Του Νέαρχου Σερεμέτη
Στην Ελλάς του 2015, το είδαμε και αυτό: να εξανίστανται οργίλοι κατά της οικογενειοκρατίας ο… Μητσοτάκης και ο Βαρβιτσιώτης (δεν χρειάζονται μικρά ονόματα. Brand είναι το επώνυμό τους. Σαν τη SIEMENS, π.χ., ένα πράγμα).
Τι απομένει, λοιπόν, να δούμε σ’ αυτή τη χώρα; Τα εξής:
- Πύρινο άρθρο-παρέμβαση του Πέτρου Κωστόπουλου υπέρ του αναχωρητικού ασκητισμού και εν γένει της στροφής στην πνευματικότητα, τη θεραπευτική νηστεία και το ζεν διαλογισμό.
-
Την Ελένη Μενεγάκη με κορακί μαλλί να εκλαϊκεύει άψογα το μηχανισμό του πεδίου Χιγκς.
-
Το Μάρκο Σεφερλή να ερμηνεύει Άμλετ.
-
Τον Λιάγκα να λέει κάτι πραγματικά έξυπνο.
-
Τη Σκορδά να μη γελάει με κάτι που θα πει ο Λιάγκας.
-
Τη Μιράντα Ξαφά να χαμογελάει ενώ μοιράζει δεσμίδες με ευρώ στις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. (Εντάξει. Αυτό είναι λίγο υπερβολικό. Το να χαμογελάει. Η Ξαφά)
Τον Γιάννη Στουρνάρα να δείχνει το μεσαίο δάχτυλο στον Σόϊμπλε και μετά, αναφωνώντας: «Ο Βαρουφάκης είναι μεγάλος» να πατάει το κουμπί και να ανατινάζεται στον αέρα εν μέσω Eurogroup. Στα υπολείμματα του γεμάτου εκρηκτικά γιλέκου του θα βρεθούν, μετά τις έρευνες, κομματάκια από παλιά πεντοχίλιαρα…
- Τον Άδωνη Γεωργιάδη να πουλάει σε ταμπλέτα τα έργα του Μπακούνιν και του Προυντόν, σε μετάφραση Σοφίας Βούλτεψη και διθυραμβικούς προλόγους από τον Τάκη Μπαλτάκο, τον Γιώργο Μουρούτη και τον Χρύσανθο Λαζαρίδη.
Τον Αντώνη Σαμαρά να βλέπει φρέσκια κουτσουλιά στο πέτο της φράου Μέρκελ και να μην την σκουπίζει άμεσα, όχι με το μανίκι του ή τη γραβάτα του, αλλά ούτε καν με το μούσι του απρόθυμου μεν, παρακείμενου δε Ανδρέα Παπαμιμίκου.
Τον Ευάγγελο Βενιζέλο να καταγγέλλει την Κάτια Μακρή, τον Γιάννη Πρετεντέρη και τα εκδοτικά συγκροτήματα Ψυχάρη-Μπόμπολα στο σύνολό τους για εμετική στήριξη στο ΠΑΣΟΚ.
Το τρίο Βασίλης Χιώτης – Νότης Παπαδόπουλος- Γιώργος Παπαχρήστος να αποκαλύπτει καραμπινάτα σκάνδαλα και ηθικά παραπτώματα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ να κάνει πρώτο θέμα τη λίστα με τους διαπλεκόμενους μεγαλοδημοσιογράφους που έβγαλαν εκατομμύρια στην Ελβετία μέσα σε βαλίτσες. Το λάβρο editorial θα υπογράφει ο Θέμος Αναστασιάδης.
Τον Σωκράτη Κόκκαλη να σπάει τη σιωπή του και να καταγγέλλει παράγκα στο ποδόσφαιρο από τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Τον Γιάννη Αλαφούζο να παραδέχεται ότι ο Ολυμπιακός έχει ξοδέψει δέκα φορές τα χρήματα που έχει σκεφτεί κάποτε για ένα λεπτό να ξοδέψει εκείνος για τον Παναθηναϊκό.
