Τομά Πικετί: «Η κρίση θα έρχεται και θα επανέρχεται»

σημ.Αμετανόητου: αν έχετε χρήματα (ακόμη) και σας ενδιαφέρουν τα Οικονομικά (σαν επιστήμη, το τονίζω !) και η Ιστορία να το αγοράσετε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ.

---

ΞΕΝΙΑ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ

Τον αποκαλούν «ροκ σταρ» της οικονομικής επιστήμης και το τελευταίο του βιβλίο «Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα», μία συγκριτική μελέτη για τις ανισότητες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα, προκάλεσε -και λόγω τίτλου- ενδιαφέροντες παραλληλισμούς με τον Καρλ Μαρξ. Ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν προέβλεψε ότι το έργο του Γάλλου οικονομολόγου Τομά Πικετί αλλάζει τον τρόπο θεώρησης της οικονομικής επιστήμης. «Δεν θα ξαναμιλήσουμε ποτέ για τον πλούτο και την ανισότητα με τον ίδιο τρόπο που το κάναμε μέχρι σήμερα», έγραψε στη διθυραμβική βιβλιοκριτική του για το «Κεφάλαιο». Ταυτόχρονα όμως το βιβλίο, που μονοπώλησε επί μακρόν τις λίστες των μπεστ σέλερ παγκοσμίως, δέχθηκε σκληρή κριτική από το αντίπαλο στρατόπεδο. Ειδικά οι Financial Times επιδόθηκαν σε μια εκστρατεία αποδόμησης του «Κεφαλαίου», αμφισβητώντας τα στοιχεία στα οποία βασίστηκε. Στο τέλος της χρονιάς, όμως, ακόμη και η βρετανική εφημερίδα αναγνώρισε εμμέσως την ήττα της, ανακηρύσσοντας το έργο του το σημαντικότερο οικονομικό βιβλίο του 2014. Ο Τομά Πικετί απάντησε στις γραπτές ερωτήσεις της «Κ» επί τη ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του στην Ελλάδα.

– Σας αποκαλούν τον νέο Καρλ Μαρξ, αν και δεν θεωρείστε μαρξιστής. Ποιο είναι το σχόλιό σας γι’ αυτήν τη σύγκριση; Είναι αλήθεια ότι δεν έχετε διαβάσει το πρωτότυπο «Κεφάλαιο»;

ΟΟΣΑ:Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Ελλάδα στην ανισότητα εισοδημάτων!

H oκονομική ανισότητα βλάπτει την ανάπτυξη, παρ’ όλα αυτά βρίσκεται σε υψηλά τριακονταετίας για τη Δύση. Η Ελλάδα σε δεινή θέση, καθώς πρώτη στην ευρωζώνη και στην 7η χειρότερη μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

Σε έκθεση του ΟΟΣΑ που εκδόθηκε σήμερα, ο παγκόσμιος οργανισμός διαπιστώνει ότι η ψαλίδα μεταξύ υψηλών και χαμηλών εισοδημάτων ανοίγει διαρκώς. Η ανισότητα στα εισοδήματα στο δυτικό κόσμο είναι στο υψηλότερο σημείο των τελευταίων 30 χρόνων. Μάλιστα η μελέτη διαψεύδει ότι η μεγαλύτερη ανισότητα αποτελεί κίνητρο και εφαλτήριο για την επίτευξη μεγαλύτερου εισοδήματος, αντίθετα δείχνει ότι τείνει να παγιώσει τη φτώχεια.

The Thrill is gone (Μικρή ωδή στον B.B.King)

Του Χαρισίου-Καλλιαντόπουλου Βασίλη

_________________________________

 

Tον Β.Β. King τον γνώρισα στα 15 μου. Ήταν εκείνη η συλλογή των εξήντα δίσκων της σειράς Jazz n’ Blues που βρίσκονταν στο σαλόνι του σπιτιού. Ένας δίσκος για κάθε καλλιτέχνη της σκηνής αυτής. Οι περισσότεροι δίσκοι στην ζελατίνα τους. Ένας μικρός θησαυρός για τα αυτιά ενός εφήβου. Η αλήθεια είναι ότι ήξερα πολύ λίγα πράγματα για αυτή την μουσική αλλά με τα πρώτα ακούσματα αντιλήφθηκα ότι προτιμώ την Blues από την Jazz. Κριτήριο για τις επιλογές μου ήταν η φωτογραφία στο εξώφυλλο των δίσκων. Έψαχνα να βρω τους καλλιτέχνες που εμφανίζονταν με κιθάρα στο εξώφυλλο και ανυπομονούσα – πατώντας το play – να ακούσω τα Blues. Κάπως έτσι ανακάλυψα τον B.B. King και την κιθάρα του. Στο εξώφυλλο του δίσκου περιέχονταν και ένα μικρό σημείωμα, λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη. Εκεί διάβασα για πρώτη φορά ότι την κιθάρα του την έλεγαν Lucille και το όνομα της το είχε πάρει από μια γυναίκα.

