Bρες τις διαφορές…

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/

Έγκλημα διαρκείας..

Όταν ένας άνθρωπος είναι τόσο πανύβλαξ, ώστε να χρειάζεται να διενεργήσει Ε.Δ.Ε. για να καταλάβει ότι φταίει,
..κι ωστόσο κυβερνάει διαρκώς κι από διάφορα (τα πιό κρίσιμα) πόστα,
..ανακυκλώνοντας συνεχώς την βλακεία με την ηλιθιότητα, και την μεγαλομανία με την έλλειψη αυτογνωσίας που τον διακρίνει,
..τότε κάτι δεν πάει καλά.
Κάτι δεν πάει καλά με τον λαό!

Όταν Ο ΙΔΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ που ως υπουργός Εργασίας έλεγε το περίφημο: » Και οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας! Ζούνε πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους!«,
     ..αργότερα ως υπουργός Υγείας κατέφυγε σε ένα στρατηγικό σχέδιο μετάθεσης ευθυνών, με στόχο να αποπροσανατολίσει την ελληνική κοινωνία από τις πραγματικές αιτίες απειλής για τη δημόσια υγεία φτάνοντας να δώσει στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες και τα στοιχεία έντεκα ιερόδουλων-φορέων του AIDS, καταπατώντας όχι μόνο το ιατρικό απόρρητο, αλλά και κάθε έννοια ανθρώπινων δικαιωμάτων,

Οι δρόμοι…

ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

 Εδώ αντικατοπτρίζεται η πραγματικότητα. Δίχως φτιασίδια κι εξωραϊσμούς. Αληθινή κι ανελέητη. Μουντή και καταθλιπτική. Τα μύρια ντοκτορά της Ψυχανάλυσης να πέσουν πάνω της, θα κατρακυλήσουν μαζί της στην κατηφόρα. Κάθε θεωρία Φρόιντ, Άντλερ και μεταγενέστερων πέφτει στον αδιαπέραστο τοίχο μιας πραγματικότητας, αδιόρθωτης, στατικής και αδιάφορης.

Τι να πεις σε κείνο το ράκος, που στη συμβολή Αγίας Ειρήνης και Αθηνάς, στη σούδα, απέναντι από το «Νo Name», είναι μόνιμα ξάπλα, από το αριστερό πλευρό, με τα οπίσθια στραμμένα στους περαστικούς;

Δε ζητάει πια ούτε την ελεημοσύνη σου. Κι όταν κάνει διάλειμμα, φουμάρει ένα τσιγάρο, πάντα ξαπλωτός.

Χαρούκι Μουρακάμι: Ιάπωνας δρομέας αντοχής από το παρελθόν στο παρόν

της Αλίκης Κοσυφολόγου

O Xαρούκι Μουρακάμι ήταν ένας ανάμεσα στους εκατοντάδες ανθρώπους που το 2009 ταξίδεψαν μέχρι την Αθήνα για να γευτούν την εμπειρία της συμμετοχής στον κλασικό Μαραθώνιο. Αν το ταξίδι του είχε αποκλειστικά ιδιωτικό χαρακτήρα τότε πράγματι θα μπορούσε να είχε περάσει απαρατήρητος, ωστόσο το γεγονός ότι ήρθε τελικά ως ανταποκριτής ενός μεγάλου ιαπωνικού περιοδικού με σκοπό να καταγράψει τις εντυπώσεις του από την Αθηνά της εποχής της κοινωνικής κρίσης μέσα από την συμμετοχή του στον κλασικό Μαραθώνιο ήταν η αφορμή για να φωτιστεί το γεγονός της παρουσίας του μάλλον πιο διάσημου σύγχρονου Ιάπωνα συγγραφέα στην Ελλάδα. Μέχρι δεν ήταν πολύ γνωστός στην Ελλάδα (αν και βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά ήδη από το 1993), όμως τρία χρόνια αργότερα η επανέκδοση του Νορβηγικού Δάσους* έγινε ίσως το εφαλτήριο της γνωριμίας του εγχώριου αναγνωστικού κοινού με τον Μουρακάμι.

