Σε αλληλεγγύη με την Ελλάδα

του Boaventura de Sousa Santos (*)

Γράφω από την Αθήνα, όπου βρίσκομαι μετά από πρόσκληση του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς» για να συζητήσουμε τα θέματα και τις προκλήσεις που ταλανίζουν σήμερα τις χώρες της νότιας Ευρώπης και τα πιθανά διδάγματα που πρέπει να αντληθούν από τα καινοτόμα πειράματα που διεξάγονται σήμερα στην Ευρώπη και αλλού στον κόσμο.

Από τη συζήτηση υπήρξε γενική συμφωνία πως ό,τι θα συμβεί στη διάρκεια των επόμενων ημερών ή εβδομάδων κατά τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και το ΔΝΤ θα είναι αποφασιστικής σημασίας όχι μόνο για τους Έλληνες, αλλά και για τους λαούς της Νότιας Ευρώπης και για την Ευρώπη ως σύνολο.
Αυτό που διακυβεύεται εδώ είναι η υπεράσπιση της ευπρέπειας και της ελάχιστης ευημερίας ενός λαού που υπήρξε θύμα όχι μόνο της τεράστιας ιστορικής αδικίας, αλλά και των πολιτικών λιτότητας που σκορπούν το θάνατο και την κοινωνική ερήμωση (πλήρως εμφανής στους δρόμους), χωρίς καν να έχει πετύχει κάποιον από τους στόχους που υποτίθεται ότι θα τις δικαίωναν.
Δεν είναι να απορεί κανείς που το πρώτο στοιχείο στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση ανακούφιση από τη σκληρότητα της τρέχουσας ανθρωπιστικής κρίσης. Διαποτισμένη με ένα μαχητικό πάθος που για καιρό απουσίαζε από τους ανιαρούς πολιτικούς της Ευρώπης, η Θεανώ Φωτίου, η υφυπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μου εξηγεί πώς οργανώνεται η διάσωση όσων έχουν οδηγηθούν στην έσχατη ένδεια (με επισιτιστικά προγράμματα, δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και δωρεάν ιατρική θεραπεία), ενώ τονίζει την κάπως περίεργη συνεργασία των ελληνικών τραπεζών όσον αφορά τη διαχείριση του συστήματος πληρωμών.

PODEMOS ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ.

Ποια κοινά σημεία και ποιες διαφορές έχει το Podemos, το κόμμα του Pablo Iglesias, με το ΣΥΡΙΖΑ; Μπορούμε να αναφερθούμε σε ορισμένες από τις βασικές διαφορές αλλά και στα κοινά σημεία.

Κύριες ομοιότητες.

1. Πόλεμος στην ολιγαρχική διαπλοκή και στη διαφθορά. Πρόκειται για πρωταρχικό στόχο.
2. Ριζοσπαστικοποίηση της σύγκρουσης με το πολιτικό κατεστημένο. Εμφανίζονται ως απολύτως διαφορετικές πολιτικές οντότητες.
3. Προσπάθεια να λειτουργήσει «κανονικά» η αγορά εργασίας. Ειδική προσοχή στις ευέλικτες μορφές εργασίας και στην πάταξη της μαύρης εργασίας. Επίσης μεγάλο ενδιαφέρον για την νεανική απασχόληση.
4. Ακτιβιστικές μορφές πάλης σε τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο.
5. Κοινωνική σύγκρουση ως βασική μέθοδος πάλης.
6. Και τα δύο κόμματα δηλώνουν ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μια σχετικά ισχυρή μερίδα αντιευρωπαϊστών.

Η Μεγαλύτερη Γενοκτονία Στην Ιστορία Της Ανθρωπότητας…

Στην Ιστορία της ανθρωπότητας οι γενοκτονίες είναι τόσο συνηθισμένες που μοιάζει λες και οι άνθρωποι είναι απευθείας απόγονοι των μυρμηγκιών.

