Δέκα μαγικά κινηματογραφικά καλοκαίρια…

«Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει
οι μυρουδιές έχουν την παιδική μας ηλικία
μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια
κι εγώ δεν έχω αλλο όπλο απ” το να διηγούμαι ψεύτικες ιστορίες και να τις πιστεύω»

Τάσος Λειβαδίτης

---

«Summer with Monika» Καλοκαίρι με τη Μόνικα Ingmar Bergman

Ο 19 χρονος υπάλληλος Χάρυ, ερωτεύεται μια επαναστατημένη έφηβη κοπέλα τη Μόνικα. Και οι δύο προερχόμενοι από την εργατική τάξη, παρατούν τα σπίτια, τις οικογένειες και τις δουλειές τους, για να περάσουν ένα καλοκαίρι μαζί απομονωμένοι σε μια παραλία, όπου θα μπορέσουν να χαρούν τον έρωτά τους. Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή, και τα όνειρά τους θα προσγειωθούν απότομα. Μια ταινία που θεωρήθηκε προκλητική εκείνη την εποχή λόγω του ερωτισμού της, μια ταινία που μιλάει για την αθωότητα και την ενηλικίωση, που δείχνει τα όνειρα και τη ματαίωση με τον μοναδικό τρόπο που μόνο ο Μπέργκμαν ξέρει να αναπαριστά τόσο καίρια.

«Body Heat» Έξαψη Lawrence Kasdan

Ενα καταπληκτικό θρίλερ του Λώρενς Κάσνταν με τον σπουδαίο ηθοποιό Ουίλιαμ Χάρτ και την Καθλιν Τέρνερ να λάμπει…Μέσα στον απόλυτο καύσωνα και την υγρασία, σε μια επαρχιακή πόλη, ο τοπικός δικηγόρος Νεντ Ρασίν (Ουίλιαμ Χάρτ) γνωρίζει την εκθαμβωτική και μυστηριώδη Μάτι (Καθλίν Τέρνερ), την σύζυγο ενός πλουσίου που συνήθως λείπει για δουλειές εκτός πόλης. Ο Ρασιν ερωτεύεται παράφορα την Μάτι, το ίδιο δείχνει κι εκείνη, και ο μόνος τρόπος να…ζήσουν μαζί, είναι ο Ρασίν να δολοφονήσει τον άνδρα της. Ατμόσφαιρα νεο νουάρ, σκηνές πάθους σε μπανιέρες με παγάκια, και μια αίσθηση επικινδυνότητας και σασπενς από την αρχή μέχρι το τέλος αυτής της καταραμένης σχέσης.

«Summer of Sam «Το καλοκαίρι του Σαμ Spike Lee

Για αλλαγή, είπαμε να μην βάλουμε πάλι το Do the right thing το οποίο μπαίνει σε όσες περισσότερες λίστες γίνεται γιατί είναι το απόλυτο αριστούργημα, αλλά μια άλλη ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη Σπάικ Λη.

1977, ενα από τα πιο ζεστά καλοκαίρια στη Νέα Υόρκη που δονείται στους ρυθμούς της ντίσκο, και ενας κατά συρροήν δολοφόνος σκοτώνει γυναίκες σε πάρκινγκ και σοκάκια. Ο τρόμος σκορπίζεται στο Μπρονξ, ο μαφιόζος Λουίτζι αποφασίζει να τον επικυρίξει καθώς πιστεύει ότι είναι κάποιος από την περιοχή, και επίδοξες ομάδες γειτονιάς στήνονται για να τον ανακαλύψουν, και επιδίδονται σε ένα κυνήγι μαγισσών,που στο στόχαστρο μπαίνει και ο Ρίτσι, ενας πάνκης που τον υποδύεται ο Άντριεν Μπρόντι. Και μόνο το Spike Lee θα έπρεπε να αρκεί για να ψάξετε να τη δείτε, η Νέα Υόρκη των φτωχογειτονιών, και μια καταγραφή της εποχής που δεν έχουμε ξαναδεί στο σινεμά.

