Τι λαός είμαστε… Το ξενυχτήσατε το κορίτσι ρε γαϊδούρια…
Τι του κάνατε και φώναζε «γιά-για, μέιρ, Φικ μιχ μέιρ» όλο το βράδυ; Ετσι πήγε στη δουλειά σήμερα.
Daily Archives: 06/07/2015
Η Μάχη
γράφει ο Αμετανόητος
Από το 2010, προσπάθησα να αντισταθώ με κάθε τρόπο στη Νέα Τάξη Πραγμάτων (“we need a global government” έλεγε ο Γ.Παπανδρέου) που ήθελε τη χώρα μου έναν οικονομικό γεωγραφικό χώρο, για πάντα σκλαβωμένη, με ένα Χρέος ουσιαστικά ανύπαρκτο.Και αυτό βέβαια,ήταν το μεγάλο τους κόλπο.
Από εκείνη τη χρονιά και μετά, ξεκινώντας να γράφω αρκετά άρθρα στο blog της Ολυμπίας, γνώρισα αρκετούς διαδικτυακούς φίλους με τα ίδια πιστεύω. Τον Τάσο,τον Μανώλη, τον Δημήτρη, τον Ιωάννη, τον Λεωνίδα,τον Μιχάλη, τον Χρήστο,το Νίκο,τον Μπάμπη, κ.α.Καθώς και αρκετές γυναίκες.Ποιόν και ποιά, να πρωτοαναφέρω.Γνώρισα πολλούς φίλους και φίλες με τον ίδιο άνεμο αντίστασης να πνέει στα πανιά τους.Αν πρέπει να αναφέρω κάποια στιγμή όλα τα ονόματά τους θέλω πραγματικά πολύ χρόνο και χώρο για να τα καταγράψω.Άνθρωποι απλοί με καρδιά όμως από ατσάλι.Ανθρωποι-καθημερινοί ήρωες, που πάλευαν την καθημερινότητα τους, μέσα σε μία χώρα που διαλυόταν από την Τροϊκανή μπότα.
Από το 2010 λοιπόν, “έτος ΔΝΤ”, προσπαθήσαμε (εγώ και πολλοί άλλοι μπλόγκερς και σχολιαστές) να διαφωτίσουμε τον κόσμο που παρακολουθούσε τα blogs για τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος της “Ελληνικής κρίσης”.Έπρεπε να μάθει.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ
του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
1. Ό,τι και να συμβεί τις αμέσως επόμενες, εξαιρετικά κρίσιμες ημέρες, η 5η Ιουλίου θα περάσει στην ιστορία σαν μια εκπληκτική νίκη του ελληνικού λαού, μεγαλύτερη κι απ’ την 25η Ιανουαρίου. Ένας μικρός λαός υπέστη πρωτοφανή οικονομική και ψυχολογική βία- κάτι σαν εικονικές εκτελέσεις και εικονικούς πνιγμούς ενός ολόκληρου έθνους- από το ενιαίο μέτωπο όλων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αυτού του πλανήτη.
Βρέθηκε αντιμέτωπος με μια εκστρατεία οργανωμένης τρομοκρατίας των Ελλήνων ολιγαρχών και των συστημικών καναλιών τους, που ποντάρισαν στην προσχεδιασμένη χρεοκοπία της χώρας για να διασώσουν τα προνόμιά τους- και πρέπει να λογοδοτήσουν γι αυτό, μόλις βγούμε από το τούνελ.
Παρόλα αυτά, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι της εποχής μας έμειναν όρθιοι και προκάλεσαν έναν πολιτικό σεισμό που ακούστηκε από τη μια άκρη του κόσμου μέχρι την άλλη. Αυτοί που περίμεναν ότι μέχρι σήμερα θα είχαν κλείσει την «αριστερή παρένθεση», βρίσκονται ήδη στην πολιτική συνταξιοδότηση, σαν τον Σαμαρά, ή ετοιμάζονται να τον ακολουθήσουν.2. Περισσότερο κι από την απροσδόκητη, ακόμη και για τους πιο αισιόδοξους, έκτασή της (23 μονάδες διαφορά!), η θριαμβευτική νίκη του ΟΧΙ διακρίνεται για τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Η Ελλάδα πολώθηκε ταξικά όσο ποτέ άλλοτε μετά τον εμφύλιο.
Εν βρασμώ…
40 χρόνια βρίσκατε τον τρόπο. Είτε δια της συναίνεσης, είτε δια της ανοχής, είτε δια της επιβολής. Μας βάζατε από κάτω γιατί ήμασταν αδύναμοι και εσείς ξέρατε τα κόλπα. Κάναμε και εμείς τα δικά μας λάθη. Παλιότερα τρώγαμε την παπάτζα της εθνικής συμφιλίωσης, δανειζόμασταν το πλάνο σας για την ανάπτυξη που όμως το λέγαμε ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για να μη σας μοιάζουμε και όταν σε μερικές στιγμές προσπαθούσαμε να γίνουμε επικίνδυνοι, ξέρατε τα κόλπα να μας περιορίσετε στη γωνιά μας.
