«Επένδυση, όχι κόστος, η δημόσια υγεία»

Συστάσεις για τη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης στην ΕΕ εκδίδει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση για τερματισμό των περικοπών στη δημόσια υγεία σε εποχές κρίσης.

Με τις συστάσεις καταβάλλεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν δύο σημαντικοί κίνδυνοι: η ανθεκτικότητα βακτηρίων στα αντιβιοτικά που ευθύνεται πλέον για 37.000 θανάτους ετησίως στην ΕΕ, αλλά και η συνεχής αύξηση ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, από την οποία υπολογίζεται ότι, κάθε χρόνο, χάνουν τη ζωή τους περισσότεροι από 35.000 άνθρωποι. Μερικές από τις συστάσεις: αυστηρή απαγόρευση της χρήσης αντιβιοτικών χωρίς συνταγή, περιορισμός της χρήσης στην κτηνιατρική, ρύθμιση της φαρμακευτικής αγοράς μέσω Ίντερνετ, εμπεριστατωμένη ενημέρωση των ασθενών, βελτίωση των εθνικών συστημάτων καταγγελίας για παρενέργειες και ιατρικά σφάλματα.

Όπως δηλώνει στην Deutsche Welle o ρουμάνος ευρωβουλευτής Κρίστιαν Σίλβιου Μπουσόι, «οι συστάσεις απευθύνονται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά κυρίως στα κράτη-μέλη και είμαι βέβαιος ότι θα έχουμε αποτελέσματα, εάν υλοποιηθούν. Άλλωστε πολλά από τα μέτρα που προτείνουμε δεν έχουν ιδιαίτερο κόστος. Ασφαλώς είναι σημαντικές οι επενδύσεις στον τομέα της υγείας, αλλά, για παράδειγμα, μία σύσταση για καλύτερη πληροφόρηση των ασθενών σχετικά με τις παρενέργειες των φαρμάκων ή την κατάχρηση αντιοβιοτικών, δεν συνεπάγεται κόστος, ενώ μπορεί να έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα».

ΚΟΥΦΟΒΡΑΣΗ

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Κι έτσι, συνεχίζοντας να λειτουργούν κανονικά και μην πληρώνοντας τα χρωστούμενα, «κλείνουν» οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί. Μόνο που εγώ ανοιχτούς τους βλέπω. Και βλέπω σε αυτούς τους «κλειστούς» ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς τον Βαρουφάκη να ασυναρτοποιείται κάθε μέρα και περισσότερο, τον κάθε γραφικό Μιχελογιαννάκη να αδωνίζει από την αντίπερα όχθη, τον κάθε Φλαμπουράρη να απευθύνεται στοργικά στο λαό σαν όπως πάντα που μας είχαν για ηλίθιους και δεν καταλαβαίναμε το καλό το δικό μας και των αγώνα των αρχόντων μας.

Κι έτσι, συνεχίζοντας να λειτουργούν κανονικά και μην πληρώνοντας τα χρωστούμενα, «κλείνουν» οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί.

Τέσσερις Συναυλίες Και Μια Κηδεία Για Τον Μπομπ Ντίλαν…

«I hate love»
Στάνλεϊ Κιούμπρικ

~

2014
Αν δεν υπήρχε ο θάνατος, τότε η ζωή θα ήταν ανούσια, σαν μια αιώνια βόλτα στο καρουζέλ. Την απολαμβάνεις επειδή ξέρεις ότι θα τελειώσει.

~

1955
Ο καθηγητής του Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμερμαν μιλάει με τον πατέρα του μαθητή.

«Ο γιός σας δεν τα παίρνει τα γράμματα», του λέει. «Είναι… καλλιτεχνική φύση.»

«Καλλιτέχνης δεν είναι αυτός που ζωγραφίζει;» ρωτάει ο πατέρας.

Ο καθηγητής γελάει. «Ίσως θα ήταν καλύτερα να τον βάλετε στη δουλειά σας, γιατί δεν τον βλέπω να τα καταφέρνει σε τίποτα άλλο».

Ο πατέρας του Ρόμπερτ είναι μπακάλης.

Ο λυγμός του καλοκαιριού…

Είναι ορισμένα τα πράματα που σου επιτρέπουν ο ουρανός, η γη και η θάλασσα στην Ελλάδα ή και αλλού. Που σου επιτρέπουν να πιστέψεις, να χτίσεις, να σκιαγραφήσεις, να ζήσεις ή να μιλήσεις. Μια στραβή κίνηση παραμικρή και όλα μπορεί να πέσουν στην άβυσσο…

   ~ Ζήσιμος Λορεντζάτος, Στου τιμονιού το αυλάκι

Όταν φτάνουν οι διακοπές και αρχίζει η φυγή από τις μεγάλες πόλεις, η Ελλάδα του καλοκαιριού αναδεικνύει το πραγματικό της πρόσωπο. Εκείνο μιας «πατρίδας» που της λείπει ο αυτοσεβασμός, που διαψεύδει με τις πράξεις ό,τι εξυμνεί με λόγια υποκριτικά και μεγάλα.