Απ” τις πιο κοντινές (χωροχρονικά) γενοκτονίες, όπως εκείνες των Αρμενίων και των Ποντίων ή το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, μέχρι τις πιο μακρινές, όπως την πλήρη εξάλειψη των Τασμανών (δείτε παλιότερο κείμενο «Γενοκτονία!»http://sanejoker.info/2013/06/genocide.html), διαφαίνεται μια δολοφονική μανία που δεν παρατηρείται σε κανένα άλλο θηλαστικό.

Οι αιτίες κάθε γενοκτονίας, αν δούμε πίσω απ” τις προφάσεις και τις επιφάσεις, είναι πάντα οι ίδιες: Κυριαρχία και Κέρδος.

Η Θρησκεία, το Έθνος, η Φυλή είναι σαφώς ιδεολογήματα που χρησίμευσαν (και χρησιμεύουν) ως παραπετάσματα ή ως λάβαρα, για να πείθονται οι θύτες ότι πράττουν κάτι ορθό.

Ό,τι είναι Ιερό, κάθε δόγμα, οδηγεί αναπόφευκτα στην Εξόντωση του Άλλου.

~~

Αν εξαιρέσουμε την τελευταία γενοκτονία, την παγκόσμια και νεοφιλελεύθερη, υπάρχει μια άλλη (όχι τόσο γνωστή ούτε τόσο προβεβλημένη) που κατέχει τα σκήπτρα της πιο αποτρόπαιης. Είναι η γενοκτονία των Ινδιάνων της Αμερικής, των αυτόχθονων κατοίκων της αμερικανικής ηπείρου, που εξολοθρεύτηκαν απ” τον «ανώτερο πολιτισμό» των Ευρωπαίων.

Το μέγεθος αυτής είναι εξωπραγματικό και η γενοκτονία συνεχίζεται στις μέρες μας.

Εθνικισμός, το έσχατο καταφύγιο των απατεώνων (Γεωργιάδηδων) …

Ήταν θέμα χρόνου να εμπλακεί στη διαπραγμάτευση και η εθνοτρομοκρατία, προς Θεού, μην γίνει ρήξη, διότι θα κινδυνεύσει η εθνική μας ακεραιότητα, θα χάσουμε εδάφη, θάλασσες και αέρηδες. Αναμενόμενο. Ο εθνικισμός είναι το έσχατο καταφύγιο των απατεώνων και των λογής κερδοσκόπων. Είναι, επίσης, και το έσχατο καταφύγιο των ηλιθίων, χωρίς τους οποίους οι απατεώνες είναι κύμβαλα αλαλάζοντα και φωνές βοώντων εν τη ερήμω. Πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, την εθνοτρομοκρατία την είχε αναλάβει εργολαβικά ο Τράγκας, ως άτυπος εκπρόσωπος της Ν.Δ. και της εν γένει Εθνικής Παρατάξεως. Ο Γιώργαρος τα έλεγε έξω από τα δόντια, αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα διαμελιστούμε σαν τη Γιουγκοσλαβία, θα χάσουμε τη Θράκη, την Κύπρο, τα νησιά, τις πεδιάδες και τα οροπέδια. Ο τράγκειος πυρετός δεν απέφερε τα αναμενόμενα εκλογικά οφέλη, η Θράκη και τα νησιά παρέμειναν στη θέση τους και μετά την 25η Ιανουαρίου, οπότε σιώπησε και ο ίδιος και οι εκπροσωπούμενοι υπό αυτού του ιδίου. Μετεκλογικά, το μόνο που παραπέμπει εμμέσως σε εθνικές περιπέτειες είναι η προειδοποίηση ότι τυχόν έξοδος από το ευρώ θα είχε συνέπειες εφάμιλλες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Όσοι ξεστομίζουν την προειδοποίηση αναφέρονται, υποτίθεται, στις οικονομικές συνέπειες, με το που ακούει όμως ο άλλος τη λέξη «Μικρασιατική», σκέφτεται ενστικτωδώς χαμένες πατρίδες, απολεσθέντα εδάφη, σφαγές, φλόγες, πρόσφυγες και άλλα φοβερά. Με τη «Μικρασιατική Καταστροφή» η εθνοτρομοκρατία ξαναμπήκε στην πολιτική σκηνή από το παράθυρο κι αυτή τη φορά όχι μέσω του δεξιού Τράγκα, αλλά μέσω του πούρου αντιεθνικιστή Σταύρου Θεοδωράκη: «Η δραχμή δεν είναι μια πτώση, είναι “Μικρασιατική Καταστροφή’», δήλωσε στο Μega -οποία έκπληξις!- ο ιδιοκτήτης του Ποταμιού.

