Όλα με δόσεις! Προλάβετε!..

Οι 700.000 αιτήσεις για ρύθμιση χρεών προς το δημόσιο που υποβλήθηκαν μέσα σε 38 μόλις μέρες,

..και όσες ακόμη πολλές χιλιάδες θα υποβληθούν, αφού η παράταση της ρύθμισης κατά ένα μήνα είναι σίγουρο πως θα επιφέρει κι άλλες αιτήσεις, ένα πράγμα μόνον σημαίνει:
Πως οι έλληνες δεν είναι ούτε οι μπαταχτσήδες ούτε οι φοροαποφεύγοντες όπως οι τοκογλύφοι-δανειστές επιθυμούν να μας εμφανίσουν, για να δικαιολογήσουν έτσι την κακουργηματική τους συμπεριφορά απέναντι στην χώρα.

Από παλιά, από μικρό παιδί το blog θυμάται, σε παρέες μεγαλύτερων συνήθιζε ν’ ακούει να λένε με περηφάνια: »εγώ δεν χρωστάω δραχμή! Θέλω να έχω καθαρό το κούτελό μου!».

Γιούνκερ: Ολη η αλήθεια για τη διαπραγμάτευση

«Κάνω τα πάντα για συμφωνία αρχές Ιούνη», δηλώνει. Οι καυτοί αριθμοί για ΦΠΑ-ιδιωτικοποιήσεις. Τι γίνεται σε ασφαλιστικό, εργασιακά. Τάσσεται κατά των capital controls. «Πρόβλημα» ο Βαρουφάκης. Εμπιστοσύνη στον Τσίπρα με… ερωτήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Συνέντευξη-ποταμός.

Ο Πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ σε αποκλειστική του συνέντευξη στο πρακτορείο ειδήσεων MNI και στην αρθρογράφο του Euro2day.gr, Αγγελική Παπαμιλτιάδου (μπορείτε να ακούσετε το ηχητικό στο τέλος της σελίδας), αποκαλύπτει τι έγινε στη Ρίγα της Λετονίας, ποια σενάρια εξετάζονται για την Ελλάδα και ότι διευρύνεται η άποψη εντός της Ε.Ε. πως πρέπει να αποφευχθεί το default.

Διαμηνύει ότι η Ελλάδα «πρέπει να οργανωθεί ώστε να πληρώσει το ΔΝΤ τον Ιούνιο» το οποίο θα παραμείνει «παρόν» σε όλες τις συμφωνίες.

Αναφέρει ότι η συμφωνία πρέπει να κλείσει το αργότερο στο τέλος της πρώτης εβδομάδας του Ιουνίου «για ευνόητους λόγους», και ότι τάσσεται υπέρ μιας συνολικής συμφωνίας τώρα, ανοίγοντας όμως παράθυρο κάποια μέτρα να εφαρμοστούν το φθινόπωρο. Προϋπόθεση όμως ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες όπως έχει κάνει στο παρελθόν.

Εξηγεί σε ποια σημεία μπλοκάρει η διαπραγμάτευση και ότι ακόμα κάποιες προτάσεις δεν είναι τόσο ακριβείς όσο πρέπει.

O κ. Γιούνκερ ξαφνιάζει λέγοντας ευθαρσώς ότι ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, «δεν βοηθά στις διαπραγματεύσεις», κάνει μεγάλη παύση πριν απαντήσει ότι εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, και χαρακτηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ κόμμα που δεν είναι «νορμάλ».

Επαναλαμβάνει ότι είναι στο στρατόπεδο των «φίλων» της Ελλάδας και ότι ο ίδιος προσωπικά θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει όχι μόνο το default αλλά και πιθανό Grexit και στέλνει μήνυμα προς όλους λέγοντας ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες ενός ατυχήματος, προσθέτοντας ότι το κόστος για την Ε.Ε. θα είναι μεγάλο.

Jethro Tull ….

