ο ήχος της σιωπής…

Γειά σου σκοτάδι, παλαιέ μου φίλε, 
Έχω έρθει να μιλήσω πάλι με εσένα, 
επειδή ένα όραμα που σέρνεται μαλακά,
άφησε τους σπόρους του ενώ κοιμόμουν, 
και το όραμα που φυτεύτηκε στον εγκέφαλό μου 
παραμένει ακόμα 
μέσα στον ήχο της σιωπής. 

Σε ανήσυχα όνειρα περπάτησα μόνος μου 
στενές οδούς του κυβόλινθου, 
Δίπλα στο φωτοστέφανο μιας λάμπας του δρόμου, 
γύρισα το περιλαίμιό μου στο κρύο και την υγρασία
όταν διαπεράστηκαν τα μάτια μου από τη λάμψη 
ενός φωτός νέου
που χώρισε τη νύχτα 
και άγγιξε τον ήχο της σιωπής. 

Και στο γυμνό φως είδα 
δέκα χιλιάδες ανθρώπους, ίσως περισσότερους.
Άνθρωποι μιλούσαν χωρίς ομιλία,
άνθρωποι ακούγαν χωρίς να ακούν,
άνθρωποι έγραφαν τραγούδια που οι φωνές δεν μοιράζονται ποτέ 
και κανένας δεν τολμούσε 
να διαταράξει τον ήχο της σιωπής. 

"Ανόητοι" είπα εγώ, "εσείς δεν ξέρετε ότι
η σιωπή όπως ένας καρκίνος αυξάνεται.
Ακούστε τις λέξεις μου που ίσως σας διδάξουν,
πάρτε τα όπλα μου που μπορεί να φθάσουν σε σας." 
Αλλά οι λέξεις μου όπως τις σιωπηλές σταγόνες βροχής έπεσαν, 
και αντήχησαν
στα πηγάδια της σιωπής 

Και οι άνθρωποι υπέκυψαν και προσευχήθηκαν
στο Θεό νέου που έκαναν.
Και το σημάδι έλαμψε έξω την προειδοποίησή του, 
στις λέξεις που διαμόρφωνε. 
Και τα σημάδια λέγαν, οι λέξεις των προφητών 
είναι γραμμένα στους τοίχους των υπογείων 
και στις αίθουσες τεμένων. 
Και ψιθυρίζονται στους ήχους της σιωπής. 
________________________________________
Στίχοι-Μουσική: Paul Simon

.

Απόδραση από τον Παράδεισο…

Τα πάντα έχουν ένα τέλος.

Είτε είναι ωραία, είτε άσχημα.

Τέλος φαίνεται πως θα έχει και ο Παράδεισος του euro.

Όσο και αν η πλειοψηφία των Ελλήνων, 80%, απεύχεται για κάτι τέτοιο.

Το euro και η ΕΕ απέτυχαν σε όσα υποσχέθηκαν.

Στους περισσότερους από εμάς παραμένει η γλυκιά ανάμνηση και οι ιδέες όλων όσων αγωνίστηκαν για να την κτίσουν.

Όλων όσων αφιέρωσαν την ζωή τους για την δημιουργία μιας μη Γερμανικής Ευρώπης. Όλων όσων απέτυχαν.

Η ανθρωπιστική κρίση αδειάζει τη χώρα…

Τα μέτρα των Μνημονίων έχουν πλήξει εκατομμύρια κατοίκους της χώρας. Έπληξαν με σφοδρότητα τις οικογένειες με παιδιά και ιδιαίτερα τις πολύτεκνες και τρίτεκνες.

---

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

Στις προγραμματικές δηλώσεις που ανέγνωσε ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση της Βουλής στις 8.2.15 δεν περιλαμβάνονταν, δυστυχώς, πολύ σημαντικά θέματα εθνικής σημασίας που αφορούν το παρόν και μέλλον της πατρίδας μας. Στο άρθρο αυτό θα περιοριστώ σε ένα μόνο από αυτά, το οποίο είναι το υπ” αριθμόν ένα εθνικό μας πρόβλημα. Πρόκειται για το οξύ δημογραφικό μας πρόβλημα, το οποίο επιδεινώνεται συνεχώς και το οποίο πήρε νέες διαστάσεις εξαιτίας της εφαρμογής των μέτρων των Μνημονίων.

Την πολύ σημαντική αυτή παράλειψη από τις προγραμματικές δηλώσεις απάλυνε, κάπως, μια φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στη ομιλία του λίγο πριν από την καταληκτική ομιλία του πρωθυπουργού τα μεσάνυχτα της 10.2.15, που έκανε λόγο για «επικίνδυνες δημογραφικές τάσεις», χωρίς, όμως, να αναφερθεί σε μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι η διαπίστωση του προβλήματος, αλλά η αναφορά συγκεκριμένων μέτρων για την αντιμετώπισή του.

