Εντός Ευρώ και ΕΕ υπάρχει μόνο μνημόνιο

Νίκος Στραβελάκης*

«Η κυβέρνηση αποδέχθηκε τη λογική των προγραμμάτων λιτότητας, με άλλα λόγια τη λογική του μνημονίου»

συνέντευξη στον Γιάννη Ελαφρό

«Το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης από τη σκοπιά του κεφαλαίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την διατήρηση δεξαμενών φθηνής εργασίας σε διάφορες περιοχές του πλανήτη», όπως στον ευρωπαϊκό νότο, τονίζει ο οικονομολόγος Νίκος Στραβελάκης. Αναλύει συγκεκριμένα τα βήματα της κυβέρνησης προς το νέο μνημόνιο και ξεκαθαρίζει πως ο αντιλαϊκός χαρακτήρας είναι σύμφυτος με τον θεσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κυβέρνηση λέει ότι διαπραγματεύεται σκληρά. Ποια είναι η πραγματικότητα;

Από τις 20 του Φλεβάρη επισήμως, αλλά και πριν από αυτή την ημερομηνία ανεπίσημα, η κυβέρνηση αποδέχθηκε τη λογική των προγραμμάτων λιτότητας, με άλλα λόγια τη λογική του μνημονίου. Στο συγκεκριμένο γιούρογκρουπ η κυβέρνηση ενέδωσε σε επίπεδο γραπτής συμφωνίας στη γνώριμη οικονομική πολιτική που συσχετίζει το περιορισμό του δημόσιου χρέους με το σχηματισμό πρωτογενών πλεονασμάτων. Σύμφωνα με τους οπαδούς αυτής της άποψης ο υψηλός λόγος χρέους/ ΑΕΠ προκαλεί αδικαιολόγητα υψηλές τιμές που υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Με αυτή τη λογική η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» επιδιώκει, μέσα από το κουτσούρεμα των μισθών, τη μείωση των τιμών και την αποκατάσταση της «ανταγωνιστικότητας». Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση είχε καταγγείλει αυτή την πολιτική για να την αποδεχθεί ως κυβέρνηση στην αποστροφή περί «κατάλληλων πλεονασμάτων» του κοινού ανακοινωθέντος της 20ης Φεβρουαρίου 2015. Άρα οι όποιες διαπραγματεύσεις ακολούθησαν την 20η Φεβρουαρίου αφορούν περισσότερο την επικοινωνιακή διαχείριση του επικείμενου μνημονίου. Στόχος της κυβέρνησης είναι να παρουσιάσει την όποια συμφωνία επιτύχει ως επωφελέστερη του e mail Χαρδούβελη και τίποτε περισσότερο.

#FreeTheNipple: Η απάντηση στο σκοταδισμό…

Μετά την τραγική απόφαση του ακροδεξιού τηλεοπτικού δικτύου Fox να καλύψει το στήθος γυναίκας στον περίφημο πίνακα του Πικάσο, «Γυναίκες του Αλγερίου, Εκδοχή Ο», το Ιντερνετ πήρε φωτιά.

Με αφορμή το κείμενο του Πάνου Δαμέλου…

Γράφει ο Βασίλης Τζώτζης

---

Στις 14/05 η πάντα φιλόξενη σε απόψεις pandiera.gr, δημοσίευσε κείμενο του Πάνου Δαμέλου με τίτλο «Ανασύνταξη τώρα! Για τον πολιτικό φορέα της ρήξης, της απελευθέρωσης, της πραγματικής δημοκρατίας».

Αφορμή για τη σημερινή παρέμβαση αποτελούν, ΟΧΙ τόσο οι σοβαρές διαφωνίες με τα άμεσα μέτρα/κινήσεις, που εναγωνίως στο κείμενο του Π.Δ. προτείνονται, όσο η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ αφετηρία από την οποία αυτά εκκινούν. Μολοντούτο, πρέπει να αναγνωρίσουμε από τώρα την ξεκάθαρη θέση -εδώ ΔΕΝ έχει πρωταρχική σημασία η διαφωνία μου- την οποία παίρνει ο Π. Δαμέλος για τα πράγματα, θέση που ΔΕΝ αφήνει χώρο για «ήξεις αφήξεις» και παρερμηνείες.