Το νησί (aka Αγγλία) είναι μεγάλη υπόθεση για τους λάτρεις του ηλεκτρικού ήχου εκτός από τους λάτρεις του ποδοσφαίρου. Τόσο μουσικά όσο και ποδοσφαιρικά η Αγγλία εντέλει μας έχει δώσει σωρό τους λόγους να παθιαζόμαστε και να την μνημονεύουμε πολλάκις σχεδόν σε όλες τις συζητήσεις που πραγματεύονται την στρογγυλή θεά αλλά και σε όλες όσες έχουν αναφορά στην μουσική. Όλα στην σύγχρονη μουσική (περίπου μην είμαστε και υπερβολικοί) ξεκινάνε και τελειώνουν στην μουσική σκηνή της Αγγλίας που ανέδειξε τα κορυφαία συγκροτήματα της Rock του αιώνα που μας πέρασε (η αναφορά στους Beatles κάπου εδώ νομίζουμε πως περιττεύει) Ανάμεσα στα διαμάντια για τα οποία μπορεί το μεγάλο νησί να είναι υπερήφανο, είναι και αυτό των Jethro Tull. Συγκρότημα σταθμό για την progressive σκηνή που χάραξε μία αξιοζήλευτη πορεία σε βάθος τεσσάρων σχεδόν δεκαετιών.

Η ιστορία ξεκινάει αρκετά πίσω από μία τριάδα συμμαθητών και φίλων που ζουν στο Blackpool τους Ian Anderson, Jeffrey Hammond και John Evans που αρχές της δεκαετίας του ‘60 σχηματίζουν μία μπάντα που τότε λεγόταν Τhe John Evan Band.Σαν τρίο παίζουν σε διάφορα τοπικά μπαρ επηρεάζονται από μεγάλα ονόματα της τότε μουσικής σκηνής, πειραματίζονται και εναλλάσσουν συνεχώς μουσικό δυναμικό.
Πίσω λοιπόν το 1968 όταν σαν ένα μικρό συγκρότημα έδιναν live τοπικά μαγαζιά άλλαζαν συχνά πυκνά ονόματα με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία ανακολουθία και ο κόσμος να μην είναι σε θέση να αναγνωρίζει το συγκρότημα όταν έβλεπε τα διαφημιστικά φυλλάδια ή τις αφίσες τους εκάστοτε μαγαζιού που είχαν κλείσει live Έτσι κάποια στιγμή και εντελώς αυθόρμητα ο τύπος που τότε έκλεινε τα live του συγκροτήματος τους βάφτισε Jetrho Tull όπου είναι και το όνομα ενός από τους μεγαλύτερους καινοτόμους για την ιστορία της Αγγλικής Γεωργίας. Το Jetrho Tull παρέμεινε μιας και ήδη είχε κλειστεί και δεύτερο live και κάπως έτσι χωρίς υπερβολές το συγκρότημα απέκτησε και επίσημα όνομα.
Πολλές οι ανακατατάξεις και οι αποχωρήσεις εκείνη την περίοδο αλλά μία τριάδα αποφάσισε να μείνει ενωμένη κόντρα στις πιθανότητες και με δεσπόζουσα φυσιογνωμία τον Σκωτσέζικης καταγωγής φλαουτίστα, κιθαρίστα και τραγουδιστή που στέκεται στο ένα πόδι Ian Anderson, τον Mick Abrahams στην κιθάρα και τον Glenn Cornick στο μπάσο οι Jethro Tull αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά τον Δεκέμβριο του 1967 και με την προσθήκη και του Clive Bunker προσωπικού φίλου του Anderson στα τύμπανα το συγκρότημα ολοκληρώνεται.

ισοσκελώς; …

By katabran

τελικά εκείνο που η ιστορία, σαν επιστήμη ή σαν μύθος μπορεί να διδάξει, είναι πως η ζωή άλλο δε δικαιούται να ονομάζεται παρά μόνο  ότι γεννοβολάει πράξεις – κι ότι αυτοί που οι ζωές και οι ιστορίες τους τις ψυχές τους μπορούν να ταξιδεύουν, είναι αυτοί που παίρνουν ρίσκα, που σιχαίνονται κάθε συνήθεια κι εύκολα ξοδεύουν τον εαυτό τους – μα και κάθε ασφάλεια, που ‘ναι απ’το είναι της εντέλει σφαλερή, και χύνεται με άκρατη μανία…στην ανταρσία!