Ήταν χειμώνας του 1949 στο Αρκάνσας. Ημίφως, στην σκηνή βρίσκεται ο B.B. King. Ξαφνικά ξεσπάει ένας μεγάλος καβγάς μεταξύ δύο ανδρών. Το μαγαζί γίνεται άνω-κάτω και πέφτει κάτω το βαρέλι κηροζίνης που χρησιμοποιούσαν για να ζεσταθούν. Οι φλόγες κατακλύζουν τα πάντα, η μουσική σταματά και όλοι τρέχουν στην έξοδο, το κτίριο εκκενώνεται. Ο Β.Β. King διαπιστώνει ότι έχει αφήσει την κιθάρα του μέσα και ξαναμπαίνει για να την σώσει από τις φλόγες. Τα καταφέρνει. Έπειτα μαθαίνει πως ο καβγάς έγινε για χάρη μια κοπέλας που δούλευε στο μαγαζί, της Lucille! Από αυτό το περιστατικό ονομάζει την κιθάρα που θα τον συντροφεύει Lucille.

Πώς ήταν η ιστορική συριακή πόλη της Παλμύρας, πριν τις μάχες (φωτογραφίες)…

Οι μαχητές του ΙSIS (Ισλαμικό Κράτος) φαίνεται πως έχουν πάρει τον έλεγχο της ιστορικής συριακής πόλη της Παλμύρας – απειλώντας με καταστροφή την ανεκτίμητη αυτή κληρονομιά  αρχιτεκτονικής και τέχνης της περιοχής.
Είναι η πρώτη φορά που οι ομάδες του ΙSIS,  έχουν προσπαθήσει να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν μια πόλη απ ‘ευθείας από τον συριακό στρατό και τις συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν ήδη χάσει έδαφος στα βορειοδυτικά και τα νότια κατά τις τελευταίες εβδομάδες.

Ο Ραμί Αμπντέλ Ραχμάν, από το συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δήλωσε : «Το ISIS ελέγχει σχεδόν το σύνολο της Παλμύρας μετά την αποχώρηση των κυβερνητικών στρατευμάτων από όλα τα πεδία, εκτός από μια φυλακή στην Ανατολή και τα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας πληροφοριών στα δυτικά.»

η απειλή του φανατικού Ισλάμ ως πρόσχημα…

της Μαριάννας Ρουμελιώτη

 Πριν από λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε εκδήλωση σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας με θέμα «Η απειλή του φανατικού Ισλάμ και η εσωτερική ασφάλεια». Καλεσμένοι να μιλήσουν για αυτό το θέμα, ήταν δυο πρώην και ο νυν υπουργός Προστασίας του Πολίτη (ο Μ. Χρυσοχοίδης, ο Ν. Δένδιας και ο Γ. Πανούσης). Ενόψει μας Ευρώπης που περιχαρακώνεται  ολοένα και περισσότερο με το πρόσχημα της τζιχαντιστικής απειλής και σε μια χώρα που τα κανάλια της απελπισμένα προσπαθούν να ενώσουν τζιχαντιστές με ποινικούς και μέλη επαναστατικών οργανώσεων, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σκέφτηκα, να παρακολουθήσουμε τι έχουν να πουν οι υπουργοί.

