Οι Άνθρωποι Που Έγιναν Μυρμήγκια…

Ο Γιάννης Μακριδάκης είναι συγγραφέας και καλλιεργητής. http://yiannismakridakis.gr/

Έχει στήσει το κονάκι του στην ορεινή Χίο και καλλιεργεί τη γη. Ήπια, με σεβασμό στην ποικιλότητα. Όχι για να πάρει επιδοτήσεις από την Ε.Ε. Ούτε για να γίνει πλούσιος εκτρέφοντας σαλιγκάρια ή καλλιεργώντας μαύρες τρούφες.

Κοσμοκαλόγερος κι αυτός, σαν τον Παπαδιαμάντη (σίγουρα τον έχει στο νου του), μοιάζει να πηγαίνει ενάντια στον δυτικό πολιτισμό.

Ένας τρελός, ένας εκκεντρικός, ένας επικίνδυνος.

~~

Αφού διάβασα κάποια ανάρτηση του, σχετικά με δυο λαφιάτες (φίδια) που ερωτοτροπούσαν στην άκρη του χωραφιού, κοιτάζω πού ζω.

Η μόνη επαφή που έχουμε με τη «φύση» είναι να βγάλουμε τον σκύλο βόλτα και να μαζέψουμε τα περιττώματα του (κάποιοι ούτε καν αυτό δεν κάνουν).

Υπάρχουν και οι «αποδράσεις». Καλοκαιρινές αποδράσεις, μονοήμερες αποδράσεις. Συνηθίσαμε τη λέξη, δεν σκεφτόμαστε τι σημαίνει: Για να αποδράσεις σημαίνει ότι είσαι φυλακισμένος.

Δεν το σκεφτόμαστε, γιατί σε λίγες ώρες ή μέρες θα πρέπει να επιστρέψουμε στη φυλακή μας.

Η πορεία των διαπραγματεύσεων…

 

Τι περιμένετε; Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν; 
Κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν! 
Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν! 
Από φιλία. 
Θα σας προσκαλέσει η τίγρη να της βγάλετε τα δόντια, τέτοια περιμένετε!  Μπέρτολτ Μπρεχτ 

_____________________________________

Είναι φανερό ότι το αρχιερατείο δεν αρκείτε στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το προεκλογικό του πρόγραμμα το έκανε κουρελόχαρτο με τις συνεχείς του υποχωρήσεις του μπροστά στον εκβιασμό της οικονομικής ασφυξίας με την οποία οι γκάγκστερ -όπως χαρακτήριζε κάποτε ο Τσίπρας τους πιστωτές του ελληνικού κράτους-  πιέζουν να υπογραφεί συμφωνία, όπως την θέλουν.. Ο στόχος τους είναι –εκμεταλλευόμενοι και λάθη στρατηγικής και τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ- να ταπεινώσουν τον Τσίπρα, να μηδενίσουν τις ελπίδες που γέννησε στο ελληνικό λαό η πρόσφατη κυβερνητική εναλλαγή, να εξαλείψουν τον «ιό» αμφισβήτησης της λιτότητας που κινδυνεύει να διαδοθεί στην Ευρώπη.

Όμως οι συνεχείς υποχωρήσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στις προβαλλόμενες απαιτήσεις των δανειστών – τοκογλύφων έχει δημιουργήσει και ένα εκρηκτικό κλίμα στο εσωτερικό του κόμματος της Κουμουνδούρου. Είναι χαρακτηριστικό το επεισόδιο που συνέβη στις αρχές της βδομάδας στου Μαξίμου, όπου παρ’ ολίγο να πιαστούν στα χέρια κυβερνητικό στέλεχος, νεόκοπος υπουργός που βρίσκεται στο πλευρό του Α. Τσίπρα με «παλιά καραβάνα» που πρόσκειται στην «Αριστερή Πλατφόρμα» όταν ο δεύτερος τον κατηγόρησε ότι «η μοναδική κόκκινη γραμμή που σας απόμεινε είναι να παραμείνετε στην εξουσία».

Αυτό το επεισόδιο, κορύφωση μιας σειράς ανάλογων περιστατικών αποτέλεσε η αιτία για την επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ να μην υποχωρήσει περαιτέρω από την «γραμμή Μαζινό», όπως αποκαλεί το –άθλιο- 47σέλιδο κείμενο που έχει υποβάλλει στις διαπραγματεύσεις ως προτάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης.