Τον Δημήτρη Μελισσανίδη να αποκαλεί «αδελφό εν όπλοις» τον Μαρινάκη και να κυρήττει πόλεμο στο Σαββίδη και τον Αλαφούζο για την κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τον Άρη Πορτοσάλτε να αναφωνεί: «Έλεος πια, κύριοι δανειστές! Το παρακάνατε»!
Τον Μπάμπη Παπαδημητρίου να καταγγέλλει τις συστημικές τράπεζες για τη στάση τους πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ή να καταγγέλει, απλώς, τις συστημικές τράπεζες. Ή οποιεσδήποτε τράπεζες. Ή, έστω, την Τράπεζα Θεμάτων. Ή τη Στρογγυλή Τράπεζα…
Τον Αργύρη Ντινόπουλο, ως διευθυντή της «Αυγής» να κατηγορεί για λαϊκισμό τον Γιακουμάτο.
Τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να συγχαίρει από καρδιάς τους διαιτητές της Ευρωλίγκας, τον Μπερτομέου, τους αδελφούςΑγγελόπουλους και προσωπικά τον Βασίλη Σπανούλη για το triple crown.
Το Protagon να συγχωνεύεται με την Athens’ Voice και ως Athens’ Protagons πλέον να αρχίσουν το ανελέητο σφυροκόπημα στις αδιέξοδες πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και των επιβεβλημένων από τους δυνάστες-δανειστές Μνημονίων.
Τη Χρυσούλα Διαβάτη να συμπρωταγωνιστεί στο μιούζικαλ «Βιολιστής στη Στέγη» που θα ανεβάσει ο Σάκης Ρουβάς στο Ηρώδειο σε ενορχήστρωση Μίκη Θεοδωράκη.
Τον κυρ Θοδωρή τον Πάγκαλο να μιλάει στο «Κόκκινο 105,5» (και όχι στο ΒΗΜΑ FM) και με ειλικρινή, σπασμένη από συγκίνηση φωνή, να αποκαλεί τον Τσίπρα χαρισματικό, τη Ρένα Δούρου και τη Ραχήλ Μακρή σύμβολα του σεξ και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου κορυφαία θεσμική εκπρόσωπο του κοινοβουλευτισμού.
Τον Κυριάκο Θωμαϊδη να αναγγέλλει το τέλος της «Δίκης». Θα είναι Δευτέρα, φυσικά. Παρουσία…
Τον Ιβάν Σαββίδη να δηλώνει ευτυχής για το νταμπλ του ΠΑΟΚ. (Yeah, right. Και δίπλα του η Μιράντα Ξαφά να χαμογελάει, λέει…)
Τον Μάκη Βορίδη να καταγγέλλει δημοσίως τον Άδωνη για «ακροδεξιές τοποθετήσεις» και να ανακοινώνει πρωτοβουλία του, μαζί με τονΘάνο Πλεύρη, για γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου και πολιτική ανοιχτών συνόρων για τους πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία.
Την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, αλά FEMEN, να εκδηλώνει γυμνόστηθη (εκτός από δυό μικρούς ήλιους του ΠΑΣΟΚ στις θηλές), την αμέριστη συμπαράστασή της στη διαπραγμάτευση που κάνει η κυβέρνηση με τους εταίρους.
Τον Σταύρο Θεοδωράκη να βροντοφωνάζει ότι οι μεγαλοεργολάβοι του Δημοσίου πρέπει να πάνε όλοι φυλακή και να προσχωρεί στους ΑΝΕΛ δηλώνοντας «ταπεινός βοηθός» του Πάνου Καμμένου και πρόθυμος να αναλάβει αναπληρωτής εκπρόσωπος της Μαρίνας Χρυσοβελώνη.