Στο κείμενο που ακολουθεί ΔΕΝ θα δοθούν αποσπάσματα στήριξης της αντιπαράθεσης. Ωστόσο, ο καλοπροαίρετος αναγνώστης θα διαπιστώσει πως ΔΕΝ έγινε καμιά προσπάθεια αλλοίωσης των βασικών ιδεών του Π. Δαμέλου, αλλά, πράγματι, μια προσπάθεια ανοιχτής σύγκρουσης μαζί τους.

Οι διατλαντικές συμφωνίες, TTIP, CETA, TISA και οι απωτεροι στοχοι τους…

Αργά αλλά σταθερά οι Ευρωπαίοι Πολίτες κατανοούν πως η πολιτική ενεργεί αντίθετα με τα συμφέροντα τους και εις βάρος τους – ακόμη και οι Γερμανοί, οι οποίοι εξεπλάγησαν όταν έμαθαν πρόσφατα πως η μυστική υπηρεσία τους, η BND, λειτουργεί ως το «πρωτοπαλίκαρο» της αμερικανικής NSA (πηγή).

Έχει υπογράψει δε μία απίστευτη συμφωνία υποταγής, η οποία αποδεικνύει, μεταξύ άλλων, πως η Γερμανία συνεχίζει να είναι ένα άβουλο προτεκτοράτο των Η.Π.Α. – μη έχοντας πιθανότατα ανακτήσει ποτέ την εθνική της κυριαρχία μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως τεκμηριώνεται από το ότι δεν έχει το δικό της σύνταγμα.

Συνειδητοποιούν επί πλέον πως η ΕΕ και το ευρώ δεν είναι ευρωπαϊκές ιδέες, αλλά ένα εγχείρημα της υπερδύναμης, το οποίο ξεκίνησε το 1955 – με την ίδρυση της επιτροπής πρωτοβουλίας, στόχος της οποίας ήταν η δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, ως αποικία των Η.Π.Α. (σενάριο).

Ειδικότερα οι Αμερικανοί, έχοντας την πεποίθηση πως είναι ο μοναδικός εκλεκτός λαός του πλανήτη, κυριαρχώντας οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά τον 20ο αιώνα, είχαν στόχο την υποταγή της μίας χώρας μετά την άλλη– ενώ ένωσαν την Ευρώπη, για να πετύχουν πιο εύκολα το σκοπό τους.

Εν τούτοις, η αμερικανική αυτοκρατορία καταρρέει, με τη Fed να έχει αναλώσει όλα της τα όπλα, κορυφώνοντας τις φούσκες στα χρηματιστήρια (γράφημα) με τα συνεχή πακέτα της – ενώ χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ινδία και το Ιράν αντιστέκονται πλέον στην επιθετική πολιτική των Η.Π.Α.

Ο διωγμός των Παλαιστινίων το 1948 σε εικόνες…

Στις 15 Μαΐου του 1948,  οι σιωνιστές εισέβαλαν στα παλαιστινιακά χωριά με αποτέλεσμα τον βίαιο εκτοπισμό 750.000 κατοίκων τους. Η μέρα αυτή του μεγάλου διωγμού ονομάστηκε «Νάκμπα» (Καταστροφή) από τους Παλαιστίνιους και «ισραηλινό κράτος» από τους σιωνιστές.

«Μια γη χωρίς λαό για έναν λαό χωρίς γη» ήταν η «δικαιολογία» για να εγκαθιδρυθεί το κράτος του Ισραήλ στην παλαιστινιακή γη. Όμως,  οι φωτογραφίες που ακολουθούν αποδεικνύουν πώς πρόκειται για άλλο ένα ψέμα των σιωνιστών, ένα απο τα πολλά που ακολούθησαν και συνεχίζονται έως σήμερα.