Γραφή όμορφη, ύφος που παραπέμπει περισσότερο στον Σκοτ Φιντζέραλντ παρά στον Χέρμαν Μελβίλ καθώς κι ένα καταιγιστικός ρυθμός αφήγησης με γεγονότα να διαδέχονται το ένα το άλλο αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της λογοτεχνίας του Χαρούκι Μουρακάμι. Όπως και ο ίδιος παραδέχεται, ως συγγραφέας είναι μάλλον περισσότερο αμερικάνος παρά ιάπωνας καθώς από τα πρώιμα νεανικά του χρόνια καλλιέργησε την αγάπη του για τον δυτικό ευρωπαϊκό πολιτισμό αλλά και την αμερικάνικη λογοτεχνία. Από τον Φραντς Κάφκα και τον Τζακ Λόντον μέχρι τον Τρούμαν Καπότε και τον Κούρτ Βόνεγκαν, έργα των οποίων έχει μεταφράσει ο ίδιος στα Ιαπωνικά, άντλησε τα πρώτα κρίσιμα ερεθίσματα η ανήσυχη εφηβεία του Μουρακάμι, αυτή η περίοδος που είναι τόσο καταλυτική για την αφύπνιση ενός συγγραφικού ταλέντου. Βεβαίως και καθαυτό το οικογενειακό του περιβάλλον (και οι δύο γονείς του ήταν δάσκαλοι ιαπωνικής λογοτεχνίας) επίσης ενθάρρυνε την ενασχόληση του Μουρακάμι με τη λογοτεχνία και στη συνέχεια με τη συγγραφή.

Γράμμα από μια γυναίκα Ρομά…

«Όσοι νομίζουν ότι μας ξέρουν, αλήθεια πόσα γνωρίζουν για τη ζωή μας ή για τα προβλήματα μας;»

Γνωρίσαμε τη Φανή, η οποία θέλησε να μιλήσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες Ρομά. Αρχικά της προτείναμε να της πάρουμε συνέντευξη και μας απάντησε “κι αν εσείς δε με ρωτήσετε αυτά που έχω σκοπό να πω;”. Προτίμησε λοιπόν να γράψει μόνη της ένα κείμενο και μας φάνηκε εξαιρετική η ιδέα.

Το όνομα μου είναι Φανή και είμαι μια γυναίκα Ρομά. Η περίπτωση μου είναι μάλλον εξαίρεση, γιατί είχα την τύχη να τελειώσω το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, να μάθω οδήγηση, ακόμα και λίγα Αγγλικά, κάτι που οι περισσότερες γυναίκες Ρομά δεν έχουν την ευκαιρία να πετύχουν στη ζωή τους. Υπάρχουν πολλές καταστάσεις που περιορίζουν τις επιλογές μας και που μας καταπιέζουν.

Ευθανασία – Η ιατρική «λύση» στο πρόβλημα…

Τα παλιά χρόνια, ο γιατρός σκυμμένος πάνω από το κεφάλι του ασθενούς κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να τον κρατήσει στη ζωή. Έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του και όταν «η επιστήμη σήκωνε πια τα χέρια ψηλά», αναλάμβανε ο Θεός. Σε αυτή την εικόνα, οι σύγχρονοι ‘θεοί’ βάζουν τώρα ένα τέλος.

Το γύρο του κόσμου κάνει η ιστορία της 29χρονης Μπρίτανι Μέιναρντ, που τελικά έδωσε τέλος στη ζωή της με υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Πρώτα ανακοινώθηκε ευρέως η απόφαση της, με δηλώσεις της και δημόσιες εμφανίσεις, τραβώντας την παγκόσμια προσοχή, μετά η’μικρή’ αναβολή της, τραβώντας πάλι την προσοχή, και τελικά η πράξη τέλους, ξανατραβώντας την προσοχή. Νομίζω ότι χρησιμοποιήθηκε η περίπτωση της στο έπακρον!