Τη Ντόρα να εκθειάζει την εξωτερική πολιτική ισότιμων σχέσεων με όλους που εγκαινίασε ο Νίκος Κοτζιάς –αλλά να καταγγέλλει την οικογενειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπικουρούμενη από τον υιό της, περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας, Κώστα Μπακογιάννη.
Τον Τάκη Χατζή να «στριμώχνει» με σκληρές ερωτήσεις στον αέρα της εκπομπής του «ΣΥΡΙΖΑΙως», στη νέα ΕΡΤ τον Κώστα Καραμανλή.
Τον Κώστα Καραμανλή να μιλάει. Στην ΕΡΤ. Ή οπουδήποτε αλλού.
Τον βουλευτή Κώστα Αχιλλέως Καραμανλή, ανιψιό του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Αλεξάνδρου Καραμανλή, μικρανηψιού του «εθνάρχου» Κωνσταντίνου Καραμανλή -αδελφού του πρώην υπουργού Αχιλλέως, να καταδικάζει την «οικογενειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ».
Σας φαίνονται τρελά αυτά, ε; Επιστρέψτε όμως στην αρχή του κειμένου. Είναι είδηση αυτό. Πραγματική. Δεν είναι τρολιά, όπως τα πιο πάνω. Ισχύει. «Εξανίστανται οργίλοι κατά της οικογενειοκρατίας ο… Μητσοτάκης και ο Βαρβιτσιώτης»! Τα ύστερα του κόσμου ήρθανε! Για να σκάει στα γέλια έως και η Μιράντα Ξαφά…
Κείμενο που μας ήρθε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο
απέραντο γαλάζιο 
Πιάστε και κάτι φρέσκο …
Μπογιόπουλου…
Λεφτά θέλετε; Κάντε ΠΝΠ και πάρτε τα!
Βιώνουμε «οικονομική ασφυξία». Μάλιστα…
Γιατί βιώνουμε «οικονομική ασφυξία»; Από πού προκύπτει η ασφυξία; Μα από τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Από το γεγονός, δηλαδή, ότι «πρέπει» να πληρώνουμε τοκογλυφικά σε δανειστές, σε τοκογλύφους και σε κερδοσκόπους. Εκείνους που πριν τους λέγαμε τρόικα και τώρα τους λέμε «θεσμούς». Μάλιστα…
Και τι κάνει η κυβέρνηση; Ενώ αρχικά έλεγε ότι δεν ήθελε άλλα δάνεια, ότι δεν ήθελε άλλες δόσεις, τώρα διαπραγματεύεται και ξαναδιαπραγματεύεται σπεύδοντας στον Ντράγκι, τον Μοσχοβισί, τη Λαγκάρντ και ζητά εκταμίευση των δόσεων. Γιατί; Για να έχει λεφτά το ταμείο κι έτσι να μπορεί να πληρώσει και τους μισθούς αλλά και τους τοκογλύφους. Διαπραγματεύεται και αναζητά «έντιμο συμβιβασμό» με τους έξω για να μπορεί να πληρώσει και τις συντάξεις αλλά και τους δανειστές. Μάλιστα…
Για την οικονομία της συζήτησης, ας κάνουμε την παραχώρηση να μην φερθούμε σαν «δογματικοί» κομμουνιστές, να μην μπούμε στην κουβέντα για το αν «πρέπει» να πληρώνουμε τοκογλύφους. Ας αποφύγουμε να θέσουμε ζητήματα όπως η «άρνηση πληρωμών» ή ακόμα κι αυτή τη διαγραφή του χρέους. Ας κάνουμε, δηλαδή, μια προσπάθεια να μην διαταράξουμε τους κανόνες του… «κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού» μας που τόσο τους σέβεται η κυβέρνηση.
