Να περνάς καλά!

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάκος

_________________________________________________

Αν η γενιά μου αφιερώθηκε σε κάτι, αυτό είναι η λατρεία του φτηνού κυνισμού. Το πέρασμα απ’ την καταπιεστική υποχόντρια φαμίλια, που άνδρωσε την γενιά του εβδομήντα, στον ελευθεριακό ψυχαναγκασμό της ευτυχίας. Αυτό που νιώσαμε στην εφηβεία μας ήταν μια φονική βουβή περιφρόνηση προς τις ψόφιες αξίες. Το Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια, η αγία τριάδα της νοικοκυροσύνης και του ευφρόσυνου συντηρητισμού ήταν ήδη χεσμένη πατόκορφα. Η δεκαετία του ογδόντα υπήρξε μιαν ακραία κιτς δεκαετία. Ντελικάτοι κοντόχοντροι κομματάρχες αλώνιζαν τα χωριά και τις πόλεις. Ένας νέος τύπος ανθρώπου ερχόταν στα πράματα. Οι περισσότεροι, δεξιοί που αυτομόλησαν την προηγούμενη δεκαετία προς το κέντρο, μοίραζαν αφειδώς διορισμούς και υποσχέσεις. Το βόλεμα και η ευκολία έγιναν καθεστώς, ανοίγοντας το δρόμο για τα μεγάλα κόλπα. Ο αυριανισμός ξεχείλωνε τις συνειδήσεις και το πολιτικό προσωπικό καβαλούσε το ακέφαλο άλογο των αγορών. Δάνεια και χωματερές. Συμφωνίες για θάψιμο της παραγωγής. Ένας εισαγόμενος πολιτισμός ερχόταν να χωνέψει τον πεινασμένο νεοέλληνα. Τα παιδιά της αντιπαροχής μεγάλωσαν με χαβαλέ και Στάθη Ψάλτη.

Ραμφίσματα στο θολό ποτάμι…

Ας αρχίσουμε με μια προσωπική εμμονή. Απ’ όλα τα βιβλία που μπορείς να συναντήσεις τυχαία στους πάγκους ενός βιβλιοπωλείου, αυτά που μου προκαλούσαν πάντα τη μεγαλύτερη περιφρόνηση ήταν τα εγχειρίδια αυτοβελτίωσης. «20+ 1 τρόποι να συναντήσετε την ευτυχία», «Πώς να γίνετε εκατομμυριούχοι σε ένα μήνα», «Πώς να ψηλώσετε τρία μέτρα τρώγοντας αποκλειστικά ζαμπόν». Η πιο εκνευριστική υποκατηγορία αυτής της ομάδας ήταν τα συγγράμματα που χρησιμοποιούσαν κλασικούς φιλοσόφους ώστε να επενδύσουν την απλοϊκή θετικότητά τους, να εκλαϊκεύουν μέχρι παραμορφώσεως και να συμβουλεύσουν για τη ζωή (γενικά) δανειζόμενοι αυθεντία από παλαιά κείμενα τα οποία υποβίβαζαν σε αποσπασματικούς αφορισμούς του τίποτα: «Πλάτωνας όχι πρόζακ», «Νίτσε – 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας», «Πώς η φιλοσοφία του Χάιντέγκερ θα σας βοηθήσει να γιατρέψετε την ποδάγρα» και άλλα τέτοια.

