
Τί υπάρχει στο «πριν» κάθε συγγραφέα, κάθε ποιητή; Ως αναγνώστες βρισκόμαστε πάντα στο «μετά», στη στιγμή που «περπατάει» το έργο του κάθε λογοτέχνη. Τη στιγμή που κατεβάζουμε το βιβλίο από το ράφι και το ξεσκονίζουμε, ο δημιουργός «ξεσκονίζει» τις σκέψεις του, τις προσλαμβάνουσες και τα ερεθίσματα που θα οδηγήσουν το χέρι του στο χαρτί για να γράψει κάτι καινούριο. Η διαδικασία ίσως, είναι επίπονη και κοπιαστική πνευματικά για τον ίδιο, όμως, θέλουμε να συμμετάσχουμε. Το διάβασμα είναι απόλαυση, αλλά τί ήταν αυτό που άναψε τη σπίθα για να πάρει φωτιά η πένα και να «ζωντανέψει» η λευκή σελίδα; Ποιά ήταν η αφορμή για να «γεννηθούν» τα μεγάλα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας; Ψάχνουμε, βρίσκουμε και απαντούμε.
Δεύτερη γέννησή μας
Το βιβλίο που αναλύουμε ανήκει στην κατηγορία «βιβλία της ζωής μας». Ή «όλη μας η ζωή». «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Δεν προστίθεται στο διανοητικό σου πεδίο. Δεν κερδίζει θέση στο μυαλό και στην ψυχή σου. Γίνεται κομμάτι της ζωής σου. Ακόμη και σήμερα η ανάγνωσή του καθηλώνει. Πρόκειται για τη δικαίωση της φαντασίας. Του μυθιστορήματος. Δεν χρειάζεται να βγάζει νόημα. Δεν χρειάζεται να προσπαθεί να βγάλει νόημα. Ίσως αυτό είναι το πιο πολύτιμο δώρο του Μπουλγκάκοφ στην ανθρωπότητα. Πρώτα ζήσε και η ζωή θα σε συναντήσει. Όπως της φερθείς θα σου φερθεί και αν είσαι τολμηρός και η φαντασία σου δεν έχει όρια, τότε οδηγείσαι στην Αποκάλυψη. Αποκάλυψη των μύχιων, των ανομολόγητων, των απροκάλυπτων, των θαμμένων αξιών που περιμένουν να φανερωθούν. Το βιβλίο γίνεταιφυλακτό με τη μεταφορική, αλλά μόνο έτσι αληθινή, έννοια. Δεν είναι πια μόνο βιβλίο. Είναι δεύτερη γέννησή μας. Θεϊκό. Δημιουργία.
Πώς «γεννήθηκε» «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