Πράγματι. Το εκτυφλωτικό φως του καλοκαιριού δεν αφήνει περιθώρια ψευδαισθήσεων: ολόκληρα νησιά βυθίζονται υπό το βάρος της υπερβολικής δόμησης, ενώ η τουριστική αλλοτρίωση διαπερνά —την καθημερινή τους ζωή. Η αισθητική που κυριαρχεί πληγώνει τα μάτια και την ψυχή. Γύρω και μακριά, τα μνημεία αιώνων υπάρχουν, όχι ως φύλακες, αλλά ως μάρτυρες της καταστροφής. Όταν, άλλωστε, το βραδινό φως απαλύνει τους όγκους, στους δημοφιλείς προορισμούς μια κακόγουστη κοινωνία εκδράμει σε κέντρα διασκεδάσεως  και μπαρ. Έτσι μετατρέπει την Ελλάδα του καλοκαιριού σε επίδειξη «ελληνάδικης» ύβρεως.

prisoners, εγκλωβισμένοι στην πόλη…

από την Pen Tri

 

________________________________

Aπό: http://thecricket.gr/

μηχανή με ψάθα και γυμνή πλάτη…

Στρίβεις στην Ποσειδώνος. Έχεις τα νεύρα σου γιατί κάτι σου μυρίζει περίεργα καθώς οδηγείς, ανοίγεις το καπό και καταλαβαίνεις ότι το αμάξι από κάπου χάνει λάδια. Κοιτάς για μερικά λεπτά το λάδι που ατμίζει, κουνάς λαστιχάκια, τσιμούχες και ό,τι άλλο νομίζεις πως δεν φαίνεται σε καλή κατάσταση. Στρίβεις στην Ποσειδώνος να το πας στο συνεργείο. Κονβερτιμπλ, μαύρα γυαλιά και μαυρισμένα (ήδη) κορμιά στο φανάρι. Αλλά στρίβεις στην Ποσειδώνος και σχεδόν αμέσως σε πιάνει απ’ το λαιμό η μυρωδιά. Θάλασσα. Εσύ πας εκνευρισμένος στο συνεργείο και το μόνο που στριφογυρνάει στο στόμα σου είναι το «πόσο; πόσο; πες μου απλά πόσο». Αλλά στρίβεις στην Ποσειδώνος και στη δεξιά λωρίδα το μηχανάκι δίπλα σου πάει αργά. Η κοπέλα φοράει χακί βερμούδα και από πάνω μόνο το μαγιό. Στο πίσω μέρος της μηχανής είναι δεμένη μια ψάθα. Ακούγεται ένας ανύπαρκτος ήχος, όπως πέφτει πάνω στα παγάκια το ζεστό αλκοόλ. Η μηχανή πάει αργά, το ζευγάρι συζητάει, όλη η Ποσειδώνος βλέπει απλά μια πλάτη. «Η ομορφιά σαν την καρφίτσα στο μπαλόνι που είναι ο κόσμος»

RED ZEPPELIN Νύχτες αγρύπνιας με την προσμονή του τρένου των ονειροπόλων…

Γράφει ο Μάκης Γεωργιάδης

---

Ακόμη κι αν οι ουρανοί ξαστέρωσαν η ξαστεριά δεν μοιάζει να είναι κοντά. Αιθρία  στον ορίζοντα αλλά οι καιροί που ήρθαν μοιάζουν με τις εποχές της μεγάλης αγρύπνιας.

Πληγώνει βαθιά η αιθρία τούτη γιατί οι φόβοι δεν εγκαταλείπουν τη σκέψη. Από  εκεί που η νύχτα έμοιαζε σύμμαχος  των παράτολμων, των παραβατικών και των εραστών του ονείρου, κυοφορεί  όλο και πιο συχνά εφιάλτες.  Μοιάζουν να είναι τα μέλη του ίδιου του χρόνου σκουριασμένα και οι αρθρώσεις να έχουν κλειδώσει από μια περίεργη ακινησία. Η κούραση επιτείνεται όταν πέφτει το σκοτάδι και η  αγρύπνια δεν είναι πια μια σαγηνευτική τυραννία, αλλά ένα μαρτύριο   το οποίο έχει επιβληθεί λες κι ένα αόρατο χέρι άπλωσε μια προαιώνια κατάρα πάνω από την πόλη που την καταδικάζει  να μένει ξάγρυπνη  και ποτέ να μην κοιμάται, μα το χειρότερο να ψάχνει επί ματαίω απάντηση στο ερώτημα τι νόημα έχουν άραγε  όλα αυτά; Τι νόημα  έχουν τόσες μοναχικές και μη διασταυρούμενες πορείες μέσα στη νύχτα; Όμοιες ομοβροντίες με στόχο το πουθενά και ακτίνα το άπειρο.