τι είναι άλλωστε η ζωή, αν όχι ένα μαύρο αστείο του σύμπαντος, στο οποίο ο περίγελος είναι ο καθένας από εμάς;

ποιες ισορροπίες προσπαθούμε να κρατήσουμε βουτηγμένοι και στα δάκρυα και στα χαμόγελα;

ποια aσφάλειa, έτσι ανόητα κυνηγούμε;

κρίμα που δε μας περιμένει κανείς ν’ αποφασίσουμε…

μα ξέρουμε, δεν υπάρχει πρόγραμμα σε αυτά τα δρώμενα, ούτε συντονιστής και τα λεφτά μας πίσω δε ζητάμε…

κι έτσι τελειώνω τώρα αυτή την εξιστόρηση, ταπεινοφρόνως,με ένα έμμεσης αιτιολόγησης σκέλος, πέρα απ’ όλα και πάνω, για να χαρώ, σε βάση καθημερινή, την ποίηση και να ξαποστάσω από των καιρών μου το δάκρυ και τη νέμεση, την απαξίωση και την προσβολή…

Δημήτρης – Χαΐνης – Αποστολάκης …«Επειγόντως να τολμήσουμε ριζοσπαστικές λύσεις για τον εαυτό μας και τον κόσμο» …

Συνέντευξη: Μαριάνθη Πελεβάνη

---

Απλά και με λίγα λόγια είναι ο εμπνευσμένος δημιουργός πολλών τραγουδιών, τα οποία από το 1993 που ιδρύθηκαν οι Χαϊνηδες, αγαπήθηκαν από τον κόσμο και πέρασαν στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Νωρίτερα, σπούδασε φυσικός και συμμετείχε ως ερευνητής στο CERN, υπότροφος του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αν τον παρακολουθήσεις, αν τον γνωρίσεις καταλαβαίνεις ότι είναι πολλά περισσότερα, όπως οι παλιακοί ανθρώπινοι τύποι, είναι και επιστήμονας και καλλιτέχνης και φιλόσοφος και περίεργος-πάνω από όλα…

Ο Δημήτρης – Χαΐνης – Αποστολάκης κάνει θόρυβο, διαταράσσει την κοινή μας ησυχία κάποια χρόνια τώρα, έτσι θέλαμε και θα είναι την Παρασκευή 29 Μαϊου στο MakeNoise Fest για να γιορτάσει μαζί μας τον ένα χρόνο λειτουργίας του Περιοδικού.

Δημήτρη σε τι φάση σε βρίσκω; Δημιουργική ή ησυχάζεις;

Της κακομοίρας γίνεται. Έχω έξι-εφτά πράγματα μέσα στο μυαλό μου, -ήρθανε δεν ξέρω από που-  εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Βιβλία, δίσκοι, παραστάσεις… αλλά όχι ανακοινώσιμα ακόμη Μαριάνθη.

Το κεφάλι σου παράγει δηλαδή…

Δεν μπορώ να το σταματήσω. Δεν το επιδιώκω αλλά μου αρέσει να παίζω. Όχι αναίμακτα βέβαια. Παίζω με τον κίνδυνο της ανυπαρξίας. Το παιχνίδι έχει ενδιαφέρον μόνο όταν αφορά τον πραγματικό πόλεμο και όχι μια οιαδήποτε αψιμαχία.

Αλήθεια, τι σου δίνει χαρά;

Νομίζω ό,τι και στους περισσότερους ανθρώπους. Η εξερεύνηση του αγνώστου. Αυτή είναι η πιο συγκλονιστική εμπειρία για τον άνθρωπο. Από αυτήν την εμπειρία της εξερεύνησης του αγνώστου προκύπτει η αληθινή τέχνη κι η αληθινή επιστήμη.

Ο κινέζος φιλόσοφος Λάο Τσε έδωσε με βάση το άγνωστο έναν ενδιαφέροντα ορισμό της πίστης. Πίστη είναι η πράξη εμπιστοσύνης στο άγνωστο.

Ο Λάο Τσε άλλαξε την ιστορία του κόσμου, πρόκειται για μια τεράστια προσωπικότητα. Και δεν είναι τυχαίο ότι τον  6^ο προς 5^ο αιώνα π.Χ. εμφανίστηκαν στον πλανήτη τρεις προσωπικότητες άνω ποταμών. Ο Λάο Τσε, ο Βούδας κι ο Ηράκλειτος.