Εμείς είχαμε τα δικά μας. Λέγαμε πολλά για το λαό, αλλά τον θεωρούσαμε κάπως ξένο, έξω από μας. Σας χαρίσαμε για χρόνια το δικαίωμα να μιλάτε εσείς εξ ονόματος του. Δικαίως το κάνατε. 8 στους 10 σας ψήφιζαν όταν έπρεπε. Εμείς είχαμε συνάψει μια σιωπηρή ειρήνη με το τέρας που το νομίζαμε ανίκητο. Εσάς.
Όλους εσάς που η κρίση σας παρουσιάστηκε ως ευκαιρία να πειραματιστείτε. Να βγάλετε ακόμα περισσότερα φράγκα, να φτιάξετε μια ακόμα πιο βαθιά άβυσσο ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Το κάνατε με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σας. Γνωρίζατε ότι θα είχατε ορισμένες ελεγχόμενες απώλειες, μα ποτέ δεν πιστέψατε ότι θα είχατε αντίπαλο. Αριστερά, λαός, κίνημα. Σκυλί που γαυγίζει δεν δαγκώνει. Έλα όμως που άρχισε να δαγκώνει.
Φτάσαμε στο 2015. Η «αριστερή παρένθεση» άντε να κρατήσει κανένα εξάμηνο. Μετά θα κλείσει, σκεφτήκατε. Θα φορτώσετε στην πλάτη της όσα κάνατε εσείς και η ζωή συνεχίζεται. Η στιγμή ήρθε. 40 χρόνια κουμάντο, έπρεπε να ξεδιπλωθούν στη στρατηγική μιας εβδομάδας. Κυριακή ψηφίζουμε Δευτέρα φεύγουν, γράφατε από δω και από κει. Κατεβάσατε όλα σας τα όπλα, νέα και παλιά, γυαλισμένα και σκουριασμένα απέναντι σε έναν αντίπαλο άπειρο, λίγο αυθάδη αλλά και ζαλισμένο, έτοιμο να κατασπαραχθεί. Η μάχη αυτή δεν είχε κανόνες, σεβασμό, εγκράτεια. Άλλωστε ποιοί είστε εσείς να παίξετε με κανόνες; Πότε παίξατε έτσι για να το κάνετε και τώρα;
Το δημοψήφισμα, οι λέξεις και η εξουσία…
Οι τελευταίες εξελίξεις πέρα από την μέγιστη πρακτική και οικονομική σημασία τους αλλάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Η θέαση της Ευρώπης αλλάζει προς κάτι το οποίo πάντοτε φανταζόμαστε πως ισχύει. Η Ευρώπη περνά από την περιγραφή μιας ένωσης κρατών με κοινή τύχη, κοινό μέλλον και ισοτιμία στην περιγραφή ενός μηχανισμού επιβολής, καταπάτησης των ελευθεριών και της ελεύθερης βούλησης. Ίσως πολλοί να το γνωρίζαμε, λίγοι όμως θέλαμε να το παραδεχτούμε στην πλήρη σημασία του, πολλοί λιγότεροι να το πούμε. Η στάση μας μου θυμίζει την εικόνα μιας οικογένειας με κάποιο ένοχο μυστικό. Το παρελθόν κάποιου μέλους της, τις πράξεις ή τις αποκλίσεις κάποιου άλλου. Όλα τα μέλη της οικογένειας το γνωρίζουν αλλά κανείς δεν έκανε κάτι, τα μέλη δεν το συζητούν μεταξύ τους, το αποδέχονται και με το να μη το εκφέρουν πιστεύουν πως το σταματάνε από το να υπάρχει. Να όμως που το μυστικό μια μέρα βγαίνει στην επιφάνεια και τότε όλα τα μέλη της οικογένειας νοιώθουν μια ειλικρινή έκπληξη και συντετριμμένα προσπαθούν να αθωώσουν τους εαυτούς τους και να συνεχίσουν να ζουν υπό το βάρος της αποκάλυψης. Ο αυταρχισμός της Ευρώπης είναι ο μαυραγορίτης θείος μας, ο δολοφόνος ξάδερφος, ο έκφυλος ανιψιός. Το μυστικό που όλοι γνωρίζαμε και με το να μην μιλάμε για αυτό πείσαμε τελικά και τους εαυτούς μας πως δεν υπάρχει.
