Σοφία Αντωνοπούλου: Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους

«Η σύνδεση της αποπληρωµής των οµολόγων µε ρήτρα ανάπτυξης, αν δεν συνδυαστεί µε διαγραφή του µεγαλύτερου µέρους του χρέους, τότε θα αφήσει το χρέος εκεί στραγγαλίζοντας επ’ αόριστον την ελληνική κοινωνία» τονίζει στο Πριν η οικονοµολόγος και καθηγήτρια στο ΕΜΠ Σ. Αντωνοπούλου*

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

– Τα τελευταία χρόνια το δηµόσιο χρέος και τα ελλείµµατα κυριαρχούν στην ατζέντα της οικονοµικής πολιτικής σε όλη την Ευρώπη, µε πρωτοβουλία της ΕΕ. Ποιο κατά βάθος είναι το ζητούµενο πίσω από αυτή την επιλογή;

Είναι κυρίως η επιβολή της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας. To δηµόσιο χρέος των υπερχρεωµένων χωρών και ιδιαίτερα της Ελλάδας, η οποία έχει επιλεχθεί ως το κατεξοχήν πειραµατόζωο της ΕΕ, γίνεται ο βασικός µοχλός επιβολής ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών (απελευθέρωση αγορών, µεταξύ των οποίων και της αγοράς εργασίας, αποδόµηση κράτους πρόνοιας, ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τοµέων της οικονοµίας κ.λπ.). Θα πρέπει να σηµειώσουµε ότι νεοφιλελεύθερες πολιτικές εφαρµόζονται και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, αλλά σε ηπιότερο βαθµό απ’ ό,τι στις υπερχρεωµένες χώρες. Όσον αφορά τα δηµοσιονοµικά ελλείµµατα, ο µηδενισµός τους ή η µετατροπή τους σε πλεονάσµατα είναι βασικός πυλώνας της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας (Συνθήκη του Μάαστριχτ).

– Το ελληνικό δηµόσιο χρέος πρέπει να αποπληρωθεί ή όχι;

– Ακόµη κι αν υποθέταµε ότι πρέπει να αποπληρωθεί, απλούστατα δεν είναι δυνατό να αποπληρωθεί – κι ας θυσιαζόντουσαν πέραν της σηµερινής και µελλοντικές γενιές Ελλήνων προς όφελος των διεθνών τοκογλύφων.

– Ευθύνεται ο ελληνικός λαός για την δηµιουργία του;

Η Marianne, ο Leonard Cohen, η Ύδρα και η δεκαετία του ’60

«So Long, Marianne» της Κάρι Χεστχάμαρ

Γράφει ο Αντώνης Ν. Φράγκος

___________________________

«So Long, Marianne», Κάρι Χεστχάμαρ, Μετ.: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, Εκδ. Ποταμός

Ένα βιβλίο για την νεανική ζωή της Μαριάννε Ίλεν, η οποία ένωσε την ζωή της για μερικά χρόνια με τον Leonard Cohen και για την οποία γράφτηκε το “So Long,Marianne”, ένα από τα εμβληματικά κομμάτια του Καναδού τραγουδοποιού. Βιβλίο γραμμένο με απλότητα από την συμπατριώτισσά της, την Νορβηγίδα λογοτέχνη Κάρι Χεστχάμαρ, βασισμένο σε συζητήσεις και συνεντεύξεις με την Μαριάννε, τον Κοέν καθώς και από την ιδιωτική αλληλογραφία της πρώτης από το 1954 έως το 1972.

Η ιστορία της Μαριάννε που επηρέασε εξαιρετικά τη νεότητα και τις απαρχές της μουσικής πορείας του Κοέν- ιστορία που αρχίζει στα μέσα του ’50 όταν κοπέλα 22 χρονών εγκαταλείπει το Όσλο για να ταξιδέψει με τον τότε αγαπημένο της, ήδη καταξιωμένο συγγραφέα, Άξελ Γιένσεν στην εξωτική Ύδρα ώστε να ζήσει μια απλή -και πρωτόγονη- θα λέγαμε ζωή. Στο νησί υπάρχουν αρκετοί ξένοι και έρχονται κι άλλοι, προς αναζήτηση μιας κοινωνίας μακριά από τον πυρετώδη τρόπο ζωής και τον άκρατο καταναλωτισμό.

