ΡΟΥΦΗΧΤΡΕΣ… «ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ» ΤΣΑΚΙΣΑΝ ΤΟ ΕΣΠΑ


Ρουφήχτρες... «εθνικών εργολάβων» τσάκισαν το ΕΣΠΑ

ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ 50% ΤΩΝ ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΚΕΤΟΥ 2007-2013 ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΜΠΟΜΠΟΛΑ – ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΡΑ ΤΟ… ΦΟΒΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε.

Έγγραφα – «φωτιά» που αποδεικνύουν ότι η κατασκευαστική εταιρεία του Μπόμπολα, ΕΛΛΑΚΤΩΡ «ρούφηξε» το 50% των συνολικών κονδυλίων του ΕΣΠΑ για τον κατασκευαστικό κλάδο, αγγίζοντας το μυθικό ποσό των 6 δισ. ευρώ, έρχονται στο φως της δημοσιότητας από το περιοδικό «HOT DOC».

Εγγραφα που σε μια περίοδο που η Ελλάδα δίνει καθημερινά τη μάχη για να εξασφαλίσει χρήματα προκειμένου να τακτοποιήσει δόσεις έναντι των δανειστών, πιστοποιούν το μεγάλο… πάρτι που επί σειρά ετών έχει στηθεί πάνω στη χρηματοδότηση έργων και… «έργων», με την προκλητικά υπέρογκη μερίδα του λέοντος να πηγαίνει, «κλασσικά» στους «ολιγάρχες» της διαπλοκής. Τους… αχόρταγους «νταβατζήδες» που ξεφύτρωναν παντού με δεκάδες εταιρίες σε όλα τα πακέτα, ώστε να μην αφήσουν παρά ορισμένα… ψίχουλα για τα μικρά επιχειρηματικά «ψάρια».

Είναι δυνατόν μια εταιρεία να κατορθώνει να απορροφά σχεδόν το 50% του συνολικού πακέτου που διατέθηκε στον τομέα δραστηριοποίησής της μέσα σε έξι χρόνια; Και όμως, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του περιοδικού Hot Doc είναι. Και κάπως έτσι η εταιρεία ΕΛΛΑΚΤΩΡ φέρεται, σύμφωνα με έγγραφα – φωτιά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, από το 2007 μέχρι το 2013 να «ρουφάει» κοντά στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ.

Συνέχεια

Παραμύθι με λυπημένο τέλος…


Στίχοι-Μουσική:  Μιλτιάδης Πασχαλίδης (1995)

Στίχοι >

Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
μάτια μου, μάτια μου
κάποτε γνώρισα μια λίμνη
που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
μάτια μου, αχ μάτια μου
κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
που ‘θελε βράχος να γενεί

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Κάποτε αγάπησα μια κόρη
μάτια μου, μαύρα μάτια μου
που ρωτούσε κάθε αγόρι
πότε γυναίκα θα γενεί

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου
η κόρη γίνηκε γυναίκα
μα εγώ απόμεινα παιδί

Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι

stixoi.info


Aπό: https://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/

*

Τα κανάλια στις Σκουριές είναι και για εμάς »είδηση» !!!


της Λόλας Χρυσούλη

Τον τελευταίο μήνα, μετά τις δηλώσεις Λαφαζάνη – Τσίπρα και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της Ελληνικός Χρυσός, όπως όλοι θα έχετε δει, τα ΜΜΕ ενδιαφέρονται για το τι γίνεται τελικά στο θέμα της εξόρυξης χρυσού στην Χαλκιδική. Ζωντανές συνδέσεις, συζητήσεις και συνεντεύξεις σε τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικές εκπομπές.

Αν το δούμε από την πλευρά της σωστής ενημέρωσης….τίθενται και κάποια ερωτηματικά. Ποιοί;; Πότε;; Και γιατί;;

Ας δούμε το ποιοί. Μιλάμε για τα τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα τα οποία επί το πλείστον έχουν την Ελληνικός χρυσός ως »μεγάλο χορηγό». Μιλάμε για τις εφημερίδες που διαφημίζουν την εταιρεία σε ολοσέλιδα και σαλόνια. Μιλάμε για »καναλάρχες» και »εκδότες» που είναι μέτοχοι της εταιρείας.

