Μπορεί η θρησκεία να γεννήσει τη βία;

Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

Ἡ ματιά μου στό θέμα εἶναι ἡ ματιά ἑνός Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ καί δή ἱερωμένου. Μιά διευκρίνιση πού ἴσως βοηθήσει τήν σκέψη ὅλων. Δέν πιστεύω σέ καμμιά θρησκεία, ἀκόμη καί τήν χριστιανική. Δέν πιστεύω σέ καμμιά ἰδεολογία. Ἀγαπῶ τήν ζωή καί αὐτό μέ ὁδήγησε στήν Ἐκκλησία.

Τό ἐρώτημα γιά τό Θεό εἶναι ἕνα πανανθρώπινο ἐρώτημα. Ἡ Θρησκεία εἶναι κάτι τό ἀνθρώπινο, ἀλλά τήν ἴδια στιγμή κάτι τό πάρα πολύ σημαντικό καί ἀσφαλῶς καθόλου εὐκαταφρόνητο. Τό πλῆθος τῶν Θρησκειῶν ἐπιβεβαιώνει μιά μεγάλη ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος διαρκῶς ἀναζητᾶ τόν Θεό, δέν μπορεῖ νά ζήσει χωρίς αὐτόν γιατί ὁ Θεός συνιστᾶ δομικό στοιχεῖο τῆς ὕπαρξης του. Ἡ θρησκευτική ἀναζήτηση ἔχει τήν ἴδια ἡλικία μέ τό ἀνθρώπινο γένος. Ἡ μαρτυρία τοῦ δικοῦ μας ἱστορικοῦ Πλουτάρχου εἶναι πολύ χαρακτηριστική.

Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι κάτι ἀνθρώπινο, ἀλλά μιά Θεανθρώπινη πραγματικότητα. Εἶναι πρόσκληση γιά κοινωνία τοῦ Προσωπικοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο καί κλήση γιά μετοχή καί ἀλληλοπεριχώρηση. Τό περιεχόμενο τῆς κοινωνίας, ἡ οὐσία τῆς κοινωνίας εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ Χριστός σχολιάζοντας τήν δήλωση τοῦ Πέτρου ὅτι «ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» σημείωσε ὅτι ἐπάνω σέ αὐτή τήν ἀλήθεια θά οἰκοδομήσει τήν Ἐκκλησία Του, ὄχι τήν θρησκεία του, καί ὅτι οὔτε οἱ πύλες τοῦ Ἅδη δέν θά καταλύσουν αὐτήν. Ὁ Χριστός δέν μίλησε τυχαῖα, οὔτε χρησιμοποίησε τυχαῖες λέξεις.

Σαθρή Ευρωελλάδα;

Συντάκτης: Άννα Δαμιανίδη

Θαύμαζα την αναστήλωση κάποιου ενετικού μνημείου στην Κρήτη, δεν θυμάμαι ποιου, γιατί επισκέφτηκα πολλά· μπορεί να μην ήταν ενετικό αλλά κάτι άλλο, οθωμανικό ή ελληνικό ή μινωικό, ίσως και ρωσικό – πέρασαν και Ρώσοι κάποια στιγμή από το νησί. Θαύμαζα και την πινακίδα, την πολλοστή που έβλεπα στην άπληστη περιήγησή μου, που πληροφορούσε ότι οι εργασίες είχαν γίνει με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ελληνικού Δημοσίου.

Κάστρα, πύργοι, κρήνες, σχολεία, τζαμιά που έγιναν μουσεία, λότζες που έγιναν δημαρχεία, ανασκαφές, αναπαλαιώσεις, αναδείξεις, λιοτρίβια και νεώρια, μινωικοί τάφοι, ρωμαϊκές δεξαμενές, ό,τι βάζει ο νους του ανθρώπου στον προνομιούχο αυτόν τόπο, έχει ξανακοιταχτεί κι αναδειχτεί και προσεχθεί με ευρωπαϊκό χρήμα, αλλά και με ευρωπαϊκή ματιά. Είναι η ματιά που δεν πετάει τίποτε, που στέκεται μπροστά στο παρελθόν όσο πιο ψύχραιμα μπορεί και προσπαθεί να δει και να το συντηρήσει σαν βιβλίο που οφείλει να παραδίδεται στους παρόντες και τους επόμενους. Νοερά θωρεί κάθε τουρίστα, κάθε παιδί πενθήμερης γυμνασιακής εκδρομής, δυνάμει ερευνητή που ανά πάσα στιγμή θα έχει τη δυνατότητα να συμβουλεύεται τις πηγές, έστω κι αν προς το παρόν πίνει απλώς τον φραπέ του στη σκιά της Φορτέτσας ή μαθαίνει μπρέικντανς στα υπόστεγα της καθολικής μητρόπολης.

