Πέντε διασκευές γοητευτικότερες των πρωτοτύπων…

Γράφει η Ελπίδα Πουρναρά //

Πολλές φορές έχει τύχει να μου εντυπωθεί εντονότερα στη μνήμη ένα τραγούδι όταν θα το ακούσω σε μία διαφορετική εκδοχή. Οι διασκευές και γενικότερα το έργο που παράγει μία cover band, κατά πολλούς αποτελεί «τον εύκολο δρόμο». Θα πει κανείς: «Σιγά τη δουλειά! Πήρε το κομμάτι ως είχε, ίσως πείραξε λίγο το tempo και μπορεί να προσέθεσε και μερικά δίστιχα ακόμα. Αυτό δεν είναι δημιουργία» κι όμως. Το να καταφέρεις να «πειράξεις» ένα κομμάτι που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να περνούσε απαρατήρητο και να το κάνεις να το αγαπήσει το κοινό, δεν είναι απλώς δημιουργία. Είναι ευφυΐα, είναι ταλέντο και χάρισμα.

Ας δούμε παρακάτω μερικές από τις πιο γοητευτικές διασκευές σε κομμάτια που ντύνουν μουσικά πρωινά, απογεύματα, road trips, ευτυχισμένες και μη στιγμές. Η σειρά τυχαία, μιας και δεν πρόκειται για κάποιο top 5 – μα για μια παράθεση αγαπημένων μελωδιών που κάτι έχουν να πουν στον καθένα από εμάς.

Μην πυροβολείτε τις μοιχαλίδες…

Η στρατηγική Μποβαρί και το φαινόμενο Coolidge

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ένα από τα μεγαλύτερα κατά συνθήκη ψεύδη είναι ότι ο άνθρωπος είναι μονογαμικό ον. H καταπίεση των γυναικών ξεκινάει απ’ αυτό ακριβώς το ψέμα.

Η αντρική πολυγυνία ήταν –και είναι- πολύ περισσότερο αποδεκτή από τη γυναικεία πολυ-ανδρία. Σε κάποιες χώρες –μουσουλμανικές κυρίως- ακόμα και σήμερα η γυναικεία μοιχεία τιμωρείται με θάνατο.

Στην Ελλάδα η μοιχεία έπαψε να είναι ποινικό αδίκημα το 1982! Στο Τέξας μέχρι το 1974 ο φόνος του εραστών που συλλαμβάνονταν επ’ αυτοφώρω από το σύζυγο δεν τιμωρούνταν!

~~{}~~

Συνέντευξη του David Harvey – Μέρος Α …

Αν ενοποιηθεί το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και ο αντιρατσισμός με ένα εργατικό κίνημα, η κατάσταση θα είναι εκρηκτική

Συνέντευξη: Θάνος Ανδρίτσος, Γιώργος Βελεγράκης

_________________________________________

Τις προηγούμενες μέρες βρέθηκε στην Αθήνα -για άλλη μία φορά- ο γνωστός μαρξιστής γεωγράφοςDavid Harvey, καλεσμένος στα Σεμινάρια Ριζοσπαστικής Γεωγραφίας. Ο γνωστός στην Ελλάδα από τα πολλά μεταφρασμένα βιβλία του (ενδεικτικά: Η Κατάσταση της Μετανεωτερικότητας, Ο νέος Ιμπεριαλισμός, Το Αίνιγμα του Κεφαλαίου, Εξεγερμένες Πόλεις) θεωρητικός, έδωσε δύο διαλέξεις στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο και στο ΕΜΠ. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Seventeen Contradictions and the End of capitalism» κυκλοφόρησε πέρσι και αναμένεται η μετάφρασή του από τον εκδοτικό οίκο Μεταίχμιο. Τον συναντήσαμε και συνομιλήσαμε μαζί του για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Δημοσιεύουμε σήμερα το μεγάλο κομμάτι της συζήτησης που αναφέρεται στις πρόσφατες εξελίξεις στη Βαλτιμόρη, την κατάσταση των κοινωνικών κινημάτων στις ΗΠΑ και την εξέλιξη της αμερικάνικης οικονομίας. Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν και τα επόμενα μέρη της συζήτησης.

 Φωτογραφίες – Βίντεο: Εύα Καραγκιοζίδου.