Για την κατιούσα της αισθητικής και της πολιτικής κριτικής… Τζίμης Πανούσης vs Social Waste…

«Γράφει η Σταυρούλα Δομούζη»

_______________________________

Παρακολουθώντας το δημόσιο διάλογο που ξεκίνησε με αφορμή την αμφιλεγόμενη συνεργασία του Τζίμη Πανούση  με τον Γιάννη Αγγελάκα, την Κατερίνα Στανίση και τον Σωκράτη Μάλαμα, παρουσιάζει ενδιαφέρον η σύγκριση της συγκεκριμένης^[i] καλλιτεχνικής παραγωγής του Τζίμη Πανούση με τα τραγούδια του ελληνικού χιπ-χοπ συγκροτήματος «Social Waste», στη βάση ενός, ίσως και μοναδικού, κοινού στοιχείου τους: την άσκηση πολιτικής και κοινωνικής κριτικής μέσω της τέχνης κατά την  περίοδο όξυνσης της κρίσης στην Ελλάδα.

Ένας από τους σημαντικότερους λόγους ενασχόλησης με το ζήτημα της πολιτισμικής παραγωγής, υπαγορεύεται, μεταξύ άλλων, από τη σχέση του πολιτισμού με την παιδεία και τη γνώση. Η σχέση αυτή ήταν και είναι καθοριστικής σημασίας για την κατανόηση της πραγματικότητας και των δυνατoτήτων της.   «Ας μη λησμονούμε ότι η παραγωγή γνώσεων ποτέ δεν είναι αποτέλεσμα , αποκλειστικά νοητικών ενεργειών, παρά προϋποθέτει την ενεργοποίηση της αισθαντικότητας, της διαίσθησης, της φαντασίας, των ηθικών, αισθητικών και κοσμοθεωρητικών πτυχών της συνείδησης, στοιχείων που για να αναπτυχθούν απαιτείται η ευρεία πολιτισμική δραστηριότητα και καλλιέργεια των ανθρώπινων υποκειμένων.» (Παυλίδης, 2012, σ.128)

το παζάρι…

πάντα θα σε στήνουν στον τοίχο, απλά διαφέρει το όπλο

______________________________

Χθες, από την Ερμού κι από το ύψος της Αγίας Σοφίας, ξεκίνησα για να βγω στο Βαρδάρη και στα στενά πίσω από τον ΟΤΕ, εκεί όπου είχα παρκάρει το αυτοκίνητο. Είχα χρόνια να περάσω απ’ το γιουσουρούμ όπως το λέγαμε παλιά. Το είδα σαν ευκαιρία.

 –

Πέρασα στα στενά πάνω απ’ την Ερμού να ξαναθυμηθώ την εποχή που ψάχναμε στα στοκατζίδικα για φτηνά και μόρτικα. Απογοητεύτηκα. Ελάχιστη κίνηση. Κάτι περίεργοι τύποι που διάβαζαν τα ραβασάκια στα βοτανάδικα ψάχνοντας το φάρμακο για την φαλάκρα.

–

Όπως και μείς κάποτε ψάχναμε για φαγουρόσκονη. Να τη ρίξουμε στο κάθισμα της καθηγήτριας με το μίνι. Πέρασα το πέταλο της Αριστοτέλους και συνέχισα.

 –

Κάπου στη Χαλκέων, και σε μια γωνία, έστεκε ένας νεαρός που περιδιάβαζε τους περαστικούς. Είδα πως κρατούσε στα χέρια του ένα κινητό. Απ’ αυτά με τη μεγάλη οθόνη που το χειρίζεσαι με την αφή.

–

Ευρωπαϊκή Ένωση – Η μεγαλύτερη απάτη απ’ όλες…

Η Ευρωπαική Ένωση είναι, επιεικώς, η μεγαλύτερη εξαπάτηση των λαών της Ευρώπης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η λαμπερή εμφάνιση με αστέρια, τα μεγάλα κτήρια, συμφωνίες του Μπετόβεν, τόνοι ρητορικής περί αξιών, δημοκρατίας, πολιτισμού, τα γαλλικά (ότι πεις στα γαλλικά ακούγεται ωραίο),  κτλ δεν είναι παρά η σάλτσα με την οποία εξαπατά ακόμα και κομμάτι του ίδιου της του εαυτού. Το δαιδαλώδες σύστημα διακυβέρνησης προσφέρει παντελής άγνοια για το ποιος κάνει κουμάντο, από που προέρχονται οι διάφορες αποφάσεις που οι Ευρωβουλευτές ψηφίζουν με την ντουζίνα χωρίς πολλοί να μην έχουν ιδέα τι ψήφισαν αφού τα ίδια τα ψηφίσματα είναι επενδυμένα με ένα καταπληκτικό μείγμα καφκικού λαβύρινθου και news-speak που εννοούν άλλο από αυτό που λένε. Όταν π.χ. ψηφίζουν για τα δικαιώματα των εργαζομένων ψηφίζουν για το δικαίωμα των εργοδοτών να κάνουν τους εργαζόμενους παιχνίδι τους.