Επενδύσεις στις ανθρωποκτονίες

Συντάκτης: Περικλής Κοροβέσης

Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, τον παλιό καλό καιρό που είχαν αποικίες, απαγόρευαν κάθε βιομηχανική ανάπτυξη. Επρεπε να πουληθούν τα δικά τους τα προϊόντα και όλη η γεωργική παραγωγή των αποικιών ήταν σχεδιασμένη για να καλύπτει τις ανάγκες της μητρόπολης, άσχετα αν αυτό προκαλούσε λιμό στους ιθαγενείς. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η δημιουργία ενός τεράστιου μεταναστευτικού κύματος που εφοδίαζε τους αποικιοκράτες με φτηνό εργατικό δυναμικό. Δηλαδή, έγδερναν το βόδι δυο φορές. Οι πρώην αποικίες, ο λεγόμενος Τρίτος Κόσμος, μετά υπανάπτυκτος και στη συνέχεια υπό ανάπτυξη, είχε ανάγκη από επενδύσεις. Και δυο ήταν τα ατού του: φτηνό εργατικό δυναμικό που θα έριχνε το κόστος του παραγόμενου προϊόντος και, το άλλο, η απόλυτη ελευθερία της επενδύτριας εταιρείας που λειτουργούσε με δικούς της νόμους και δεν είχε κανέναν έλεγχο από το κράτος. Και όλα αυτά πριν από την παγκοσμιοποίηση. Κριτήριο των επενδυτών ήταν το ύψος της αμοιβής της εργασίας.

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια στοιχεία, αν και σύμφωνα με τη γνώμη άλλων ερευνητών είναι πολύ χαμηλότερα. Στην Ινδία το ωρομίσθιο είναι 51 λεπτά. Στο Βιετνάμ είναι 36 λεπτά. Και η χώρα που είναι πιο ανταγωνιστική από όλες είναι το Μπαγκλαντές με 31 λεπτά. Και να δούμε τι έγινε στις Ινδίες με την επένδυση της Union Carbide, ενός αμερικανικού κολοσσού, που ειδικεύεται στα φυτοφάρμακα και παράγει το παρασιτοκτόνο Sevin. Η Ινδία, κατά βάση αγροτική χώρα, και μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, τόσο σε έκταση όσο και σε πληθυσμό, ήταν ο ιδανικός τόπος. Η παρουσία της Union Carbide εκεί χαιρετίστηκε από όλους σαν μια προσωπική επιτυχία της Ιντιρα Γκάντι που ήθελε να εκσυγχρονίσει τη χώρα της και να την οδηγήσει στην πρόοδο και την ανάπτυξη.

ντιν ντιν ντιν…

Όπως ψάχνεις στο mp3 player το τραγούδι που θα ακούσεις. Ακούς μόνο τον ήχο που κάνει το κουμπί που σημαίνει «επόμενο». Ντιν ντιν ντιν. Ή κάπως έτσι. Ανάμεσα στα δύο ντιν, συμβαίνει όλος ό κόσμος.

Κοιτάζω μπροστά μου το ATM, πλησιάζω, έχω πληρωθεί – λέμε τώρα – , ακριβώς από κάτω κάθεται μια γυναίκα, φαίνεται σε κακή κατάσταση, απελπισμένη, σηκώνω το βλέμμα, σκέφτομαι ότι η επόμενη τράπεζα είναι κοντά, να πάω σε άλλο ATM, να μην είναι άνθρωπος από κάτω καθισμένος, να μην είναι άνθρωπος απεγνωσμένος, ξανακοιτάζω το ATM, λέω θα πάω, σιγά, θα αποφύγω τη γυναίκα επειδή είναι άστεγη, ζητιάνα, ποιος ξέρει; Ξανακοιτάζω το ATM, ίδια εικόνα, ίδιο το ATM, η γυναίκα εκεί, μόνο που τώρα έχει βάλει το πρόσωπό της μέσα στις χούφτες της. Κλαίει, απελπίζεται, σκέφτεται. Κάνω στροφή 180 μοιρών, εδώ το πράγμα παραπήγε.

Το Spiegel τα χωνει αγρια στη Μερκελ!