Η θεωρία της Αντίφασης και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α…

Τζώτζης Βασίλης

---

Ένα από τα βασικά καθήκοντα της περιόδου, είναι ο προσδιορισμός της φύσης  του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Η προσπάθεια επιστημονικής τεκμηρίωσης του ταξικού χαρακτήρα του κυβερνώντος κόμματος, ξεφεύγει από μια ακαδημαϊκού τύπου συζήτηση, αφού βάσει των απαντήσεων θα προσδιοριστούν ,ως ένα βαθμό, τα καθήκοντα της περιόδου. Η ορθή εκτίμηση της γενικής πορείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι η τοποθέτηση απέναντι στο καθοριστικό, στο δυναμικότερο στοιχείο των εξελίξεων, στοιχείο το οποίο συμπυκνώνει το σύνολο των τάσεων/δυνατοτήτων της σημερινής πραγματικότητας.

Ασπρόπυργος: Ενα ατύχημα που προαναγγέλεται, δεν είναι ατύχημα…

του Barikat

Όταν συμβαίνει ένα εργατικό ατύχημα, πάντα φταίει η «κακιά στιγμή», ένα «ανθρώπινο λάθος», μια «παράλειψη». Συνήθως, τις πρώτες ώρες, ειδικά αν το περιστατικό αφήνει πίσω του έξι ανθρώπους με σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά τραύματα, τα αφεντικά και οι ντουντούκες τους στα ΜΜΕ δηλώνουν την οδύνη και τη θλίψη τους. Μόλις κοπάσει ο θόρυβος, καθαριστούν τα συντρίμμια και η «είδηση» χαθεί στη λήθη, τα θύματα γίνονται θύτες. Ένας απρόσεκτος χειριστής, ένας αφηρημένος εργάτης πάντα θα πρέπει να πάρει πάνω του την ευθύνη. Τα πραγματικά θύματα, ίσως να μην δουλέψουν ξανά και σίγουρα ποτέ κανένα αφεντικό δεν θα αναλάβει όχι απλά το κόστος αλλά δεν θα ζητήσει ούτε ένα συγγνώμη, γιατί το κύρος της εταιρίας είναι πάντα πάνω από την οποιαδήποτε ανθρώπινη ζωή.

Χαράλαμπος Δημοσθένους: Η διαλεκτική του διαλεκτικού μας ποιητή…

Γράφει: Ο Πυγμάχος

———-

Στο εισαγωγικό του μάθημα για τον Αριστοτέλη, ο φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ  έκρινε σκόπιμη την εξής αναφορά σχετικά με την βιογραφία του φιλόσοφου από τα Στάγειρα: «Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε, εργάστηκε και πέθανε». Αυτό που επεδίωξε ο Γερμανός στοχαστής με την συμπυκνωμένη του αναφορά, ήταν να αναδείξει την ασημαντότητα και την αδιαφορία που έχει για τους άλλους ανθρώπους η ζωή του φιλοσόφου ή οποιουδήποτε άλλου δημιουργού -ανεξαρτήτως χώρου δράσης- σε σχέση με το έργο που αυτός παράγει. Η συνειδητή προσπάθεια διαχωρισμού του βίου με το έργο του δημιουργού, οφείλεται εν πολλοίς ή/και ενδεχομένως αποκλειστικά, στο γεγονός ότι η ίδια η φιλοσοφική σκέψη του Χάιντεγκερ απετέλεσε μια από τις θεωρητικές ναυαρχίδες του εθνικοσοσιαλισμού αναφορικά με την ανωτερότητα του Γερμανικού λαού και την δυνατότητα μετάβασης του «εις άλλο γένος». Αυτό όμως που θα μας απασχολήσει εδώ δεν είναι κατά πόσον η σκέψη του Χαιντεγκέρ και σε ποιο βαθμό συνέστησε ένα ευνοϊκό θεωρητικό υπόβαθρο για την στήριξη της ναζιστικής ιδεολογίας, αλλά η υπόθεση ότι έργο και βίος συνιστούν δυο μέρη μιας αδιάσπαστης ύπαρξης, όπως είναι ο δημιουργός, που διαιρείται μόνο για σκοπούς θεωρητικών τεχνασμάτων. Βάση αυτής της συλλογιστικής, η ζωή του λαϊκού μας ποιητή Χαράλαμπου Δημοσθένους δεν αποτελεί μια ξεχωριστή διάσταση από το έργο του και αντίστροφα, αλλά μάλλον αναφέρεται σε μια διαλεκτική σχέση που συμπεριέλαβε στοιχεία που συσχετιζόταν απρόσκοπτα μεταξύ τους όπως η ποίηση, η οργανοπαιξία, η αγροτική και η βυζαντινή ψαλμωδία.