικές λεπτομέρειες, η κατάσταση μοιάζει με τη σημερινή αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, αυτή η συγκεκριμένη σκηνή έλαβε χώρα πριν 2500 χρόνια. Τότε, επίσης, η Ελλάδα ήταν η αρένα, με την ισχυρή πόλη-κράτος της Αθήνας εναντίον του μικρού νησιού  της Μήλου. Στην συναρπαστική ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο Θουκυδίδης αναπαριστάνει, ή ίσως παριστάνει, τη συνάντηση στο 416 π.Χ. μεταξύ των αρχηγών του αθηναϊκού στόλου και των ηγετών του μικρού νησιού/πόλεως της Μήλου. Υπάρχουν ανησυχητικές  ομοιότητες ανάμεσα στο τότε και το τώρα που μπορεί να φωτίσουν σε βάθος την τρέχουσα δυσάρεστη κατάσταση.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον της Σπάρτης, οι Αθηναίοι απαίτησαν από την Μήλο να ενταχθεί στην Δηλιακή Συμμαχία. Αρχικά μια αμυντική συμμαχία που οι ελληνικές πόλεις-κράτη είχαν δημιουργήσει μετά τη δεύτερη περσική εισβολή, η Δηλιακή Συμμαχία είχε γίνει όργανο του αθηναϊκού ιμπεριαλισμού. Τα κράτη μέλη, μη μπορώντας να αποχωρήσουν, υπόκεινται στις προσταγές της Αθήνας και υποχρεούνται να πληρώνουν ετήσιο φόρο. Στις καταγγελίες τους η Αθήνα απαντά ότι η συμμαχία, είτε τα μέλη συμφωνούν είτε όχι, ήταν για το καλό τους. Η δημοκρατία την οποία η Αθήνα εξασκεί στην πόλη της, με λίγα λόγια, δεν επεκτείνεται στην διακυβέρνηση της Συμμαχίας.