Οι συντελούμενες κοινωνικές διεργασίες και το εύθραυστο πολιτικό σκηνικό.

Kώστας Μελάς

Η οικονομική κρίση και οι σημαντικές κοινωνικές διεργασίες που αυτή προκάλεσε, οδήγησαν στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στα τελευταία πέντε έτη.

Η αβεβαιότητα, υψηλή και με έντονη μεταβλητότητα, έχει εγκατασταθεί στο κέντρο του πολιτικού σκηνικού τροφοδοτούμενη από την κοινωνικοοικονομική κρίση δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο ο οποίος δεν πρόκειται να σπάσει αν δεν σταθεροποιηθούν οι κοινωνικές διεργασίες . Ως σταθεροποίηση εννοώ την μορφοποίηση των κοινωνικών διεργασιών σε ένα συνεκτικό σχήμα, εντός του οποίου η κοινωνία είναι σε θέση να αναγνωρίζει τον εαυτό της. Δηλαδή η κοινωνία να γνωρίζει τι θέλει , τι επιθυμεί.

Ταυτόχρονα η κοινωνία αποτελεί ένα πολιτικό συλλογικό σώμα. Το πολιτικό είναι εκείνη η ιδιαίτερη κοινωνική σχέση που κάνει αντικείμενό του το κοινωνικό ως ένα όλον που πρέπει να αποκτά τάξη και συνοχή. Ότι πρέπει όμως να υπάρχει συνοχή και τάξη, αυτό δεν εξαρτάται από την ελεύθερη απόφαση της εκάστοτε πολιτικής, αλλά ανήκει πρωταρχικά στη σύσταση του κοινωνικού.

Έτσι καμία πολιτική δεν θα έχει υπόσταση και διάρκεια αν δεν ικανοποιεί (ως ένα βαθμό) τις κοινωνικοοντολογικά καθοριζόμενες απαιτήσεις του πολιτικού και αν δεν εγείρει και εκπληρώνει τις ίδιες της τις αξιώσεις εξουσίας στο όνομα αυτών των απαιτήσεων.

Όποιος δεν λαμβάνει υπόψη ότι κάθε πολιτική έχει τις ρίζες της στο κοινωνικοοντολογικά νοούμενο πολιτικό, τείνει να αντιλαμβάνεται την πολιτική ως ένα μέρος (υποσύστημα) της κοινωνίας μεταξύ άλλων και επιπλέον να την ταυτίζει με το κράτος ή την κυβέρνηση.

Η κοινωνία είναι μια ορισμένη αλληλεπίδραση ατόμων η οποία αποκτά μια τέτοια έκταση και πυκνότητα, που μέσα της το ζήτημα της συνοχής και της τάξης λαμβάνει τη μορφή του κατ’ εξοχήν πολιτικού ερωτήματος σχετικά με το κοινό καλό, ενώ το με αυτόν τον τρόπο οριοθετούμενο πεδίο εντάσεων του πολιτικού τίθεται σε κίνηση όταν πρόκειται να ορισθεί δεσμευτικά το κοινό καλό, δηλαδή το πολιτικό, με την επίκληση της ειδικής σκοπιάς του να τεθεί στην υπηρεσία μιας συγκεκριμένης πολιτικής (σε αντίθεση προς μια άλλη).

Kαι τα αγάλματα πεθαίνουν…

«Οταν οι άνθρωποι πεθαίνουν μπαίνουν στην ιστορία. Όταν τα αγάλματα πεθαίνουν μπαίνουν στην τέχνη.» Κάπως έτσι ξεκινά το αριστουργηματικό, μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ του Alain Resnais και του Chris Marker «Les Statues Meurent Aussi» (απ όπου είναι δανεισμένος και ο τίτλος του άρθρου). Η ταινία- δοκίμιο έχει σαν θέμα της την αφρικανική τέχνη μέσω της οποίας καταλήγει σε μια κριτική της αποικιοκρατίας και του δυτικού τρόπου. Ο θάνατος των αγαλμάτων συνίσταται στην απώλεια των αρχικών του ιδιοτήτων, της λειτουργικής του φύσης, των διαδικασιών (λατρευτικών, τελετουργικών, συγκεκριμένα αισθητικών, ή πολιτικής εξουσίας) τις οποίες εξυπηρετούσε. Τα αγάλματα μπαίνουν στα μουσεία νεκρά και γυμνά, όπως οι σημαντικοί άνθρωποι καταχωρούνται στα βιβλία της ιστορίας μετά τον θάνατό τους.

Το ηλεκτρικό παστίτσιο…

by Sotos

Αν νομίζει ο Σύριζα ότι, επειδή τον ήθελα και τον στήριξα, θα του χαριστώ κιόλας, είναι πολύ γελασμένος. Ειδικά αν νομίζει ότι θα το ράβω, όταν ακούω μισθολογικού τύπου αυξήσεις στη Δ.Ε.Η. Πολύ γελασμένος.