Κι αυτό το κάνουν καθαρό με όλους τους τρόπους τα κυβερνητικά στελέχη. Αυτό το κείμενο –που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάει ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό από τα όργανα και την Κ. Ο. του κόμματος- θα είναι ο πυρήνας και της νέας ελληνικής πρότασης που θα καταθέσει στους «εταίρους» η ελληνική αντιπροσωπεία -αποτελείται από τους Γιάννη Δραγασάκη, Νίκο Παππά, Ευκλείδη Τσακαλώτο, Γιώργο Χουλιαράκη και τεχνοκράτες- με την προσθήκη νέων ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό. Επίσης, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που μεταδίδονται νέα φορολογικά  για τα λαϊκά στρώματα περιέχει η νέα ελληνική αντιπρόταση.

Δεν μπορεί να γνωρίζουμε τι επίδραση έχει στην επικρατούσα διαπραγματευτική στάση του η εσωκομματική αντιπολίτευση του κυβερνώντος κόμματος. Η αίσθηση που έχει κανένας διαβάζοντας την ιστοσελίδα  iskra καθώς και την εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» -σχετικό άρθρο της θα δημοσιεύσουμε αργότερα- είναι ότι έχει «βγει στα κάγκελα», απαιτώντας ξεκάθαρη ρήξη με τους δανειστές.

Ο Χάγιεκ, ο Φρίντμαν και τα μονοπώλια…

Ο Χάγιεκ αποδίδει την τάση προς το μονοπώλιο και στην κρυφή επιθυμία πολλών επιχειρηματιών να απολαμβάνουν την ασφάλεια των δημοσίων υπαλλήλων

---

Γράφει ο Ευθύμης Φρεντζαλάς

---

Η συγκέντρωση της οικονομικής εξουσίας σε χέρια λίγων δεν είναι βέβαια σημερινό μόνο φαινόμενο. Η τάση προς το μονοπώλιο υπήρχε και παλαιότερα και οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι ένιωθαν πως όφειλαν μία απάντηση στις κατηγορίες των σοσιαλιστών πως ο καπιταλισμός ευνοεί την ύπαρξη μονοπωλίων γιατί λόγου χάρη οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις αρέσκονται στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Άλλοι σοσιαλιστές, αλλά σαφώς λιγότεροι, ισχυρίζονταν πως ο ανταγωνισμός εξαλειφόταν σταδιακά και αυθόρμητα από τις τεχνολογικές αλλαγές.  Δύο από τους πιο φημισμένους φιλελεύθερους οικονομολόγους ο Χάγιεκ  και ο μαθητής του Φρίντμαν μετά από αυτόν ανέλαβαν  κι αυτοί το δύσκολο καθήκον να διαλύσουν και αυτούς τους «σοσιαλιστικούς μύθους».

Η  τάση προς το μονοπώλιο έτσι ταυτίζεται για τον Χάγιεκ με την τάση προς τον σχεδιασμό, άρα με την τάση προς τον κεντρικό σχεδιασμό, άρα με τον σοσιαλισμό. Εφόσον η σταδιακή ανάπτυξη του μονοπωλίου εξαλείφει τον ανταγωνισμό, τη θεμελιώδη αξία του φιλελευθερισμού, δεν μπορεί να ευθύνεται ο καπιταλισμός γι’ αυτήν. Έτσι, ανενδοίαστα γράφει (στο βιβλίο του ο Δρόμος προς την Δουλεία, εκδ. Παπαδόπουλος, σελ. 103) πως «η τάση προς το μονοπώλιο και το σχεδιασμό δεν είναι αποτέλεσμα αντικειμενικών (τάχα) δεδομένων πέρα από τον έλεγχό μας, αλλά προϊόν απόψεων (σοσιαλιστικών εννοείται) που υποθάλπονται και διαδίδονται εδώ και μισό αιώνα, μέχρι που κατέληξαν να δεσπόζουν σε όλες τις πολιτικές μας». Οι σοσιαλιστές μετέστρεψαν την κοινή γνώμη των χωρών τους, με την προπαγάνδα τους κατά του ανταγωνισμού, υπέρ των μονοπωλίων. Και μη βιαστεί κανείς να σκεφτεί πως είχε στον νου του κυρίως το κρατικό μονοπώλιο, γιατί μόνο δευτερευόντως αναφέρεται σε αυτό. Τον απασχολούν σχεδόν αποκλειστικά οι μεγάλες επιχειρήσεις και η καταστροφική επίδραση της θεωρίας του Κ. Μαρξ περί «συγκέντρωσης της βιομηχανίας»…

