Kώστας Μελάς
Η οικονομική κρίση και οι σημαντικές κοινωνικές διεργασίες που αυτή προκάλεσε, οδήγησαν στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στα τελευταία πέντε έτη.
Η αβεβαιότητα, υψηλή και με έντονη μεταβλητότητα, έχει εγκατασταθεί στο κέντρο του πολιτικού σκηνικού τροφοδοτούμενη από την κοινωνικοοικονομική κρίση δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο ο οποίος δεν πρόκειται να σπάσει αν δεν σταθεροποιηθούν οι κοινωνικές διεργασίες . Ως σταθεροποίηση εννοώ την μορφοποίηση των κοινωνικών διεργασιών σε ένα συνεκτικό σχήμα, εντός του οποίου η κοινωνία είναι σε θέση να αναγνωρίζει τον εαυτό της. Δηλαδή η κοινωνία να γνωρίζει τι θέλει , τι επιθυμεί.
Ταυτόχρονα η κοινωνία αποτελεί ένα πολιτικό συλλογικό σώμα. Το πολιτικό είναι εκείνη η ιδιαίτερη κοινωνική σχέση που κάνει αντικείμενό του το κοινωνικό ως ένα όλον που πρέπει να αποκτά τάξη και συνοχή. Ότι πρέπει όμως να υπάρχει συνοχή και τάξη, αυτό δεν εξαρτάται από την ελεύθερη απόφαση της εκάστοτε πολιτικής, αλλά ανήκει πρωταρχικά στη σύσταση του κοινωνικού.
Έτσι καμία πολιτική δεν θα έχει υπόσταση και διάρκεια αν δεν ικανοποιεί (ως ένα βαθμό) τις κοινωνικοοντολογικά καθοριζόμενες απαιτήσεις του πολιτικού και αν δεν εγείρει και εκπληρώνει τις ίδιες της τις αξιώσεις εξουσίας στο όνομα αυτών των απαιτήσεων.
Όποιος δεν λαμβάνει υπόψη ότι κάθε πολιτική έχει τις ρίζες της στο κοινωνικοοντολογικά νοούμενο πολιτικό, τείνει να αντιλαμβάνεται την πολιτική ως ένα μέρος (υποσύστημα) της κοινωνίας μεταξύ άλλων και επιπλέον να την ταυτίζει με το κράτος ή την κυβέρνηση.
Η κοινωνία είναι μια ορισμένη αλληλεπίδραση ατόμων η οποία αποκτά μια τέτοια έκταση και πυκνότητα, που μέσα της το ζήτημα της συνοχής και της τάξης λαμβάνει τη μορφή του κατ’ εξοχήν πολιτικού ερωτήματος σχετικά με το κοινό καλό, ενώ το με αυτόν τον τρόπο οριοθετούμενο πεδίο εντάσεων του πολιτικού τίθεται σε κίνηση όταν πρόκειται να ορισθεί δεσμευτικά το κοινό καλό, δηλαδή το πολιτικό, με την επίκληση της ειδικής σκοπιάς του να τεθεί στην υπηρεσία μιας συγκεκριμένης πολιτικής (σε αντίθεση προς μια άλλη).