Ποιός σας υπενθυμίζει στο απόγειο της δύναμης σας κ. Merkel την παροδικότητα σας; Επειδή με τη δύναμη τυφλώνεται κανείς. Εσείς άλλωστε είπατε τη φράση, η οποία τρομάζει: είμαι σχεδόν μόνη μου στην Ευρώπη – μου είναι όμως αδιάφορο, έχω δίκιο   

«Θεωρείστε κυρία Merkel ως ένα «ταπεινό» άτομο. Τόσο «ταπεινή» όμως δεν μπορεί να είσαστε, ώστε να σας είναι αδιάφορο τι θα γράψει η ιστορία στο μέλλον για εσάς….Θα θυμόμαστε τον καγκελάριο Kohl ως τον πατέρα της ένωσης της Γερμανίας και του ευρώ, σαν έναν μεγάλο ηγέτη που υπερέβαινε τα σύνορα. Πώς θέλετε να θυμόμαστε εσάς κυρία Merkel; Σαν εκείνη την καγκελάριο που κατέστρεψε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση;

Αυτή τη στιγμή κυλάει μέσα από τα δάχτυλα σας, τρέχει, φεύγει, χάνεται, η κληρονομιά του Adenauer, του de Gaulle, τουDeGasperis και του Kohl. Παραδόξως τώρα που οι Γερμανοί είναι τόσο ισχυροί στην ήπειρο μας όσο ποτέ – δυστυχώς, πρέπει να το πει κανείς σε έναν τέτοιο συνειρμό, τόσο ισχυροί όσο ποτέ μετά την εποχή του τρίτου Ράιχ.  

Πόσα πολλά πράγματα θα μπορούσατε να κάνετε! Πόσο πολλά πράγματα δεν κάνετε! Θυμάστε; Όταν η ΕΕ το 2003 υποδεχόταν δέκα νέα μέλη, η δήλωση σας από την Αθήνα ήταν η εξής: «Αυτή η Ένωση δημιουργήθηκε, ως αποτέλεσμα της από κοινού αποφασιστικότητας μας, να δώσουμε τέλος στις συγκρούσεις/διαιρέσεις αιώνων, εγκαταλείποντας πίσω μας τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος στην ήπειρο μας».

Λονδίνο – Νέα Υόρκη με αυτοκίνητο;

Τα απίστευτα σχέδια για αυτοκινητόδρομο που θα ενώσει Ευρώπη – Ασία – Αμερική!

Λονδίνο – Νέα Υόρκη με αυτοκίνητο; Και όμως, την πρόταση αυτή διατυπώνει ο επικεφαλής των Ρωσικών Σιδηροδρόμων – και στενός φίλος του Πούτιν, Βλάντιμιρ Γιακούνιν.

Το σχέδιο του Γιακούνιν για να ξεπεραστεί το ανυπέρβλητο φυσικό εμπόδιο του Ατλαντικού είναι απλό: Στροφή προς την ανατολή.

Ένας νέος υπεραυτοκινητόδρομος που θα ενώνει την Ευρώπη με τη Βόρεια Αμερική, διασχίζοντας τη Σιβηρία και την Αλάσκα, μέσω του πορθμού του Μπέρινγκ. Το σχέδιο παρουσιάστηκε σε εκδήλωση στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών.

Πρόκειται για ένα τιτάνιο έργο με την επωνυμία «Δι-ευρασιατική Αναπτυξιακή Ζώνη» (Eurasian Belt Development – TEPR), που θα περιλαμβάνει έναν νέο αυτοκινητόδρομο ο οποίος θα κινείται παράλληλα με την υπάρχουσα γραμμή του υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου, από κοινού με έναν νέο σιδηρόδρομο καθώς και αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Ανέκδοτα…

Ήταν ένας τραπεζίτης, ένας χρυσαυγήτης κι ένας μετανάστης κι είχαν μπροστά τους ένα πιάτο με δέκα κουλουράκια. Καθώς ο χρυσαυγήτης κοίταζε οργισμένος τον μετανάστη κι ο μετανάστης κοίταζε φοβισμένος τον χρυσαυγήτη, ο τραπεζίτης με το ένα χέρι έβαλε ένα κουλουράκι στο στόμα του και με το άλλο χέρι έβαλε άλλα οχτώ κουλουράκια στην τσέπη. Πέρασε κάμποση ώρα και, μόλις ο χρυσαυγήτης κοίταξε με απορία το μοναδικό κουλουράκι που είχε απομείνει στο πιάτο, έσκυψε ο τραπεζίτης και, δείχνοντας τον μετανάστη με το βλέμμα, του είπε συνωμοτικά στο αφτί: «Πρόσεχέ τον, θα σου το αρπάξει».