Συνέχεια

Η ώρα της σύγκρουσης;


Ο Αλέξης Τσίπρας και η Άνγκελα Μέρκελ

Πλανήτης πνιγμένος στα χρέη


Έκθεση καταπέλτης από την εταιρεία συμβούλων McKinsey διαπιστώνει αύξηση του χρέους στις περισσότερες χώρες από το 2007.

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*

Ασχολίαστη δημοσιεύθηκε από τις περισσότερες οικονομικές εφημερίδες και ιστοσελίδες η πρόσφατη έκθεση καταπέλτης της εταιρείας συμβούλων McKinsey, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, προειδοποιεί για τα δυσθεώρητα ύψη χρέους που έχουν συσσωρευτεί παγκοσμίως και τα οποία εγκυμονούν την επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση.

Η εφημερίδα Financial Times παρουσιάζοντας προ ημερών την έκθεση της εν λόγω εταιρείας, χρησιμοποίησε μάλιστα τον εύγλωττο  τίτλο «Η συσσώρευση χρέους δημιουργεί φόβους για μια νέα κρίση».

Η έκθεση της McKinsey  είναι ιδιαιτέρως διαφωτιστική καθώς τονίζει ότι ο πλανήτης και ιδιαίτερα οι αναπτυγμένες χώρες χρωστάνε σήμερα περισσότερα από όσα πριν ξεσπάσει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση το 2008. Συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει ότι το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 57 τρισ. δολάρια από το 2007 και έχει φθάσει σχεδόν στα 200 τρισ. δολάρια-ξεπερνώντας κατά πολύ την υπάρχουσα οικονομική ανάπτυξη. Ως προς ποσοστό του ΑΕΠ, το χρέος παγκοσμίως έχει αυξηθεί από 270% σε 286%.

Αυξήθηκε το δημόσιο χρέος

Συνέχεια

Βαρδινογιάννηδες (3) Ο ενοχλητικός κοινοτάρχης & (4) Από την τρομοκρατία στις προσφορές…


_______________

3) O ενοχλητικός κοινοτάρχης


Πίσω στην Κρήτη, όλα πάνε πρίμα για τους Βαρδινογιάννηδες. Η μετάβαση από την χούντα στην δημοκρατία έγινε με απόλυτα ομαλό τρόπο και τίποτε δεν διετάρασσε την γαλήνη τους. Βέβαια, στους Καλούς Λιμένες υπήρχαν ακόμη κάποιοι ανυπότακτοι κάτοικοι αλλά αργά ή γρήγορα θα παραδίνονταν κι αυτοί. Δυστυχώς, οι δημοτικές και κοινοτικές εκλογές τού 1978 έκρυβαν μια δυσάρεστη έκπληξη για την οικογένεια. Μια έκπληξη που θα τους αναστάτωνε.

Λίγο ψηλότερα, στον ορεινό όγκο των Αστερουσίων, υπάρχει μια κοινότητα στην οποία ανήκει διοικητικά και ο οικισμός των Καλών Λιμένων, τα Πηγαϊδάκια. Το 1978, λοιπόν, οι πηγαϊδακιώτες είχαν την έμπνευση να εκλέξουν ως κοινοτάρχη έναν νεαρό σοσιαλιστή, τον Γιάννη Κουτσάκη. Στα 26 χρόνια του ο Κουτσάκης εμφορείται από τις σοσιαλιστικές ιδέες της εποχής (μη ξεχνάμε ότι το ΠαΣοΚ του Ανδρέα βρίσκεται σε άνοδο και τα συνθήματά του χαρακτηρίζονται από πολλούς συντηρητικούς ως εξτρεμιστικά) και δεν καταλαβαίνει και πολλά. Με την χαρακτηριστική σε νέους ανθρώπους άγνοια κινδύνου, δεν διστάζει να τα βάλει με τους Βαρδινογιάννηδες.

