του Peter Koenig (*)
Κατ’ αρχήν, ας ξεκαθαρίσουμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια εγκληματική, φονική μάστιγα που δεν γνωρίζει έλεος. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η ρίζα όλων (σχεδόν) των δεινών του 21ου αιώνα. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η αιτία για τους πιο πρόσφατους πολέμους, συγκρούσεις και εμφύλιες διαμάχες σε όλο τον κόσμο. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η έκφραση της απόλυτης απληστίας για τη συσσώρευση των πόρων από τους λίγους, για την οποία δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν.
Ο νεοφιλελευθερισμός και το φεουδαρχικό τραπεζικό του σύστημα, με επικεφαλής την Wall Street και το περίπλοκο δίκτυο των διεθνών χρηματαγορών, κλέβει τις δημόσιες υποδομές, τα δίκτυα δημόσιας ασφάλειας – τις δημόσιες επενδύσεις που πληρώνονται από τους πολίτες των εθνών- στερεί από τα έθνη τους πόρους τους (εργασία, φυσικούς πόρους υπέργειους και υπόγειους) – καταστρώνοντας μανιώδη σχέδια ιδιωτικοποίησης, τα οποία δικαιολογεί υπό το πρόσχημα των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», της «διάσωσης», φτωχοί, αλλά συχνά σώζει τις πλούσιες χώρες από τη χρεοκοπία.
Η διάσωση από τη διαρθρωτική μεταρρύθμιση ή η προσαρμογή είναι συνώνυμη με το δόλο. Ακόμα και η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, παραδέχτηκε ότι το μοντέλο απέτυχε στην Ελλάδα, δεχόμενη έτσι ότι η έννοια της «λιτότητας» για τους φτωχούς ως μέσο για την ανάκαμψη της οικονομίας δεν λειτουργεί. Δεν υπάρχουν νέα για τους περισσότερους από μας.
Η νεοφιλελεύθερη αντίληψη δεν είναι σημερινη καινοτομία.
Γεννήθηκε στη δεκαετία του 1930 στην Ευρώπη, ως απάντηση (sic) στην ύφεση των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930. Αρχικά είχε θεωρηθεί ως μια μέτρια μορφή της δίνοντας στον ιδιωτικό τομέα περισσότερη ελευθερία για τις πρωτοβουλίες και τις επενδύσεις, περιορίζοντας ταυτόχρονα τον έλεγχο της κυβέρνησης.
Η έννοια ανακαινίστηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ουάσιγκτον από δεξιές δεξαμενές σκέψης (sic), όπως το American Enterprise Institute, το Heritage Foundation, το Political Economy Research Centre και τα παρόμοια. Στο Ηνωμένο Βασίλειο που ανέπτυξε σκληροπυρηνικό νεοφιλελευθερισμό ήταν ως επί το πλείστον το Institute of Economic Affairs.