σφίγγει τα δόντια…

Η εποχή είναι τέτοια. Δεν μπορείς, δεν προλαβαίνεις να μετρήσεις το δικό σου ζόρι. Η πόλη σε γειώνει, σε αφήνει εμβρόντητο, σου ρίχνει μια σφαλιάρα. Ποιος είσαι εσύ που θα πεις το ένα και το άλλο, που θα παραπονεθείς; Δεν βλέπεις αυτόν που..; Τον άλλο που..; Την παράλλη που..; Αυτή η πόλη είναι μια διαρκής γεννήτρια προοπτικής. Δες το χειρότερο. Δες τον πάτο του βαρελιού. Δες τι σημαίνει πτώση. Αυτή η πόλη. Καταναλώνουμε φωτογραφίες μεταναστών στοιβαγμένων στα αμπάρια καραβιών. Καταναλώνουμε ιστορίες ανθρώπων που ζητάνε λεφτά στα ΜΜΜ. Καταναλώνουμε το αστικό τοπίο, σαν να μην ήταν ξεχειλισμένο από ανθρώπους που έπεσαν μια και καλή. Οριστικά. Καταναλώνουμε τις μέρες μας με τα ακουστικά στ’ αυτιά, λες και περιμένουμε απλά τη στιγμή που ο εκφωνητής θα πει: «ελάτε, ήταν όλα ψέματα. Επιστροφή στην προηγούμενη κανονικότητα».

Εντωμεταξύ φίλοι, γνωστοί και άσχετοι έχουν χάσει τον ύπνο τους. Δεν μπορούμε ούτε να παραδοθούμε πια.

Ναι βέβαια, υπάρχει ακόμη ένα φοβερό δίχτυ ασφαλείας. Με περιμένει πάντα ένα ωραίο πιάτο φαΐ, οι φίλοι ακόμη κερνάνε και έχω την φοβερή άνεση να μπορώ να καταρρεύσω στο μαξιλάρι δίπλα της και να ξέρω πως αυτή σίγουρα θα με δεχτεί, θα με παρηγορήσει, θα με επαναφέρει. Αυτή με επαναφορτίζει και εγώ αδειάζω χωρίς να έχω καταφέρει τίποτα, ούτε ένα κούτσικο χτύπημα στο θάνατο που μας κυνηγάει από όλα τα στενά, φορώντας όλα τα πρόσωπα.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ…

Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί επανάσταση σήμερα όχι, αύριο μπορεί, μεθαύριο όμως σίγουρα!

Για μια επανάσταση δεν υπάρχουν οι όροι. Αυτό το συμφωνήσαμε εκ προοιμίου. Το επίπεδο συνείδησης είναι χαμηλό και οι συνθήκες ανώριμες.

Η διαλεκτική της ιστορίας βέβαια θέλει το υποκείμενο να διαμορφώνει και να διαμορφώνεται από ρήξεις και επαναστατικές τομές και δεν θεωρεί την ιστορική πρόοδο σαν μεταφυσικά αδιαμφισβήτητη διαδικασία. Ως εκ τούτου, η επαναστατική διαλεκτική δεν  θεωρεί την ιστορία προοδευτική διαδικασία επίτευξης μεσοπρόθεσμων στόχων. Συνεπώς, όταν δεν αδράττει κανείς την ευκαιρία των εκδηλώσεων των τάσεων ρήξης και χειραφέτησης ή ακόμα όταν καταγγέλει σ’ αυτές έναν ανορθολογισμό αντιβαίνοντα στον ρεαλισμό, περιφρουρώντας λυσσαλέα την πραγματικότητα που διακηρυκτικά θέλει να υπερβεί, πώς μπορεί να μιλά για έλλειψη συνθηκών;