Hasta la victoria siempre, Comandante – Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Τσε Γκεβάρα …

Γνωστός ως Τσε Γκεβάρα, ήταν Αργεντινός γιατρός, κομμουνιστής μαρξιστής-λενινιστής επαναστάτης, ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών στην Κούβα και πολιτικός.

Συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα, αρχικά προσφέροντας τις ιατρικές γνώσεις του και αργότερα ως διοικητής των ανταρτών, ενώ υπήρξε μέλος της επαναστατικής κουβανικής κυβέρνησης προωθώντας ριζικές μεταρρυθμίσεις. Το 1965, πιστός στη νίκη της επανάστασης στην Κούβα, έφυγε με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στη Βολιβία, όπου τραυματίστηκε, συνελήφθη και δολοφονήθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1967 στη Λα Ιγκέρα (La Higuera).

Ηχηρή απουσία όλων των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Σύνοδο των Λαών στις Βρυξέλλες…

Γράφει ο Βαγγέλης Γονατάς //

Βρυξέλλες, 12/6/2015 –  Ολοκληρώθηκε χθες  το βράδυ  η Σύνοδος των κινημάτων – στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής των Κρατών της ΕΕ και της CELAC-  με την τελετή λήξης στον ιστορικό χώρο  Βasilica  Koekelberg.

Η παρουσία  της Λατινικής Αμερικής (CELAC) σε κυβερνητικό επίπεδο ήταν υψηλότατου επιπέδου με  τον Πρόεδρο του Εκουαδόρ Rafael Correa, τον Κουβανό Αντιπρόεδρο Miguel Díaz-Canel Bermúdez, τον Βενεζολάνο  Αντιπρόεδρο Jorge Arreaza, και τον Κουβανό υπουργό εξωτερικών Bruno Rodríguez Parrilla.

Στον αντίποδα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έλαμψαν δια της απουσίας τους αποδεικνύοντας το αυτονόητο: ότι η σχέση τους με τα κινήματα είναι μόνο οι σχέσεις καταστολής τους, όπως επανειλημμένα έχουν επιδείξει στις σιδερόφραχτες και αιματοβαμμένες πρωτεύουσες της γηραιάς Ηπείρου, στις Συνόδους των διάφορων G-πλουσίων.

Ούτε καν η ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να παραστεί  στη Σύνοδο των Λαών με οποιουδήποτε επιπέδου κυβερνητική αντιπροσωπεία, παρά μόνο με κοινοβουλευτική (βουλευτή). Δίπλα στον Πρόεδρο του Εκουαδόρ, και τους αντιπροέδρους της Κούβας και της Βενεζουέλας, η σαφώς υποβαθμισμένη κοινοβουλευτική ελληνική αντιπροσωπεία  εκπροσώπησε την “Ευρώπη των κυβερνήσεων”. Υπό αυτές τις συνθήκες  η δήλωση  της βουλευτού ότι “η Ελλάδα μετατρέπεται σε  Βενεζουέλα της Ευρώπης”,  ακούστηκε περισσότερο σαν  επιβεβαίωση  του παλαιού  “ανήκουμε εις τη δύση”.

Όψεις του οργανωμένου εγκλήματος. Η Συμμορία από τη Σικελία…

του Matthijs Krul (μετάφραση: barikat)

---

Η μελέτη της λειτουργίας του οργανωμένου εγκλήματος δεν αποτελεί πολυτέλεια για τις δυνάμεις που έχουν αναφορά στον κόσμο της δουλειάς. Ειδικά σήμερα που το οργανωμένο έγκλημα μετατρέπει και αυτό με τη σειρά του «την κρίση σε ευκαιρία» αναβαθμίζοντας το σύνολο της λειτουργίας του. Για να είναι καθαρό όταν μιλάμε για αναβάθμιση του συνόλου της λειτουργίας εννοούμε και πολιτική λειτουργία. Προσπάθειες κριτικής κατανόηση της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στην Ελλάδα της κρίσης, που αδιαφορούν για την πραγματικότητα του οργανωμένου εγκλήματος και την σχέση του με το πολιτικό σύστημα είναι τουλάχιστον μυωπικές … και προφανώς το ζήτημα είναι λιγάκι πιο πολύπλοκο από το «να μπουν οι κλέφτες φυλακή»