Ας περιμένουν οι γυναίκες- Σταύρος Τσιώλης

Μια ταινία που μπορεί να δει κανείς 350 φορές και να μην βαρεθεί ποτέ, τρεις άνδρες ξεκινούν να πάνε στη Θάσο όπου παραθερίζουν οι γυναίκες τους αλλά όλο βρίσκουν αφορμές για να καθυστερήσουν και να μείνουν ως «αντροπαρέα».

Ο μικροαστισμός και οι νοικοκυραίοι στο απώγειό τους, ο νεοπλουτισμός, η Ελλάδα του δικομματισμού σε μια καταπληκτική σάτιρα με σκηνές και ατάκες ανθολογίας.

«M. Hulot’s Holiday» Οι διακοπές του κύριου Ιλό Jacques Tati

Η πρώτη εμφάνιση του κ. Ιλό, του αγαπημένου κινηματογραφικού ήρωα που θα γράψει ιστορία τόσο στο σινεμά, όσο και τις καρδιές και τις αναμνήσεις μας. Ενας μελαγχολικός, εκκεντρικός, ο Ιλό που τον υποδύεται ο ίδιος ο Τατί, πηγαίνει διακοπές σε ένα τυπικό Γαλλικό θέρετρο τον Αύγουστο, και με τον τρόπο του…φέρνει τα πάνω κάτω. Μια ιδιαίτερη κοινωνικοπολιτική σάτιρα, μια ταινία με μοναδικό χιούμορ, προσοχή στη λεπτομέρεια, και πολύ πολύ αγάπη μέσα της.

«The Talented Mr. Ripley «ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλευ  Anthony Minghella

Μια ιδιαίτερη, κατασκοπική/νουάρ ταινία στην κατά τα άλλα ηλιόλουστη Ιταλία, η ταινία που ανέδειξε τον Ματ Ντέιμον ως σημαντικό ηθοποιό, βασισμένη στον λογοτεχνικό ήρωα και βιβλίο, της Πατρίτσια Χάισμιθ. Ενας τυχοδιώκτης νεαρός λέει ψέμματα σε έναν πλούσιο πατέρα ότι ξέρει τον γιό του ο οποίος «σκορπίζεται» σε πάρτυ και κάθε λογής απολαύσεις στην Ιταλία, και αναλαμβάνει να πάει και να τον φέρει πίσω. Η πολυτέλεια, η αλλαζονεία της αστικής τάξης, η ψευδαίσθηση της ελευθερίας και η επίπλαστη ομορφιά, σε μια πραγματικά σκοτεινή και κυνική ταινία, όπως όμως πολλές φορές είναι και η ζωή. Πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, Ματ Ντέιμον, Γκουίνεθ Πάλτροου, Τζουντ Λο, Κέιτ Μπλάνσετ, και βέβαια Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν!

«Summer of 42″ καλοκαίρι του ’42 Robert Mulligan

Ενας εφηβός και μια μεγαλύτερη γυναίκα που μόλις έχει παντρευτεί με τον στρατιώτη άνδρα της ο οποίος πολεμά στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Μια σπουδαία ταινία, τρυφερή, μελαγχολική, σύνθετη, καμία σχέση με μελό, περισσότερο μια ταινία που μιλάει για όσα μικρά και μεγάλα μας διαμορφώνουν σε αυτό που γινόμαστε αργότερα. Αξίζει πραγματικά να την ψάξετε και να τη δείτε!

Απόντες – Νίκος Γραμματικός

Μια από τις ωραιότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, μια ταινία για το μεγάλωμα,για τη φιλία, για τα όνειρα που χάνονται και τα όνειρα που μένουν, για τον συμβιβασμό, για την αγάπη, τη μοναξιά…

Η ιστορία μιας παρέας νεαρών παιδιών που συναντιούνται στη Σαλαμίνα, και η ζωή καθώς μεγαλώνουν…η ζωή όπως είναι. Συγκίνηση, απλότητα, εξαιρετικές ερμηνείες, αγάπη και ειλικρίνεια, από εναν μεγάλο σκηνοθέτη.