Όμως, ποιος θα κάνει αυτήν την τομή; Εγώ; Εσύ; Ή ο διπλανός που δέχεται τα πάντα με σκυμμένο το κεφάλι; Αυτά φαίνεται να σκέφτονται όλοι όσοι συμφωνούν πως οι όροι μιας ρηξιακής πολιτικής είναι ασυσσώρευτοι. Η διαφύλαξη του αστικού κράτους στην παρούσα φάση ίσως είναι η μόνη επιλογή κι αυτό φαίνεται από την πολιτική κριτική από τις δυνάμεις αυτές που αποκαλούμε προοδευτικές, που μένουν στην ανάδειξη του κακού προσήμου της ίδιας και απαράλλαχτης οικονομικής διαδικασίας της ετερόνομης εργασίας, της ιδιοκτησίας, της αναγωγής των πάντων στην εμπορευματική συνθήκη. Αυτό που συμφωνούν τελικά οι πάντες είναι ότι εν τέλει θα χρειαστεί μία διακυβέρνηση για να ορίσει, εξωτερικά πάντα, αφουγκραζόμενη τις ανάγκες του λαού, με όσο το δυνατόν λιγότερη επιβολή, ένα πιο ανθρώπινο προσανατολισμό στην οικονομία. Το κίνημα πρέπει να πιέσει προσδοκώντας κυβερνητικές επιλογές και τελικά αυτοί που έχουν θα έρθουν σε δημοκρατική συνεννόηση με αυτούς που δεν έχουν για τη συμφωνία ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. Όμως, δημοκρατία χωρίς ισότητα, είναι δημοκρατία με το πιστόλι στον κρόταφο.

Κομματική πειθαρχία… μπήκαν τα γίδια στο μαντρί;

Την κομματική πειθαρχία θα την υπερασπιζόμαστε ή θα την καταδικάζουμε κατά το δοκούν; Όχι βέβαια. Αυτά ανήκουν στη ψευδοφιλολογία των ΜΜΕ. Είναι σωστό οτι ένας βουλευτής δεν εκλέγεται μόνος του αλλά στα πλαίσια μιας συλλογικότητας, του κόμματος του. Τι σημαίνει αυτό; Οτι υπηρετεί σε γενικές γραμμές τις προεκλογικές δεσμεύσεις, τις αρχές και αξίες που έχουν συμφωνηθεί σε αυτή τη συλλογικότητα. Και αυτές όμως κρίνονται επίσης. Τελικά, όλα είναι υπό την κρίση του λαού ανά πάσα στιγμή: η συνέπεια ως προς την συλλογικότητα, όμως και η συνέπεια αυτής της συλλογικότητας ως προς τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, υποσχέσεις, δημόσια καταγεγραμμένες, τις αποφάσεις των συλλογικών της οργάνων, το ποια και ποιανών συμφέροντα υπηρετούν όλοι αυτοί ανά πάσα στιγμή. Η κομματική πειθαρχία δεν αποτιμάται εν κενώ αλλά με ουσία και περιεχόμενο. Ο λαός λοιπόν θα κρίνει τον κάθε ένα βουλευτή ξεχωριστά και αυτούς ως μέροι του συνόλου της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κοινοβουλίου. Θα τον κρίνει και θα τους κρίνει για την συνείδηση, για τη συνέπεια, για το ήθος, για τα συμφέροντα που θα υπηρετήσουν με τη δύναμη της ψήφου που τους έδωσε. Όλοι βρίσκονται κάτω από το άγρυπνο μάτι της ζωντανής ιστορίας. Ας το γνωρίζουν αυτό, οτι εκτός από τον Παππά, τους παρακολουθεί στενά και ο λαός! Κι ας αποφασίσουν σε ποιους θέλουν να λογοδοτήσουν!

__________________________________________

Aπό: http://kerasiakrinoi.blogspot.gr/