Χτισμένη πάνω στην αντιπαράθεση με τους αγρότες και τους εργάτες, η μαφία ήταν πάντοτε ένας μοχθηρός, αντιδραστικός οργανισμός – μεσάζοντες τόσο για τους γαιοκτήμονες στη φεουδαρχία όσο και για τους σημερινούς ολιγάρχες.

“Ο Μπολσεβικισμός μας χτυπάει την πόρτα, δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να μπει… Έχουμε χρέος να διατηρήσουμε την Αμερική ασφαλή και αμόλυντη στο σύνολό της. Πρέπει να κρατήσουμε τον εργάτη μακριά από την κόκκινη προπαγάνδα και τις κόκκινες συνομωσίες πρέπει να βλέπουμε ότι το μυαλό του παραμένει υγιές.” –  Al Capone

Σχολιάζοντας τις απόψεις του Μητροπολίτη Πειραιώς…

Γράφει ο mitsos175.

Σχολιάζοντας τις απόψεις του Μητροπολίτη Πειραιώς

Νόμιζα πως είχαμε προοδεύσει πολύ από την εποχή του Τρωικού Πολέμου. Τουλάχιστο στο γνωστικό επίπεδο. Πολύ παλιά οι διάφορες αρρώστιες ήταν αποτέλεσμα όχι μικροοργανισμών κλπ, αλλά αμαρτίας. Έτσι ο λοιμός που μάστιζε τους Αχαιούς, δεν οφείλονταν στις κακές συνθήκες υγιεινής και στη συγκέντρωση ενός μεγάλου αριθμού στρατιωτών (πάνω από 100.000) στα παράλια της Τροίας, ούτε στην αποσύνθεση των πτωμάτων ή τη μόλυνση των τραυματιών, αλλά στο αιδοίο της Χρυσηίδας!

Γιατί η απαγωγή της ιέρειας του Απόλλωνα, μόνο αυτής και όχι των χιλιάδων άλλων σκλάβων γυναικόπαιδων, ήταν προσβολή προς το θεό. Έτσι ο Απόλλωνας τσαντίστηκε, πήρε το τόξο του και σκόρπισε αρρώστιες στους Έλληνες βάζοντάς τους στο σημάδι. Ο Αγαμέμνονας πήρε με τη σειρά του τη σκλάβα του Αχιλλέα, ο οποίος νευρίασε γιατί του πήραν τη λεία, έτσι θεωρούνταν οι ηττημένοι, περιουσία, κι έγινε το έπος που περιέγραψε ο Όμηρος.

Στο μεσαίωνα πάλι έφταιγαν οι μάγισσες. Έβρεχε πολύ; Κάποια μάγισσα το έκανε. Δεν έβρεχε; Κάποια άλλη είχε συμφωνία με το διάολο. Αφού βασάνισαν αθώες γυναίκες (αλλά κι άντρες, παιδιά, μέχρι και ζώα!…) οι παπάδες της «Ιεράς» Εξέτασης άναβαν μετά φωτιά και τους έκαιγαν ζωντανούς. Ήταν η δική τους «επιστημονική εξήγηση» και η «επιστημονική μέθοδος» της εκκλησίας.
Σήμερα κάτι παρόμοιο συναντάται σε δυο μέρη: Στους μισθοφόρους των ΗΠΑ, και, στην Ελλαδική Εκκλησία. Στη δεύτερη όσον αφορά μόνο τη θεωρία, ευτυχώς.
«Οι ομοφυλόφιλοι είναι υπεύθυνοι για τον καρκίνο!» Αυτό μας λένε με άλλα λόγια! Αυτό το μήνυμα θέλουν να περάσουν. Της θείας τιμωρίας για τις αμαρτίες του λαού. Πόσο βολικό για τους πλούσιους!