Διαφωνώ με αυτό που λες…

Να μην πούμε σε όλες, γιατί θα είναι υπερβολικό. Να πούμε στο 98,9 έως 99,8 τοις εκατό των περιπτώσεων, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι. Οι αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι για τα πράγματα, για τα όποια πράγματα, για τα πάσης φύσεως πράγματα, δεν είναι στα αλήθεια ούτε επιδεκτικές αλλαγής ούτε ανοικτές σε αντίλογο. Δεκτικός κριτικής στα αλήθεια δεν είναι κανείς. Ο άλλος καλείται να προσυπογράψει την όποια αντίληψη έχουμε, να συμφωνήσει μαζί της, να την επιβεβαιώσει, να τη δεχθεί. Οτιδήποτε διαφορετικό είναι εξ ορισμού ύποπτο. Τις αντιλήψεις μας τις έχουμε γιατί θεωρούμε ότι είναι σωστές. Ειδάλλως δεν θα τις είχαμε, σωστά; Όταν λοιπόν ο άλλος, ο όποιος άλλος, αντιδρά απέναντι στο σωστό, όπως κι αν αντιδρά, τότε είναι λάθος. Αυτονόητα. Διαφωνείς με αυτό που λέω ή με αυτό που κάνω, άρα θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά μου να χαρακτηρίσω τη διαφωνία σου κάπως αλλιώς: επιθετικότητα, κόλλημα, πρόβλημα, εμπάθεια, οτιδήποτε. Χαρακτηρισμοί υπάρχουν. Δεν υπάρχει στα αλήθεια σύνθεση, υπάρχει στα αλήθεια μόνο θέση και αντίθεση. Και βαθμοί υποχωρητικότητας. Κι αν υποχωρείς και δέχεσαι την εφαρμογή μιας λάθος αντίληψης, ποτέ δεν θα δεχθείς και ότι δεν είναι λάθος. Δεν υπάρχει, δεν υπήρχε ποτέ, δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ η κοινή συνισταμένη μέσα από τη συζήτηση. Υπάρχει η αντίληψη η δική σου και η αντίληψη των άλλων. Αν συμπίπτουν είστε όλοι ευτυχισμένοι. Αν δεν συμπίπτουν, από τη στιγμή που αρχίζουν οι διαφοροποιήσεις και οι διαφορετικές οπτικές, τότε αρχίζεις κι εσύ να βλέπεις ότι κάτι δεν πάει καλά με τον άλλο για να βλέπει τα πράγματα έτσι, δικαίωμά του βέβαια να τα βλέπει έτσι, αλλά κάτι δεν πάει καλά μαζί του, κάτι έχει, κάτι έχει γαμώτο για να τα βλέπει τα πράγματα έτσι, κάτι έχει μην συμπίπτοντας μαζί σου και το βγάζει, το βγάζει αυτό το πράγμα που δεν μπορεί να κρυφτεί, αυτό το θέμα της αντίδρασης για την αντίδραση, της διαφωνίας για τη διαφωνία, της επίθεσης για την επίθεση.

---

Από: http:http://old-boy.blogspot.gr/?wref=bif

Luxemburg Leaks: Στέλεχος της εταιρείας που έστησε την κομπίνα των φοροαποφυγών η Ελληνίδα Γενική Γραμματέας Εσόδων!

Ένα εξαιρετικό site έχει φτιάξει το ThePressProject για το κολοσσιαίο σκάνδαλο φοροαποφυγής με το όνομα «Luxemburg Leaks» (#luxleaks), με περιεχόμενο που βασίζεται στην έρευνα της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) αλλά προχωράει και πέραν αυτής. Αντιγράφουμε διάφορα από το site αυτό, με σημαντικότερο το άρθρο για τη Γενική Γραμματέα Εσόδων που έχει ειδικότητα στη φοροαποφυγή…

Πέραν του γενικότερου ενδιαφέροντος, τονίζουμε ότι τα σχήματα φοροαποφυγής που αποκάλυψαν οι διαρροές του Λουξεμβούργου είναι παρόμοια με αυτό που η SOMO αποκάλυψε ότι χρησιμοποιεί η Εldorado Gold για να στέλνει τα κέρδη στα Μπαρμπέιντος μέσω Ολλανδίας και να μην πληρώνει φόρους στην Ελλάδα.

VIDEO: Το LUXLEAKS σε 3 λεπτά

Για μαλάκες ψάχνετε;

της Μαρίας Ψωμά (Εθελόντριας στο σχολείο αλληλεγγύης Νίκαιας)

Για να τελειώνουμε μ’ αυτή την ανοησία των εθελοντών. Εθελοντές βρεθήκαμε πολλοί, για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας που αφήσατε ξεκρέμαστα και πειραματίζεστε στα κεφάλια τους. Βρεθήκαμε για να σπάσουμε το αισχρό σας σχέδιο, που θέλει την παιδεία ταξικό προνόμιο. Γιατί περί αυτού πρόκειται. «Ας διαλύσουμε ένα σχολείο του Περάματος, φερ’ ειπείν, ας κόψουμε και την ενισχυτική διδασκαλία. Οι γονείς των μαθητών είναι άνεργοι από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, οπότε δε θα πάνε φροντιστήριο. Τριζάτη και γυαλιστερή μηχανή παραγωγής φτηνού εργατικού δυναμικού θα έχουμε φτιάξει. Και χωρίς να παίρνουν τα μυαλά του αέρα.» Κάπως έτσι το βλέπετε.