Είναι δυνατή η δημοκρατία χωρίς δημοκρατική τηλεόραση; …

Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης – «Δρόμος της Αριστεράς»

Η τηλεόραση είναι το βαρύ πυροβολικό της ολιγαρχίας και ο μεγάλος εχθρός του πολιτισμού. Ειδικά στην Ελλάδα, με καπιταλιστές κρατικοδίαιτους και πολιτικούς άξεστους και χυδαίους, η τηλεόραση έγινε, χωρίς να τηρούνται τα προσχήματα, το βασικό μέσο για την παραπλάνηση, την τρομοκρατία και την πολιτισμική απαλλοτρίωση της κοινωνίας. Η εξουσία δια μέσου της τηλεόρασης εξοικείωσε τους πολίτες με το ψέμα, τους εξάρτησε από την κατανάλωση, τους έκανε παθητικούς αποδέκτες των βλαβερών μηνυμάτων, τους αποσύνδεσε από τις συλλογικότητες και τους συνήθισε στη φτήνια. Οι καναπέδες και η μικρή οθόνη αντικατέστησαν έναν ολόκληρο τρόπο ζωής.

Οι φιλίες εξασθένησαν, οι κινηματογράφοι έκλεισαν, η ενημέρωση είναι επιλεκτική και κατευθυνόμενη, οι ελεύθερες ώρες ξοδεύονται με σωματική και πνευματική ακινησία, τα βιβλία μένουν αδιάβαστα στο ράφι, ο πολίτης παρακολουθεί αμέτοχος ό,τι συμβαίνει. Δεν φτιάχνει τίποτα ο ίδιος, δεν χρειάζεται καν να σκέφτεται δημιουργικά, καταναλώνει μόνο το έτοιμο προϊόν. Ακόμα και η διασκέδασή του δεν προϋποθέτει την ενεργητική συμμετοχή του. Δεν είναι ανάγκη να πάει στο γήπεδο, στο θέατρο ή στην ταβέρνα, ούτε καν να μιλήσει ή να τραγουδήσει. Όλα τα κάνει η τηλεόραση γι’ αυτόν. Ακόμα και να γελάσει δεν χρειάζεται, αφού σε πολλές κωμικές σειρές υπάρχει γέλιο κονσέρβα!

Όταν έχεις δύο επιλογές . . . διάλεξε την τρίτη!…

«Κι η Αμερική μη νομίζεις πως είναι και τόσο μεγάλη. Δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους όμοιούς μου και για τους όμοιούς σου, δε χωράνε μαζί πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια χώρα, δε χωράνε κλέφτες και τίμιοι άνθρωποι μαζί, ούτε η πείνα μαζί με το πάχος»

Τζον Στάινμπεκ, Τα σταφύλια της οργής

Η υφαρπαγή της νεολαίας, της εργασίας και της δημιουργίας να σταματήσει εδώ

Μια χώρα διχασμένη, βαθιά μέσα σε ένα ακήρυχτο εμφύλιο πόλεμο που λέγεται Μνημόνιο, που τα αποτελέσματα του είναι ακόμα ενεργά. Από τη μία, τα εκατομμύρια ανέργων, εργαζόμενων φτωχών και απελπισμένων. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτής της χώρας και φυσικά η νεολαία της. Ειδικά η νεολαία της. Από την άλλη, οι νικητές του Μνημονίου και οι πατριάρχες του ελληνικού καπιταλισμού. Όλοι μαζί, σε μια υποχρεωτική και αφύσικη συγκατοίκηση, σε μια χώρα όπου βυθίζεται στην αδικία και στην αδιανόητη εκμετάλλευση των ζωνών υποτίμησης της εργασίας και της ζωής. Δυο διαφορετικοί κόσμοι “συνυπάρχουν” στην ίδια χώρα. Μόνο ο ένας όμως ξύνει τον πάτο του βαρελιού. Μόνο εμείς.