Χιλή: «Φοιτητές δολοφονούνται, όλοι στο δρόμο του αγώνα» …

Γράφει η Χριστίνα Μαυροπούλου

---

Πέμπτη, 14 Μαΐου, ώρα 14.40. Τόπος Πλάσα Βικτόρια, Βαλπαραΐσο, Χιλή.

Φοιτητές που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις διεκδικώντας δωρεάν οικουμενική παιδεία, βρίσκονται στην Πλάσα Βικτόρια, υπό το άγρυπνο βλέμμα και την ασφυκτική παρουσία πάνοπλων Καραμπινιέρων. Ένας θεσμός που από τη εποχή της δικτατορίας του Αουγούστο Πινοτσέτ (1973-1990) και μέχρι σήμερα, αποτελεί το σύμβολο της κρατικής βίας και καταστολής.

Εκείνη την ώρα ο Χοσέ Μπριγκάντι, 48 ετών, με τη σύντροφό του Γκρασιέλα Ρόχας, έχουν βγει έξω προκειμένου να φέρουν το παιδί τους από το σχολείο.  Την ίδια στιγμή μία ομάδα από τους φοιτητές επιχειρεί να βάλει ένα πλακάτ και να γράψει κάτι στο τοίχο του πράσινης κατοικίας τους.  Ο Χοσέ Μπριγκάντι τους βλέπει, οργίζεται και τους πετάει ένα μπουκάλι. Οι καραμπινιέροι παρακολουθούν.

Επικρατεί ένταση και διαπληκτισμοί. Η Γκρασιέλα Ρόχας, σπεύδει εντός της οικίας να ξυπνήσει τον γιό του Μπριγκάντι, Τζιουσέπε, 20 ετών, που εκείνη την ώρα κοιμάται, ώστε να προστρέξει σε βοήθεια του πατέρα του.  Ολοένα και περισσότεροι φοιτητές έχουν συρρεύσει στο σημείο της έντασης. Τα πάντα εκτυλίσσονται με ταχύτητα κινηματογραφική.  Ο 20χρονος Τζιουσέπε βγαίνει αγουροξυπνημένος αλλά με ορμή. Σπρώχνει με δύναμη ένα φοιτητή και τους απειλεί: «Θα σας σκοτώσω όλους»!

Γυρνά, μπαίνει στο πράσινο κτίριο και δύο λεπτά αργότερα, οπλισμένος επιστρέφει. Από την είσοδο του σπιτιού του πυροβολεί προς το πλήθος των φοιτητών. Αδιακρίτως.  Αμέσως πέφτουν στο έδαφος, ο Ντιέγκο Γκουσμάν, 24 ετών, που δέχθηκε δύο σφαίρες, μία στο θώρακα και μια στην κοιλιακή χώρα και  ο Εσεκιέλ Μπορμπαράν, 18 ετών, που δέχθηκε μια σφαίρα στο κεφάλι κοντά στην περιοχή του λαιμού.  Σφαίρες δέχθηκαν ακόμη δύο,

Οι πάντες παγώνουν. Χρειάστηκε, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, να περάσει μισή ώρα από την έναρξη του «θερμού επεισοδίου» για να παρέμβουν οι καραμπινιέροι. Και μόνο κατόπιν των φωνών, της τρομακτικής έντασης που επικράτησε αλλά και ότι οι φοιτητές είχαν στραφεί πλέον εναντίον τους.

Όλος Ο Κόσμος Ένα Γκέτο…

Don’t you know that it’s true
That for me and for you
The world is a ghetto

WAR

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Είναι μια σκηνή απ” τους «Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης», των Μόντυ Πάιθονς.

Ο όχλος έχει πιάσει μια γυναίκα και φωνάζει να την κάψουν, επειδή είναι μάγισσα. Την πάνε στον φρουρό.

«Πού το ξέρετε ότι είναι μάγισσα;» ρωτάει αυτός.

«Μα μοιάζει με μάγισσα», λέει ο όχλος. «Κοιτάξτε τη μύτη της.»

«Είναι ψεύτικη», λέει ο φρουρός.

«Αυτοί μου τη φόρεσαν», λέει η μάγισσα, κι ο όχλος το παραδέχεται.

«Κοιτάξτε το μυτερό καπέλο της», λέει ο όχλος.

«Εσείς μου το φορέσατε», λέει η μάγισσα, κι ο όχλος το παραδέχεται.

Για μια στιγμή αμηχανία.