Έξω τώρα από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ!

Γράφει ο Στωικός

Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες τις κινήσεις της κυβέρνησης μαριονέτα στα χέρια του διεθνούς ιμπεριαλισμού, να διαχειριστεί τους όρους πραγματοποίησης του νέου πακέτου των σκληρών και αντιλαϊκών μέτρων που απαιτούν οι τροϊκανοί, προκειμένου να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για τη χορήγηση της τελευταίας δόσης του δανείου.

Πρόκειται για μέτρα, τα οποία, αν και εφόσον ληφθούν, θα ισοπεδώσουν, ό,τι έχει εναπομείνει όρθιο στη κοινωνική ασφάλιση και τις εργασιακές σχέσεις, ενώ θα οδηγήσουν σε νέο κύκλο φορο – λεηλασίας και συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών.

Μεταξύ των άλλων προβλέπεται η κατάργηση της 15ετίας για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, μεγάλες μειώσεις των κύριων και επικουρικών συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, αλλά και σύνδεση των ετών εργασίας με  ύψους των συντάξεων για όσους ήδη έχουν βγει σε σύνταξη.

Στα εργασιακά εισηγούνται την «απελευθέρωση» των απολύσεων, της κατοχύρωσης του δικαιώματος της εργοδοσίας να κηρύξει ανταπεργία (lockout),την αλλαγή της διαδικασίας προκήρυξης απεργιών από τα συνδικάτα, καθώς θα απαιτείται πλέον το 50% συν 1 των εγγεγραμμένων μελών και όχι των παρόντων.

Απαιτούν επίσης λήψη νέων δημοσιονομικών μέτρων για την κάλυψη του αποκαλούμενου δημοσιονομικού κενού – το εκτιμούν στα 2,5 δις. ευρώ –  κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ για τα νησιά του Αιγαίου, άρση της προστασίας των πλειστηριασμών  κλπ.

Τα νέα αριστερά κόμματα της Ευρώπης μπορούν να κάνουν τα όνειρα του 1968 πραγματικότητα

Του Srecko Horvat 

Υπάρχει μια όμορφη σκηνή στην τελευταία ταινία του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, Το Κεφάλαιο. Σε ένα οικογενειακό δείπνο, ο διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης γαλλικής τράπεζας μπαίνει σε μια διαμάχη με το θείο του, έναν αριστερό του 1968, ο οποίος κατηγορεί τον ανιψιό του για την υπερχρέωση Ευρωπαίων πολιτών και την καταστροφή κρατών. Ο νεαρός τραπεζίτης απαντά «Μα πρέπει να είσαι χαρούμενος». Ο θείος ρωτάει μπερδεμένος «Γιατί;», «Διότι εκπληρώνω τα παιδικά σου όνειρα». «Τα παιδικά μου όνειρα;» ρωτάει ο θείος, «Εσείς οι αριστεροί θέλετε διεθνισμό, τον αποκτήσατε. Τα λεφτά δεν γνωρίζουν σύνορα». Ωστόσο, φαίνεται ότι τα παγκόσμια οικονομικά μπορεί να βρίσκονται στα πρόθυρα να χάσουν αυτή την ελευθερία και να αντιμετωπίσουν σύντομα ορισμένα σύνορα- τουλάχιστον εάν πιστέψουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις από την Ισπανία την Ελλάδα και τη Σλοβενία.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το Podemos είναι τώρα το μεγαλύτερο κόμμα στην Ισπανία. Το νεότερο από τα νέα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη πριν από εννέα μήνες δεν υπήρχε καν, αλλά εάν διεξάγονταν σήμερα εκλογές θα έπαιρνε 27%.

Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πιο δημοφιλές κόμμα, με προβάδισμα 11% έναντι της Νέας Δημοκρατίας, του φιλελεύθερου-συντηρητικού κόμματος του κυβερνώντος συνασπισμού. Αν πραγματοποιηθούν πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο, είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει τελικά να σχηματίσει κυβέρνηση.

Και στη Σλοβενία η Ενωμένη Αριστερά (Združena levica) είναι το τρίτο πιο δημοφιλές κόμμα. Όπως το Podemos, ιδρύθηκε μόλις λίγους μήνες πριν από τις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές και έχει την υποστήριξη άλλων αριστερών κομμάτων στην Ευρώπη, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Έρχονται οι οικοδόμοι» : Απεργία 1 Δεκέμβρη 1960 Ένας εργατικός σεισμός που 54 χρόνια πριν συντάραξε το κέντρο της Αθήνας…

Σαν σήμερα πριν από 54 χρόνια, ένας εργατικός σεισμός συντάραξε το κέντρο της Αθήνας. Η συγκλονιστική απεργία των οικοδόμων και η μαχητική πορεία προς το Υπουργείο Εργασίας, που επιχείρησαν να ανακόψουν ακόμα και με σφαίρες οι δυνάμεις καταστολής. Τίποτα δεν είναι ίδιο μετά την απεργία της 1ης Δεκέμβρη του 1960, που αποτέλεσε ορόσημο, κόβοντας στα δύο την ιστορία του εργατικού κινήματος της εποχής.