«Death in Venice» Θάνατος στη Βενετία Luchino Visconti

Μια πραγματικά σπαρακτική ταινία, διασκευή της νουβέλας του Τόμας Μαν. Ο Φον Ασενμπαχ, μεσήλικας συνθέτης, αποφασίζει να ξεκουραστεί από την απαιτητική δουλειά όλο τον χειμώνα, σε ένα θέρετρο στη Βενετία. Εκεί όμως, θα γνωρίσει τον Τατζιο, ένα έφηβο αγόρι το οποίο θα ερωτευτεί παράφορα, και θα προτιμήσει να ρισκάρει και τη ζωή του, καθώς μια επιδημία χολέρας έχει ξεσπάσει στην Ιταλία, παρά να φύγει και να μην τον ξαναδεί ποτέ. Η ερμηνεία του Ντέρκ Μπόγκαρτ στον ρόλο του Άσενμπαχ, του συνθέτη που περπατά και παρατηρεί από μακριά, γεμάτος συστολές, αναστολές, και όλων των ειδών τις ενοχές και ο τρόπος με τον οποίο «θυσιάζεται» στον απαγορευμένο αυτόν έρωτα και θαυμασμό, είναι από τα πιο συγκηνιτικά πράγματα που έχουν γίνει στον κινηματογράφο.

«Pauline at the Beach» Η Πωλίν στην παραλία Eric Romer

Η 15χρονη Πωλίν πάει να περάσει το καλοκαίρι της μαζί με την μεγαλύτερη ξαδέλφη της σε μια παραθαλάσσια πόλη. Εκεί θα γνωρίσουν 2 αγόρια και θα αρχίσουν οι έρωτες, οι ζήλιες, οι παρεξηγήσεις…Ο μικροαστισμός του Γαλλικού καλοκαιριού, οι συμβάσεις, η ματαίωση, αλλά και η φλόγα που καίει μέσα μας και δεν σβήνει…

_________________________________________

Από:

http://www.hitandrun.gr/deka-magika-kinimatografika-kalokeria/

Η σχεδιαζόμενη αρχιτεκτονική της Ευρώπης και η Ελλάδα…

Εν μέσω της διαπραγμάτευσης για το «ελληνικό ζήτημα» διέρρευσε το μυστικό σχέδιο της  Γερμανίας για μια

νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική που κατά ορισμένους ονομάζεται εσφαλμένα και «σχέδιο για μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων». Ο συγκεκριμένος  τίτλος είναι ατυχής, διότι  η Ευρώπη δύο  και περισσοτέρων ταχυτήτων  υφίσταται από την δεκαετία του 80 και δεν είναι κάτι νέο.

Το νέο σχέδιο εντούτοις που ετοιμάζουν η Γερμανία μαζί με την Γαλλία προβλέπει μια στενότερη σύζευξη των πολιτικών που ασκούν οι χώρες μέλη της νομισματικής ένωσης.

Ενώ λοιπόν ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας  David Cameron επιμένει στην αύξηση της κυριαρχίας των κρατών μελών της ΕΕ μέσω διεύρυνσης των αρμοδιοτήτων  των εθνικών κοινοβουλίων, οι  Angela Merkel και  Francois Hollande επιχειρούν τα επόμενα βήματα προς την κατεύθυνση ενός ευρωπαϊκού κεντρικού κράτους, εισάγοντας μια ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση, μια ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική και μια ευρωπαϊκή ασφάλεια καταθέσεων και κεφαλαίων για τις τράπεζες. Ο  σκοπός του εγχειρήματος είναι να ενώσει την γερμανική εμμονή για νομισματική σταθερότητα με την γαλλική πρόθεση για αύξηση επενδύσεων.

Έξαλλοι οι «αριστεροί» με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ…

Αξίζει να παρατηρήσει κάποιος πως αυτοί που έχουν πάθει μεγάλη ζημιά μετά από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές δεν είναι οι δεξιοί. Αυτοί που έχουν πάθει συντριβή εξαιτίας της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι αριστεροί που είχαν βιαστεί να ξεπουληθούν.