Συνέχεια

Η δολοφονία της Ελλάδας.


Η δολοφονία της Ελλάδας. Του James Petras

Πώς διαχρονικά διαμορφώθηκε η υποτέλεια της Ελλάδας, ο ρόλος του Ανδρέα Παπανδρέου, τα σημερινά δεδομένα και οι θανάσιμοι κίνδυνοι για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ

Του James Petras*

Η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια μάχη ζωής και θανάτου ενάντια στην ελίτ που διευθύνει τις τράπεζες και τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το διακύβευμα είναι από τη μια οι ζωές των 11 εκατομμυρίων Ελλήνων εργαζόμενων και μικροεπιχειρηματιών και από την άλλη η βιωσιμότητα της Ε.Ε. Εάν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχωρήσει στις απαιτήσεις των τραπεζιτών της Ε.Ε. και δεχτεί να συνεχιστεί το πρόγραμμα λιτότητας, η Ελλάδα θα είναι καταδικασμένη σε δεκαετίες ύφεσης, φτώχειας και αποικιακού ζυγού. Εάν η Ελλάδα αποφασίσει να αντισταθεί και υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την E.E. αυτό θα σημαίνει αποποίηση των 270 δισ. ευρώ του χρέους της, πράγμα που μπορεί να επιφέρει την κατάρρευση των διεθνών αγορών και της Ε.Ε.

Η ηγεσία της E.E. βασίζεται στο ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα εγκαταλείψει τις δεσμεύσεις της απέναντι στους Έλληνες ψηφοφόρους, οι οποίοι είναι συντριπτικά (πάνω από 70%) υπέρ του τέλους της λιτότητας, της παύσης πληρωμών τοκοχρεολυσίων και ενός προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας (Financial Times [FT] 7-8/2/15, σ. 3). Το δίλημμα είναι σκληρό και οι επιπτώσεις έχουν παγκόσμια και ιστορική σημασία. Το ζήτημα ξεπερνά την τοπική, προσωρινή, πολιτική συγκυρία και αφορά το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα (FT 2/10/15, σ. 2).

Ένα τέτοιο πιστωτικό γεγονός θα επηρεάσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα πολύ πέρα από την Ευρώπη και θα κλονίσει την επενδυτική εμπιστοσύνη στο οικονομικό σύστημα της Δύσης. Πρώτα και κύρια όλες οι δυτικές τράπεζες έχουν άμεσους και έμμεσους δεσμούς με τις ελληνικές τράπεζες (FT 6/2/15, σ. 3). Μια κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών θα επηρεάσει βαθιά όλο το σύστημα σε βαθμό που καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει. Η μόνη λύση θα είναι μαζικές κρατικές παρεμβάσεις. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να κρατικοποιήσει όλο το τραπεζικό σύστημα και το φαινόμενο αυτό σαν ντόμινο θα συμπαρασύρει πρώτα τη Νότια Ευρώπη και μετά θα συνεχιστεί στον ευρωπαϊκό βορρά και στη συνέχεια στην Αγγλία και τη Βόρεια Αμερική (FT 2/9/15, σ. 2).

Για να γίνει κατανοητή η προέλευση της κρίσης και οι εναλλακτικές που αντιμετωπίζουν η Ελλάδα και η Ε.Ε. είναι απαραίτητο να εξετάσουμε σύντομα τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις κατά τα τελευταία 30 χρόνια. Αρχικά θα εξετάσουμε τις σχέσεις Ελλάδας και Ε.Ε. από το 1980 έως το 2000 και μετά θα δούμε την πρόσφατη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και την παρέμβαση της Ε.Ε. Στο τελευταίο μέρος θα ασχοληθούμε με την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και την αυξανόμενη υποταγή του στην κυριαρχία της Ε.Ε. και την αδιαλλαξία της, τονίζοντας την ανάγκη για μια ριζική αποδέσμευση από μια σχέση «επικυρίαρχου-υποτελούς».

Συνέχεια