Και οι δάσκαλοι είναι κι αυτοί φτηνό εργατικό δυναμικό. Ολημερίς κι ολονυχτίς τους λοιδορείτε, τους ξεσκίζετε στα κανάλια και τις εφημερίδες σας. Έχετε βάλει τα παπαγαλάκια σας να πείσουν τους πάντες πως είναι άχρηστοι, τεμπέληδες και ανάξιοι κάθε σεβασμού, πως είναι η απόλυτη πηγή του κακού. Κι ύστερα τους στέλνετε στα σχολεία. Στα σχολεία που δεν έχουν θέρμανση, βιβλία, φωτοτυπικά, εργαστήρια, υπολογιστές… Να διεκπεραιώσουν ένα συγκεκριμένο πράγμα. Να βγάλουν την ύλη. Όχι να ανοίξουν κανενός τον ορίζοντα, όχι να τους μάθουν θεατρικά και φιλοσοφίες. Γιατί είναι κι επικίνδυνοι αυτοί, δεν είναι να τους αφήνεις πολύ λάσκα. Είναι πολλοί που είναι ζωηροί, ή τελοσπάντων, δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις. Άμα τους πετάξεις, λοιπόν, στα σκατά, δε θα έχουν και πολλά περιθώρια να κάνουν και να λένε ό,τι κατεβάζουν τα κεφάλια τους. Το πολύ πολύ ν’ ανοίξουν κανένα παράθυρο, να ξεμυρίσει λίγο. Αν, δε, τους εξευτελίσεις κι άλλο με τα νέα μισθολόγια, μπορεί ούτε αυτό να μην έχουν κουράγιο να κάνουν.

ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ Η Ιστορία! της Αυτόνομης Κυβέρνησης… (πρώτο μέρος)

«Επιμέλεια και μεταφράσεις από τον Ζαχαρία Σκευάκη»

---

1) de buen gobierno = της καλής κυβέρνησης. Σε αντίθεση με την κακή του Μεξικού.
2) caracol = σαλιγκάρι η σπειροειδής μορφή διακυβέρνησης
3) ανάδοχος= ονοματισμένος αποδέκτης έργου στην καλή κυβέρνηση η στο σαλιγκάρι.

---

Lorena  Ανάδοχος σε τρεις  Περιοχές.

Πριν από το 1994,  ήταν η παράνομη περίοδος, μερικοί από μας τους συντρόφους και συντρόφισσες που είχαν εργασίες, ήδη συμμετείχαν από την εποχή εκείνη στη συλλογική εργασία,  αλλά σε αυτό το διάστημα κανείς δεν σκέφτηκε ότι ήταν ήδη αυτονομία. Με τους ανάδοχους της υγείας συμμετείχαμε και εμείς.
Από τους συντρόφους χτίστηκε μια κλινική που ονομάζεται Ευλογία, η κλινική ήταν στελεχωμένη συλλογικά, σε αυτό το διάστημα και ήταν παράνομη, κανείς δεν γνώριζε πως θα αναπτυχθούμε, σημασία είχε το έργο. Κανείς δεν φανταζόταν, κανείς δεν ήξερε ότι επρόκειτο να γίνει  αυτό που βλέπουμε τώρα.
Μετά,  κηρύξαμε τον πόλεμο το 1994, συνεχίσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας, η επανάσταση μας έδωσε περισσότερη δύναμη για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε, να εξακολουθήσουμε να συμμετέχουμε στους διάφορους χώρους όπου ήμασταν οργανωμένοι. Υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον για να δούμε με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να κάνουμε τη δουλειά, αλλά επειδή ήμασταν  σε πόλεμο χάσαμε τις αρχές των κοινοτήτων, οι παράγοντες της κοινότητας είχαν χαθεί, οι κοινότητες ήταν ανεξέλεγκτες.