Το θέμα αφορά κύρια τον δυτικό και «ανεπτυγμένο» κόσμο. Ο γιατρός διαγιγνώσκει ότι ο ασθενής έχει ελάχιστο χρόνο ζωής, τον οποίο θα περάσει με φάρμακα και πόνο. Έχει ή δεν έχει δικαίωμα στο να βάλει ένα τέλος μια αρχή νωρίτερα;Γι’ αυτό το ‘ηθικό’ θέμα το οποίο έχει μάλλον ρίζες ανήθικες, οι συζητήσεις τα τελευταία χρόνια φουντώνουν, με πολλούς εμπλεκόμενους -γιατρούς, ΜΚΟ, εκκλησίες κ.λ.π. Πότε είναι δικαιολογημένημια πράξη θανάτωσης; Ποιους αφορά; Χρειάζεται ή όχι η συγκατάθεση του ασθενούς;

Η Ελληνο-αμερικανίδα ηθοποιός Ολυμπία Δουκάκης μιλάει στο περιοδικό της ΜΚΟ «compassion and choices» υπέρ της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας. Πάντα οι ‘πετυχημένοι’ ηθοποιοί του Χόλιγουντ καλούνται κατά καιρούς να προσφέρουν τη στήριξη τους στο σάπιο σύστημα που τους ανέδειξε

Λύση για το πρόβλημα του χρέους

Κώστας Λαπαβίτσας

Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί η ημερίδα ‘Χρέος και Τράπεζες’ στο Πάντειο, η οποία διοργανώνεται από συλλογικότητες της Αριστεράς. Στόχος της είναι  η συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων και κοινωνικών φορέων που θα συζητήσουν ανοιχτά τα δύο αυτά καίρια θέματα, καθώς υπάρχει έντονη ανάγκη για πειστικές ριζοσπαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της ημερίδας θα παρουσιαστούν σχετικές επιστημονικές εργασίες, αλλά ο κύριος κορμός της θα είναι ο διάλογος με τους παρευρισκόμενους τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό σκέλος των δύο θεμάτων. Με αφορμή τη δράση αυτή αναρτάται και το παρακάτω κείμενο ειδικά για το δημόσιο χρέος.

Στο τέλος του 2013 το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν (στρογγυλεύοντας) 320δις, από τα οποία τα 65δις ήταν στα χέρια ιδιωτών, με μέσο επιτόκιο περίπου 4,4% και άλλα 65δις κατείχαν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, με σχεδόν το ίδιο μέσο επιτόκιο. Τα υπόλοιπα 190δις ήταν στην κατοχή της ΕΕ και του ΕΤΧΣ (διμερή και μνημονιακά δάνεια), με μέσο επιτόκιο ίσως κοντά στο 1%. Οι ετήσιοι τόκοι στο σύνολο ανέρχονταν στα 8-9δις.

Το ΔΝΤ επισήμως πιστεύει ότι αυτό το χρέος είναι βιώσιμο, αρκεί να ικανοποιηθούν ορισμένοι όροι. Συγκεκριμένα, αν το διάστημα 2015-19 η Ελλάδα αναπτυχθεί με μέσο ρυθμό 3,4%, ο ετήσιος πληθωρισμός είναι περίπου 1,1%, τα μέσα επιτόκια παραμείνουν τα ίδια και οι ιδιωτικοποιήσεις αποφέρουν ετήσια έσοδα της τάξης του 1,4% του ΑΕΠ, τότε το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Με την επιπλέον προϋπόθεση φυσικά ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να ζει με σκληρή λιτότητα παρουσιάζοντας πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,1% κατ’ έτος. Αν συμβούν όλα αυτά, το ελληνικό χρέος θα μειωθεί παράλληλα από 175% του ΑΕΠ το 2013 σε 135% το 2019.