Γράφει η Μary Kouerini
Μετά από πολύ καιρό,οι τελευταίες μέρες, μοιάζουν να δίνουν ανάσες..
Χθες,αποφάσισα πια ,να στολίσω το σπίτι,γιατί σκεπτόμουν σοβαρά να μην το κάνω,αν τα κοινωνικά δρώμενα,εξακολουθούσαν,τόσο αποπνικτικά και μαύρα.Ποτέ δεν μου έφτανε,το προσωπικό,»καλώς έχειν»..
Πάντα ,πολύ περισσότερο ,τώρα, με ενδιέφερε το κοινωνικό «καλώς έχειν»
Ποτέ δεν το μετάνιωσα..
Όμως…από την περασμένη εβδομάδα ,διαφαίνεται η ελπίδα.
Χθες,είχα και μια προσωπική νίκη..Κατάφερα να επικοινωνήσω, ουσιαστικά με ένα παιδί που έχει απόλυτη ανάγκη συναισθηματικής στήριξης.(Την ώρα που ψήφιζαν στην Βουλή..) Μόλις τελείωσα,πασιχαρής,(το να κερδίσεις την εμπιστοσύνη έφηβου,να σου επιτρέψει να τον βοηθήσεις είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί στην δουλειά μου..) έμαθα και τα αποτελέσματα..στην Βουλή.
Τώρα,το μόνο που σκέπτομαι και με προβληματίζει είναι αν είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε μια αλλαγή.Να παλέψουμε γι αυτήν..Δεν είναι ο Σύριζα,δεν είναι το ΚΚΕ.Είμαστε εμείς!! Τι θέλουμε.Τι προσδοκούμε.
Ανατρέχοντας στην πρόσφατη ιστορία,θυμήθηκα ότι οι Έλληνες δεν ήμασταν πάντα παρτάκιδες..Με γλέντι είπαμε ΟΧΙ και φύγαμε για το Αλβανικό μέτωπο,την ίδια ώρα που οι Γάλλοι ,έλεγαν το περίφημο «pourqoui no» και ελάχιστοι Μακί διέσωσαν την όποια αξιοπρέπεια του Γαλλικού λαού.Συνεχίσαμε,με το ΕΑΜ,(παλεύοντας ολομόναχοι με τα θηρία,μέσα κι έξω),μέχρι τα Δεκεμβριανά του 44..Και κει προδοθήκαμε,ακόμη κι από τους ομοιδεάτες μας.Κυρίως από αυτούς!Ίσως γιαυτό χάσαμε την εμπιστοσύνη μας και φθάσαμε ,εδώ που φθάσαμε..Σκιές του παλιού εαυτού.
Τώρα,στην νέα προοπτική ,πρέπει να εμπιστευτούμε και πάλι το δικαίωμα στην Ζωή και κυρίως ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ!
______________________________________________
Aπό: Mary Kouerini
 |
απέραντο γαλάζιο 