Είναι τραγικό, αλλά και αστείο, να βλέπεις αριστερούς που είχαν τρέξει να πιάσουν θέση στο ΠΑΣΟΚ -ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία- να μην μπορούν τώρα να πιστέψουν πως έγινε κυβέρνηση ένα αριστερό κόμμα.

Δεν περίμεναν ποτέ ένα αριστερό κόμμα να γίνει κυβέρνηση. Και έγινε αυτό που φοβόντουσαν.

Βέβαια, για να δικαιολογήσουν το δικό τους ξεπούλημα, λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα

Μιχάλης Σάλλας – 9. Η τιμωρία της Κύπρου…

Βρυξέλλες, 15/3/2013: Ο επίτροπος Όλλι Ρεν δείχνει στον Μιχάλη Σαρρή το πώς θα του έρθει η κατακεφαλιά.

---

Αν η ιστορία με την Αγροτική Τράπεζα συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα (του μεγαλύτερου, κατά την γνώμη μου) της μεταπολιτευτικής περιόδου, τα όσα έγιναν έναν χρόνο αργότερα με τις κυπριακές τράπεζες συνιστούν καθαρή ληστεία, την οποία όχι απλώς θα ζήλευαν αλλά ούτε καν θα μπορούσαν να φανταστούν έστω κι αν συνεργάζονταν Μαφία, Καμόρρα και Ντρογκέντα. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά αλλά επιτρέψτε μου να σας προειδοποιήσω ότι θα σας κουράσω.

Η ιστορία μας ξεκινάει στις αρχές του 2012, όταν καταρρέει η οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως τότε, η μικρή χώρα των 800.000 κατοίκων ήταν μία από τις πιο πλούσιες στην Ευρώπη, χάρη στους χαμηλούς φόρους και τους ελαστικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς της, που είχαν αναγορεύσει το νησί σε παράδεισο εξωχώριων εταιρειών (οφσόρ), χρηματοπιστωτικό κέντρο και κέντρο φοροδιαφυγής. Πλούσιοι από όλον τον κόσμο (κυρίως από την Ρωσσία) ξέπλεναν στην Κύπρο άφθονο μαύρο χρήμα, ενισχύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις κυπριακές τράπεζες. Όπως σημειώσαμε στις 21/3/2013 σε τούτο το ιστολόγιο («Φωτιά στην Κύπρο«), οι υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει οι τρεις μεγάλες τράπεζες της Κύπρου έφταναν στο οκταπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας!

Οι αρλεκίνοι μας…

Γράφει ο Νικόλας Σεβαστάκης

---

«Πυκνώνουν σε έντυπα και αλλού οι »εξ αριστερών» κριτικές στον συμβιβασμό που δεν ήλθε και στη συμφωνία του Τσίπρα η οποία βεβαίως δεν έχει υπάρξει ακόμα (και μπορεί και να μην υπάρξει). Το πρότυπο αυτών των κριτικών είναι πια η πόζα του πολεμιστή ο οποίος ενδιαφέρεται πρωτίστως για το καλό όνομα που έχει χτίσει, για τη φήμη και το κύρος του στον χώρο και στη γειτονιά του (από το αμφιθέατρο ως τη συνέλευση και το έντυπο).
Είναι προφανές: κάποιοι θέλουν απλώς να λένε και να ακούν από τους άλλους το ποίημα της αυτοεπιβεβαίωσής τους, της ριζοσπαστικής τους »αξιοπρέπειας». Ανεξαρτήτως των πολύ δραματικών συνθηκών και της πραγματικότητας η οποία αφορά φυσικά εκατομμύρια ανθρώπους και τη μοίρα τους,
Επιλέγουν λοιπόν τη θαλπωρή της ήσυχης συνείδησης από την πρακτική ευθύνη και το τραύμα της. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να ονομαστεί ιερατικός ναρκισσισμός. Και είναι το βαρίδι της στιγμής γιατί αναπαράγει ακόμα ένα μεγάλο ψεύδος [που δεν το πιστεύει ασφαλώς ούτε ο κ. Λαπαβίτσας]: ότι η σημερινή ελληνική κοινωνία με τους Λουράντους της δεν είναι μια εμπορική-συναλλακτκή κοινωνία σε τεράστια κρίση ρευστότητας αλλά μια πολεμική/ ηρωική κοινότητα..
Έτσι ο πραγματικός πολιτικός χρόνος έχει πλέον βραχυκυκλωθεί στον »κομματικό» χρόνο μιας ζύμωσης εις το διηνεκές και στο επ’ άπειρον».