Ας θέσουμε το θέμα ως εξής: Αν το ταμείο είναι μείον, αν έχει στερέψει, αν οι έξω – οι καλοί μας «εταίροι» – κλείνουν την κάνουλα, γιατί εμείς δεν ανοίγουμε την κάνουλα από τα… μέσα;
Εξηγούμαστε: Όλα τα προηγούμενα χρόνια είδαμε πόσο εύκολο είν
αι για τις κυβερνήσεις και το κράτος τους να υπογράφουν στο άψε – σβήσε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και μέσα σε μια νύχτα να ξεσκίζουν μισθωτούς, συνταξιούχους, βιοπαλαιστές και άνεργους.
Εσχάτως είδαμε ότι την τεχνογνωσία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου την διαθέτει και η παρούσα, η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση. Θαυμάσια (τρόπος του λέγειν)…
Αντί, λοιπόν, να μας πουλάνε φούμαρα «αριστερής» (!) κατήχησης περί «δίκαιης (!) λιτότητας» (κατά τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ κύριο Φίλη), γιατί δεν πάνε να κάνουν μερικές… δίκαιες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ). Τουτέστιν:
Σε αυτή τη χώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έφτασαν 6 εκατομμύρια άνθρωποι να ζουν στη φτώχεια, υπάρχουν 559 «πατριωτάκια» μας που μέσα στα χρόνια της κρίσης είδαν τα πλούτη τους να εκτινάσσονται στα 76 δισ. δολάρια («Βήμα», 24/8/2014) και να ανέρχονται στο 45% του ΑΕΠ της χώρας. Γιατί δεν πάει η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, κι όπως οι προηγούμενοι επέβαλαν χαράτσια και ΕΝΦΙΕΣ στο λαό (που η ίδια τα διατηρεί), αυτή – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου – να επιβάλει μια έκτακτη εισφορά στο περίσσευμα των εν λόγω προυχόντων; Ακόμα και με ένα συμβολικό ποσοστό 10% θα μάζευε 7,6 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πάει; Ε;
Σε αυτή τη χώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου περίπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι ρίχτηκαν στην ανεργία, υπάρχουν 11 «πατριωτάκια» μας που μέσα στα χρόνια της κρίσης (έρευνα της «Wealth-Χ» και της ελβετικής τράπεζας «UBS») είδαν την περιουσία τους να αυξάνεται από 16 δισ. δολάρια το 2013 στα 18 δισ. δολάρια το 2014 και να κατέχουν σχεδόν το 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας. Η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, γιατί δεν πάει – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου – να επιβάλει μια έκτακτη εισφορά στα πλούτη αυτών των Κροίσων; Με ένα συμβολικό ποσοστό του 10% θα μάζευε πάνω από 1,5 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πάει; Ε;
Σε αυτή τη χώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου έφτασαν 686.000 παιδιά να υποσιτίζονται (έκθεση Unicef), υπάρχει κι ένα 10% του πληθυσμού που είδε τα πλούτη του να εκτινάσσονται τα χρόνια της κρίσης φτάνοντας σήμερα στο σημείο να κατέχειτο 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007(έκθεση της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse»). Γιατί η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, δεν πάει – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου – να επιβάλει μια έκτακτη εισφορά, όχι μεγάλη, μόλις 10%, στο θησαυροφυλάκιο αυτής της κάστας; Θα μάζευε περί τα 10 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πάει; Ε;