H εκδήλωση ξεκίνησε με την Άννα Διαμαντοπούλου να λέει πως το συγκεκριμένο θέμα δημιούργησε τη μεγαλύτερη «κινητικότητα» από όλες τις προηγούμενες εκδηλώσεις του δικτύου. Συγκεκριμένα είπε πως έλαβε «αριστερίστικα και εθνικιστικά σήματα, καθότι και οι δύο πλευρές έχουν μεγάλα πάθη», μην παραλείποντας να συσχετίσει τα δύο λεγόμενα άκρα. Η Διαμαντοπούλου έκανε μια εισαγωγή  μιλώντας για το πώς οργανώσεις όπως ο ISIS έχουν την «πολιτική και θρησκευτική φαντασίωση να καταστρέψουν τη Δύση» και πως πρέπει να διασφαλίσουμε «την εσωτερική ασφάλεια δηλαδή την κοινωνική ειρήνη» της χώρας μέσω της φύλαξης των συνόρων, ενίσχυσης της Frontex κλπ. Μεταξύ άλλων είπε πως «τα κέντρα φιλοξενίας έχουν μόνο νόημα αν επαναπατρίζουν». Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο Χ. Μεμής (Protagon, Τα Νέα) επιχειρώντας αρχικά να μεταφέρει την επικαιρότητα που θέλει την Ευρώπη να σχεδιάζει επέμβαση στη Λιβύη προκειμένου να «ελέγξει» τις μεταναστευτικές ροές καθώς και τη συζήτηση περί πράσινης κάρτας που θα δίνει, σύμφωνα με τον Μεμή, τη δυνατότητα στους μορφωμένους μετανάστες να δουλεύουν στην ΕΕ.

Λόγος και Επανάσταση…

Herbert Marcuse

__________________________

“(…) Άφού όμως οί ανώτερες τάξεις μπορούσαν νά διατηρούν τά κεκτημένα, μέσα στό απολυταρχικό πλαίσιο, καί άφού δέν υπήρχε οργανωμένη εργατική τάξη, τό δη­μοκρατικό κίνημα σέ μεγάλη έκταση προερχόταν άπό τήν αγανά­κτηση τής ανίσχυρης μικροαστικής τάξης. Ή αγανάκτηση αυτή πήρε έντονη έκφραση στό πρόγραμμα τών ακαδημαϊκών Burschenschaften* καί τών προδρόμων τους Turnvereine. Γινόταν πο­λύς λόγος γιά ελευθερία καί ισότητα, άλλά επρόκειτο γιά μιά ελευθερία πού θά ήταν αποκλειστικά τό κεκτημένο προνόμιο τής τεκτονικής φυλής καί γιά μιά ισότητα πού έσήμαινε γενική φτώχεια καί στέρηση. Ή πνευματική καλλιέργεια θεωρούνταν σάν κάτι πού άνηκε στους πλούσιους καί τούς ξένους, καί είχε σκοπό νά διαφθείρει καί νά κάνει μαλθακό τό λαό. Τό μίσος γιά τούς Γάλλους συνοδευόταν άπό τό μίσος γιά τούς Εβραίους, τούς Κα­θολικούς καί τούς «ευγενείς».

Ο τρόμος τους η δική μας χαρά…

Γράφει ο  mitsos175

---

Λύσσαξαν οι πλούσιοι κηφήνες, οι τοκογλύφοι κι οι κάθε λογής νεοφιλελεύθεροι δοσίλογοι. Με τι; Με τη νικηφόρα έκβαση του αγώνα των καθαριστριών! Ναι, όσο και σας φαίνεται περίεργο οι πλούσιοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, φοβούνται τις καθαρίστριες. Πιο συγκεκριμένα τις ηρωικές αγωνίστριες που μετά από πολύ σκληρή μάχη επανήλθαν στη θέση τους για να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Η οποία είναι να ξεβρομίζουν το χώρο από τα σκουπίδια. Οι καθαρίστριες με τον αγώνα τους καθάρισαν και τα πολιτικά σκουπίδια. Αυτούς τους λεκέδες που είναι πολύ δύσκολο να βγουν. Τους λακέδες των τοκογλύφων. Είναι σύμβολο νίκης. Έστω κι αν δεν το επεδίωξαν, έστω κι αν ήθελαν μόνο δικαιοσύνη.

«Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο, αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό» και αποπειρώνται δυο πράγματα: Αφενός να διασπάσουν τους εργαζόμενους κι αφετέρου να υποβαθμίσουν τη μεγάλη σημασία που έχει αυτή η σημαντική επιτυχία τόσο των καθαριστριών όσο και των εργαζομένων στην ΕΡΤ που με τη σειρά τους δίδαξαν ήθος δείχνοντας απαράμιλλη υπομονή και αγωνιστικό πνεύμα.