Κατ’ αρχήν να διευκρινίσω ότι για να ζήσει (και να μεγαλουργήσει) ο άνθρωπος χρειάζεται όλο κι όλο ένα σομιέ κι ένα πιάτο χόρτα. Έτσι πιστεύω. Και πιστεύω ακόμα ότι θα ήταν τούτο με το σομιέ και τα χόρτα ένα θαυμάσιο οικονομικό σύστημα. Ένα θαυμάσιο σύστημα, όμως, υπό την προϋπόθεση ότι την ώρα που εγώ τρώω χόρτα δεν θα συλλάβω εσένα να τρως παστίτσιο.

Καστοριάδης – Ποια Ευρώπη; Ποιες απειλές; Ποια υπεράσπιση;…

«Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος και είναι παντού στα σίδερα» έγραψε ο Ρουσσώ. Όχι, κανένας φυσικός νόμος ή θεϊκή βούληση δεν κάνει τον άνθρωπο να γεννιέται ελεύθερος (ή μη ελεύθερος). Αν όμως είναι, πράγματι, σχεδόν παντού στα σίδερα, είναι γιατί γεννιέται ανάμεσα σε σίδερα πού είναι έτοιμα να τον υποδεχτούν —και πού τον κάνουν έτσι ώστε να μη ζητάει άλλο από το να τα δεχτεί.

Σίδερα κυρίως άυλα και που δεν είναι μόνο ούτε τόσο εκείνα πού σφυρηλατούνται από την κυριαρχία μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας. Καμιά ομάδα δεν θα μπορούσε να διατηρήσει είκοσι τέσσερις ώρες την κυριαρχία της σε μια κοινωνία πού ή μεγάλη της πλειονότητα δεν θα τη δεχόταν.

Mια κοινωνία γκάου…

Γράφει ο Zachi Petroball

---

Όποιος δεν συμμετέχει και δεν κατανοεί τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας
είναι αλλοτριωμένος και υποβαθμισμένος σαν άνθρωπος
«Ρόζα Λούξεμπουργκ»

_____________________________________________

κοινωνία γκαου…………….(η Ελληνική)

77% ναι στις φυλακές υψίστης, ασφαλείας
41% όχι στο κλείσιμο των στρατοπέδων των προσφύγων
Μου αρέσει που υπάρχουν σύντροφοι που λένε ότι η κυβέρνηση δεν πάει γρήγορα.

Μου αρέσει που σε ανάρτηση για τις διμοιρίες των μπάτσων που επιστρατεύτηκαν για την σύλληψη της νεαρής αναρχικής, τα σχόλια επικεντρώνονται στο άτακτο παιδί…

Για το ζήτημα της στέγασης…

της Βίλλυς Μυλωνά

 Πριν λίγες μέρες στο κέντρο της Αθήνας, ένας ηλικιωμένος άστεγος βρήκε τραγικό θάνατο στην προσπάθειά του να ζεσταθεί. Ο φετινός χειμώνας έχει βρει στους δρόμους πάνω από 20.000 αστέγους, γεγονός που επιβάλλει να φέρουμε στο προσκήνιο τη συζήτηση για την ανάγκη της καθολικής πρόσβασης στην κατοικία. Επίσημα στοιχεία από μελέτες οργανισμών που ασχολούνται με ζητήματα στέγης, επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη όλοι βλέπουμε στους δρόμους των αστικών κέντρων, ότι κατά την περίοδο της κρίσης ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται με τρομακτικά μεγάλο ρυθμό. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι πάνω από το 60% των αστέγων αυτή τη στιγμή στη Ελλάδα, βιώνει την αστεγία λιγότερο από 4 χρόνια, δηλαδή έχουν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση την περίοδο πουοι κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης εντείνονταν.

Κάνε, λαέ μου, να ξυπνήσουμε…

Γράφει ο mitsos175

«Μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλονών, τέρμα ως εδώ, τέρμα ως εδώ, άλλο δεν μπορώ…»
Ως και το τραγουδάκι το λέει, αλλά εμείς σημασία. Κι εξακολουθούμε να πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας.

Πληρώνουμε για τους κηφήνες της βουλής για να έχουν θωρακισμένα αμάξια, ακριβά ρούχα και να ντερλικώνουν τα καλύτερα εδέσματα. Κι αυτός ο Καραμανλής με το Βενιζέλο τρώνε μόνοι τους τη μισή παραγωγή αιγοπροβάτων και χοιρινών της χώρας.

Πληρώνουμε τα παλάτια των πλουσίων. Πληρώνουμε προκαταβολικά τα παιδιά τους, τα παιδιά από τα τρισέγγονα τους μέχρι τις επόμενες 50 γενιές γαλαζοαίματων. Ξέρεις, τις δεξιώσεις, τα ταξίδια, τα κότερα όλα αυτά που έχουν, εμείς τα πληρώνουμε έμμεσα.

Πληρώνουμε τους τοκογλύφους, τους τραπεζίτες, τους κοπτήρες, τους γομφίους και τους κυνόδοντες που υπάρχουν στις 10 μασέλες του κάθε εκβιαστή, ο οποίος μας άλεθει, «μας τρώει την ψυχή».