Ήταν ένας Αντώνης, ένας Βαγγέλης κι ένας Αλέξης. Και λέει ο Αντώνης: «Ρε παιδιά, πείνασα. Έχει τίποτε κουλουράκια να φάμε;». Και λέει ο Βαγγέλης: «Είχαμε αλλά τελείωσαν. Τα έφαγε ένας τραπεζίτης». «Και τώρα τί θα φάμε;», ξαναρωτάει ο Αντώνης. «Να πάει ο Αλέξης να φέρει», απαντάει ο Βαγγέλης. «Και γιατί να πάω εγώ;», ρωτάει ο Αλέξης. «Γιατί είσαι ο μικρότερος», απαντάει θυμωμένος ο Βαγγέλης. «Ναι, αλλά δεν έχω λεφτά», λέει ο Αλέξης. «Δεν πειράζει», απαντάει ήρεμα ο Αντώνης, «πάρε βερεσέ από τον φούρναρη και μετά στείλε τον Γιάνη να πληρώσει». «Μα ούτε ο Γιάνης έχει λεφτά», ξαναλέει ο Αλέξης με απορία. «Να του πεις να δανειστεί από τον τραπεζίτη», πετιέται ο Βαγγέλης. Κι έβαλαν κι οι τρεις τα γέλια κι έφυγε ο Αλέξης να φέρει κουλουράκια.

15 δις euro από τις Ελβετικές καταθέσεις…

Πρωτοσέλιδα στον Ευρωπαϊκό τύπο οι καταθέσεις των Ελλήνων στην Ελβετία.
Πρωτοσέλιδα και στον Ελληνικό τύπο.

Δεν μπορώ να ξέρω κατά πόσο αληθεύουν τα εν λόγω δημοσιεύματα όταν μάλιστα μιλάν και για μαύρο χρήμα.

Όμως δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ!

Τι έγινε; Οι ύαινες μυρίστηκαν φρέσκο αίμα;

Αν ο Παπακωνσταντίνου πουλούσε κουλούρια, η ποινή του θα ήταν αυστηρότερη…

---

σημ.Αμετανόητου: Λίαν συντόμως θα ξαναπώ ότι ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά.

Διεφθαρμένοι δικαστές ή δικαστές χωρίς ουσιαστική συναίσθηση του ρόλου τους, δεν μπορούν να οδηγήσουν την κοινωνία μας σε μία «στοιχειώδη» Πολιτεία Ισονομίας.

Αν ο Σύριζα δεν ξεριζώσει αυτό το καρκίνωμα που άφησε τη χώρα ΓΥΜΝΗ στους ΒΙΑΣΤΕΣ της (μιλάω για τα Μνημόνια και την ουσιαστική κατάλυση ενός από των πυλώνων του πολιτεύματος,του κοινοβουλίου) κάθε προσπάθεια ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ της Χώρας θα πέσει στο κενό.

---

Δεν ξέρω αν θα γελάνε ή θα κλαίνε οι μελλοντικές γενιές μαζί μας, όπως πχ με την απόφαση του ειδικού δικαστηρίου για τον Παπακωνσταντίνου, ο οποίος όχι μόνο έβγαλε από την λίστα Λαγκάρντ τους συγγενείς του, αλλά και δεν έκανε τίποτα ώστε η χρεοκοπημένη οικονομία μας να εισπράξει κάτι από τους συμμετέχοντες στην λίστα.

Την ίδια στιγμή επεβλήθη πρόστιμο 5000χιλ ευρώ σε άνεργη γιατί πουλούσε κουλούρια χωρίς άδεια στην πλατεία της Νέας Σμύρνης …

http://geitoniamou.gr/2015/03/nea-smirni-evalan-prostimo-5-000-evro-se-anergi-pou-poulai-koulouria-gia-na-zisi-ke-kanoun-ta-strava-matia-stis-paranomies-ton-katastimatarchon/