Μισαλόδοξα και ρατσιστικά τροπάρια του δεσπότη Αμβρόσιου…

Εχουμε αναφερθεί αρκετές φορές για τον δεσπότη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος.

Πρώην χωροφύλακας, γνωστό φερέφωνο των γερμανοτσολιάδων στην κατοχή και νυν ρασοφόρος – επιχειρηματίας, χαϊδεμένο παιδί της χούντας, σημερινός θαυμαστής της ναζιστικής συμμορίας του Μιχαλολιάκου. Τώρα που δεν χειρίζεται τον βούρδουλα της εξουσίας, όπως στο παρελθόν, αρκείται να μας βομβαρδίζει συνέχεια με μισαλλόδοξα και ρατσιστικά παραληρήματα.

Στο τελευταίο του … χριστιανικό τροπάρι, ανάμεσα στα άλλα που μας ψάλει από τον άμβωνα της ανοησίας, κάνει κάνει και «θεόπνευστη» διατριβή για την αναπηρία του Γερμανού υπουργού ΥΠΟΙΚ, Σόιμπλε. Με κείμενο του στο προσωπικό του ιστολόγιο, τον χαρακτηρίζει «κομπλεξικό» που «η έκφραση του προσώπου του φανερώνει όλο το μίσος, που τρέφει εναντίον όλων, όσοι κατά καλή τους τύχη δεν χρησιμοποιούν αναπηρικό καροτσάκι για τις μετακινήσεις τους!».

Αντίληψη ποιο μαύρη και από τα ράσα του,

που έμμεσα στιγματίζει χιλιάδες συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν κάποιο είδος αναπηρίας.

---

Aπό: http://tsak-giorgis.blogspot.gr/

 Η εποχή μας και το ζήτημα του έθνους…

του Κώστα Μάρκου
Είναι γνωστό ότι για τους επαναστάτες κάθε ζήτημα (όπως του έθνους ή του πολέμου) τίθεται με διαφορετικό περιεχόμενο και μορφή, ανάλογα με τα στάδια του καπιταλισμού ή τις εποχές της ταξικής πάλης που γεννιούνται από αυτά. Ο αντικαπιταλιστικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας για την εθνική απελευθέρωση στην εποχή μας και η σχέση του με το ταξικό ζήτημα, την επανάσταση και τον κομμουνισμό.

Από την «παγκοσμιοποίηση» στον «εθνοκεντρισμό»

Η ευφορία της «παγκοσμιοποίησης» και της «ευρωπαϊκής ιδέας» κατά την τελευταία δεκαετία του προηγούμενου αιώνα έδωσε σταδιακά τη θέση της στους διάφορους «εθνοκεντρισμούς» και «ευρωσκεπτισμούς», για να περάσουμε, ειδικά μετά την τελευταία δομική κρίση, με ορόσημο την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς, τον Σεπτέμβριο του 2008, στην όξυνση όλων των μορφών εθνικού ανταγωνισμού: Ανταγωνισμοί μεταξύ εθνών κρατών παρόμοιας δυναμικότητας, όπως ανάμεσα στις λεγόμενες «μεγάλες δυνάμεις» (π.χ. ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία, Κίνα, Ρωσία), στις «μεσαίες» (π.χ. Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν, Σαουδική Αραβία), στις «μικρές» (π.χ., Ελλάδα, ΠΓΔΜ), αλλά και με όλους τους συνδυασμούς μεταξύ τους. Ανταγωνισμοί που πήραν διάφορες μορφές (διπλωματικός, νομισματικός «πόλεμος» κ.λπ.), μέχρι και τη βάρβαρη μορφή στρατιωτικών αντιπαραθέσεων (εντός Γιουγκοσλαβίας, «ζώνη πετρελαίων», Ουκρανία κ.α.).