Στην Ελλάδα της εξαετούς ύφεσης, περίπου16.000 οικογένειες, σύμφωνα με κορυφαίους τραπεζίτες («Βήμα», 24/8/2014) διαθέτουν πάνω από 1 εκατ. ευρώ, αποκλειστικά για επενδύσεις σε διάφορα ενεργητικά. Τουτέστιν περί τα 16 δισ. ευρώ. Η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, αντί να υποδεικνύει στον λαό τον «λιτό βίο», γιατί δεν πάει – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου – να τους επιβάλει μια έκτακτη εισφορά 10%; Θα εισέπραττε πάνω από 1,5 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πάει; Ε;
Σύμφωνα με τις λίστες του «Wealth-X Institute» στο «Οffshore Βanking» της Ελβετίας έχουν βρει καταφύγιο κεφάλαια ελληνικών συμφερόντων (συμπεριλαμβανομένου του εφοπλιστικού κεφαλαίου) ύψους 140 δισ. ευρώ. Αντί η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση να διατηρεί άθικτη την «οικειοθελή» φορολόγηση των πατρικίων, αντί να σχεδιάζει ρυθμίσεις που στην ουσία «ξεπλένουν» κι αφήνουν στο φορολογικό απυρόβλητο αυτόν τον πακτωλό, γιατί δεν πάει – με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου κι εξαντλώντας κάθε δυνατό μέτρο – να τους επιβάλει μια έκτακτη εισφορά 10%; Θα εισέπραττε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 14 δισ. ευρώ. Ε; Γιατί δεν πάει;
Μόνο από αυτά η «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση θα είχε σχεδιάσει να μαζέψει περί τα 35 δισ. ευρώ. Θα είχε, δηλαδή, ιχνηλατήσει το δρόμο, σπάζοντας τον «έξωθεν στραγγαλισμό» (και έχοντας στο πλευρό της την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού) για να λυθεί το πρόβλημα της «οικονομικής ασφυξίας» και της ρευστότητας όχι μόνο για φέτος, αλλά και για του χρόνου!
Σημείωση 1η: Σε αυτές τις – δίκαιες – Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δεν συμπεριλαμβάνουμε ούτε εκείνες που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στο εύπορο τμήμα του πληθυσμού που (έρευνα του ιδρύματος Hans Bockler) τα χρόνια της κρίσης η φορολογική του επιβάρυνση δεν ξεπέρασε το 9% όταν το φτωχό τμήμα του πληθυσμού είδε την φορολογική του επιβάρυνση να αυξάνεται κατά 337% (!), ούτε τις άλλες που θα έβαζαν τέλος σε λεόντειες συμβάσεις με τις οποίες «εθνικοί εργολάβοι», «εθνικοί προμηθευτές» και «εγχώριοι νταβατζήδες» (σσ: λόγια πρώην πρωθυπουργού είναι αυτά) λυμαίνονται τον τόπο κοκ.
Σημείωση 2η: Μη μας πουν ότι «αυτά δεν γίνονται» ή ότι «θέλουν χρόνο». Μπα! Όταν πρόκειται για την καμπούρα των μισθωτών και των συνταξιούχων γιατί γίνονται; Και γιατί γίνονται στο ατάκα κι επιτόπου;
Σημείωση 3η: Επειδή αυτά τα «δεν γίνονται» τα ακούμε εσχάτως κι από διάφορους «αριστερούς», επιτρέψτε μας σε αυτό το είδος… «αριστερού» να απευθυνθούμε ως εξής:
Ε, ψιτ, αριστερέ: Προφανώς και δεν υπάρχει κανένα… τεχνικό πρόβλημα για να εφαρμόσεις μια πολιτική που δεν λεηλατεί το υστέρημα των πολλών, αλλά θέτει στο στόχαστρο το περίσσευμα των λίγων. Πολιτικό (και για την ακρίβεια: ταξικό) είναι το πρόβλημα που υπάρχει. Οι Αριστεροί – οι κανονικοί – τα ξέρουν αυτά…
Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να τρέχει «έξω» για λεφτά και για δόσεις, αντί να «εξαντλείται» δεξιά κι αριστερά σε… «δημιουργικές ασάφειες» με τους «έξω», κι αντί να διακινεί το σενάριο της «καλής λιτότητας» για το λαό στο όνομα ότι οι «έξω» είναι εκβιαστές που της ζητούν να πάρει νέα μέτρα (με τους οποίους, όμως, διαπραγματεύεται), γιατί δεν λύνει το θέμα της ρευστότητας από τα «μέσα»;
Με δυο λόγια: Γιατί – και ως «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση που είναι και με την άνεση που απέκτησε στις ΠΝΠ – δεν τα παίρνει από τους «μέσα» που τα ‘χουνε; Ε;