O επίλογος στις Χαμηλές Πτήσεις του Αρκά που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ…

Ο γνωστός σκιτσογράφος δημοσίευσε σήμερα στην επίσημη σελίδα του στο Facebook ένα σκίτσο με τον επίλογο της διάσημης σειράς «Χαμηλές πτήσεις» που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ

_____________________________________

Από: http://www.thepressproject.gr/article/76573

ΗΠΑ: η άλγεβρα της εξέγερσης, του αίματος και της καταστολής…

Γράφει η Χριστίνα Μαυροπούλου

«Μία εξέγερση είναι η γλώσσα όσων δεν μπορούν να ακουστούν» είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζ. κατά τη διάρκεια συνέντευξης που είχε παραχωρήσει το 1966 στην εκπομπή 60 Minutes Interview. Μισό αιώνα μετά οι αμερικανικές πόλεις, η μία μετά την άλλη, δονούνται από τις βίαιες διαδηλώσεις και ταραχές. Ο δολοφονημένος από την εξουσία, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πλανάται. Ενώ, η εγχώρια καθεστηκυία τάξη, πολιτική εξουσία και κυρίαρχα ΜΜΕ, κυνικά κραδαίνουν το φάντασμά του, μόνο και μόνο για να αλλοιώσουν το λόγο και κυρίως την ουσία του αγώνα του, ώστε να βρουν το πιο ύπουλο και άνανδρο επιχείρημα για να καταδικάσουν τη «βία» και τους «κακοποιούς» (σημ. thugs, η κυρίαρχη λέξη των ημερών, που ακούστηκε και από το στόμα του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα).

Ραφαηλίδης – Οικονομικές κρίσεις και ρατσισμός…

Διαβάστε τι έγραψε ο Βασίλης Ραφαηλίδης για τις οικονομικές κρίσεις και τη σύνδεσή τους με το ρατσισμό .

Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία, το 1933, συμπίπτει με το τέλος της μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης της περιόδου 1929-1933, που αρχίζοντας από τη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξαπλώνεται ταχύτατα σ’ όλον τον κόσμο. Πλην της Σοβιετικής Ενώσεως, που έχει την ευκαιρία να δείξει για πρώτη φορά τα πλεονεκτήματα της σχεδιασμένης και κεντρικά διευθυνόμενης οικονομίας, που όμως αργότερα θα οδηγήσει σε νέες μορφές οικονομικής κρίσης. Όλος ο κόσμος ξέρει τώρα πως οι περιοδικές και σχεδόν σταθερά επαναλαμβανόμενες ανά δεκαετίαν οικονομικές κρίσεις, που βασανίζουν με το μυστήριό τους τους επιστήμονες, από την εποχή του άγγλου οικονομολόγου Τόμας-Ρόμπερτ Μάλθους (1766-1834), που πρώτος μελέτησε συστηματικότερα αυτό το παράξενο φαινόμενο, δεν έχουν σχέση με την οικονομία καθεαυτή αλλά με μια συγκεκριμένη μορφή οικονομίας.

Ο Αϊνστάιν του Καρπενησίου και το φλεγόμενο σαράι…

Ο Αϊνστάιν του Καρπενησίου και το φλεγόμενο σαράι

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Μωυσής Μπακάνας έμοιαζε να μη διαφέρει σε τίποτα από τους συγχωριανούς του. Δούλευε όλη του τη ζωή από το ξημέρωμα ως τη δύση, μεγάλωσε έξι παιδιά, έβλεπε τηλεόραση, έπινε ένα ποτήρι κρασί με το φαγητό, κοιμόταν πάντα πριν τις δώδεκα κι έφυγε από το χωριό μόνο δύο φορές.

Την πρώτη με τη θέληση του, για να σώσει το γιό του από την κομμουνιστική επιρροή, τη δεύτερη με το ασθενοφόρο, για να διαπιστώσουν τον θάνατο του στο νοσοκομείο. Όμως δεν έπαψε ποτέ να είναι μαθηματικός.

Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό του η σκέψη ότι είχε αδικηθεί ή ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Δεν κατηγορούσε τον πατέρα του που δεν τον άφησε να συνεχίσει το σχολείο, ούτε και ζήλευε τους επίπεδους ανθρώπους της τηλεόρασης.

Η θεωρία της ιδεολογίας από τον Μαρξ στον Αλτουσέρ…

της Κυριακής Κολιαράκη

Κάθε ανθρώπινη πράξη εξαρτάται από τη γλώσσα και τη σκέψη, από τα οποία προκύπτει ένα σύστημα ιδεών. Η ιδεολογία είναι το σύστημα ιδεών το οποίο αναφέρεται στο σύστημα των κοινωνικών σχέσεων.ⁱ Η έννοια της ιδεολογίας έχει απασχολήσει πολλούς θεωρητικούς και έχουν υπάρξει για αυτήν διάφορες προσεγγίσεις, ακόμα και μεταξύ εκπροσώπων του ίδιου ρεύματος, όπως οι μαρξιστές. Η συμβολή του Λουί Αλτουσέρ στην κατασκευή μιας μαρξιστικής έννοιας της ιδεολογίας ήταν καθοριστική.

Ο ίδιος υπήρξε εκπρόσωπος του μαρξισμού αλλά και μία από τις μεγαλύτερες μορφές της γαλλικής φιλοσοφικής αναγέννησης της δεκαετίας του 1960.ⁱⁱ Μέσα από το έργο του διεύρυνε το πεδίο της μαρξιστικής σκέψης σε ρεύματα όπως η ψυχολογία, η ανθρωπολογία, ο δομισμός και άλλα. Το άρθρο του «Ιδεολογία και Ιδεολογικοί Μηχανισμοί του Κράτους» αποτελεί το βασικότερο έργο του πάνω στην θεωρία της ιδεολογίας. Πηγή έμπνευσης του υπήρξε η κριτική που ασκεί στην θρησκευτική ιδεολογία ο Σπινόζα και στην οποία διέκρινε τη μήτρα κάθε δυνατής θεωρίας για την ιδεολογία.ⁱⁱⁱ