Αναμνήσεις ενός κουρέα…

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Οι «αναμνήσεις ενός κουρέα» είναι ένα βιβλίο που αναβλύζει λαϊκές μυρωδιές και κυλάει ευχάριστα, όπως οι ιστορίες ενός κουρέα την ώρα που σε έχει στην καρέκλα του και περιποιείται τα μαλλιά –ενίοτε και τα μυαλά σου. Παράλληλα αποτυπώνει τη δυσωδία ενός αστικού κόσμου που παρακμάζει και από την κρεατομηχανή του πολέμου φτάνει στην ανάδειξη του Μουσολίνι και τη σταδιακή επικράτηση του φασισμού.

Ο Τζιοβάνι Τζερμανέτο, κουρέας και στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος, στηλιτεύει με γλαφυρό τρόπο την παπ(αδ)οκρατία, που δεν αποτελεί ελληνικό προνόμιο (όπως κι άλλα πολλά φαινόμενα που περιγράφει το βιβλίο), τις λαϊκές δεισιδαιμονίες και την πνευματική καθυστέρηση και την αυξανόμενη καταστολή, που εντείνεται ευθέως ανάλογα με την ανοησία των αστυνομικών αρχών. Ενδεικτικό για αυτό το τελευταίο είναι ένα σπαρταριστό επεισόδιο όπου οι αστυνομικοί αγνοούν παντελώς τι είναι οι κομμουνιστικοί πυρήνες και νομίζουν ότι κατάφεραν τελικά να τους ανακαλύψουν σε κάτι βαλίτσες που βρήκαν στα γραφεία της οργάνωσης!

Ο φετιχισμός των ψηφιακών προϊόντων και η κρυμμένη εκμετάλλευση…

[Η αρχική έκδοση αυτού του δοκιμίου δημοσιεύτηκε στο Giap [4] στις 26 Σεπτεμβρίου 2011, που σημαίνει μερικές μέρες πριν πεθάνει ο Steve Jobs. Η γαλλική έκδοση δημοσιεύτηκε στο Article XI [2] την παραμονή του θανάτου το Jobs. Το κομμάτι είχε δεχτεί ήδη αρκετή προσοχή, αναφορές και σχόλια όταν τα νέα έφτασαν. Παρ’ όλ’ αυτά, πυροδότησε εμφανώς την ιδιότητά του ως «κρίσιμο» κείμενο όταν το μιντιακό τοπίο είχε γεμίσει με iΠένθος, και συνέχισε να προσελκύει κόσμο δημιουργώντας την περσόνα των «Eργατών του Steve [5]». Η παρούσα αγγλική έκδοση δημιουργήθηκε συλλογικά σε μία σελίδα wiki στην ιστοσελίδα του Mauro Vanetti [6]. Πολλές ευχαριστίες στους Mauro, SandorKrasna και σε όλα τα παιδιά που έβαλαν ένα χεράκι. Αυτή η έκδοση διατηρεί κάποιες επιπρόσθετες μικροεξηγήσεις που έγραψε ο Wu Ming 1 για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες στα γαλλικά. Επίσης προσθέσαμε λίγους επιπλέον συνδέσμους που δεν ήταν στο αρχικό κείμενο αλλά προέκυψαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης.]