Pritchard: Η Ευρωζώνη είναι ουσιαστικά μία αυταρχική νομισματική δυστοπία…
Το κειμενο του Pritchard αξιζει να διαβαστει γιατι εμπεριεχει πολλες πικρες αληθειες.Βεβαια υπαρχουν καποια σημεια που διαφωνω αλλα το σημαντικο ειναι οτι λεει πολλα πραγματα με το ονομα τους.Ποσο μαλλον οταν αυτα προερχονται απο εναν ξενο κι οχι εναν Ελληνα που δικαιολογημενα θα μπορουσε να ειναι τοσο οργισμενος με την Ευρωζωνη.Μια Ευρωζωνη που για να ειμαι ξεκαθαρος για τεχνικους λογους δυστυχως δεν μπορεις να φυγεις τωρα γιατι οικονομικα ειναι δεμενη η χωρα χειροποδαρα απο τους προκατοχους του Τσιπρα στον οποιον ελαχε αυτη η αδυνατη αποστολη να ισορροπησει επανω σε δυο βαρκες.Και στο να μεινει η χωρα στο Ευρω και να ανασχεθει καπως η δολοφονικη λιτοτητα.Και του ελαχε θα ελεγα βαρος δυσαναλογο με τις ευθυνες βαρος απο τα εγκληματικα λαθη και τις προδοσιες των προκατοχων του εχοντας απεναντι τους γκανγκστερ της Ευρωζωνης οι οποιοι εχουν προφανως δυσανεξια στη Δημοκρατια και την ομαλη συμβιωση των πολιτων με ενεργειες που βλεπουμε εδω και 5 χρονια και κορυφωθηκαν τη τελευταια βδομαδα.Ομως θα ξανατονισω για να ειμαστε ξεκαθαροι πως οσο κι αν δεν πρεπει να εισαι κανονικα σε μια τετοια Ενωση υπαρχουν τεχνικοι λογοι που σε αναγκαζουν σαν Λαο να τετραγωνισεις τον κυκλο οσο εχεις ενα Κρατος δεσμιο σε μια μια αυταρχικη Υπερεθνικη Ενωση που βαδιζει ταχεως στο μονοδρομο της Δυστοπιας.Οταν φτιαξεις Κρατος θωρακισμενο σε απειλες και οικονομικες ασφυξιες που μπορουν να σου επιβαλλουν οπως γινεται τωρα,οταν λοιπον φτιαξεις Κρατος τα ξαναλεμε.
Johny F.
Οι Έλληνες Είπαν Όχι! …
«Όσο μακριά και να γυρίσω πίσω θυμάμαι πως άρκεσε πάντα ένας άνθρωπος που ξεπέρασε το φόβο του κι επαναστάτησε για να αρχίσει η μηχανή τους να τρίζει. Δε λέω δα και πως σταματά, θα απείχε πολύ. Πάντως όμως, τρίζει και μερικές φορές καταλήγει να χαλάσει στ’ αλήθεια.»
Αλμπέρ Καμύ
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Όχι, δεν κερδίσαμε τον πόλεμο. Ίσως και να μην κερδίσαμε τίποτα. Τίποτα, πέρα από τη σκέψη ότι σήμερα, στις 5 Ιουλίου του 2015, κάποιος μπήκε στο γραφείο της Μέρκελ, της Λαγκάρντ, του Σουλτς, του Γιούνκερ.
Μπήκε με σκυμμένο κεφάλι και είπε: «Οι Έλληνες ψήφισαν όχι!»
Και οι άνθρωποι σ” όλον τον κόσμο, οι καταπιεσμένοι, αυτοί που χάνουν το σπίτι τους για να σωθούν οι τράπεζες, αυτοί θα διαβάσουν, θ” ακούσουν: «Οι Έλληνες είπαν όχι!»
Όχι, δεν κερδίσαμε τον πόλεμο, αλλά μιλήσαμε, είπαμε όχι.
Παρά την τρομοκρατία, παρά τον φόβο που προσπάθησαν να ενσταλάξουν στην καρδιά μας, κάποιοι άνθρωποι, σε μια μικρή βαλκανική χώρα, τόλμησαν να δηλώσουν την άρνηση τους.
Αυτό φοβούνται οι πεφωτισμένοι. Ότι κάποιοι θα συνεχίσουν να λένε όχι, όσα και να τους προσφέρουν, όσο και να τους απειλήσουν.
Γιατί τους Μεγάλους δεν τους ενδιαφέρουν τα δισεκατομμύρια, δεν τους νοιάζει πόσοι ζουν και πόσοι πεθαίνουν.
Τους ενδιαφέρει μόνο ο έλεγχος, ο απόλυτος έλεγχος, η καταστολή κάθε άρνησης.
Κι όσο ένας άνθρωπος, έστω ένας, τολμάει να αρνείται, όσο ένας άνθρωπος ξεπερνάει τον φόβο του και λέει όχι, η Μηχανή τους θα τρίζει, η Παντοκρατορία τους θα ραγίζει.
Ναι, λοιπόν, δεν κερδίσαμε τον πόλεμο, αλλά σήμερα θ” ακουστεί σ” όλον τον κόσμο:
«Οι Έλληνες είπαν όχι!»
Aπό:
απέραντο γαλάζιο 