επιτάφιος… (King Crimson)…

Ο τοίχος στον οποίο οι προφήτες έγραψαν
Ραγίζει στις ραφές.
Επάνω στα όργανα του θανάτου
Το ηλιόφως φωτεινά λάμπει.
Όταν κάθε άτομο ξεσκίζεται
Με εφιάλτες και με όνειρα,
Κανένας δεν θα βάλει δάφνινο στεφάνι
Καθώς η σιωπή πνίγει τις κραυγές.

Ανάμεσα στην σιδερένια πύλη της μοίρας,
Οι σπόροι του χρόνου σπάρθηκαν,
Και ποτίστηκαν από τις πράξεις εκείνων
Που ξέρουν και που είναι γνωστοί;
Η γνώση είναι θανάσιμος φίλος
Όταν κανένας δεν θέτει τους κανόνες.
Η μοίρα όλης της ανθρωπότητας βλέπω
Είναι στα χέρια των ανόητων.

Η σύγχυση θα είναι ο επιτάφιός μου.
Καθώς σέρνομαι σε ένα ραγισμένο και σπασμένο μονοπάτι
Εάν τα καταφέρουμε μπορούμε όλοι να καθίσουμε πίσω
Και να γελάσουμε.
Αλλά φοβάμαι ότι αύριο θα κλαίω,
Ναι φοβάμαι ότι αύριο θα κλαίω. 
____________________________________
Στίχοι, μουσική,

Robert Fripp,Rex Michael Giles,Greg Lake,

Ian Mcdonald, John Peter Sinfield,

_____________________________________

• Ρόμπερτ Φριππ – κιθάρα
• Γκρεκγκ Λέικ – μπάσο, φωνητικά
• Άιαν ΜακΝτόναλντ – harpsichord, mellotron, woodwind instrument
• Μάικλ Τζιλς – ντραμς, κρουστά

Η μετάλλαξη της Δεσποινιώς της Μηχαλιέσσας…

Για τη συζήτηση περί Προτύπων

Γράφει η Αιμιλία Καραλή

Η Δεσποινιώ η Μηχαλιέσσα είναι η πρωταγωνίστρια του διηγήματος του Γ. Βιζυηνού Το Αμάρτημα της μητρός μου (1883). Σε  μια σκηνή του έργου παραθέτει στα παιδιά της τα σχέδιά της για το επαγγελματικό τους μέλλον. Ο ένας θα μάθαινε την τέχνη του πατέρα, ο άλλος θα ξενιτευόταν, κοκ. Η μητέρα όμως έθετε σαν προϋπόθεση να μάθουν πρώτα γράμματα, να «ξεσχολήσουν», γιατί όπως έλεγε: «Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο». Η αγράμματη λοιπόν γυναίκα από τη Βιζύη της τουρκοκρατούμενης Θράκης των μέσων του 19ου αιώνα πίστευε ότι τα γράμματα είναι απαραίτητα όχι για να βρούν τα παιδιά της δουλειά, αλλά για να γίνουν καλλιεργημένοι, «πελεκημένοι» άνθρωποι, καλύτεροι από αυτήν. Απηχούσε την πεποίθηση ότι η μόρφωση βοηθά πρώτ’ απ’ όλα στο ήθος, στη στάση και στις αξίες με τις οποίες ένας άνθρωπος πορεύεται στην εργασία και στη ζωή του.

Εκλογές στην Κούβα…

Κούβα: εκεί που οι εκλογές δεν είναι της πλάκας

Στις 24 Απρίλη 2015 στην Κούβα διεξάγονται οι τοπικές εκλογές, οι οποίες γίνονται κάθε 2,5 χρόνια. Υπάρχουν και στη χώρα μας αυτοί που χαμογελούν ειρωνικά στο άκουσμα τέτοιων ειδήσεων, ακόμα και σήμερα που το πολιτικό σύστημα και ο κοινοβουλευτισμός τους, βιώνει τον απόλυτο εκφυλισμό διεκπεραιώνοντας τις λογιστικές εργασίες των δανειστών και λοιπών εταίρων.
Ας τους αφήσουμε να το γλεντήσουν , και ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την εκλογική διαδικασία μιας χώρας που δεν είναι της πλάκας και οι άνθρωποι εκεί δεν ψηφίζουν για πλάκα.

Αναζητώντας την αλήθεια για τα παιδιά του εμφυλίου…

«Fils de Grèce – Τα παιδιά του Εμφυλίου» : Η νέα ταινία του σκηνοθέτη Διονύση Γρηγοράτου

Μία ταινία-σύνθεση μυθοπλασίας -με ηθοποιούς και πρόσωπα που έχουν βιώσει τα γεγονότα- και «δραματοποιημένου» Αρχειακού υλικού που τα περιλαμβάνει… Για ένα κεφάλαιο της Ιστορίας απωθημένο στις συνειδήσεις μας -από τις παρενέργειες του Εμφυλίου και του Ψυχρού Πολέμου- που σημερινά γεγονότα το επαναφέρουν.

Γιοι της Ελλάδας, απευθύνομαι σ’ εσάς, τους αγρότες, τους εργάτες, τους διανοούμενους, που υπηρετείτε αναγκαστικά στον στρατό μιας κυβέρνησης που δεν σας εκπροσωπεί […] Ενας εμφύλιος πόλεμος όπως ο δικός σας είναι ο πιο φοβερός από τους πολέμους και οι μόνοι που ωφελούνται είναι εκείνοι που σας οδήγησαν σ’ αυτόν.

Τελικά η εξουσία καθαγιάζει…

Γράφει ο mitsos175

Τελικά η εξουσία καθαγιάζει. Αν είσαι πρωθυπουργός όχι μόνο βγαίνεις πάντα καταλληλότερος στα γκάλοπ ακόμα κι όταν είναι να χάσεις με σχεδόν διψήφια διαφορά, αλλά γίνεσαι και χριστιανός! Καλέ τι χριστιανός; Άγιος κατεύθυναν με φωτοστέφανο made in MME.

Ακούω τους παπάδες και λέω «δεν μπορεί, ονειρεύομαι». Κι από τις τσιμπιές για να δω, αν είμαι ξύπνιος, μελάνιασε το χέρι μου. Ακούω τον Άνθιμο Θεσσαλονίκης να μιλάει για τον Τσίπρα και στάζει μέλι το στόμα του! Ναι, το γνωστό κομματόσκυλο της ΝΔ λέει καλά λόγια για τον Αλέξη!
Αυτός που Άθεο τον ανέβαζε, Αντίχριστο τον κατέβαζε! Δεν μπορεί, λέω, πάει να μας τρελάνει. Κι όμως! Αν το ψάξεις το θέμα, θα δεις, πως ούτε αμνησία έπαθε ο παπάς, ούτε θαύμα έγινε. Κάποιος άλλαξε γνώμη. Κι εφόσον οι γνώμες ταυτίζονται είναι επόμενο να λέγονται καλά λόγια, να ανταλλάσσονται εγκάρδιες ευχές και φιλιά με γλώσσα. Τα τελευταία δεν είναι αυτό που νομίζεις, είναι τα γλωσσόφιλα της εξουσίας, δεν έχουν έρωτα, αλλά μεταδίδουν απείρως περισσότερα μικρόβια από το στοματικό σεξ.