Εδώ είναι ο λάκκος του ζευγαρώματος των ανήσυχων ψυχών. Εδώ ρίχνουν τις βουτιές τους όλα τα εγκλωβισμένα θηρία. Ο ηλεκτρισμός μας φέρνει πιο κοντά. Η επαφή μας πυροδοτείται απ’ την ταχύτητα της σύνδεσης. Εδώ μέσα σ’ αυτή τη μήτρα του δούρειου ίππου της επιθυμίας, αρχίζουν να ξιφουλκούν τα κορμάκια που δεν αγγίζονται, με αναρτήσεις. Φωτογραφίες, εξυπνάδες, σχόλια, στίχοι, άρθρα, κακίες, καλοσύνες, στριγκλιές, μα κυρίως ο νάρκισσος εαυτός που όλο και ναρκισσεύεται.
Η φιλία αρχίζει και τελειώνει με το πάτημα ενός κουμπιού. Η ευχαρίστηση είναι προγραμματική. Δικτυώνομαι άρα υπάρχω. Πάντα εγώ ο βασιλιάς της μοναξιάς μέσα στο πανοπτικόν μου ενδιαίτημα. Μπορώ να συζητώ ξεβράκωτος με έναν άγνωστο απ’ την Αυστραλία, να ανεβάζω τραγούδια, να παίρνω κεφάλια, να σχολιάζω, να το παίζω έξυπνος, καλός ή κακός. Μπορώ να βλέπω πόλεμο χωρίς γρατζουνιά, να παίρνω μάτι όμορφες εργάτριες του σεξ τζάμπα και παστρικά, μπορώ να θαυμάσω λίμνες, θάλασσες, ποτάμια, βουνά.
Μπορώ να ξεσπαθώσω όταν έχω όρεξη εναντίον κάποιου που δε γουστάρω τις ιδέες του. Να τον στοχοποιήσω, να του μαγαρίσω το συκώτι, να τον γελοιοποιήσω. Μπορώ μέσα σ’ αυτόν τον ιδιωτικό κατάλογο θαυμάτων να καλλιεργήσω την αιώνια νιότη μου. Να είμαι δια παντός αυτό που δε μπορώ να γίνω για μια στιγμή. Να αφοσιωθώ στη φροντίδα της εγκατάλειψης της έμφυτης ικανότητάς μου να επικοινωνώ. Να αφοσιωθώ στο παραστράτημα μιας αέναης εξομολόγησης στο υπερπέραν.
Εκεί που η λογοτεχνία μοιάζει με συνταγές που γράφουν οι άρρωστοι στα κρεβάτια τους και η είδηση με κουτσομπολιό. Εκεί που η επικοινωνία γίνεται πορνογραφία της ανάγκης για επαφή. Εδώ που ο αγέρωχος καπιταλισμός της επιβίωσης πετάει καθημερινά μέσα σ’ αυτή την πισίνα των αναρτήσεων το φόβο, ένα κουβά με πηχτό αίμα. Κι όλες οι παιχνιδιάρικες ψυχές, σαν πεινασμένα ορφανά πιράνχας γεύονται το αίμα. Το φόβο.
Και κολυμπούν ολόγυρα, σερφάροντας, ψάχνοντας να βρουν από πού προέρχεται το αίμα, αλλά δε βρίσκουν τίποτε. Κι έτσι τρελαίνονται και λυσσάνε. Κι αρχίζουν τότε να καταβροχθίζουν το ένα το άλλο. Και οι άνθρωποι της προόδου και της ανάπτυξης τρίβουν τα χέρια τους αφού μπορούν να προοδεύουν και να αναπτύσσονται ανενόχλητοι, έχοντας απασχολημένους τους υπηκόους τους με τον τεχνολογικό τους κανιβαλισμό μέσα στην πισίνα των αναρτήσεων.
απέραντο γαλάζιο 
Κάποια ανθρώπινα πράγματα (για να μη αναφέρουμε πως ΟΛΑ, επειδή ο πάτος του… βαρελιού είναι βάθους απροσμετρήτου!), είναι τόσο ρευστά, που δεν μοιάζουν με τίποτε συγκεκριμένο, σαν την τέταρτη κατάσταση της ύλης ας πούμε, το πλάσμα.
Αναλόγως με την θερμοκρασία που θα επιβληθή από τα… νταούλια και τα βιολιά, το ωσαννά μετατρέπεται παραχρήμα σε σταύρωσον αυτόν, στις πεποιθήσεις μας ούτως ειπείν.
Πολύ δύσκολο πράγμα οι άνθρωποι να έχουν εδραίες θέσεις, όχι αρτηριοσκληρωτικές και μαραγκιασμένες βεβαίως, αλλά κάπως, να έχουν αυτές ένα… παράστημα, κάτι τέτοιο.
………………………………………
Αυτή η ρευστότητα όμως, είναι ευαίσθητα επιρρεπής σε μεταβολές από «τυχαία» πετάγματα πεταλούδων.
Πολύ ρευστότητα, πολλά λεπιδόπτερα, άρα πολλές προνύμφες και ασφαλής χώρος επώασης και……. επιμελούς παρακολούθησης.
Έτσι πάει το πράγμα επομένως.
Κάθε χορευτικό σύνολο προυποθέτει κάποια χορογραφία και μια σκηνογραφία, που και αυτά εκκινούν από ένα σενάριο και το σενάριο χρήζει ενός σεναριογράφου και ο χορός καλώς κρατεί.
……………………………………………………..
Οι νέοι ας μη προσπεράσουν το… νυκτερινό μουσούργημα ως άγνωστον, ο παππούλης με τα nike, νύκτωρ, δίπλα σε πλατύφυλλο ανάπηρο ραδίκι (ραδίκι;) εξαπολύει… ποιμενικό αυλό περί το 3.30, αφού πρώτα με αυτόν έπιε την μπύρα του, τετ α τέτ με μπάσο και ολίγον τετ α κέ στο τέλος από Shaft.