Μια Κυριακή στο Λαύριο με τους Κούρδους πρόσφυγες…

Γράφουν : Θάνεια Βέζου – Ελευθερία Ψυχογιού

_____________________________________

Γυρνώντας από το Κουρδιστάν και χωρίς καλά καλά να έχουμε προλάβει να επεξεργαστούμε αυτά που είδαμε και ζήσαμε στις περιοχές του Σουρούτς, του Ντιγιάρμπακιρ και στους καταυλισμούς των προσφύγων από το Κομπάνι, βρεθήκαμε με την Ελευθερία μια Κυριακή στο Λαύριο, στο κτίριο που στεγάζει Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες.

 Στο δρόμο μας περίμενε ο “Ηρακλής” και με το που μπήκαμε μέσα στο κτήριο – καταυλισμό κατευθείαν αντιληφθήκαμε πως πρόκειται για χώρο πολιτικών προσφύγων. Συνθήματα, αφίσες, πανό, για λίγο μας φέραν στο μυαλό σκηνές απο τον “Τοίχο” του Γιλμάζ Γκιουνέι, στα κελιά των πολιτικών κρατουμένων. Κατευθείαν λοιπόν η αίσθηση ήταν οικεία, ίσως λίγο «πιο ανατολική» αλλά σίγουρα οικεία. Περάσαμε στο κυλικείο, το οποίο ήταν γεμάτο σημαίες με σφυροδρέπανα, φωτογραφίες ανταρτών/ισσών και φυσικά σε περίοπτη θέση ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή της Ροζάβα, σημαίες και φωτογραφίες νεκρών μαχητών/μαρτύρων του στρατού των YPG-YPJ, αυτών που αντιστέκονται στον ISIS.

Στον ιδιωτικό τομέα «όταν δουλεύεις σκληρά αμείβεσαι»…

…ή αλλιώς το ξεχασμένο παραμύθι της «ελεύθερης αγοράς».

Ο Γκίκας Χαρδούβελης φοβήθηκε πως θα χάσει τα λεφτά του, από την πολιτική που και ίδιος εμπνεύστηκε και εφάρμοσε. Έτσι, έβγαλε μέρος των χρημάτων του στο εξωτερικό. Κατά τα άλλα οι ευρω-τσολιάδες μας έλεγαν πως όλα πάνε μια χαρά…  Η χθεσινή συνέντευξη του πρώην υπουργού Οικονομικών, στην Πόπη Τσαπανίδου (στο STAR), πήρε μεγάλη δημοσιότητα. Βάρος δόθηκε σε μια απάντηση του: «Τον Ιούνιο του 2012 φοβήθηκα κι εγώ όπως η μισή Ελλάδα». Ωραία πράγματα… Δεν θα μείνουμε όμως σε αυτά.

Παναγιώτης Κονδύλης: Ταυτότητα – Ισχύς – Πολιτισμός…

---

Κείμενο: Παναγιώτης Κονδύλης*

Όσο περισσότερο αναλύουμε τις σχέσεις ανθρώπινου και ζωικού βασιλείου, τόσο καθαρότερα βλέπουμε ότι η ειδοποιός διαφορά έγκειται στην αποδοχή ενός νοήματος. Αυτό φαίνεται αν πάρουμε στα σοβαρά τις προόδους στην έρευνα της συμπεριφοράς και συνειδητοποιήσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος των ζωικών και κοινωνικών λειτουργιών ή συμπεριφορών είναι κοινό στον άνθρωπο και στα ζώα. Τώρα, η ειδοποιός διαφορά γίνεται απολύτως κατανοητή, αν σκεφτούμε πόσα πράγματα περιλαμβάνει το νόημα: ως κορυφαία αφαίρεση εμπεριέχει και τις δευτερεύουσες αφαιρέσεις που αναφέρονται στις εργαλειακές ικανότητες (εργαλεία, γλώσσα). Η επιδίωξη ισχύος συναρτάται ακριβώς με αυτήν την ειδοποιό διαφορά.