5 τραγούδια για το AIDS…

 

Γιατί είναι αδύνατο να ασκήσεις δίωξη σε έναν αστυνομικό στις ΗΠΑ Δεν πρόκειται μόνο για το Φέργκιουσον… ορίστε πως το σύστημα προστατεύει την Αστυνομία (v.1)

Γράφει ο Chase Madar / Μετάφραση- επιμέλεια: Δανάη Κυρλή

Το ζήτημα των εκπυρσοκροτήσεων, των μεμονομένων περιστατικών, των ζαρτινιέρων είναι ίσως ένα από τα λίγα που πραγματκά αφορούν με τόσο αντίστοιχο, παρόμοιο ή καλύτερα κοινό τρόπο τους ανθρώπους διεθνώς. «Δεν γνωρίζει σύνορα» η αστυνομική βία, οι εξευτελισμοί και οι δολοφονίες. Κυρίως φυσικά απέναντι σε αδύναμες ομάδες που ταιριάζουν σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε τόπου στο προφίλ του εγκληματία που έχει κατασκευαστεί και (φυσικά) απέναντι σε αυτούς που αγωνίζονται. Η Αμερική ζει ακόμη στον απόηχο της αθώωσης του δολοφόνου αστυνομικού. Αυτού που αφαίρεσε τη ζωή του Michael Brown. Ενώ η Ελλάδα μέσα από τον αγώνα του Νίκου Ρωμανού, θυμήθηκε ξανά -λίγες μέρες πριν την 6η του Δεκέμβρη- την ιστορία του κολλητού του φίλου, Αλέξη Γρηγορόπουλου. Στο φόντο τέτοιων γεγονότων, στην Ελλάδα επίσης οι συζητήσεις για τις αλλαγές, τον εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας έχουν έρθει στο προσκήνιο. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος του ιδιαιτέρως αποκαλυπτικού αφιερώματος που δημοσίευσε το αμερικάνικο περιοδικό The Nation. Το δεύτερο μέρος θα δημοσιευτεί στις 6 Δεκέμβρη.

πρόσφυγες στην πόλη μας…

Του Χρήστου Σύλλα

 

Tommy Grov, Concept illustrations for the documentary/film project called “Over Havet”/”Over the Sea”

_______________________________________________________

Οι σύριοι στο σύνταγμα στέκονται απέναντι από τις κάμερες και τις φωτογραφικές μηχανές λες και είναι έτοιμοι για εκτέλεση.

Δεν κατόρθωσα, αν πρόκειται για κατόρθωμα, επάγγελμα δεν ξέρω γω τι διάολο, να «σώσω» στιγμές μιας ιστορίας που δεν πρόκειται να καταλάβω. Ξέρω, συμπάσχουμε και τα ρέστα αλλά δεν μπορώ και δεν θέλω.

Σαν να πειράχτηκε ένα νεύρο, είναι σα να τους έχουμε στήσει εκεί απέναντι σαν σε εκτελεστικό απόσπασμα. Η ευρωπαϊκή υπερ-κουλτούρα με το χέρι στην σκανδάλη έτοιμο για απόκληρους και φτωχούς, πεθαίνει στη δουλειά μετανάστες εργάτες για να μπορεί να κάνει τις ανάγκες της πάνω τους και όποτε της καπνίσει να τους ξεράσει στον επόμενο σταθμό – ο καπιταλισμός εκτελεί χρέη εισπράκτορα.

Ο Γκράμσι στην Πρέβεζα – της Μαριάννας Τζιαντζή

Πολλαπλά αποκαλυπτική είναι η ομιλία που έδωσε πρόσφατα ο Μάκης Βορίδης στην Πρέβεζα, ενώπιον κομματικού ακροατηρίου, για τα 40 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας. 

 –

 Το μεγαλύτερο μέρος της ήταν αφιερωμένο στις «αξιακές συγκρούσεις» ανάμεσα στην «άκρα αριστερά» και τη δεξιά παράταξη, η οποία έχει τις πνευματικές ρίζες της στον Περικλή Γιαννόπουλο, τον Ίωνα Δραγούμη, τον Παναγ. Κανελλόπουλο, τον Κωνστ. Τσάτσο. Αυτή η αξιακή σύγκρουση –πάντα σύμφωνα με τον ομιλητή– διαπερνά ολόκληρη την κοινωνία καθώς η άκρα αριστερά (στην οποία την τιμητική θέση κατέχει, σύμφωνα με τον ομιλητή, ο ΣΥΡΙΖΑ) κατέχει την ιδεολογική ηγεμονία, όπως την όρισε ο Γκράμσι ένας σκέτος «αριστερός διανοούμενος» (και όχι ένας κομμουνιστής των άκρων, όπως θα περιμέναμε).